Αρχίζουν οι ..."αποβιβάσεις" από το φορτηγάκι της ΛΑΕ;

Το τελευταίο κομμάτι από την:

"Πολιτική Δήλωση της Κομμουνιστικής Τάσης σχετικά με τη ΛΑΕ":

...Βρισκόμαστε στη δυσάρεστη θέση να προειδοποιήσουμε αυτούς τους συντρόφους, ότι με την επιμονή στις νομισματοκεντρικές αντιλήψεις σχετικά με την κρίση και το αναγκαίο πρόγραμμα διεξόδου από αυτήν, όταν αναπόφευκτα το ζήτημα της εξόδου από το ευρώ θα τεθεί στο προσκήνιο σαν «η μόνη εφικτή λύση» τόσο από την τους κυρίαρχους κύκλους του ευρωπαϊκού κεφαλαίου όσο και από ένα τμήμα της ελληνικής άρχουσας τάξης, η εικόνα της ΛΑΕ θα υπονομευθεί σοβαρά στα μάτια του εργαζόμενου λαού. Όπως υπομονετικά τονίζει από την ίδρυσή της η Κομμουνιστική Τάση, το αποφασιστικό ζητούμενο για να αλλάξει η μοίρα του εργαζόμενου λαού δεν είναι να πάρει στα χέρια του απλά τον έλεγχο του «νομισματοκοπείου», αλλά να αποκτήσει τον έλεγχο των βασικών μοχλών της οικονομίας και να κατακτήσει την πολιτική εξουσία. Το ζητούμενο είναι ένα αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα και όχι ένα πρόγραμμα «μετάβασης στο εθνικό νόμισμα».

Εργασία και χαρά!...

«arbeit macht frei» (Η δουλειά απελευθερώνει)

Αναγνωστικό, 1949

(κλικ για μεγέθυνση)

«Αργία μήτηρ πάσης κακίας». Θα λέγαμε ότι ο άνθρωπος χωρίς δουλειά, σχεδόν εξ’ ορισμού, ρέπει προς την ακολασία και κάθε είδους αυτοκαταστροφική κι αντικοινωνική συμπεριφορά, ενώ ο εργαζόμενος, κάτω από την ασφαλή στέγη της εργασίας, ξοδεύει το χρόνο του δημιουργικά, αποφεύγοντας όλους αυτούς τους σκοπέλους. Υπό αυτή την έννοια η εργασία αποκτά ακόμη ευεργετικότερες διαστάσεις. Προστατεύει τον άνθρωπο από όλες τις κακοτοπιές της τεμπελιάς και του δίνει ταυτότητα, δηλαδή νόημα ύπαρξης. Το ότι αμέσως μετά το όνομα ακολουθεί η επαγγελματική κατάρτιση σχεδόν σε όλες τις συστάσεις δεν είναι καθόλου τυχαίο. 

Η συνέχεια εδώ:

Ο Πωλ Λαφάργκ, η τεμπελιά και η εργασιακή προπαγάνδα του καπιταλισμού

Το βιβλίο του Πωλ Λαφάργκ "Το δικαίωµα στην τεµπελιά", μπορείτε να το διαβάσετε [εδώ].

Ο Πωλ Λαφάργκ το 1880 δημοσιεύει "Το δικαίωµα στην τεμπελιά" σε συνέχειες, στη γαλλική εφημερίδα "L' egalite". Ο τρόπος που διαπραγματεύεται το θέμα του είναι ανορθόδοξος και φέρνει σε αμηχανία και διχάσει τους σοσιαλιστές εκείνης της εποχής γιατί τα εργατικά και αριστερά κόμματα σε όλες τις χώρες του κόσμου διεκδικούν παραδοσιακά το δικαίωµα στη δουλειά. Άλλοι έκριναν ότι εναντιωνόταν στους εργατικούς αγώνες που εστιάζονται στην εξασφάλιση δουλειάς για τους εργάτες, και άλλοι ενθουσιάστηκαν με το ριζοσπαστικό τρόπο με τον οποίο αξίωνε «ανθρώπινη ζωή» για τον εργάτη. 

Τι να κάνω γιατρέ με το "κώμα" μου;

Φαίνεται ότι η εποχή της οργάνωσης της επαναστατικής πάλης με την εποπτεία και την επιμέλεια του κόμματος της εργατικής τάξης, κατά τα μαρξιστικά - λενινιστικά πρότυπα όπως αυτά καθιερώθηκαν από την εποχή της Οκτωβριανής επανάστασης και αποτυπώνονται στις επίσημες οδηγίες χρήσης του Μαρξισμού - Λενινισμού  (κομματικά ντοκουμέντα που συμπυκνώνουν τον επιστημονικό σοσιαλισμό) για την οργάνωση της νικηφόρας πάλης ενάντια στον καπιταλισμό, τελειώνει οριστικά. Όλες αυτές οι κατευθύνσεις που αφορούσαν πρώτιστα στην αντιμετώπιση του καπιταλισμού με αιχμή του δόρατος την δράση του πρωτοπόρου επαναστατικού κόμματος, αμφισβητούνται πλέον σοβαρά μετά τις τελευταίες έρευνες που έγιναν στο χώρο του ιστορικού αλλά και του διαλεκτικού υλισμού. Αν και πάντα υπήρχαν ενστάσεις κατά αυτών των κατευθύνσεων, αυτές δεν είχαν μέχρι σήμερα τεκμηριωθεί με καθαρά επιστημονικό τρόπο και συνοδεύονταν συνήθως από απλοϊκές ιδεοληψίες. Τώρα πλέον έχει αποδειχθεί επιστημονικά γιατί αυτή η μέθοδος αντιμετώπισης του καπιταλισμού δεν ήταν αποτελεσματική, παρ' όλο που όλα τα προηγούμενα χρόνια οι οδηγίες και οι κατευθύνσεις εφαρμόζονταν πιστά από τις επαναστατικές οργανώσεις σε όλο τον κόσμο.

Μια εκλαϊκευμένη παρουσίαση των επιστημονικών συμπερασμάτων από τις τελευταίες έρευνες, οι οποίες αναδομούν την κυρίαρχη εκδοχή της θεωρίας του επιστημονικού σοσιαλισμού και επαναπροσδιορίζουν τους άξονες πάλης ενάντια στον καπιταλισμό εδώ:

ΠΕΡΙ «ΑΠΟΒΑΣΗΣ» ΑΓΡΟΤΩΝ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ…

Αναδημοσίευση από το Anarchy press gr

Η πολυδιαφημισμένη από τα ΜΜΕ «απόβαση» των αγροτών στην Αθήνα «ανήκει» πλέον στην «ιστορία», την οποία όπως συνήθως βιάζονται να «γράψουν» οι πάσης φύσεως μπιστικοί της εξουσίας.

Δεν είναι δύσκολο κατ’ αρχήν να εντοπιστεί και μάλιστα δίχως κάποια επίπονη προσπάθεια, το γεγονός ότι το σύνολο των ΜΜΕ παρουσίασαν την συγκεκριμένη κινητοποίηση των αγροτών με μια εμφανή πρόθεση διόγκωσής της.

Ενδεικτικά παραθέτουμε «ρεπορτάζ» από την ιστοσελίδα newsit στις 12-2-2015:

«- 3.000 Κρητικοί αγρότες θα δώσουν το παρόν στις κινητοποιήσεις της Αθήνας
– Με 30 τρακτέρ και περισσότερα από 100 λεωφορεία θα ξεκινήσουν από Ισθμό οι αγρότες της Πελοποννήσου
– Ξεκίνησαν με 20 τρακτέρ οι αγρότες από τη Νίκαια στις 04:00
– Περισσότεροι από 20.000 διαδηλωτές αναμένονται στο Σύνταγμα
– Δεν θέλουμε επεισόδια, εμείς έχουμε μάθει να δημιουργούμε, όχι να γκρεμίζουμετο μήνυμα των αγροτών».

ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ και ΜΙΧΑΗΛ ΓΚΟΡΜΠΑΤΣΩΦ

Μετά τις εκλογές του Σεπτέμβρη, με αφορμή κάποιους παραλληλισμούς που είχαν διατυπωθεί τότε ανάμεσα στην Άνοιξη της Πράγας 1968, Άνοιξη της Αθήνας του 2015, είχαμε εκφράσει την άποψη πως "Ο Αλέξης δεν θα γίνει ποτέ ... Αλεξάντερ Ντούμπτσεκ", υποστηρίζοντας την θέση ότι ο Αλεξάντερ Ντούμπτσεκ ήταν ένας ταπεινός και αγνός κομμουνιστής και παρέμεινε τέτοιος μέχρι τον θάνατό του, σε αντίθεση με τον Αλέξη Τσίπρα που είναι ένας ματαιόδοξος εξουσιαστής που αναρριχήθηκε στην θέση του πρωθυπουργού της χώρας με το προσωπείο της Αριστεράς.

Πρόσφατα ο Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος σε ένα κείμενό του που αναδημοσιεύουμε παρακάτω κάνει κάποιους άλλους παραλληρισμούς με αφορμή την εικόνα του Α. Τσίπρα που ομοιάζει με αυτή του Μ. Γκορμπατσώφ, όταν ζητιάνευε κάποια ψίχουλα βοήθειας τους Δυτικούς στο G6 στο Λονδίνο, τον Ιούνιο του 1991.

τoυ Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Ο φίλος περιπτεράς δεν πολυμιλάει τελευταία. Ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ (“τι να κάνω, τους περίμενα καλύτερους από τους άλλους”). Μετά μουγγάθηκε. Τον πίεσα να μου πει τη γνώμη του για την κατάσταση κι αυτός μου απάντησε:

“Νάρθεις το πρωί να δεις τι γίνεται. Αξιοπρεπείς ανθρώπους νάρχονται να μου ζητάνε δύο εισιτήρια των 0,60 και να ρωτάνε αν μπορούν να με πληρώσουν όταν θα πάρουν τη σύνταξη”. (Στην Αγία Παρασκευή συμβαίνουν αυτά).

Η καλύτερη μηχανοκίνητη παρέλαση που έχει γίνει τον 21ο αιώνα στην πλατεία Συντάγματος...

Παρουσιάζουμε μερικές χαρακτηριστικές σκηνές από την παρέλαση των λιγοστών αγροτικών τρακτέρ που κατάφεραν να φτάσουν σήμερα έξω από την βουλή. Σας προτείνουμε να τις απολαύσετε σε ρύθμιση για προβολή πλήρους οθόνης και υψηλής ανάλυσης.

Συγκρούσεις των ΜΑΤ με τους αγροτών σε αρκετά σημεία του Λεκανοπεδίου

Με συγκρούσεις, άλλες μεγάλης και άλλες μικρότερης έντασης, σε διαφορετικά σημεία στο κέντρο της Αθήνας αλλά και στις εισόδους της πόλη, εξελίσσεται η πρώτη ημέρα εισόδου των αγροτών στη πρωτεύουσα.Συγκρούσεις είχαμε το πρωί στην Πλατεία Καραισκάκη, στο υπουργείο Αγροτικής μεταρρύθμισης, στο Χαιδάρι. Στο Σύνταγμα στήνονται σκηνές όπου  θα συγκλίνουν το απόγευμα όλοι οι αγρότες

Κόψτε μας στα δύο

Ίσως να έχετε διαβάσει το βιβλίο του Σπύρου Σακελλαρόπουλου “Κρίση και κοινωνική διαστρωμάτωση στην Ελλάδα του 21ου αιώνα” όπου ο συγγραφέας επιχειρεί να ανιχνεύσει τους μετασχηματισμούς στην κοινωνική διαστρωμάτωση της Ελλάδας από το 1981 μέχρι το 2009 με εφόδιο τα θεωρητικά εργαλεία της Αριστεράς. Όμως, για το ποιοί είναι αυτοί οι “αγρότες” που έχουν αναστατώσει την χώρα τον τελευταίο καιρό, θα σας παραπέμψουμε κάπου αλλού, σε ένα απόσπασμα από το το κείμενο του Γιάννη Λαζάρου “Κόψτε μας στα δύο”, το οποίο και παραθέτουμε:

Οι αγρότες ήταν πάντα η τελευταία τάξη για όλους τους Έλληνες, ακόμα κι αν κυκλοφορούσαν με Καγιέν ή πήγαιναν στα μπουρδελομάγαζα της επαρχίας ξοδεύοντας χιλιάδες ευρώ κάθε βράδυ. Όσα λεφτά και να είχε ο αγρότης για όλους τους υπόλοιπους ήταν αυτό που ήθελαν να αποφύγουν ως χαρακτηρισμό. Ήταν ο κρίμα, ο αγράμματος, ο δεξιών πεποιθήσεων, το λαμογάκι, αυτός που μύριζε κοπριά και τυρί και που τα ελληνικά του έμοιαζαν με μουγκανητά παρά με γλώσσα. Ήταν αυτός που ένιωθε άβολα στην παρέα όταν η συζήτηση γυρνούσε στις οικονομικές αναλύσεις και στην κουλτούρα του νεοευρωπαϊσμού.

Ήταν αυτός που δεν τελείωσε το σχολείο, που το πανεπιστήμιο είναι ταξίδι στην Σελήνη ακόμη και σήμερα, που η ζωή του κινούταν μεταξύ χωραφιού και καφενείου, που μέσω πολλών ψήφων της οικογενείας  κατάφερνε να βολέψει τα παιδιά του από το ’80 και μετά μέσω των κατά τόπους βουλευτών σε δημόσια υπηρεσία. Ήταν το εργαλείο της κομματικής δημοκρατίας για όλους τους άλλους που ψήφιζαν κόμματα και διοριζόταν πάντα ως γραμματείς και διευθυντές κρατικών υπηρεσιών!

Η "Δικτύωση για τη Ριζοσπαστική Αριστερά-Ζωή Μετά" συγκροτεί πολιτική κίνηση

Αναδημοσίευση από το ;REDNoteBook

Η Δικτύωση για τη Ριζοσπαστική Αριστερά - Ζωή Μετά πραγματοποίησε πανελλαδική προπαρασκευαστική συνάντηση στις 6 και 7 Φλεβάρη στη Θεσσαλονίκη με σημαντική συμμετοχή από πολλά μέρη της Ελλάδας.

Την πρώτη ημέρα, το ενδιαφέρον εστιάστηκε στην αποτίμηση των 5 χρόνων του Μνημονίου, της πορείας της αριστεράς και των κινημάτων. Η συζήτηση υπήρξε πλούσια και γόνιμη καθώς αναδείχθηκε η ανάγκη εμβάθυνσης της αυτοκριτικής για την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ συνολικά και σε επιμέρους σημεία. Ενδεικτικά, αναλύθηκαν οι ακόλουθες παράμετροι: η διαμόρφωση ενός λόγου ομαλότητας ο οποίος δεν προετοίμαζε την κοινωνία για τη διαδικασία και τις συνέπειες της ρήξης, το έλλειμμα επεξεργασίας συγκεκριμένων πολιτικών προτάσεων που να αρθρώνονται σε μια συνεκτική στρατηγική κοινωνικού μετασχηματισμού και ο αστικός τρόπος με τον οποίο συνέχισε να ασκείται η κυβερνητική πολιτική από την πρώτη στιγμή της ανόδου του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Ταυτόχρονα, έγινε αποδεκτό ότι η συντηρητική στροφή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ δεν αναχαιτίστηκε από το κόμμα καθώς ένα μεγάλο τμήμα του ενσωματώθηκε στην κυβερνητική μηχανή, ενώ οι συλλογικές διαδικασίες είχαν ήδη ατροφήσει πριν την άνοδο στην εξουσία με τη συνακόλουθη μετατόπιση στον αρχηγισμό, τη λήψη αποφάσεων σε κλειστούς κύκλους αλλά και την ακούσια/εκούσια σίγαση των ριζοσπαστικών φωνών μπροστά στο κοινό επίδικο της διαπραγμάτευσης. Δυστυχώς, ούτε τα κοινωνικά κινήματα μπόρεσαν να ελέγξουν αυτή τη διολίσθηση όχι μόνο λόγω της λογικής της ανάθεσης που κάθε κόμμα εξουσίας προκαλεί στο κοινωνικό πεδίο, αλλά και λόγω αδυναμιών μόνιμης κοινωνικής αυτοθέσμισης.

Ο Μπέρνι Σάντερς αλλάζει το προεκλογικό κλίμα στις ΗΠΑ

Αυτό που θεωρούμε ως το πιο σημαντικό που έχει αναδειχθεί στην προεκλογική περίοδο για τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ είναι η διαφαινόμενη ανατροπή των ιδεολογικών όρων με τους οποίους η κ. Κλίντον αντιμετωπίζει τον εσωκομματικό της αντίπαλο: Ο Μπέρνι Σάντερς έχει καταφέρει, χωρίς να αλλάξει τις θέσεις του, να σπάσει την προπαγάνδα της Κλίντον η οποία στηρίζεται στο επιχείρημα ότι είναι «μη εκλόγιμος», επειδή  ένας «ουτοπιστής» και «υπερ - αριστερός» υποψήφιος δεν έχει πιθανότητες στις ΗΠΑ να εκλεγεί πρόεδρος.