Συνάντηση : Τετάρτη 23/3/2016 Αρχιτεκτονική Σχολή ΕΜΠ, ώρα 6.30 μ.μ.
Ο πόλεμος, η προσφυγιά, η μετανάστευση διαλύουν σήμερα, όπως και στο παρελθόν, εκατομμύρια ανθρώπινες ζωές. Ο θάνατος, οι διωγμοί, ο εκπατρισμός, ο αποχωρισμός από αγαπημένα πρόσωπα και οικείες πατρίδες αποτελούν μια γενικευμένη συνθήκη του παγκοσμιοποιημένου άξενου κόσμου της εποχή μας. Ολόκληρες χώρες και περιοχές της γης, που απέκτησαν ψυχή μέσα από τον ανθρώπινο μόχθο, τις κοινές και προσωπικές ιστορίες και τους αγώνες των κατοίκων τους, μεταβάλλονται σε σωρούς ερειπίων. Σύνορα κλείνουν, σύνορα επαναχαράσσονται με τη βία του πολέμου. Πανάρχαιοι πολιτισμοί λεηλατούνται και εξαφανίζονται.
Κι όμως εκατομμύρια άνθρωποι αγωνίζονται να αποδράσουν από τη φρίκη με νέους κινδύνους για τη ζωή τους, ελπίζοντας να ξαναρχίσουν τον αγώνα της ζωής σ’ ένα ασφαλές έδαφος. Οι πρόσφυγες, όπως και οι μετανάστες, έχουν δικαιώματα τα οποία κατοχυρώνονται από διεθνείς συνθήκες. Όμως και αυτή η στοιχειώδης αναγνώριση του ιδιαίτερου καθεστώτος στο οποίο υπάγονται αμφισβητείται. Η Ευρώπη υψώνει τείχη, γίνεται σιδερόφραχτο φρούριο, την ίδια ώρα που η κίνηση του κεφαλαίου, η στυγνή εκμετάλλευση της εργασίας και η υφαρπαγή του παγκόσμιου πλούτου προχωρούν με ιλιγγιώδη ταχύτητα, χωρίς κανένα περιορισμό. Η Ευρώπη αρνείται να δεχθεί και να εντάξει στις κοινωνίες της τα θύματα των πολέμων στους οποίους η ίδια συμμετέχει.