Ο “αγανακτισμένος” Χρήστος Λάσκος με το "επίδομα" της κ. Αντωνοπούλου

«Εδώ έχει μεγαλύτερη αξία να υπογραμμιστεί το γεγονός πως σημαντικότερη βαρύτητα και από την ηθική διάσταση του θέματος έχει το γνωσιολογικό!

Θέλω να πω, δεν είναι μόνο το ξεφτιλίκι μιας ζάμπλουτης – με αριστερά και πατριωτικά αισθήματα, ωστόσο- να μην αφήνει σεντ ανεκμετάλλευτο, έστω και με κίνδυνο να γίνει ρόμπα

Το κυριότερο είναι πως η κυρία Αντωνοπούλου –και πολλοί ακόμη στην κυβέρνηση κι αλλού- αγνοούν τι σημαίνει χιλιάρικο για τον μέσο έλληνα πολίτη. Αγνοούν ολοκληρωτικά τι σημαίνει να μην βγάζεις ποτέ δεκαπενθήμερο –κανένα δεκαπενθήμερο. Θεωρούν πως αυτά που συμβαίνουν στην κοινωνική πλειοψηφία τους αφορούν μόνο ως χομπίστες, που επιδεικνύουν τις «ικανότητές» τους στην επίλυση προβλημάτων. Όχι δικών τους προβλημάτων, ευτυχώς.

Από αυτήν την άποψη, το ερώτημα «Αν θέλεις την ισότητα γιατί είσαι τόσο πλούσιος;», όπως το έθεσε ο G. A. Cohen, παραμένει καίριο. Κι επιδέχεται μόνο πρακτικές απαντήσεις. Η κυρία Αντωνοπούλου απάντησε πρακτικά –πρακτικότερα δεν γινόταν.

Γι’ αυτό, χέστε μας με το έργο της και τις συναφείς ανοησίες. Αϊ στο διάβολο, που λέει ο λόγος. Αϊ στο διάλο.»

Απόσπασμα από το κείμενο: «Ηθική, ενοίκια και καταθέσεις». του Χρήστου Λάσκου

(αναδημοσιεύτηκε [εδώ] και μετά [εδώ])

Θα συμφωνήσουμε με τον Χρήστο Λάσκο ότι “πράγματι σημαντικότερη βαρύτητα και από την ηθική διάσταση του θέματος έχει το γνωσιολογικό”.

Θα διαφωνήσουμε όμως στην διαπίστωση ότι “η κυρία Αντωνοπούλου –και πολλοί ακόμη στην κυβέρνηση κι αλλού- αγνοούν τι σημαίνει χιλιάρικο για τον μέσο έλληνα πολίτη”. Δεν πιστεύουμε ότι είναι τόσο αφελείς ή ότι δεν έχουν συναίσθηση της κατάστασης που επικρατεί στην κοινωνία...

Φαίνεται πως και ο Χρήστος Λάσκος αντιλαμβάνεται ότι αυτή η άγνοια δεν μπορεί να προσληφθεί ως προφανής, γιαυτό προσθέτει στην συνέχεια μια συμπληρωματική επεξήγηση: «Θεωρούν πως αυτά που συμβαίνουν στην κοινωνική πλειοψηφία τους αφορούν μόνο ως χομπίστες, που επιδεικνύουν τις «ικανότητές» τους στην επίλυση προβλημάτων. Όχι δικών τους προβλημάτων, ευτυχώς».

Ο Χρήστος Λάσκος διατυπώνει δηλαδή την θέση ότι τα πολιτικά πρόσωπα που στελεχώνουν τις κρατικές θέσεις θα πρέπει να είναι «εκπρόσωποι του λαού» και όχι απλά έμμισθοι «τεχνοκράτες» που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στο κυβερνητικό έργο από την θέση που έχουν αναλάβει.

Eίναι όμως κατακτημένη «γνώση» ότι τα πολιτικά στελέχη της σημερινής κυβέρνησης δεν είναι «εκπρόσωποι του λαού».

Αυτή η «γνώση» δεν προέκυψε τώρα, από την στάση της κ. Αντωνοπούλου, τεκμηριώνεται από πολλές και σοβαρότερες αιτιάσεις, σε σχέση με αυτές που προβάλλονται στο κείμενό του. Επίσης - γιατί να το κρύψωμε άλλωστε - δεν περνάει απ' το μυαλό μας πως ο Χρήστος Λάσκος θεώρησε ποτέ ότι η κ. Αντωνοπούλου λειτούργησε ως «εκπρόσωπος του λαού» στο κράτος...

Αυτά για εισαγωγή στην γνωσιολογία, την οποία επικαλείται ο Χρήστος Λάσκος.

Η «γνωσιολογία» του, δεν προσφέρει κάτι που μπορεί να εξηγήσει επαρκώς το χάσμα ανάμεσα στο “πρέπει” που θέτει για τους «εκπρόσωποι του λαού», και σε ότι “συμβαίνει” πραγματικά. 

Γιατί ο Παύλος Σιδηρόπουλος αφιέρωνε το 1985 το «Μίκυ Μάους» στον Θεοδωράκη;

Αναδημοσίευση από το "luben.tv"

Η παράδοση του diss δεν είναι χτεσινή σε αυτή τη χώρα. Η διαδικασία του να ρίξεις ένα δημόσιο χέσιμο στον αντίπαλο με τη χρήση τραγουδιού, γράμματος, ραψωδίας ή δεκαεξάμπαρου είναι εντυπωμένη στο DNA των κατοίκων της Ελλάδας, είτε αυτές ήταν οι ευρηματικές προσβολές που έριχναν οι ρεμπέτες ο ένας στον άλλο είτε οι επιστολές που έστελναν ο Μίμης Πλέσσας και ο Μάνος Χατζηδάκις ο ένας στον άλλο στις εφημερίδες στα 50s.

Ένα από αυτά τα diss περιλάμβανε και τον σχεδόν 93χρονο πλέον Μίκη Θεοδωράκη. Θα περίμενε κανείς ότι αυτή θα ήταν μια καινούρια προσθήκη στον μεγάλο κατάλογο με τα ξεμαλλιάσματα, στην πραγματικότητα έχουν περάσει πάνω από τρεις δεκαετίες από τότε που ο «πρίγκηπας» Παύλος Σιδηρόπουλος έγραψε το δικό του εξάψαλμο για το Μίκη Θεοδωράκη στο δίσκο «Zorba the Freak» του 1985. Και για να μην έχετε καμιά αμφιβολία για την πατρότητα αυτού του αστείου, ο τίτλος του κομματιού ήταν φυσικά «Μίκυ Μάους».

Επιστολή της ΛΑΕ προς την ΑΝΤΑΡΣΥΑ: 10+1 εύλογα ερωτήματα

Αναδημοσίευση από το " pandiera.gr "

του Νίκου Ξηρουδάκη

Με ανοικτή επιστολή η Λαϊκή Ενότητα απευθύνει κάλεσμα προς την ΑΝΤΑΡΣΥΑ για κοινή δράση και κεντρική πολιτική συνεργασία, καθώς και δημόσια πρόσκληση για συνάντηση με την ΚΣΕ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. «Αναγκαία όσο ποτέ η κοινή δράση και το πολιτικό μέτωπο των δυνάμεων της ριζοσπαστικής Αριστεράς», σημειώνεται στον τίτλο. Η επιστολή παρατίθεται ολόκληρη στη συνέχεια, ας δούμε όμως πρώτα ορισμένα ερωτήματα που εύλογα δημιουργούνται:

1) Αποτελεί άραγε γραπτή απάντηση, έστω βραδυφλεγή, στην περυσινή(!) πρόταση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ,  αυτή η ανοιχτή επιστολή; Καθότι, από όσο γνωρίζουμε, ουδέποτε υπήρξε γραπτή απάντηση στην τεκμηριωμένη εκείνη πρόταση η οποία ωστόσο, μιλούσε για κοινή δράση και όχι για κεντρική πολιτική –πόσο μάλλον εκλογική- συνεργασία. Και όμως, επισπεύδοντες μετά από ένα χρόνο, απαντούν ως αν εκείνοι να έρχονται να κάνουν την πρόταση από μηδενική βάση.

Το ΚΚΕ τουλάχιστον είχε απαντήσει,

 έστω αρνητικά.

2) Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει απευθύνει τις εκάστοτε προτάσεις της, για το 

ασφαλιστικό, για τη δεύτερη αξιολόγηση κλπ, σε όλη τη βεντάλια των δυνάμει συμμάχων και όχι επιλεκτικά σε καθέναν ξεχωριστά. Αντίθετα η πρόταση της ΛΑΕ απευθύνεται μόνο στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Το γεγονός όμως ότι από το ίδιο το πολιτικό περιεχόμενο της επιστολής, γίνεται σαφές ότι μιλάμε για ένα ευρύτερο μέτωπο, δημιουργεί εύλογα το ερώτημα, γιατί αυτή η μονομερής προτίμηση;

Μέχρι τώρα η ΛΑΕ έκανε προτάσεις ή υπήρχαν δηλώσεις και ανακοινώσεις για συνεργασία κατά καιρούς με το Σχέδιο Β’, την Πλεύση Ελευθερίας, το ΕΠΑΜ, το Μέτωπο Νίκης της Ραχήλ Μακρή, με τη Χριστιανική Δημοκρατία κλπ. Με ποιους χώρους συνεχίζονται οι ζυμώσεις; Η απεύθυνση αυτή εγκαταλείπεται και απευθύνεται τώρα στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ επιλεκτικά; Ή κρύβονται προσχηματικές προθέσεις πίσω από την προνομιακή αυτή απεύθυνση;
 

Ημέρα Αλληλεγγύης και οικονομικής ενίσχυσης στο Αφρίν - ΠΑΓΚΑΚΙ, Κυριακή 4 Μάρτη

#Defend Afrin!‏

Να σταματήσουμε τον πόλεμο της Τουρκίας ενάντια στο Αφρίν! Να υπερασπιστούμε το όραμα της αυτονομίας των λαών στη Ροζάβα!

Χαιρετισμός από το Πολιτιστικό Κέντρο Κουρδιστάν στις 16:00
Θα ακολουθήσει μουσικό πρόγραμμα: Κούρδου σύντροφου με σάζι και από τις 17:00 και μετά ο Μανώλης Νερατζάκης και ο Κώστας Τσαρούχης με παραδοσιακές μουσικές της Μεσογείου και Ρεμπέτικα.

Rafael Sebastián Guillén Vicente: Περί ειδικών και ειδικοτήτων

Το κείμενο είναι απόσπασμα από το βιβλίο The Zapatistas’ Dignified Rage: Final Public Speeches of Subcommander Marcos (AK Press, 2018)

Μετάφραση Δημήτρης Πλαστήρας. 

Αναδημοσίευση από το «provo.gr»

Ένας σοβαρός ιστορικός μπορεί με βεβαιότητα να προσδιορίσει τη στιγμή που εμφανίστηκαν στην ανθρώπινη κοινωνία οι ειδικοί και οι ειδικότητες. Και ίσως ο ιστορικός αυτός μπορεί να μας εξηγήσει τι εμφανίστηκε πρώτα: η ειδικότητα ή ο ειδικός.

Επειδή, κοιτώντας και νιώθοντας έκπληξη από το κόσμο, εμείς οι Ζαπατίστας έχουμε δει πως πολύ συχνά οι άνθρωποι ορίζουν την άγνοια και την κοντοφθαλμία τους ως μια ειδικότητα και αποκαλούν τους εαυτούς τους ως ειδικούς. Και επευφημούνται και είναι σεβαστοί και πληρώνονται καλά και τελετές γίνονται προς τιμή τους.

Δεν καταλαβαίνουμε. Για εμάς, κάποιος με περιορισμένη γνώση είναι κάποιος που πρέπει να παρακινήσει τον εαυτό του να μάθει περισσότερα. Στα πανεπιστήμια όμως αποδεικνύεται πως όσο λιγότερα γνωρίζεις, τόσο μεγαλύτερες ερευνητικές επιχορηγήσεις παίρνεις.

Ο γέρο Antonio, ένα από εκείνα τα πρωινά που μας εξέπληξε πηγαίνοντας προς τα κάτω, γέλασε με αυτό όταν του το είπα και είπε πως παλιά, οι πρώτοι θεοί, εκείνοι που γέννησαν το κόσμο, ήταν ειδικοί στις ειδικότητες.

Είναι γνωστό όμως πως τα όρια μας για τη πνευματική παραγωγή είναι εγκυκλοπαιδικά, για αυτό θα θέλαμε να μιλήσουμε για ένα ιδιαίτερο είδος ειδικών: τους επαγγελματίες πολιτικούς.

Αργότερα στο φεστιβάλ αυτό, αύριο νομίζω, θα έχουμε την ευκαιρία να ακούσουμε – με τη φωνή του επαναστατημένου Αντισυνταγματάρχη Moises – κάποιες περιγραφές των εσωτερικών πολιτικών εργασιών στις κοινότητες των Ζαπατίστας.

Η σπηλιά του facebook

Αναδημοσίευση από την "εφημερίδα των συντακτών"

του Χάρη Ναξάκη

Σε μια από τις διασημότερες αλληγορίες από καταβολής κόσμου, της σπηλιάς του Πλάτωνα, οι άνθρωποι ζουν φυλακισμένοι και αλυσοδεμένοι σε μια σπηλιά και το μόνο που βλέπουν είναι οι σκιές των αντικειμένων, που από το φως μιας φωτιάς που σιγοκαίει πίσω τους προβάλλονται στον τοίχο της σπηλιάς.

Οι σκιές είναι ο πραγματικός κόσμος των δεσμωτών. Σε όλη τη ζωή τους βλέπουν τις σκιές των πραγμάτων, ο πραγματικός κόσμος γι’ αυτούς είναι εικονικός, μια αναπαράσταση της πραγματικότητας.

Αν κάποιοι δεσμώτες απελευθερωθούν από τις ψευδαισθήσεις τους, σπάσουν τα εικονικά δεσμά τους και εξέλθουν από τη σπηλιά, θα γνωρίσουν τον πραγματικό κόσμο και όχι τα αντίγραφά του.

Η πιο σύγχρονη παραλλαγή της σπηλιάς του Πλάτωνα είναι το facebook και τα άλλα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Οι δεσμώτες του facebook είναι καθηλωμένοι κατά μόνας σε μια σκοτεινή τρύπα, την οθόνη του υπολογιστή, στην οποία ζουν οι φίλοι και οι συγγενείς τους με το περίεργο όνομα likes.

Μήπως όμως η σπηλιά του facebook είναι πιο σκοτεινή και αδυσώπητη από τη σπηλιά του Πλάτωνα;

Υπάρχει διάκριση ανάμεσα στον “πατριωτισμό” και τον “εθνικισμό”;

Του Γιώργου Καλαντζόπουλου

«Η κρισιμότητα της διάκρισης μεταξύ πατριωτισμού και εθνικισμού και η ανάγκη θωράκισης του λαού από την εθνικιστική χειραγώγηση προβάλλει σήμερα ως μια τρομερή έλλειψη. Είναι ένα ζωτικό πολιτικό καθήκον που παραμελήθηκε ή απορρίφθηκε και οι συνέπειές του είναι ολέθριες.»

Με αυτή την παράγραφο ξεκινά ένα κείμενο αντιπροσωπευτικό της “πατριωτικής” αριστεράς, με τον εύγλωττο τίτλο: «Είναι ασυγχώρητο τα πατριωτικά αντανακλαστικά του λαού να αφήνονται βορά στους αμερικανόδουλους εθνικιστές και φασίστες».

Ο χαρακτηρισμός «πατριωτικά αντανακλαστικά» παραπέμπει στην θεωρία της εξάρτησης του Ιβάν Παβλόφ. Ο «πατριωτισμός» λοιπόν θεωρείται ως ένα προϊόν «χειραγώγησης» και ζητούμενο είναι ποιός και πως θα τον χειραγωγήσει πολιτικά στην δεδομένη συγκυρία. Η “πατριωτική” αριστερά θεωρεί - και δεν είναι η μοναδική - εργαλείο γι' αυτή την χειραγώγηση το πολιτικό της πρόγραμμα. Χαρακτηριστικό το παρακάτω απόσπασμα:

Όταν ο πατριωτισμός σήμερα υπαγορεύει:
– την αντίσταση στον ευρωατλαντικό άξονα (ΗΠΑ και ΕΕ) που καταδυναστεύει το λαό μας…
– την υπεράσπιση του εργαζόμενου λαού μας από τα εισαγόμενα, μνημονιακά, επιθετικά μέτρα που κάνουν εξοντωτική την εκμετάλλευση προς όφελος των ντόπιων και ξένων μονοπωλίων…
– τη λαϊκή πάλη ενάντια στην καταστρατήγηση κάθε δημοκρατικού δικαιώματος, ενάντια στην αντιδημοκρατική παραβίαση της λαϊκής βούλησης από το ευρωατλαντικό πρακτορείο και τους ντόπιους συνεργάτες-υποτακτικούς του…
και άλλα ωραία παρόμοια, για να καταλήξει:

τότε
…ποιος θα είχε την πολιτική τύφλωση να πει ότι πατριωτισμός και εθνικισμός είναι το ίδιο;
…ποιος θα είχε την πολιτική ανευθυνότητα να πει ότι σήμερα θα ήταν αμελητέο να γνωρίζει ο λαός τη διαφορά του πατριωτισμού από τον εθνικισμό;
…ποιος θα είχε την πολιτική μυωπία να πει ότι η ύπαρξη ενός λαϊκού πατριωτικού μετώπου δεν θα βοηθούσε στη συσπείρωση δυνάμεων στην πάλη κατά του ιμπεριαλισμού σε κάθε επίπεδο;
…ποιος θα είχε την πολιτική εμμονή να πει ότι (παρά τη θεωρητική αδυναμία, τον αντιδιαλεκτικό χαρακτήρα και την πασιφανή πρακτική αποτυχία του εγχειρήματος) εξακολουθεί ο αντικαπιταλισμός να είναι η βάση της δυνητικής λαϊκής συσπείρωσης;

Θα παραβλέψω λαθεμένη την ανάδειξη του πατρωτισμού ως αυτοτελούς κοινωνικού “υποκειμένου” το οποίο μάλιστα έχει την δυνατότητα να “υπαγορεύει” και πολιτικά προτάγματα, άποψη που καταγράφει η φράση «ο πατριωτισμός σήμερα υπαγορεύει:». Θα το εκλάβω ως σχήμα λόγου για να προχωρήσουμε σε θέματα, σχετικά με την πολιτική ταυτότητα, που το κείμενο συναρτά με τον αριστερό «πατριωτισμό».

Αν κοιτάξουμε τα στοιχεία που προβάλλονται ως ορισμός της πολιτικής ταυτότητας του πατριωτισμού (που τον διακρίνει από τον εθνικισμό), διαπιστώνουμε ότι όλα αυτά τα στοιχεί που τον συγκροτούν ίσχυαν - ίδια και απαράλλακτα – και την προηγούμενη περίοδο της επιβολής των μνημονίων. Όμως αυτός ο «αντιμπεριαλιστικός» και «αντικαπιταλιστικός» πατριωτισμός δεν κατάφερε να πετύχει απολύτως τίποτα. Πώς λοιπόν σήμερα, θα σηκώσει κεφάλι με τις ίδιες πολιτικές, που είναι ήδη ηττημένες;

Πρέπει όμως πρώτα να ξεκαθαρίσουμε κάτι άλλο:

Ποιός είναι ο νικητής;

Η «πατριωτική» αριστερά θεωρεί ότι κέρδισε ο ιμπεριαλισμός. Γιαυτό θυμάται το “γράμμα” του Ζαχαριάδη και καλεί τελικά να στηρίξουμε το ελληνικό κράτος, το οποίο ...«κινδυνεύει». Πράγματι, το κεφάλαιο είναι αυτός που έχει κερδίσει, με την επιβολή της βίαιης επέκταση της καπιταλιστικής σχέσης στον ελληνικό κοινωνικό σχηματισμό την εποχή των μνημονίων. Όμως ο πραγματικός νικητής είναι το κράτος, ο βασικός «υπεύθυνος» για την επιβολή αυτής της πολιτικής και την αναπαραγωγή της κυριαρχίας της κεφαλαιακής σχέσης στη χώρα μας. Η επικύρωση αυτής της νίκης καταγράφεται σήμερα στην εναγώνια - αλλά πολιτικά ανεπαρκή - προσπάθεια της πατριωτικής αριστεράς να διαχωριστεί από τον “εθνικισμό”. Αυτό είναι το «νέο» δεδομένο, η ενίσχυση του κράτους,  που καταγράφεται στην συγκυρία που ξεκίνησε με τα συλλαλητήρια για το Μακεδονικό και συνεχίζεται με την κυριαρχία στην πολιτική σκηνή του σκανδάλου Novartis.

Μια συνέντευξη με τον Γιάνη Βαρουφάκη

"Αυτό που λέω και ξαναλέω έχει να κάνει με το ότι το ενδιαφέρον ερώτημα δεν είναι τι θα έκανα τότε με αυτά που ξέρω σήμερα, αλλά τι θα έπρεπε να έχω κάνει διαφορετικά με αυτά που ήξερα τότε. Τρία είναι τα βασικά.

Πρώτον, δεν έπρεπε να υπογράψω εκείνη την αίτηση για την επέκταση της συμφωνίας, την 26η Φεβρουαρίου. Ήταν λάθος μου με δεδομένο ότι είχα ήδη αποκαλύψει την παγίδα που μας είχε στήσει η τρόικα με τον Χουλιαράκη εντός του υπουργείου. Βέβαια, βασιζόμουν στην υπόθεση εργασίας ότι με τον Τσίπρα ήμασταν ένα. Αν είχαμε μείνει ένα, και αυτό θα το είχαμε ξεπεράσει αλλά, τέλος πάντων, ήταν λάθος.

Δεύτερον, δεν έπρεπε να ήμουν τόσο μετριοπαθής απέναντι στους τροϊκανούς. Ήμουν διατεθειμένος να κάνω πολύ περισσότερους συμβιβασμούς από ό,τι εκείνοι ήταν διατεθειμένοι να εκτιμήσουν.

Τρίτο και πιο βασικό, θα έπρεπε να είχα προϊδεάσει τον κόσμο πολύ πιο πριν για αυτά που συνέβαιναν εντός. ΟK, ο υπουργός οικονομικών δεν μπορεί να μιλήσει πολύ ανοιχτά λόγω θέσης, αλλά η μόνιμα αισιόδοξη επωδός μου ότι η Ευρώπη θα βρει λύση, με την οποία προσπαθούσα να καταπραΰνω τα πνεύματα για να ηρεμήσουν και οι καταθέτες, ήταν τελικά λάθος”.

 Γιάνης Βαρουφάκης.

Παρουσιάζουμε εκτεταμένα αποσπάσματα από την συνέντευξη του Γιάνη Βαρουφάκη στο «oneman.gr». Ολόκληρη η συνέντευξη που αναφέρεται και σε άλλα θέματα, όπως το DiEM25 και το νέο κόμμα στην χώρα μας ΜΕΡΑ25, εδώ: «Ο Γιάνης Βαρουφάκης θα προτιμούσε να περάσει στρατοδικείο»

Το πρώτο εξάμηνο του 2015, η μορφή του Γιάνη Βαρουφάκη μάς είχε στοιχειώσει. Ήταν πάντα εκεί για να μας υποδηλώσει την παρουσία του. Σε όλα τα ΜΜΕ, σε όλα τα μήκη και πλάτη αυτού του πλανήτη. Ως γνήσιο ποπ φαινόμενο, ο άλλοτε υπουργός Οικονομικών είχε φανατικούς φίλους (λίγους) και ακόμη πιο φανατικούς εχθρούς (πολλούς), οι οποίοι ακόμη και σήμερα τον δαιμονοποιούν και τον μισούν με θαυμαστή συνέπεια.

Τελικά ποιος είναι ο Γιάνης Βαρουφάκης; Είναι ο νάρκισσος που ήθελε να προβάλει πάντα τον εαυτό του αδιαφορώντας για τις συνέπειες; Είναι αυτός που έπαιξε μία χώρα στα ζάρια για να ικανοποιήσει τη μονομανία του; Είναι ο ανεύθυνος, ο λαϊκιστής, ο άνθρωπος που φανταζόταν ότι θα βρίσκαμε λεφτά στα δέντρα; Μήπως πρόκειται για τον... δολοφόνο του Ιωάννη Καποδίστρια;

Ας σοβαρευτούμε. ΟΚ, σε σχεδόν δύο ώρες συνέντευξης δεν μπορείς να κωδικοποιήσεις όλες τις συμπεριφορές του ανθρώπου που έχεις απέναντί σου, αλλά δεν μπορείς και να μην παρατηρήσεις πράγματα. Ε, λοιπόν τουλάχιστον ο Γιάνης δεν προσποιείται. Ξέρετε πολλούς πολιτικούς που θα έρχονταν μόνοι τους σε συνέντευξη οδηγώντας μοτοσικλέτα και απαντώντας σε όλα τα ερωτήματα χωρίς ίχνος ενόχλησης;

O Μέγας Αλέξανδρος είναι πολυεθνικός

Αναδημοσίευση από την"εφημερίδα των συντακτών"

του Περικλή Κοροβέση

Αύριο στις 2 η ώρα στην πλατεία Συντάγματος θα δούμε ένα μεγαλειώδες χολιγουντιανό θέαμα. Παίχτηκε δύο φορές στη Θεσσαλονίκη και η ζηλιάρα η Αθήνα δεν μπορούσε να μείνει πίσω. Θα επαναλάβει το ίδιο θέαμα που είδαμε το 1992 ανανεωμένο, αυτή τη φορά και με αριστερούς πρωταγωνιστές με ανοιχτές απόψεις, που κατάλαβαν πως η εθνικοφροσύνη δεν πρέπει να αφήνεται να την εκμεταλλεύεται η Ακροδεξιά.

Δικαιούνται να την εκμεταλλευτούν και αυτοί. Το θέμα είναι ο Μέγας Αλέξανδρος. Το Χόλιγουντ, βέβαια, είχε προηγηθεί από το 1955 με την ομώνυμη ταινία με σκηνοθέτη τον Ρόμπερτ Ρόσεν και πρωταγωνιστή τον Ρίτσαρντ Μπάρτον. Είναι γνωστό πως ανά τους αιώνες, κάθε φορά που εμφανίζεται ο Μέγας Αλέξανδρος, στερούμενος κοπιράιτ, έχει την ερμηνεία που θέλει ο καθένας.

Εδώ ο συμπατριώτης μας είναι σαν καουμπόης, ο Δαρείος ραντσέρης, ενώ ο Πώρος από βασιλιάς των Ινδών γίνεται φύλαρχος Ινδιάνων. Ακόμα μια θεμιτή εκδοχή του μύθου του στρατηλάτη.

Γιατί θεμιτή αυτή η προσέγγιση: Αν σε κάποιο από αυτά τα συλλαλητήρια-θεάματα για τον Μακεδόνα, εμφανιζόταν κάποιος καουμπόης-Μέγας Αλέξανδρος θα τον λίντσαραν. Σε μας η ενδυματολογία είναι καθορισμένη. Το θεμιτό εδώ προέρχεται από τους δύο Μεγαλέξανδρους που υπάρχουν.

Σε επίσημη κυκλοφορία το ψηφιακό νόμισμα της Βενεζουέλας “Petro”

Αναδημοσίευση από το "prensa-rebelde"

"Γεννιέται το Petro και θα έχουμε απόλυτη επιτυχία για την ευημερία της Βενεζουέλας", δήλωσε ο Πρόεδρος Νικολάς Μαδούρο, αναφερόμενος στο ηλεκτρονικό νόμισμα.

Η κυβέρνηση της Βενεζουέλας κυκλοφόρησε επίσημα το κρυπτονόμισμα (ψηφιακό) El Petro, που υποστηρίζεται από πετρελαϊκούς πόρους, με στόχο να ανοίξει μια νέα οικονομική εποχή στο έθνος, μετέδωσε το Τelesur μέσω της ηλεκτρονικής του έκδοσης.

Ο αντιπρόεδρος της Δημοκρατίας Τάρεκ Ελ Αϊσάμι, ξεκίνησε τη διαδικασία προπώλησης του κρυπτονομίσματος της Βενεζουέλας, τις πρώτες πρωινές ώρες. Από τις 20 Φεβρουαρίου θα είναι διαθέσιμο το εγχειρίδιο απόκτησης και εμπορίας του Petro και θα ξεκινήσει η προπώληση των 82,4 εκατομμυρίων μονάδων του κρυπτονομίσματος.