Η εξαφάνιση του Αλέκου Αλαβάνου και η εμφάνιση του Στέλιου Κούλογλου

Στις 5 Οκτώβρη, αρκετοί θα διαπιστώσουν πως εκείνη που εξαφανίστηκε είναι η αριστερή στροφή του ΣΥΝ. Η επιστροφή στην εποχή του Ν. Κωνσταντόπουλου, που ξεκίνησε με την απομάκρυνση του Α. Αλαβάνου από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, θα ολοκληρωθεί με την  μάχη του σταυρού στις ερχόμενες βουλευτικές εκλογές και την διαμόρφωση πλειοψηφίας στην Κ.Ο του ΣΥΡΙΖΑ που θα ελέγχεται από την Ανανεωτική πτέρυγα.

Εκείνος που σηματοδότησε την αριστερή στροφή του ΣΥΝ ήταν ο Α. Αλαβάνος. Και αυτό δεν του το συγχώρεσαν ποτέ κάποιοι σύντροφοί του. Επίσης ο Αλαβάνος πολιτικά σηματοδότησε την δυναμική του ενωτικού εγχειρήματος του ΣΥΡΙΖΑ και πόνταρε σε αυτό. Γι αυτό ήθελε να μετατοπιστεί το κέντρο των πολιτικών εξελίξεων στον ΣΥΡΙΖΑ. Γι αυτό ήθελε να έχει την πολιτική και την οργανωτική αυτονομία του. Γι αυτό μίλησε για την δημοκρατική συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ με μέλη, με εκλεγμένα όργανα και ηγεσία δημοκρατικά εκλεγμένη και ανακλητή...

Η ηγεσία του ΣΥΝ με μπροστάρη τον Α. Τσίπρα εναντιώθηκε σε αυτούς τους πολιτικούς στόχους και ήδη η μετατροπή ΣΥΡΙΖΑ σε ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ είναι πραγματικότητα. Επίσης με το αποτέλεσμα των εκλογών θα επισφραγιστεί αυτή η πορεία με την κυριαρχία της Ανανεωτικής Πτέρυγας στην Κ.Ο. και θα ακυρωθεί η αριστερή στροφή του ΣΥΝ. Οι ανανεωτές έχοντας την πλειοψηφία, δεν θα έχουν κανένα πρόβλημα να παραμείνει για αρχηγός της Κ.Ο ο Α. Τσίπρας, ο οποίος στην συνέχεια θα γίνει ο επόμενος αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ. Στις 5 Οκτωβρίου, βλέποντας το αποτέλεσμα των εκλογών αρκετοί στον ΣΥΝ και τον ΣΥΡΙΖΑ θα προβληματίζονται πως φτάσαμε ως εκεί. Αλλά τότε θα είναι αργά.....

Στα πλαίσια υποστήριξης αυτής της πολιτικής αλλαγής τον χώρο του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ εντάσσεται και δημοσίευμα του Σ. Κούλογλου στο tvxs.gr. Δημοσιεύουμε μια αποκαλυπτική απάντηση σε αυτή την δημοσιογραφία, από την ιστοσελίδα “Σκέψεις για τον ΣΥΡΙΖΑ”

Δ. Χατζόπουλος, στα ΝΕΑ, 9/9/2009

Σαν ο απόλυτος γνώστης των πιο βαθιών μυστικών και των πιο κρυφών συνομιλιών στην Κουμουνδούρου και στην Βαλτετσίου, ο Σ. Κούλογλου αποφάσισε να επέμβει δυναμικά στα δρώμενα του ΣΥΡΙΖΑ. Με άρθρο του στο tvxs ο Σ.Κ. αναπαράγει τη φιλοτεχνημένη εικόνα ενός πρώην αρχηγού που παλιμπαιδίζει, που δεν ξέρει τι θέλει, που πάει μπρος και πίσω, που λέει και ξελέει. Είναι η αγαπημένη εικόνα του βαθύτερου κράτους της Κουμουνδούρου που βάφτισε τον πρώην αρχηγό της «Παλαβάνο». Είναι αναπαραγωγή του αγαπημένου μύθου του ΣΥΝ ότι πολιτικές διαφορές δεν υπήρξαν, υπήρξε μόνο προσωπική διαμάχη για την καρέκλα, όπου ο ανισόρροπος παλιός πήγε να καθαρίσει τον καημένο τον νέο.

Έτσι ο πρώην επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτός που επικαλέστηκε ασθένεια για να παραδώσει εκβιαστικά την ηγεσία (τίνος οργανισμού την ηγεσία ξεχνάει να αναφέρει το άρθρο). Είναι αυτός που όλο παραιτείται και ξεπαραιτείται, που λέει ότι δεν θα είναι υποψήφιος, αλλά τελικά θα είναι.
Όλη η σύγχυση αφορά την ευρεσιτεχνία «ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ». Το δόγμα δηλαδή ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η εκλογική αυλή του ΣΥΝ όπου δικαιωματικά ηγείται, συχνά ταυτίζεται, κι άλλωστε τι να μας πουν ένα μάτσο γκρουπούσκουλα κάποιων δεκάδων νοματαίων;

Το δόγμα αυτό παραλείπει την ιστορία ανάτασης της ριζοσπαστικής αριστεράς. Η ιστορία αυτή γράφτηκε όταν ο ΣΥΡΙΖΑ μετατράπηκε από όχημα εκλογικής επιβίωσης σε εν δυνάμει φορέα σημαντικών ελπίδων για μια πολιτική ανατροπή. Κι ακόμη κι αν το σύνολο των δημοσιογράφων και του μηχανισμού της Κουμουνδούρου δεν καταλάβαινε τη διαφορά του ΣΥΡΙΖΑ από τον ΣΥΝ, αρκεί που την ένιωσε μια πλειάδα παρατημένων, παραιτημένων, απογοητευμένων, απόστρατων αλλά και νέων ανθρώπων της αριστεράς που συγκινήθηκαν από το εγχείρημα και βγήκαν από την ιδιώτευση.

Αυτό επέβαλε (ή θα έπρεπε να επιβάλει) μια σημαντική αλλαγή πλεύσης στον ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ πλέον, με τις ελπίδες και τις προσδοκίες που γέννησε, υπερέβαινε και το κόμμα του 3%, και τα κομματίδια των ολίγων δεκάδων ή εκατοντάδων νοματαίων. Αυτή η αλήθεια ήταν πολύ σκληρή και κυνική για να γίνει αποδεκτή πρώτα από όλα από ένα κόμμα παραγόντων και ισορροπιών, ακόμη κι αν η συντριπτική πλειοψηφία της βάσης του κόμματος αγκάλιασε ολόθερμα τον ΣΥΡΙΖΑ.

Οι μηχανισμοί αυτοσυντήρησης μπήκαν μπροστά. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν επιτρεπόταν να ξεφύγει. Και αυτός που μέσα από όλες τις παλινωδίες, τα λάθη, τις κακές επιλογές, τα σάλτα μορτάλε κοκ, σηματοδότησε αυτή την τομή στον ΣΥΡΙΖΑ, δεν χώραγε στα πλάνα επαναφοράς στη μιζέρια του 3%. Έπρεπε να πεταχτεί έξω.

Η «δημοσιογραφική αποκάλυψη» του τι είπε ο Αλαβάνος στον Τσίπρα σε ιδιαίτερη συνάντηση, είτε επιβεβαιώνεται από τη μια μεριά, είτε διαψεύδεται από την άλλη, δεν έχει σημασία αν δεν παρθεί υπόψη το παραπάνω πλαίσιο. Αλλιώς ας εξηγήσουμε την ιστορία της αριστεράς με βάση τις προσωπικές διαμάχες, τους προσωπικούς σχεδιασμούς και τις ψυχολογικές παρορμήσεις. Ακόμη κι έτσι όμως, τι ώθησε τον Αλαβάνο (έναν κατά γενική ομολογία ικανότατο «παίκτη») να παρατήσει το κόμμα, να έρθει σε σύγκρουση μαζί του, να εξωθήσει εαυτόν και αλλήλους στα άκρα και έστω πρόσκαιρα να αποσυρθεί; Αν δεν ήταν η πεποίθησή του ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να κάνει το άλμα σε μια μεγάλη και φιλόδοξη να πρωταγωνιστήσει αριστερά, τότε μήπως δικαιώνεται η Κουμουνδούρου για το αρχικό «Π» που αχνοδιαγράφει μπροστά από το επώνυμό του;

Η σκοπιμότητα του άρθρου του Σ.Κ. ακόμη κι αν την απορρίπτει μετά βδελυγμίας ο ίδιος, αφορά και τη στιγμή και το τοπίο. Η επίθεση στον Α. Αλαβάνο επιχειρεί να του καταλογίζει εσαεί τις ευθύνες: Ο Αλαβάνος φταίει, κι όταν είναι παρών, κι όταν είναι παρών αλλά παραγκωνισμένος, κι όταν είναι απών. Ο Αλαβάνος θα έφταιγε κι αν διάλεγε τιμητική αποστρατεία, όπως ζητά ο Σ.Κ. Οι κατηγορίες άλλωστε δεν είναι για την «τιμητική» θέση που δεν κατέλαβε, αλλά για την «αποστρατεία» που δεν αποδέχτηκε.
Αν δεν το καταλάβατε δηλαδή καλά, ο Αλαβάνος θα φταίει και για το αποτέλεσμα της 4ης Οκτωβρίου. Το τι άλλο προβλέπει το σενάριο, προσεχώς θα το υποστούμε…

Υ.Γ. Οι νέες εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ ξεπερνούν το σενάριο: Ο Στάθης Σταυρόπουλος με σημερινό του άρθρο αποκαλύπτει ένα τραγελαφικό παρασκήνιο. Φυσικά αφήνει να εννοηθεί ότι οι αντιδράσεις για την υποψηφιότητά του ήρθαν από τμήματα του ΣΥΡΙΖΑ. Παραπληροφορηθείς ίσως από την τηλεφωνική του επικοινωνία με τον Τσίπρα αγνοεί (ή έστω δεν αποκαλύπτει), ότι υπήρξε πρωτοφανής εκστρατεία εναντίον του από την εκσυγχρονιστική μερίδα του ΣΥΝ, συνεπικουρούμενη από την ούλτρα διεθνιστική πτέρυγα της αριστερής πλειοψηφίας: Τρόμαξαν ότι η πιθανή παρουσία του σε μια μετεκλογική κοινοβουλευτική ομάδα που θα διαπραγματευόταν κρίσιμες εξελίξεις στα εθνικά, θα έβγαζε τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ (σ.σ. υιοθετώ πια κι εγώ το δόγμα) εκτός γνωστού εθνικού πλαισίου. Έτσι συντελέστηκε μια ανθρωποφαγία πρώτα και κύρια από τον ΣΥΝ που κατακλύστηκε στις εσωτερικές του λίστες από υβριστικές και απαξιωτικές δηλώσεις.

Το τραγικό παρασκήνιο είναι και νέο κατόρθωμα του Α. Τσίπρα που διαχειρίστηκε προσωπικά το θέμα του επικεφαλής στο Επικρατείας. Αυτή η ηγετική ομάδα όχι απλά χάνει όταν παίζει μόνη της, αλλά κατορθώνει να χάνει κι όταν δεν παίζει καθόλου. Τέτοια ανικανότητα είναι τεράστια ικανότητα…

Στην συνέχεια, δημοσιεύουμε το κείμενο του Στάθη, που αναφέρεται το προηγούμενο κείμενο:

ιμάμ μπαϊλντί

Ενας παλιός φίλος, μόνος του, κοιτάζει στο παράθυρό του συχνά (για να μην ξεχάσει τον κόσμο απ' έξω)και πάντα βλέπει τα όνειρα της σημυδιάς: τα τοπία δηλαδή που δεν μεταναστεύουν.

Για να είμαι όπως πάντα καθαρός. Προς τις αναγνώστριες και τους αναγνώστες. Τους μόνους προς τους οποίους αισθάνομαι την ανάγκη να δίνω εξηγήσεις και να απολογούμαι.

Την Κυριακή 6.ΙΧ.2009 ο κ. Αλέξης Τσίπρας, σε συνάντηση μεταξύ μας, μου ζήτησε να τεθώ επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ. Θεώρησα μεγάλη την τιμή, αλλά και την ευθύνη κι ως εκ τούτου του αντιπρότεινα να μπω στο ψηφοδέλτιο μεν, αλλά στην τελευταία θέση δε. Ο κ. Τσίπρας δεν το δέχθηκε, επέμεινε στην πρότασή του. Μου ζήτησε να το σκεφτώ και να έχουμε νέα επικοινωνία.

Ακολούθως, ως όφειλα εκ της φύσεως της δουλειάς μου, ενημέρωσα τον διευθυντή και τον εκδότη της «Ε» για την πρόταση αυτή. Η συμμετοχή μου στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας δεν ήταν πρόβλημα -άλλωστε είχα συμμετάσχει ξανά στις εκλογές του 2004 στην τελευταία θέση- όμως η πρώτη θέση ήταν. Η άποψη του εκδότη της «Ε» ήταν πως η ένταξη σε πιθανόν εκλόγιμη θέση στο ψηφοδέλτιο θα ακύρωνε την ανεξαρτησία της γνώμης μου ως σκιτσογράφου και σχολιαστή. Σεβαστή.

Η άποψη η δική μου ήταν και είναι ότι ουδέποτε είχα γνώμη ανεξάρτητη απ' την ιδεολογία μου. Η οποία ιδεολογία φανερά και διαρκώς όλα αυτά τα χρόνια διαπερνά και τα σκίτσα και τα σχόλιά μου, καθώς καλά γνωρίζετε όλοι σας, είτε συμφωνείτε είτε διαφωνείτε με όσα λέω και κάνω.

Στη συνέχεια μίλησα με λίγους εκλεκτούς ανθρώπους που όλοι με παρότρυναν να δεχθώ την πρόταση του κ. Τσίπρα -μεταπείσθηκα και τη δέχθηκα. Ενημέρωσα τον Αλέξη και χάρηκε, ενημέρωσα και τον εκδότη της «Ε» και προβληματίσθηκε. Επανέθεσε το θέμα του ασυμβίβαστου βουλευτή - σκιτσογράφου σε μια εφημερίδα που θέλει να είναι ανεξάρτητη από τις κομματικές εξαρτήσεις των εργαζομένων σε αυτή. Αποψη σεβαστή (παρ' ότι τέτοιαν εξάρτηση εις ό,τι με αφορά δεν έβλεπα) και ζήτησα από τον κ. Τεγόπουλο την απόλυσή μου. Δεν την αρνήθηκε, αλλά και δεν προχώρησε σε αυτήν. Μείναμε με τις σκέψεις μας.

Τη Δευτέρα 7.ΙΧ.2009 ενημέρωσα την κυρία Μάνια Τεγοπούλου για την υποψηφιότητά μου περί την οποίαν δεν εξέφρασε αντίρρηση. Ομως το βράδυ της ίδιας ημέρας με πήρε τηλέφωνο και μου ζήτησε να αποσυρθώ από επικεφαλής υποψήφιος. Αρνήθηκα.

Στη συνέχεια μού ζήτησε την παραίτησή μου αν εκλεγώ, αλλά επίσης την παραίτησή μου κι αν δεν εκλεγώ, διότι η ανεξαρτησία της γνώμης μου θα έχει και στη μια περίπτωση και την άλλη τρωθεί. Αρνήθηκα. Διότι η ανεξαρτησία της γνώμης μου πριν από όλα αυτά, μετά από όλα αυτά και για πάντα θα είναι συνάρτηση της ιδεολογίας μου - όπως πιστεύω ότι συμβαίνει με όλους τους πολίτες. Ζήτησα λοιπόν από την κυρία Τεγοπούλου την απόλυσή μου. Αρνήθηκε. Ζήτησε την παραίτησή μου. Αρνήθηκα.

Φαίνεται ότι δύο αρνήσεις κάνουν μιαν κατάφαση (της μεσοβασιλείας)· και μείναμε σε αυτήν.

Ακολούθησαν έντονες συζητήσεις και θυελλώδεις διαβουλεύσεις όλων με όλους (συνηθίζεται αυτό στην «Ε»), αποδραματοποιήθηκαν ορισμένα πράγματα και εις ό,τι με αφορούσε η απαίτηση για παραίτηση και η ανταπαίτηση για απόλυση ανακλήθηκαν αμοιβαίως, αφήνοντας στον καιρό και τη σκέψη την ίαση ή τον χωρισμό των πραγμάτων και των προσώπων.

Το πρωί της Πέμπτης 17 Σεπτεμβρίου 2009 με κάλεσε ο κ. Τσίπρας στο τηλέφωνο και μου ανακοίνωσε ότι από ορισμένους συντρόφους του στον ΣΥΝ κι ορισμένες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ ηγέρθησαν αίφνης ορισμένες αντιρρήσεις για την υποψηφιότητά μου ως επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας. Θα το (ξανα)συζητούσαν στα όργανα! Τον ευχαρίστησα και του είπα ότι θα περιμένω τι θα πουν τα όργανα.

Τα όργανα μίλησαν λίγο αργότερα και μου είπαν (ο κ. Θεωνάς εκ μέρους τους) αν θα μπορούσα να μπω σε μιαν άλλη θέση στο ψηφοδέλτιο, τους ευχαρίστησα και αρνήθηκα. Υποψήφιος με το ζόρι, ή υποψήφιος που θα έκανε ζημιά στον αγώνα τους, ή υποψήφιος απότοκο ενός ακόμη συμβιβασμού (ποίων με ποίους;) δεν ήθελα να γίνω.

Τα ίδια είπα και τον κ. Αλέξη Τσίπρα που με πήρε αμέσως μετά τηλέφωνο. Τον ευχαρίστησα για την τιμή που μου έκαμε με αυτήν του την πρόταση, η οποία όμως, απ' ό,τι φάνηκε, δεν είχε την καθολική αποδοχή στον ΣΥΡΙΖΑ, όπως απαιτείται σε αυτές τις περιστάσεις, και του ευχήθηκα καλόν αγώνα.

Κατόπιν όλων τούτων, αγαπητές αναγνώστριες και αναγνώστες, θα φύγω άδειαν ολιγοήμερη προς κάθαρσιν αναγκαίαν (μια ψυχή την έχουμε, μην την μπαϊλντίζουμε) και θα επιστρέψω σύντομα στην παρέα μας.

Αν δεν βάλουν τα γέλια οι θεοί...

ΥΓ. Η εξαίρεσή μου από το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ είναι θεμιτή. Η προσπάθεια όμως, προκειμένου να αιτιολογηθεί αυτή η εξαίρεση, να σπιλωθεί από ορισμένους του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ η υπόληψή μου με την κατηγορία ότι είμαι «εθνικιστής» ή ότι ως εκλεγμένος βουλευτής θα μπορούσα να ψήφιζα θέσεις του ΚΚΕ ή του ΛΑΟΣ, είναι απλώς χυδαίες. Και συνιστούν ντροπή για αυτούς που τις υιοθέτησαν και τις αποδέχθηκαν.

ΣΤΑΘΗΣ Σ. 18.ΙΧ.2009 stathis@enet.gr