των Βαγγέλη
Αντωνίου, Νίκου
Γαλάνη και Κώστα
Παπουλή
Σε συνέχεια της επιστολής-απάντησης που μας στείλατε και σε συνέχεια της διαδικασίας, της συζήτησης και των αποφάσεων της έκτακτης πανελλαδικής συνδιάσκεψης του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής, θα θέλαμε να δηλώσουμε τα ακόλουθα:
1. Σε ό,τι αφορά τα σημεία των κύριων πολιτικών αξόνων, εκτιμήσεων, κατευθύνσεων που αναφέρονται στην επιστολή σας, θεωρούμε ότι υπάρχει η απαραίτητη συναντίληψη για μια πολιτική και εκλογική συνεργασία.
2. Πέρα από μας τους τρεις που συνυπογράφουμε, οι θέσεις αυτές εκφράζουν ένα σημαντικό μέρος του ανθρώπινου δυναμικού του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής. Είναι γνωστό ότι το σύνολο του Μ.Α.Α. στην πρόσφατη συνδιάσκεψή του υιοθέτησε και τη θέση για αποχώρηση από την ευρωζώνη με σοσιαλιστική προοπτική. Η ιστορία του Μ.Α.Α., η εκφώνηση θέσεων και διακριτά από τον Αλέκο Αλαβάνο, εδώ και ένα χρόνο τουλάχιστον, για τη βασική διαχωριστική γραμμή στην ελληνική αριστερά και κοινωνία, για το εκβιαστικό δίλημμα που θέτει το ευρωκίνητο καθεστώς, ευρώ ή καταστροφή, ναι ή όχι στην Ε.Ε., δίλημμα που θα κυριαρχήσει και στις εκλογές, καταδεικνύει τους παράλληλους δρόμους που βαδίζουμε και με το ρεύμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, καθώς και με μια σειρά δυνάμεις που βρίσκονται είτε «εγκλωβισμένες» σε άλλους κομματικούς σχηματισμούς της αριστεράς είτε είναι διάσπαρτες και χωρίς πολιτική στέγη. Θέσεις δε πέραν του ευρωπαϊκού ζητήματος, για την ανάδειξη της δύναμης του λαϊκού παράγοντα (βλ. θέση μας για πλατεία Ταχρίρ), για το πολιτικό μέτωπο, για το συνδικαλιστικό κίνημα, για τη στάση των βουλευτών της αριστεράς σε κρίσιμες στιγμές καθώς και για το σύνολο των ζητημάτων της προοπτικής του κινήματος, σηματοδοτούν ένα ορισμένο πολιτικό παρελθόν, μια τοποθέτηση και μια δυναμική, που είναι αναγκαίο να βρει πολιτική και κοινωνική συνέκφραση με πολλούς τρόπους. Προσπάθειες που ως Μ.Α.Α. έχουμε κάνει με πολλές πρωτοβουλίες. Έχουμε σαφή επίγνωση ότι, μπροστά στην τεράστια πολιτική-κοινωνική-οικονομική ανατροπή που έχει ανάγκη ο τόπος, μπροστά στη σφοδρότητα της παρατεταμένης σύγκρουσης με τους εκτός και τους εντός, δεν είμαστε από μόνοι μας επαρκείς – και ούτε θέλουμε - να παίξουμε το ρόλο του πολιτικού μεσσία, το ρόλο του αυτοτελούς πολιτικού υποκειμένου. Έχουμε επίσης επίγνωση του πολιτικού τοπίου της αριστεράς που απαιτεί ευρείες υπερβάσεις και ανασυνθέσεις.