η ομιλία της
Ελένη Πορτάλιου
στην πολιτική εκδήλωση "Τι αριστερά χρειαζόμαστε";
που οργάνωσε το ΚΟΚΚΙΝΟ ΔΙΚΤΥΟ, Δευτέρα 29/2 στην ΕΣΗΕΑ
Οι συνομιλητές/συνομιλήτριες του σημερινού πάνελ αποτυπώνουν συγκροτημένες ομαδοποιήσεις της αριστεράς που απέμεινε μετά τη μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ των αντιμνημονιακών διακηρύξεων σε κόμμα εφαρμογής του τρίτου μνημονίου. Βεβαίως είναι και οι σύντροφοι από δύο οργανώσεις, οι οποίες μετείχαν πριν στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Με λίγα λόγια, όλοι εμείς είμαστε τμήματα της αριστεράς που ηττήθηκε, αλλά αυτή η ήττα δεν είναι καθόλου ηρωϊκή. Με διαφορετικούς όρους και σε διαφορετικό βαθμό, αντιστοιχεί στον καθένα και την καθεμία, πρωτίστως στις οργανωμένες ομάδες, ένα μέρος ευθύνης γι’ αυτό που συνέβη μπροστά στα μάτια μας. Μάτια που δεν ήθελαν να βλέπουν, δεν έβλεπαν, δεν βλέπουν ακόμα ;
Το σημερινό πάνελ απεικονίζει, επίσης, ομαδοποιήσεις που με διαφορετικό βαθμό εμπλοκής - από πλήρη συμμετοχή έως συνεργασία - κινούνται εντός ή εκτός ή εντός/εκτός της Λαϊκής Ενότητας, η οποία όμως, θα το πω εξαρχής, έχει σχεδόν ταυτιστεί de facto με το Αριστερό Ρεύμα. Μιλώ για τις διαδικασίες, τις ιδέες, τις αντιλήψεις, τη δημόσια εικόνα, τις πολιτικές εκπροσωπήσεις, τη θεωρητική παιδεία.
Που βαδίζουμε όλοι εμείς, αναλαμβάνοντας κατά δήλωση μας υποθέσεις της αριστεράς η οποία παγκόσμια έχει συνθλιβεί και στη χώρα μας βρίσκεται μπροστά στην αχαρτογράφητη κοινωνική επικράτεια μιας μεγάλης λαϊκής πλειοψηφίας, που έχει χάσει το έδαφος κάτω απ’ τα πόδια της και μετρά τη ζωή της «με το κουταλάκι του καφέ» ;
Αναρτήσεις
