του Κώστα Παπουλή -Γέρου
2007 : Μια ελπίδα γεννιέται
Ο ΣΥΡΙΖΑ πριν δύο χρόνια έχοντας μαζί του τη λάμψη της νίκης του κινήματος ενάντια στην αντιδραστική συνταγματική αναθεώρηση, μια σταθερή ανοδική εκλογική πορεία, την πρωτοτυπία της ενότητας για την ελληνική αριστερά, τον υπερκερασμό του ΠΑΣΟΚ ως αντιπολίτευση (κοινοβουλευτική και κοινωνική), αποτελούσε μια ελπίδα για την ελληνική κοινωνία, μια απειλή για το νεοφιλελευθερισμό, αλλά όπως φάνηκε ήταν και μια απειλή για τον εσωτερικό πολιτικό χάρτη της εκτός του ΚΚΕ πολιτικής αριστεράς.
Ο κοινός νους λέει ότι όταν ένα κόμμα (ο ΣΥΝ) που βρίσκεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, που αποτελεί βασικό αιμοδότη στελεχών του ΠΑΣΟΚ μ’ επικεφαλής τον κωμικό «εισαγγελέα» της κάθαρσης του 89 τον Κωσταντόπουλο (μην ξεχνάμε ότι ήθελε να γίνει και πρόεδρος της δημοκρατίας….), αποκτάει ξαφνικά ταυτότητα με την αριστερή στροφή του, με την επιλογή συγκεκριμένων συμμαχιών και την αλλαγή της ηγεσίας του (Αλαβάνος) κι απειλεί να διεμβολίσει το δικομματισμό, τότε αυτό το πολιτικό μόρφωμα δεν πρέπει να φοβάται την αναγκαία μετεξέλιξή του, επανίδρυσή του ή διάχυσή του, σ’ αυτό που απαιτούν οι περιστάσεις. Τι πιο απλό, τι πιο λογικό !!