Χάσανε τον μπούσουλα οι “μακεδονομάχοι”;

(Αν δεν τον γνωρίζετε, διαβάστε το παρακάτω κείμενο)

Μήπως πήρατε χαμπάρι τι έγινε πριν 5 μέρες στη πλατεία Συντάγματος; Φαίνεται ότι χάθηκε ένα πολιτικό στοίχημα, απ' αυτά που χάνονται σχεδόν κάθε μέρα από την “πατριωτική” αριστερά. Η κατάσταση σε αυτό το χώρο είναι μάλλον τραγική όχι μόνον πολιτικά αλλά και από ψυχολογική άποψη. Δεν πρόκειται για “αριστερή μελαγχολία” αλλά προχωρημένη “κατάθλιψη”, όπως αποτυπώνεται στο παρακάτω κείμενο που δημοσιεύτηκε στο iskra.gr:

Το λυπηρό θέαμα ενός "συλλαλητηρίου"

Φοιτητικές εκλογές: «Ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι»

Η φράση «Ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι» χρησιμοποιείται για κάτι που αργεί να πραγματοποιηθεί ή είναι αμφίβολο αν θα γίνει ποτέ...

Είναι βέβαιο ότι ο Μάης δεν τρώει τριφύλλι. Αυτό δημιουργεί πρόβλημα σε όποιον προσπαθεί να την εκλογικεύσει. Έχουν διατυπωθεί διάφορες εικασίες που προσπαθούν να καλύψουν αυτό το κενό. Όμως παραμένουν εικασίες και η προέλευσή της φράσης παραμένει άγνωστη. Όμως αυτό σε τίποτα δεν εμποδίζει την κατανόηση της όταν την χρησιμοποιούμε.

Σας παρουσιάζουμε μια εξήγηση για την προέλευσή της, η οποία πιστεύουμε ότι δεν έχει καμιά σχέση με πραγματικότητα, όμως έχει μια αρκετά δομημένη λογική επάρκεια:

Εικόνες από το ΜΑΗ του 68

[πηγή]

Διεθνείς Συμμετοχές B-FEST 7

(κλικ στην εικόνα για περισσότερα)

ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ:

1. Kristin Ross

Kristin Ross: καθηγήτρια συγκριτικής γραμματολογίας στο Παν/μιο Νέας Υόρκης, επηρεασμένη σε μεγάλο βαθμό από τη Γαλλική Φιλοσοφική Σχολή. Ερευνά εδώ και δεκαετίες την επαναστατική ιστορία και θεωρία με κύριο ενδιαφέρον τις γαλλικές αστικές εξεγέρσεις, όπως την Παρισινή Κομμούνα και τον Μάη του ’68. Συγγραφέας πολλών βιβλίων μεταξύ των οποίων τα: “Communal Luxury: The Political Imaginary of the Paris Commune”, “May ’68 and Its Afterlives” και “The Emergence of Social Space: Rimbaud and the Paris Commune”, που την έκαναν ευρέως γνωστή στα σύγχρονα κινήματα και στον χώρο της ριζοσπαστικής σκέψης.

Στο B-FEST θα μιλήσει για το μέλλον της δημοκρατίας και για αυτό που μένει ζωντανό από τον Μάη του 1968, πέρα από τις μνήμες και τις επετείους: “Ο Μάης του ’68 δεν έχει, κατά τη γνώμη μου, κανένα ενδιαφέρον παραμόνο εάν μπορεί να σχηματοποιήσει το υπάρχον και να ρίξει φως στην τρέχουσα κατάσταση. Αν δεν το κάνει αυτό, τότε θα έχουμε δίκιο να τον στείλουμε στον κάδο των αχρήστων”.

Τι κρύβουν οι «αναλυτές» των δημοσκοπήσεων;

(κλικ για μεγέθυνση)

«Ελιά, ελιά και Κώτσο βασιλιά ως την Κόκκινη Μηλιά»

Όλες οι παρουσιάσεις/αναλύσεις στα ΜΜΕ μιας πρόσφατης έρευνας της public issue «Η Ελλάδα και ο Κόσμος 2018 - Έρευνα κοινής γνώμης για την εξωτερική πολιτική», απέκρυψαν ή πέρασαν στα ψιλά ένα σημαντικό στοιχείο (ο παραπάνω πίνακας)  που καταγράφει την αισιοδοξία των Ελλήνων πολιτών σε περίπτωση πολέμου με την Τουρκία. Παράδειγμα «Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» και το «tvxs.gr».

Μπορεί  οι Έλληνες πολίτες να πιστεύουν ότι η χώρα δεν πρόκειται να βγει από την κρίση και για πολλά χρόνια θα συνεχίζεται η ίδια κατάσταση, ότι το πολιτικό σύστημα είναι διεφθαρμένο και ανίκανο, όμως αν τους ρωτήσεις στην περίπτωση που γίνει πόλεμος με την Τουρκία, ποιος θα νικήσει, μόνον το 17% πιστεύει πως θα νικήσει η Τουρκία. Το 42% θεωρεί βέβαιη την νίκη της χώρας μας και ένα 8% θεωρεί ότι αυτό θα εξαρτηθεί από τους συμμάχους. Υπέρ της “ισοπαλίας” τάσσεται το 13%.

Tα «χωράφια της αλληλεγγύης»: οι πρόσφυγες αυτοοργανώνονται

Τα «Χωράφια της Αλληλεγγύης» είναι ένα εγχείρημα που ξεκίνησε από τους αλληλέγγυους και τους πρόσφυγες που ζουν στην κατάληψη στέγης του 5ου Λύκειου της Αθήνας στην οδό Οκταβίου Μερλιέ, με τη συμπαράσταση του "Syrian Solidarity House"

Σήμερα συμμετέχουν πρόσφυγες από διάφορες καταλήψεις και αλληλέγγυοι κάθε εθνικότητας, ενώ είναι ανοιχτό σε όποιον αποδέχεται και ενισχύει την κατεύθυνση της αυτοοργάνωσης και την προσπάθεια να στηριχθούν οι πρόσφυγες στις δικές τους δυνάμεις, να μπουν οι ίδιοι στη διαδικασία παραγωγής της τροφής τους, είτε - μέσω αυτής - της εξυπηρέτησης των στοιχειωδών αναγκών τους.

Τα προϊόντα που έρχονται μέσα απ΄αυτή τη διαδικασία, σ΄όλα τα μικρά ή μεγαλύτερα παζάρια και στις αγορές «χωρίς μεσάζοντες», είναι εποχικά λαχανικά και φρούτα, αλλά και συσκευασμένα προϊόντα που παρασκευάζονται με πρώτες ύλες τα παραπάνω, από τους ίδιους τους πρόσφυγες.