Πρόταση για διοργάνωση Φεστιβάλ Αλληλέγγυας Οικονομίας και Συνεργατικής Εργασίας

Αναδημοσίευση από τη "δράση"

Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε να αναδύονται και να αναπτύσσονται όλο και περισσότερες ομάδες και δίκτυα αλληλέγγυας, μη εγχρήματης, ανταλλακτικής οικονομίας σε όλη την Ελλάδα αλλά και κολεκτίβες εργασίας. Η δράση και η συμμετοχή σ’ αυτά αποδεικνύει σε όλους μας ότι ένας άλλος κόσμος είναι όχι απλά εφικτός αλλά υπαρκτός.

Ένας κόσμος όπου οι νόμοι της αγοράς και το υπάρχον οικονομικό σύστημα της εκμετάλλευσης της ανθρώπινης εργασίας για το κέρδος καταρρέουν και όπου οι ανθρώπινες σχέσεις επανοηματοδοτούνται. Η εξαθλίωση και η περιθωριοποίηση που μας επιβάλλονται, στο όνομα της κρίσης, αντιμετωπίζονται μέσα από τη συλλογική δημιουργία και την αλληλεγγύη.

Σε πολλούς από εμάς που συμμετέχουμε σε ομάδες και δίκτυα αλληλέγγυας οικονομίας έχει γεννηθεί η ιδέα πραγματοποίησης ενός Φεστιβάλ Αλληλέγγυας Οικονομίας.

Το Φεστιβάλ σκεφτόμαστε να πραγματοποιηθεί το φθινόπωρο (τέλη Σεπτέμβρη με αρχές Οκτώβρη) και να είναι διήμερο.

ΓΙΑ ΕΝΑ ΜΑΖΙΚΟ, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ, ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΚΟΜΜΑ

Της ΕΛΕΝΗΣ ΠΟΡΤΑΛΙΟΥ*

Το θέμα της ριζικής αναμόρφωσης του ΣΥΡΙΖΑ ώστε να γεννηθεί ένα μαζικό, δημοκρατικό, αριστερό κόμμα, όπως το διατύπωσε ο πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας σ. Αλέξης Τσίπρας, έχει ήδη τεθεί εκ των πραγμάτων, στη διάρκεια της πυκνής προεκλογικής περιόδου, όπου και αναδείχθηκαν όλες οι δομικές παθογένειες μαζί με τις ενδιάθετες δυνατότητες του ΣΥΡΙΖΑ.

Η συζήτηση για τους νέους θεσμούς δεν πρέπει να έχει εργαλειακό χαρακτήρα ή να τακτοποιεί παρελθούσες εκκρεμότητες και να ρυθμίζει νέες ισορροπίες. Η εμπιστοσύνη του λαού μάς υποχρεώνει να γίνουμε στοχαστικοί και δημιουργικοί, να επινοήσουμε, συνθέτοντας θεωρία και εμπειρία, μια σύγχρονη μορφή πολιτικού φορέα, ο οποίος θα αντλεί από το παρελθόν και θα παραπέμπει στο μέλλον της νέας κοινωνίας. "Βρισκόμαστε σήμερα", λέει ο Σλαβόϊ Ζίζεκ, "στο διαμετρικά αντίθετο σημείο από τις αρχές του 20ου αιώνα, όταν η Αριστερά ήξερε «τι να κάνει» (να εγκαταστήσει τη δικτατορία του προλεταριάτου), αλλά έπρεπε να περιμένει υπομονετικά την κατάλληλη στιγμή. Σήμερα, δεν ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε, αλλά οφείλουμε να δράσουμε τώρα, γιατί οι επιπτώσεις της μη δράσης θα είναι ολέθριες. Θα αναγκαστούμε να δράσουμε «σαν να είμαστε ελεύθεροι»".

Η συζήτηση για την κρίση των αριστερών και κομμουνιστικών κομμάτων

Που πάει ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ;

Ο μετασχηματισμός του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ πρέπει να προχωρήσει με βήματα σταθερά αλλά γρήγορα. Σας καλώ να αναλάβουμε την ευθύνη και να προχωρήσουμε μαζί σε έναν ουσιαστικό και βαθύτατα δημοκρατικό πολιτικό διάλογο. Να αναλάβουμε την ευθύνη και υλοποιήσουμε το μετασχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ σε μια σύγχρονη, πλατιά, λαϊκή, δημοκρατική παράταξη της αριστεράς. Αλλά δεν έχουμε την πολυτέλεια να δαπανήσουμε όλο τον χρόνο μας εκεί. Ειδικά όταν η κοινωνία κατεδαφίζεται.

( από την τοποθέτηση του Α. Τσίπρα στην Πανελλαδική Συντονιστική του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ)

Μια αναλυτική ενημέρωση εδώ, από το left.gr:

Πανελλαδική Συντονιστική ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ: Μαζί με τη κοινωνία, για το επόμενο βήμα

Ο λόγος του Α. Τσίπρα έξω από τα κομματικά όργανα, είναι πιο άμεσος και πιο αντιπροσωπευτικός για τις προσωπικές του απόψεις αλλά και για τους γενικότερους ιδεολογικούς και πολιτικούς προσανατολισμούς του. Παρουσιάζουμε το τελευταίο κομμάτι της ομιλίας του την Κυριακή, την τελευταία μέρα του Resistance Festival που έγινε στην Γεωπονική σχολή Αθηνών. Αξίζει να δείτε το video και θα διαπιστώσετε πως θα ακούσετε πράγματα που ίσως δεν τα περιμένατε...

Κακή αρχή για τον ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ...

 Δεν περιμέναμε από τον Ν. Μπογιόπουλο  και τους άλλους συντάκτες του ριζοσπάστη να μας ενημερώσουν ότι η βουλευτής του ΚΚΕ Λιάνα Κανέλλη ορκίστηκε με θρησκευτικό όρκο. Από την "ΑΥΓΗ"  όμως και τα άλλα δημοσιογραφικά όργανα του ΣΥΡΙΖΑ έχουμε την απαίτηση να υπάρχει  όχι μόνον ενημέρωση για το θέμα της ορκωμοσίας από 8 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ με θρησκευτικό όρκο αλλά  και κριτική για την στάση τους, η οποία έρχεται σαφώς σε αντίθεση με την θέση για τον διαχωρισμό του κράτους από την εκκλησία.

Προφανώς οι βουλευτές έχουν κάθε δικαίωμα να πιστεύουν ό,τι και όπου θέλουν. Δεν έχουμε καμία απαίτηση από κανένα, και ούτε βέβαια από τους βουλευτές του ΕΚΜ, να είναι άθεοι. Το θέμα όμως του θρησκευτικού όρκου των βουλευτών, αφορά τον διαχωρισμό της εκκλησίας από το κράτος και όχι βέβαια τις θρησκευτικές πεποιθήσεις των βουλευτών. Έχουμε λοιπόν την απαίτηση από τους βουλευτές της Αριστεράς να λειτουργούν με βάση της αρχές της. Και τα ζητήματα αρχών δεν είναι "λεπτομέρειες" και δευτερεύοντα ζητήματα που θεωρούνται ανάξια παρουσίας και σχολιασμού από τα ενημερωτικά μέσα της Αριστεράς. 

Το γεγονός ότι η βουλευτής Λιάνα Κανέλλη έδωσε  θρησκευτικό όρκο δεν αποτελεί είδηση, αλλά παράδοση για το ΚΚΕ. Όμως είναι αξιοσημείωτη είδηση  ότι ο Φώτης Κουβέλης, τώρα που ανέλαβε κυβερνητικές ευθύνες ενστερνίζεται και τον θρησκευτικό όρκο μαζί με άλλους 9 βουλευτές της ΔΗΜΑΡ.  Από τον ΣΥΡΙΖΑ  ακολούθησαν το δρόμο της Κανέλλη και του Κουβέλη, ο Μανώλης Γλέζος, ο Αλέξης Μητρόπουλος, ο Παναγιώτης Κουρουμπλής, η Σοφία Σακοράφα και ο Βαγγέλης Αποστόλου και οι  Ζεϊμπέκ Χασάν Χουσεϊν & Καρά Γιουσούφ Μεμέτ Αϊχάν. Μας ξέφυγε άλλος ένας, αλλά δεν καταφέραμε να τον ανακαλύψουμε ακόμα...

εικόνες από ορκωμοσίες στην βουλή:

Μια επισήμανση για κοινά ερμηνευτικά σχήματα - μύθους της Αριστεράς και της Δεξιάς...

Πού έχει δημοσιευτεί αυτή η φωτογραφία;

Έχουμε μάθει να παίρνουμε στα σοβαρά τα προγράμματα και τις διακηρύξεις των κομμάτων της Αριστεράς και να περιφρονούμε τα αντίστοιχα των κομμάτων της Δεξιάς, επειδή θεωρούμε ότι υπάρχει αναντιστοιχία ανάμεσα στο λόγο και το έργο της. Μήπως όμως το ίδιο πρόβλημα υπάρχει και με την Αριστερά, αλλά δεν θέλουμε να το βλέπουμε;

Η εκλογική συντριβή του αριστερού "κόμματος της δραχμής" εκφράζει ακριβώς αυτήν την πραγματικότητα. Είναι ψέμα ότι ο κόσμος δεν αντιλαμβάνεται τις συνέπειες που έχει η πολιτική της Ε.Ε. και της ΟΝΕ στην οικονομία της χώρας μας. Όμως δεν εμπιστεύεται εκείνες τις δυνάμεις της Αριστεράς που τον καλούσαν προεκλογικά να ακολουθήσει μια γραμμή εκούσιας εξόδου της χώρας από την ΕΕ και την ΟΝΕ. Η εμπιστοσύνη δεν αφορά την ουσία των αναλύσεων και των διακηρύξεων για τις οποίες γίνονται έντονες διαμάχες εντός της Αριστεράς. Αφορά τις πολιτικές πρακτικές και παρεμβάσεις, τον τρόπο δηλαδή που υπάρχουν και επικοινωνούν με την κοινωνία αυτοί οι μηχανισμοί. Και εκεί ακριβώς δημιουργείται η αναξιοπιστία. Ο κόσμος δεν τους εμπιστεύεται γιατί τους θεωρεί καραγκιόζηδες. Ας μην χάνουν λοιπόν τον καιρό τους με βασανιστικές ομφαλοσκοπήσεις που προκαλούν νέες πολιτικές τερατογενέσεις. Ας κάτσουν μπροστά στον καθρέπτη τους με ειλικρίνεια για να δουν ποίος πραγματικά είναι ο αίτιος της αποτυχία τους...

Η Νέα Εποχή των Επαναστάσεων έφτασε

Αναδημοσίευση από την "δράση"

Του Simone Cicero*

Η θεμελιώδης στιγμή κατά την οποία ο σχεδιασμός γίνεται πολιτικό εργαλείο έχει φτάσει. Όπως κι αν επιλέγουμε να ονομαστεί -P2P πολιτισμός, κίνημα ομότιμης παραγωγής, ανοιχτός P2P σχεδιασμός- θα είμαστε σε θέση να βρούμε ένα νέο νόημα συνεργατικά; Θα είμαστε σε θέση να συμμετάσχουμε με πεποίθηση στην επανάσταση που βρίσκεται μπροστά μας;

"Οικονομολόγοι και θεωρητικοί της καινοτομίας, όπως ο Jeremy Rifkin, ο Yochai Benkler, ο Michel Bauwens, και αρκετοί άλλοι έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η τρίτη βιομηχανική επανάσταση είναι μπροστά μας, είναι οι πρώτες λέξεις μιας πρόσφατα δημοσιευμένης έρευνας από το Statistical Studies of Peer Production.

Είναι πράγματι δύσκολο να μη σημειωθεί με ικανοποίηση η επιτυχία και η αυξανόμενη αναγνώριση της ομότιμης παραγωγής -η αποκεντρωμένη εναλλακτική στη μεγάλης κλίμακας βιομηχανική παραγωγή θεωρητικοποιήθηκε το 2006 από τον καθηγητή Yochai Benkler στο βιβλίο του The Wealth of Networks (Ο πλούτος των Δικτύων)- στη σκηνή του δικτύου και στην πραγματικότητα.

Ο Economist έχει αφιερώσει μια ολόκληρη έκθεση για το φαινόμενο. Εμπειρογνώμονες, όπως ο Michel Bauwens (ιδρυτής του P2P Foundation) έχουν προσκληθεί να μιλήσουν για το θέμα ακόμη και στην Ακαδημία Κοινωνικών Επιστημών του Βατικανού. Για πρώτη φορά, είχα από πρώτο χέρι την εμπειρία του έντονου ενδιαφέροντος για το θέμα, όταν δημοσιεύθηκε πρόσφατα διάλεξή μου για τη συνεργατική παραγωγή και το P2P, και έλαβα περίπου τριάντα χιλιάδες επισκέψεις σε μόλις δύο ημέρες.

Το ΚΚΕ κέρδισε τη μάχη της καρέκλας στη βουλή!

Στα μπροστινά έδρανα, στο αριστερό τμήμα του Κοινοβουλίου, τοποθετήθηκαν οι βουλευτές του ΚΚΕ, στην σημερινή ορκωμοσία της βουλής, παρά τις διαβουλεύσεις χθες το απόγευμα, ανάμεσα στο ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ και ΔΗΜΑΡ για το ποιες θέσεις θα καταλάβουν οι βουλευτές τους. Ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜ.ΑΡ. και ΚΚΕ υπήρξε μακρά διαβούλευση, που ανέλαβαν να φέρουν εις πέρας οι Τάσος Κουράκης, Βασίλης Οικονόμου και Σπύρος Χαλβατζής. Η ΔΗΜΑΡ, που έχει μεγαλύτερη δύναμη από το ΚΚΕ ήθελε θέση μπροστά, αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ ως αξιωματική αντιπολίτευση ήθελε τα άκρα αριστερά έδρανα. Όμως στην ορκωμοσία το ΚΚΕ κέρδισε την μάχη της καρέκλας και παρέμεινε στα μπροστινά έδρανα της αριστερής πτέρυγας, όπως γίνεται παραδοσιακά από το 1974, με τη ΔΗΜΑΡ να παραμένει στο αριστερό άνω άκρο του κοινοβούλιο και το ΣΥΡΙΖΑ να καταλαμβάνει τα μπροστινά έδρανα δίπλα στο ΚΚΕ...

Ο ΣΥΡΙΖΑ ως μορφή - κόμμα

Αναδημοσίευση από τον "δρόμο"

 Του Ρούντι Ρινάλντι

Αναγκαία η άμεση και ουσιαστική «εισβολή» του λαϊκού στοιχείου στο συμμαχικό σχήμα

Η συζήτηση έχει ανοίξει. Αναζητείται το πώς και με ποιον τρόπο θα γεννηθεί μια νέα μορφή κόμματος για τον ΣΥΡΙΖΑ. Η ανάγκη επιβάλλει να βρεθεί μια απάντηση και αυτή δεν μπορεί να έρθει από τα εγχειρίδια του παρελθόντος, ούτε από καμιά αντιγραφή, ξεπατικωτούρα άλλων εμπειριών. Βεβαίως, πρέπει να μάθουμε και να αφομοιώσουμε ό,τι καλύτερο από άλλες εμπειρίες αλλά να επικεντρωθούμε στο πρόβλημα που πρέπει να λυθεί. Και, μάλιστα, άμεσα.

Διαπίστωση πρώτη: Ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε οι συνιστώσες του είναι πλέον αυτό που ήταν πριν από τις 6 Μαΐου. Είναι άλλο πράγμα να είσαι μια δύναμη της τάξης του 4-5% και εντελώς διαφορετικό να είσαι στο 27%, αξιωματική αντιπολίτευση, δύναμη που θέλει να κυβερνήσει και να αλλάξει τη χώρα.

Διαπίστωση δεύτερη: Από τον ΣΥΡΙΖΑ της προϊστορίας, τον ΣΥΡΙΖΑ των συνιστωσών, πρέπει να περάσουμε στον μαζικό, λαϊκό, αριστερό ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή η μετάβαση δεν είναι απλή και εύκολη, αλλά δεν μπορεί να γίνει χωρίς μια μαζική «εισβολή»-συσπείρωση του λαϊκού στοιχείου, χωρίς μια έκφρασή του, χωρίς μια δημοκρατική και συμμετοχική διαδικασία. Αυτή η μετάβαση, ενώ απαιτεί χρόνο, πρέπει να έχει ορισμένα ταχύτατα στάδια, γιατί η «εισβολή» του λαϊκού στοιχείου δεν θα είναι δεδομένη σαν διάθεση και ελπίδα αν περάσουν 3-4 τέρμινα της γνωστής εσωστρεφούς και μη γόνιμης συζήτησης που μπορεί όλα να τα αναβάλει - και γιατί όχι να τα ματαιώσει.

Ντέϊβιντ Χάρβεϊ: Ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί εμβληματικό κίνημα για όλη την Ευρώπη

Αναδημοσίευση από την ΑΥΓΗ

Συνέντευξη του Ντέϊβιντ Χάρβεϊ στην Αναστασία Γιάμαλη

Πολλά μέρη του κόσμου δεν χτυπήθηκαν καθόλου σκληρά από την κρίση. Αυτός ο συγκεκριμένος γύρος της κρίσης -γιατί για έναν ακόμη γύρο πρόκειται- δεν έπληξε τη Λατινική Αμερική με τον ίδιο τρόπο που έπληξε την Ευρώπη. Εκείνους τους χτύπησε η κρίση της περιόδου του 2000-2001 και αυτό που συνέβη είναι πως, αφού πέρασαν την κρίση, είδαν ποιο ήταν το πρόβλημα, έτσι η Αργεντινή για παράδειγμα καθάρισε με το χρέος της και, αν δείτε, το εθνικό χρέος της χώρας φτάνει μόλις το 7% του ΑΕΠ της. Την ίδια ώρα το χρέος της Γερμανίας φτάνει το 150% του ΑΕΠ της… Πολλές χώρες που δεν είχαν συναλλαγματικό απόθεμα χτυπήθηκαν σφοδρότερα, όπως οι χώρες της νοτιοανατολικής Ασίας.

Αν θέλουμε να γενικεύσουμε, αυτό που ξεκίνησε ως κρίση κατοικίας, έγινε τραπεζική κρίση, για να σωθούν οι τράπεζες μετατράπηκε σε κρίση εθνικού χρέους και στη συνέχεια οι χώρες που δεν είχαν πολλά πλεονάσματα ευθύς εξαρχής και είχαν κι άλλα προβλήματα δυσκολεύτηκαν. Αλλά και πάλι η κάθε περίπτωση διαφέρει από την άλλη.

Από δω και πάνω τραγουδώ για τη φωτιά* (πώς να νικήσουμε την Μέδουσα, χωρίς να μας παγώσει το δολοφονικό της βλέμμα)

Αναδημοσίευση από την "δράση"

Του Κώστα Σβόλη

«Στρατιώτη μου, τη μάχη θα κερδίσει,

όποιος πολύ το λαχταρά να ζήσει.

Όποιος στη μάχη πάει για να πεθάνει,

στρατιώτη μου για πόλεμο δεν κάνει»

Ι. Καμπανέλλης

Βρισκόμαστε μέσα στο μάτι του κυκλώνα, το πύκνωμα του ιστορικού χρόνου που διανύουμε πολλές φορές μας εγκλωβίζει σε μια παραλυτική ακινησία. Με δέος παρακολουθούμε τα γεγονότα να εγγράφονται πάνω στο σώμα του ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού προσαρμόζοντάς το στις νέες επιταγές της καπιταλιστικής αναδόμησης. Άλλοτε πάλι τρομαγμένοι απλά χώνουμε το κεφάλι μας στην άμμο ελπίζοντας να ξημερώσει κάπου αλλού. Οι πιο θαρραλέοι ίσως σκεφτούν να πουλήσουν ακριβά το τομάρι τους. Η βαριά σκιά της βαρβαρότητας πέφτει πάνω μας απειλητικά και προμηνύει νέα που δεν θέλουμε να ακούσουμε. Απέναντι όμως στην βαρβαρότητα υπάρχει πάντα ένα Ή. Στην εποχή της η Ρόζα Λούξεμπουργκ το περιέγραψε με την λέξη σοσιαλισμός, στην εποχή μας ίσως αυτό το Ή να έχει πολλά ονόματα και πολλαπλές αποχρώσεις, αλλά παραμένει το μεγάλο Ή απέναντι στην βαρβαρότητα, παραμένει ο δρόμος/ οι δρόμοι προς την κοινωνική χειραφέτηση και την απελευθέρωση από την κυριαρχία και την εκμετάλλευση.