H Πρέσπα: το όριο που γίνεται ελπίδα

Αναδημοσίευση από το "ΧΡΟΝΟΣ"

Του Δημήτρη Χριστόπουλου

Στο Γιώργο Διακόπουλο, απ' την Πρέσπα

Για έναν σχεδόν αιώνα, η Πρέσπα υπήρξε τοίχος. Ένας χώρος που ενσωματώνει, στην ιστορία του, με τον πιο ολοκληρωτικό, τον πιο πειστικό τρόπο, την έννοια του ορίου. Ενός ορίου που διαρκώς ανανοηματοδοτείται, και μάλιστα σε διαστήματα που συμπυκνώνουν εντυπωσιακά τον πολιτικό χρόνο. Ενός ορίου πολυσήμαντου: γεωγραφικού, εθνοτικού και πολιτικού. Δεν χρειάζεται να επιχειρηματολογήσω ως προς το περιεχόμενο του γεωγραφικού ορίου για την Πρέσπα, μια φυσική υδάτινη ενότητα, που κατακερματίζεται σε τρεις εθνικές επικράτειες. Αν κάτι έχει σημασία να θυμίσει κανείς είναι το απολύτως «τυφλό» στεγανό της μιας διάβασης: Η Πρέσπα ως σήμερα είναι τυφλός προορισμός. Φτάνεις κι ενώ βρίσκεσαι στο τριεθνές και θα μπορούσες να ταξιδέψεις σε δύο κράτη, Αλβανία και Βόρεια Μακεδονία, πρέπει να επιστρέψεις. Αυτό φυσικά δεν είναι πολιτικά τυχαίο: ούτε φυσικά επιβεβλημένο. Τουναντίον. Είναι γεωλογικά αφύσικο και πολιτικά επιβεβλημένο.

Η τελευταία μεγάλη πορεία από Ελλάδα προς Αλβανία από τα παραλίμνια σύνορα της Μικρής Πρέσπας ήταν αυτή που έγινε άτακτα τον Αύγουστο του 1949, όταν οι τελευταίες δυνάμεις του ΔΣΕ ύστερα από το αεροπορικό σφυροκόπημα του στρατού και των Αμερικάνων, τα χωριά των Πρεσπών άδειασαν ολοκληρωτικά: από 18.000 ψυχές μείναν λίγες εκατοντάδες. Ως προς την Αλβανία λοιπόν, η Πρέσπα ήταν το διττό αδιέξοδο, και με την έννοια της ήττας των μετόπισθεν του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας και με την πραγματική έννοια του δρόμου που σταματάει. Η τελευταία πορεία είναι μια ελληνική πορεία στο «μονοπάτι των λυγμών» του 1949.

Μέλος της ΛΑΕ ομιλητής στο συλλαλητήριο για το Μακεδονικό...

Ο Γιώργος Μπούτρης είναι συντάκτης  του iskra.gr:

Καιρός να μάθουμε κι εμείς ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΑ...

Ο Παύλος Μελάς που ήταν έξυπνος άνθρωπος και αγαπούσε την πατρίδα του προσπάθησε να το κάνει. Ας τον μιμηθούμε:

(κλικ για μεγέθυνση)

«ΕΠΑΝΕΚΚΙΝΗΣΗ» του Π. Λαφαζάνη και η διάλυση της ...ΛΑΕ (update)

Για την Μακεδονία “ρε γαμώτο”, θα διαλυθεί η ΛΑΕ...

Ο Π. Λαφαζάνης θα δώσει αγωνιστικό παρόν στην προεκλογική συγκέντρωση του Κυριάκου Μητσοτάκη την Κυριακή στο σύνταγμα.

Οι λόγοι που συμμετέχει δεν είναι βέβαια αυτοί:

Δέκα λόγοι για τους οποίους θα πάω στο συλλαλητήριο

αλλά, αυτοί:

ΚΑΛΕΣΜΑ: Όλοι στο Σύνταγμα – Κυριακή 20/1ου– 2μ.μ. – (Ερμού)

Οι εγκλωβισμένοι στην ΛΑΕ, τρώνε την μια σφαλιάρα μετά την άλλη, κι’ ακόμη ψάχνονται. Για την προηγούμενη σφαλιάρα, εδώ:

Οι «εγκλωβισμένοι» στην ...ΛΑΕ

update:
Μετά από κάποιες ώρες, το δημοσίευμα και από το iskra.gr και απ' το restartgr.blogspot.com αποσύρθηκε. Όμως τα ίχνη στο διαδίκτυο υπάρχουν:

ονείρατα έβλεπεν ωραία....

....Γυρμένος πλάι στην κουπαστή
ονείρατα έβλεπεν ωραία.
Η Κατερίνα κι η Ζωή,

τ' Αντιγονάκι κι η Ζηνοβία.

Ω, τι χαρούμενη ζωή!

Χτυπάς, φτωχή καρδιά, με βία.

Οι αναλύσεις τέλος, ήρθε η ώρα των στοιχημάτων.  Πάμε στοίχημα - για να δούμε ποιός είναι σαν την "μύγα μες το γάλα" ή  το"ψάρι μέσα στο νερό" -  ότι το συλλαλητήριο για το Μακεδονικό στις 20 Γενάρη θα είναι πολύ κατώτερο το προσδοκιών των οργανωτών του;

Το ελληνικό κράτος τιμά τους οργανικούς διανοούμενούς του…

Ομοσπονδία Πατριωτικών και Ορθόδοξων Σωματείων: Εμείς δάσκαλε θα το αλλάξουμε αυτό!

Τα συλλυπητήριά του για την απώλεια του ιστορικού, φιλολόγου και δοκιμιογράφου Σαράντου Καργάκου εξέφρασε ο Πρόεδρος της Βουλής κ. Νικόλαος Βούτσης. Ο Πρόεδρος της Βουλής δήλωσε: «Ο Σαράντος Καργάκος ανήκει σε μια γενιά ιστορικών και φιλολόγων που υπηρέτησαν με αφοσίωση, πάθος και δημιουργικότητα την επιστήμη και την εκπαίδευση, αφήνοντας ως παρακαταθήκη όχι μόνο το έργο αλλά και το παράδειγμά τους. Τα σημαντικά και πολυάριθμα βιβλία του αγαπήθηκαν από τους αναγνώστες, ιδιαίτερα τους νέους, και συνέβαλαν στην ιστορική και τη φιλολογική παιδεία πολλών γενιών. Εκφράζω τα συλλυπητήριά μου στην οικογένειά του».

«Μεγάλος δάσκαλος» και για την ΛΑΕ,

Έφυγε από τη ζωή ο Σαράντος Καργάκος

και ένα από τα βασικά στελέχη του «Δίκτυο 21»,

Η ιδεολογική ηγεμονία του φασισμού

εθνικής εμβέλειας, που ακόμα και η «χρυσή αυγή» αναγνωρίζει την αξία του ως ιστορικού και επικαλείται "τσιτάτα" του για να τεκμηριώσει τις πολιτικές της επιδιώξεις...

Η “ανασύνταξη” του κράτους καλά προχωράει!...

Νέος υπουργός Άμυνας, στη θέση του παραιτηθέντος Π. Καμμένου, αναλαμβάνει ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ, ναύαρχος Βαγγέλης Αποστολάκης.

(σημερινή δήλωση του πρωθυπουργού)

Ένα στέλεχος από το βαθύ κράτος αναλαμβάνει μια κρίσιμη πολιτική θέση. Όπως έχουμε ξαναγράψει «ο ΣΥΡΙΖΑ παραδόθηκε πρώτα στο κράτος και μετά στους δανειστές...». Προς το παρόν, ο Αλέξης Τσίπρας κάνει τον ...τροχονόμο στις ενδοκρατικές συγκρούσεις που οδήγησαν πρώτα στην απομάκρυνση του Ν. Κοτζιά και τώρα του Π. Καμμένου.

Το επόμενο βήμα αυτής της ανασύνταξης του κράτους, ποιό άραγε θα είναι;

Ο ελληνικός ιμπεριαλισμός σημείωσε μια νέα νίκη....

(κλικ στην εικόνα για περισσότερα...)

Το ελληνικό κράτος, ο πραγματικός εκφραστής του ελληνικού ιμπεριαλισμού στην περιοχή κέρδισε μια σημαντική νίκη με την βοήθεια των συμμάχων του και αναβάθμισε την θέση του στην ιμπεριαλιστική αλυσίδα...

Ποιά η διαφορά ανάμεσα στον Αποστόλη και στον ...Απόστολο;

«Εδώ δεν είναι ούτε Ιταλία, ούτε Γαλλία. Η διπλή υποταγή στους ξένους, (η ξενοδουλεία της κομμουνιστικής αριστεράς στην ΕΣΣΔ και της αντίπαλης κεντρο/δεξιάς στις ΗΠΑ), όρισε τη μοίρα της χώρας μετά τον Πόλεμο και συνεχίζει να την ορίζει. Τα υπόλοιπα είναι ασήμαντα: Οι ΑΝΕΛ υποτίθεται ότι είναι δεξιοί ή ακροδεξιοί, ο ΣΥΡΙΖΑ υποτίθεται ότι είναι αριστερός, αμφότεροι υποδύονται ρόλους, ενώ οι άλλοι αναμένουν να εκκενωθούν οι θέσεις. Παραλείπουμε τα της ημερομηνίας των εκλογών, τα ποσοστά κλπ. Το μόνο που κατάφεραν αμφότεροι ήταν να εισάγουν τη γελοιότητα σε εθνικό θέμα.»

Απόσπασμα από το κείμενο του  Απόστολου Αποστολόπουλου «Η χώρα των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν είναι Ιταλία» που δημοσιεύτηκε στις  11-1-2019 στο www.slpress.gr

Δυο μέρες πριν (9-1-2019) δημοσιεύτηκε ένα άλλο κείμενο του Αποστόλη Αποστολόπουλου «Ήταν στραβό το κλήμα, το ‘φαγε κι ο γάιδαρος» στο www.iskra.gr

Εκτός από τον «Αποστόλη» που γίνεται ...«Απόστολος» και τον διαφορετικό τίτλο, το κείμενο είναι ίδιο και απαράλλακτο....

CRASH-LANDING

ΙΔΕΟΛΟΓΙΕΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΚΡΑΤΙΚΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ

Editorial του περιοδικού "Θέσεις"

“The highway is for gamblers, better use your sense

take what you have gathered from coincidence”

Bob Dylan, It’s All Over Now, Baby Blue[1]

«Βαρέθηκα τα ίδια και τα ίδια,

τα δάκρυα να κάνω μπιχλιμπίδια,

τα λόγια, μοναχά, μας απομείναν κι οι θεωρίες

στην πράξη μας χαλάνε οι θεσμοί»

Νικόλας Άσημος, Βαρέθηκα

1. Αριστερές μεταμορφώσεις

Η προσγείωση στο «φιλόξενο» έδαφος του κοινωνικού ρεαλισμού που ο ΣΥΡΙΖΑ είχε σχεδιάσει πριν καν ονειρευτεί την κρατική διαχείριση (και η κυβέρνηση ανέλαβε να υλοποιήσει προσπαθώντας να συντηρήσει ένα πρόσωπο έξωθεν πολιτικού καταναγκασμού), έχει ήδη ορατές συνέπειες που αποτυπώνονται σε σημαντικές εκφάνσεις της συγκυρίας. Διότι οι πολιτικές μετατοπίσεις του κόμματος και των πρωταγωνιστών του από τη «ριζοσπαστική Αριστερά» προς ένα νεφελώδες noman’sland της «προοδευτικής σοσιαλδημοκρατίας», επιστρατεύοντας και μια φτηνή απομίμηση του «παλλαϊκού μετώπου» του ύστερου μεσοπολέμου ως άλλοθι απέναντι στην άνοδο του ακροδεξιού μαύρου μετώπου στην Ευρώπη, έχουν τη ρίζα τους στην προσήλωση στους «θεσμούς», δηλαδή στους μηχανισμούς του καπιταλιστικού κράτους, πολύ πριν τον Ιανουάριο του 2015.

Έχουμε λοιπόν τη μαγική εικόνα ενός «άλλου» ΣΥΡΙΖΑ που αναγεννήθηκε «μεταρρυθμιστικά» από τη στάχτη του αντισυστημισμού και βρίσκεται σε εναγώνια αναζήτηση «αριστερής» ταυτότητας προσπαθώντας να ταυτίσει την πολυπρόσωπη Δεξιά συλλήβδην με ακροδεξιό νεοφιλελευθερισμό, πινοσετισμό, θατσερισμό και φυσικά – στο πνεύμα του καιρού – λαϊκισμό. Δρέπει μάλιστα ορυμαγδό «επαίνων» για τον πολιτικό ρεαλισμό του πρωταγωνιστή Τσίπρα, ο οποίος ανένηψε από κήρυκας της «εξέγερσης» σε ιεραπόστολο του δυσεύρετου «ευρωπαϊκού ιδεώδους» που βρίσκεται κάπου θαμμένο στα αζήτητα της ιστορίας. Σε απόλυτη αρμονία με την επίσημη κυβερνητική προπαγάνδα που επαινεί τις «θυσίες του ελληνικού λαού», καμαρώνοντας ότι «έβγαλε τη χώρα από τα μνημόνια» εφαρμόζοντας τις επιταγές τους ως το τέλος.