ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΕΝΩΝ ΠΑΡΑΓΩΓΩΝ

Του Δημήτρη Κωτσάκη

Το κείμενο που ακολουθεί εστιάζει στις δύο ταξικά αντίθετες οικονομικές μορφές της ι­διωτικής κοινωνίας, τη μετοχική εταιρία των κεφαλαιούχων και τον συνεταιρισμό των πα­ραγωγών, παρουσιάζοντας τις θέσεις του Μαρξ για την κάθε μία και την αμοιβαία τους σχέση.

(σχετικά κείμενα:
1. Δεύτερη Ευρωμεσογειακή Συνάντηση «Η Οικονομία των Εργαζομένων»

2. Σύνοψη του Βιβλίου:
Δημήτρης Κωτσάκης. Η ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ. Ταξικές αντιθέσεις και ηγεμονία στον κοινωνικό χώρο. Εκδόσεις των ξένων. Θεσσαλονίκη, 2016. )

Α. Μετοχικές εταιρείες και συνεταιρισμοί: από τον κεφαλαιοκρατικό τρόπο πα­ραγωγής στον συνεταιριστικό τρόπο παραγωγής.

Μαρξ. Το Κεφάλαιο. Τόμος Τρίτος. Τμήμα V. Κεφ. 27. Ο ρόλος της Πίστης στην κεφαλαι- οκρατική παραγωγή².

Στο κείμενο αυτό ο Μαρξ εκθέτει τις «γενικές παρατηρήσεις που το πιστωτικό σύστημα μας παρακίνησε να κάνουμε ως τώρα». Η τρίτη από τις τέσσερις εκτιθέμενες παρατη­ρήσεις έχει τον τίτλο «Σχηματισμός μετοχικών εταιρειών». Στην τέταρτη παρατήρηση μιλάει για τα «εργοστάσια των συνεταιρισμών των ίδιων των εργατών». Ακολουθεί μια σύνοψη των όσων λέγονται στις δύο αυτές παρατηρήσεις.

Μετοχικές Εταιρείες Κεφαλαιούχων

1. Με τον «σχηματισμό μετοχικών εταιρειών», το κεφάλαιο «παίρνει άμεσα τη μορφή κοινωνικού κεφαλαίου (κεφαλαίου άμεσα συνεταιρισμένων ατόμων) σε αντί­θεση προς το ατομικό κεφάλαιο, και οι επιχειρήσεις του εμφανίζονται σαν εταιρικές επιχειρήσεις σε αντίθεση προς τις ατομικές επιχειρήσεις». Και τι είναι οι μετοχικές ε­ταιρείες; «Πρόκειται για την κατάργηση του κεφαλαίου σαν ατομικής ιδιοκτησίας μέσα στα πλαίσια του ίδιου του κεφαλαιοκρατικού τρόπου παραγωγής».
   

Μπαρόζο: Εγώ επέλεξα τον πρωθυπουργό της Ελλάδας

Αναδημοσίευση από το info-war.gr

Με αφορμή την κυκλοφορία του ντοκιμαντέρ This is not a coup από την Εφημερίδα των Συντακτών, το Σάββατο 1η Οκτωβρίου, παρουσιάζουμε αποσπάσματα των συνεντεύξεων που δεν μπορέσαμε να συμπεριλάβουμε στην τελική έκδοση της ταινίας.

Στο πρώτο απόσπασμα ο πρώην ανταποκριτής των Financial Times στην Ιταλία, Άλαν Φρίντμαν, αποκαλύπτει στιχομυθία του με τον Μανουέλ Μπαρόζο, o οποίος του αποκάλυψε ότι αυτός επέλεξε τον Λουκά Παπαδήμο για πρωθυπουργό της Ελλάδας.

Ο Φρίντμαν μιλά για το “ξύλο” που έφαγε ο Γιώργος Παπανδρέου στη σύνοδο των G20 στις Κάνες και την τελική απομάκρυνσή του μετά τις παρεμβάσεις της Κομισιόν, της Γαλλίας και της Γερμανίας ενώ δεν παραλείπει να αναφερθεί στο σκοτεινό ρόλο του Ευάγγελου Βενιζέλου.

«Αν αντισταθείς, χάθηκες». «Αν υποκύψεις, πάλι χάθηκες». Ότι και να κάνεις είσαι ένοχος..!

Απόσπασμα από το κείμενο «Η ΘΕΩΡΙΑ του ΔΙΠΛΟΥ ΔΕΣΜΟΥ και η ΚΡΙΣΗ» του Γιώργου Λεχουρίτη

Στα κοινωνικά φαινόμενα τώρα πώς επιδρούν οι συγκεχυμένες εντολές που δίνουν οι κυβερνώντες στον λαό;

Κατ’ αρχάς αντιμετωπίζουν τους ενήλικους πολίτες ως ανήλικους.

Κατά δεύτερον αναστατώνουν τον λαό, αν δεν τον τρελαίνουν με τα αμφίθυμα, μπερδεμένα μηνύματα που του στέλνουν στους λόγους τους, στα πάνελ της τηλεόρασης κλπ.

Έτσι ένα πένθιμο μούδιασμα ορίζει το ψυχολογικό στίγμα της κρίσης. Η δεσπόζουσα ψυχολογική ιδιαιτερότητα της παρούσας κρίσης αντιστοιχεί στο μούδιασμα της σκέψης, του λόγου και της πράξης, που ορίζει τη στάση των ανθρώπων, ιδιαίτερα όσων πλήττονται εξοντωτικά από την κρίση.

Ο κύριος αυτός ψυχοδιανοητικός μηχανισμός του μουδιάσματος ονομάζεται «διπλός δεσμός». Αντιστοιχεί στην εμπλοκή της σκέψης, που προκύπτει όταν οι άνθρωποι γίνονται στόχος παράδοξων μηνυμάτων που αλληλοακυρώνονται, χωρίς να επιτρέπεται να σκεφτείς σχετικά μ’ αυτό το παράδοξο.

Στην Ελλάδα της κρίσης, αυτή η επικοινωνιακή μηχανή παραγωγής διανοητικής εμπλοκής συνίσταται στο εξής σύμπλεγμα: Ένα πρώτο μήνυμα λέει: «Αν αντισταθείς, χάθηκες» (=πτώχευση, καταστροφή…). Ένα δεύτερο μήνυμα λέει: «Αν υποκύψεις, χάθηκες» (=ανεργία, φτώχεια, μιζέρια, απόγνωση…). Κι ένα τρίτο απαγορεύει τη σκέψη, εφόσον «Είναι μονόδρομος» γιατί «Το είπε η τρόικα». Με απλά λόγια: Αν πεις ναι, χάθηκες. Αν πεις όχι, χάθηκες. Και απαγορεύεται να σκεφτείς και να σχολιάσεις αυτό το παράδοξο κλουβί της σκέψης (Νίκος Σιδέρης, Μιλώ για την κρίση με το παιδί, εκδ. Μεταίχμιο, 2013).

Να αποσυρθεί το αντισυνταγματικό πολυνομοσχέδιο υφαρπαγής των δημόσιων αγαθών.

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΤΑΙΠΕΔ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

26/9/2016

Η υφαρπαγή των περιουσιακών στοιχείων του Ελληνικού Κράτους ολοκληρώνεται με την παραχώρηση στην Εταιρεία Δημοσίων Συμμετοχών ΑΕ (ΕΔΗΣ Α.Ε.) των Ε.Υ.Α.Θ. Α.Ε. , Ε.ΥΔ.Α.Π. Α.Ε. , ΚΤΙΡΙΑΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ Α.Ε. (ΚτΥπ Α.Ε.) , ΕΛ.Β.Ο. Α.Β.Ε. , ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ Α.Ε., Δ.Ε.Η. Α.Ε.

Ο εθνικός / παραγωγικός / οικονομικός / κοινωνικός σχεδιασμός παραχωρούνται στον απόλυτο έλεγχο των δανειστών.

Αντισυνταγματική η ιδιωτικοποίηση τόσο σημαντικών και δαπανηρών έργων υποδομής.

Καταστρατηγείται η 1906/ 2014 απόφαση της Ολομέλειας του ΣτΕ, η οποία ακύρωσε τη μεταβίβαση των μετοχών της ΕΥΔΑΠ στο ΤΑΙΠΕΔ.

Αντιστεκόμαστε στο ζοφερό μέλλον που μας επιφυλάσσουν οι «δανειστές»

Στο συζητούμενο σήμερα Σχέδιο Νόμου : «Επείγουσες ρυθµίσεις των Υπουργείων Οικονοµικών, Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Υποδοµών, Μεταφορών και Δικτύων και Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης για την εφαρµογή της συµφωνίας δηµοσιονοµικών στόχων και διαρθρωτικών µεταρρυθµίσεων» άρθρο 2, παραχωρούνται στην ΕΔΗΣ Α.Ε. και οι τελευταίες ΔΕΚΟ που είχαν απομείνει στην κυριότητα του Ελληνικού Δημοσίου συγκεκριμένα οι Ε.Υ.Α.Θ. Α.Ε. , Ε.ΥΔ.Α.Π. Α.Ε. , ΚΤΙΡΙΑΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ Α.Ε. (ΚτΥπ Α.Ε.) , ΕΛ.Β.Ο. Α.Β.Ε. , ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ Α.Ε., Δ.Ε.Η. Α.Ε.

Υπενθυμίζουμε όσον αφορά την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΩΝ ΚΑΙ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΑΕ θυγατρική της οποίας είναι η ΕΔΗΣ:

Έχετε συμπληρώσει τη συλλογή σας με παράσημα της ΕΣΣΔ ή τηλεκάρτες; Ώρα για ΠΑΣΟΚ

Μπορεί να κινούμαστε εδώ και δυο χρόνια παρά ως χώρα στον αστερισμό του ΣΥΡΙΖΑ, που στην πορεία αποκλήθηκε από πολλούς (φθηνή) απομίμηση του ΠΑΣΟΚ, αλλά σε καμία περίπτωση οι ελπίδες μας για μια νέα δεκαετία του ’80 με αφετηρία την 25η Γενάρη του 2015 δεν ευοδώθηκαν. Και όλα αυτά με το true ΠΑΣΟΚ να έχει πάρει την κατιούσα και να χει φτάσει σε σημείο να συζητάει την επιβίωσή του πλάι στον πάλαι ποτέ κυβερνητικό εταίρο της ΔΗΜΑΡ ή στα σακίδια του Σταύρου Θεοδωράκη. Και έχοντας βιώσει και την αποστασία του ΓΑΠ.

Τι ξεχνάει να γράψει ο Ν. Μπογιόπουλος για τον Λέοντα Αυδή;

Με αφορμή τα δεκαέξι χρόνια συμπληρώνονται  από την απώλεια του Λ.Αυδή, ο Ν. Μπογιόπουλος μιλάει για τον “άνθρωπο” Λ. Αυδή προσφεύγοντας σε περιστατικά με μαρτυρίες ανθρώπων που τον γνώρισαν, όπως ο Γιάννης Ρίτσος και άλλοι.

Όμως δεν θυμάται τίποτα για τον “πολιτικό” Λ. Αυδή. Τυχαίο άραγε; Δεν το νομίζουμε...

 Το κείμενο του Ν. Μπογιόπουλου εδώ:
Λέων. Αυδής

 Εμείς αλλοιώς τον θυμόμαστε:
Ποιός θυμάται τον Λεων. Αυδή;

Σαρωτική νίκη για τον Τζέρεμι Κόρμπιν με την μαζική στήριξη της λαϊκής βάσης του κόμματος.

Με σαρωτική νίκη απάντησε ο Τζέρεμι Κόρμπιν σε όσους τον αμφισβήτησαν στο κόμμα των εργατικών. Με ποσοστό 61.8% (313.209 ψήφους) και συμμετοχή κοντά στο 77.5% ο Κόρμπιν κατάφερε όχι μόνο να διατηρήσει την ηγεμονία εντός του κόμματός του αλλά και να εκθέσει τα 2/3 των βουλευτών των Εργατικών που τον αμφισβήτησαν ανοικτά μετά το Brexit. Η νίκη του βάζει εμφατικά τέλος στην απόπειρα ανατροπής του από την πλειοψηφία των βουλευτών του που υποστήριζαν ότι το υπερβολικά αριστερό πρόγραμμά του δεν θα μπορέσει ποτέ να οδηγήσει το κόμμα σε μια νίκη στις βουλευτικές εκλογές. Ένα μεγάλο μέρος της νίκης του Κόρμπιν οφείλεται στα νέα μέλη του κόμματος, καθώς από πέρσι άλλοι 300.000 άνθρωποι έχουν λάβει την κομματική ταυτότητά τους αναδεικνύοντας τους Εργατικούς σε ένα από τα μεγαλύτερα κόμματα της Ευρώπης. Πολλοί από αυτούς γοητεύτηκαν από το σχέδιο της "δημοκρατικής επανάστασης" και τις "πολύ αριστερές" ιδέες του νέου ηγέτη.

Δημήτρης Μπελαντής: Δήλωση αποχώρησης από την Λαϊκή Ενότητα

Αναδημοσίευση από το "pandiera.gr"

του Δημήτρη Μπελαντή

Εδώ και πολλούς μήνες μού έχει γίνει σαφές ότι η Λαϊκή Ενότητα κινείται σε απολύτως λάθος πολιτική, στρατηγική και φυσιογνωμική κατεύθυνση σε σχέση με τις ανάγκες του μαζικού κινήματος και της συγκρότησης ενός μαρξιστικού, αντικαπιταλιστικού και αντιιμπεριαλιστικού πολιτικού ρεύματος στην Ελλάδα. Ήδη κατά το τραγικό καλοκαίρι του 2015, η ηγεσία του Αριστερού Ρεύματος ιδίως, η οποία και πρωτοστάτησε στην διαμόρφωση της ΛΑΕ, απέτυχε ή ενδεχομένως δεν θέλησε να αποστοιχηθεί έγκαιρα από τον ΣΥΡΙΖΑ και να μπλοκάρει σε ικανοποιητικό βαθμό την ψήφιση του Τρίτου Μνημονίου.

Στην συνέχεια, η ηγεσία του Αριστερού Ρεύματος και ο ίδιος ο σ. Παναγιώτης Λαφαζάνης προσωπικά διαμόρφωσαν την ΛΑΕ με απολύτως εσφαλμένο τρόπο.

Πολιτικά, «ξαναζέσταναν» το πρόγραμμα του ενιαίου ΣΥΡΙΖΑ πριν από το Μνημόνιο και την «κυβέρνηση της Αριστεράς» χωρίς να συνειδητοποιούν τις μεγάλες καταστροφές που επέφερε ο κυβερνητισμός, η ανάθεση και η γενικότερη αποτυχία των καθεστωτικών στρατηγικών της Αριστεράς μέχρι τότε.

Πρωτοφανή δημοσκοπική προέλαση της Aκροδεξιάς στην Γερμανία καταγράφει η Infrarest

Αναδημοσίευση από το "ThePressProject.gr"

Με ιδιαίτερο σκεπτικισμό αντιμετωπίζει το Spiegel την μεγάλη άνοδο του ακροδεξιού κόμματος AfD και με αφορμή τελευταία δημοσκόπηση που αποτυπώνει τα ποσοστά του σε πρωτοφανή επίπεδα, φτάνοντας το 16% σε εθνικό επίπεδο

Η συγκεκριμένη έρευνα διενεργήθηκε από το Ινστιτούτο Infrarest και μετά από ανάθεση του πρώτου δημοσίου ραδιοτηλεοπτικού φορέα ARD και εμφανίζει το ακροδεξιό και ξενοφοβικό κόμμα να βρίσκεται στο υψηλότερο μέχρι σήμερα ποσοστό του.

Αναλυτικότερα, αν οι εθνικές εκλογές στη Γερμανία διεξάγονταν την επόμενη Κυριακή, το AfD θα έπαιρνε 2% περισσότερο από την προηγούμενη δημοσκόπηση -στις αρχές Σεπτεμβρίου- του ίδιου δικτύου.

Ένα σπάνιο εμπόρευμα

Αναδημοσίευση απ το "Κοινοί Τόποι"

του Νικόλα Γκίμπη

Για την άνοδο και την πτώση της εργασίας

Aν δε βρούμε δουλειά, καλά.
Αν βρούμε, τι θα κάνουμε;
Ανωνύμου

Ι

Μια κοινωνία εργαζομένων χωρίς εργασία

Όταν η σιωπή που περιβάλλει την ανεργία σπάει, τότε ο καθένας έρχεται αντιμέτωπος με μια πρωτοφανή αμηχανία, με μια έλλειψη ίσως ερμηνευτικών σχημάτων και αναλυτικών κατηγοριών ικανών να συσχετίσουν το ανθρωπολογικό με το οικονομικό, το συγκεκριμένο με το αφηρημένο, την ψυχική κατάσταση με την αριθμητική καταμέτρηση. Αποτέλεσμα αυτής της αμφισημίας των λογικών σχηματισμών είναι μια αδυναμία διαύγασης των αιτιών και των αιτιατών της μαζικής ανεργίας, που σαν φαινόμενο παίρνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Το σίγουρο είναι πως υπάρχει μια συμπάθεια και μια αγωνία για τους ανέργους, όσο είναι απομακρυσμένοι στον αρκτικό πόλο των στατιστικών στοιχείων, μια προσπάθεια να θυματοποιηθούν και ίσως μέσω αυτής της διαδικασίας να γίνουν και όπλο καταγγελίας ενάντια στις κυβερνητικές πολιτικές. Όμως, όταν η έκφραση της αφηρημένης λύπησης αποκτά σάρκα και οστά και εντοπίζεται μέσα στην κόλαση του πραγματικού, τότε οι όροι αντιστρέφονται. Εκεί που το πρόβλημα αρχίζει να σκουντάει τους ενσωματωμένους στην αγορά εργασίας, τότε είναι αναγκαία η εμφάνιση ενός ιδεολογικού αμυντικού μηχανισμού που θα μεταβιβάσει στους ανέργους όλα τα άγχη και όλη την πίεση της οικουμένης, ξεκινώντας από αιτιάσεις περί ατυχίας, προσωπικής ανεπάρκειας και έλλειψης εργασιακής πείρας και καταλήγωντας σε μια αντιπαρασιτολογική κλινική μελέτη που σκοπεύει στην κάθαρση του σώματος από το μικρόβιο της «τεμπελιάς». Κατ’ αυτό τον τρόπο διεκπεραιώνεται και η περίφραξη του προβλήματος της ανεργίας στην ιδιαίτερη κατηγορία των ανθρώπων που βρίσκονται εντός της: είναι η στιγμή που ο πιο ακραίος υποκειμενισμός εμπεδώνεται σαν κοινωνικό αντίδοτο, σαν δίχτυ προστασίας των άμεσων ανταγωνιστών των ανέργων προκειμένου να μεταμφιεσθεί με μια, έστω και παροδική, ανακούφιση ο κατά τ’ άλλα διαρκής κίνδυνος που βλέπει κάποιος στα θαμπά τζάμια απ’ τις ανάσες τους, καθώς γρατζουνάνε τα παράθυρα. Άλλωστε, στο κάτω κάτω, με την ανεργία να διακηρύσσεται δημόσιος κίνδυνος τότε και ο καθένας αντιμετωπίζεται ως δυνητικός εχθρός, έτοιμος να πετάξει κάποιους άλλους έξω απ’ τα παράθυρα που χωρίζουν τον λαμπρό κόσμο της εργασίας από τις χωματερές ανθρώπινων απορριμμάτων.