Για την συζήτηση της πορείας των διαπραγματεύσεων στην βουλή

Η συζήτηση ήταν μια κίνηση της κυβέρνησης για να ενισχύσει την δημότηκότητα της και τα κατάφερε με την βοήθεια των θλιβερών αντιπάλων της στο κοινοβούλιο. Ο Α. Τσίπρας με νηφάλιο ύφος και δυο δημοσκοπήσεις στην κωλότσεπη (1. Έρευνα Bridging Europe: Το 71% συμφωνεί με τη μετάθεση πληρωμής στο ΔΝΤ και 2. Metron Analysis: Στο 45% ο ΣΥΡΙΖΑ στο 21,4% η ΝΔ) κέρδισε τις εντυπώσεις σε μια συζήτηση η οποία δεν αποκάλυψε τίποτα το καινούργιο, ούτε για την πορεία των διαπραγματεύσεων, ούτε για τις προθέσεις της κυβέρνησης. Το πολιτικό πλαίσιο που κινήθηκε η ομιλία και οι παρεμβάσεις του Α. Τσίπρα είχε εκφραστεί δημόσια πριν λίγες μέρες με ένα κείμενο  στην  ...γαλλική γλώσσα ( Le Monde). Η συζήτηση επικεντρώθηκε σε δύο πολιτικά ντοκουμέντα γραμμένα στην αγγλική γλώσσα, τα οποία δεν δόθηκαν στην δημοσιότητα από την κυβέρνηση, ούτε κοινοποιήθηκαν επίσημα στους βουλευτές.

Οι κόκκινες γραμμές υπάρχουν όταν τηρούνται

(Κάλεσμα συλλογής υπογραφών)

Αυτή η πρωτοβουλία συλλογής υπογραφών κατά οποιασδήποτε συμφωνίας με τους δανειστές που θα περιλαμβάνει νέα μέτρα λιτότητας απευθύνεται στον κόσμο της Αριστεράς και των κινημάτων, που δεν του αξίζει να παραμένει σε αυτή την παραλυτική αναμονή, ούτε να ανεχτεί –πολύ περισσότερο να αναγκαστεί να υπερασπιστεί– μορφές μνημονιακής διολίσθησης.

Στη σημερινή συγκυρία δεν αρκεί να διεξάγεται η συζήτηση με επιθετικούς προσδιορισμούς του τύπου «έντιμη – επώδυνη», καθώς είναι πασιφανές ότι η όποια συμφωνία –ή η μη επίτευξή της– θα σφραγίσει την πορεία του κόσμου της εργασίας αλλά και της Αριστεράς για πολλά χρόνια. Θεωρούμε οτι η πρόσφατη συνάντηση των Βρυξελλών και η εξωφρενική στάση των δανειστών επιβεβαιώνει την προηγούμενη διαπίστωση.

Για εμάς, η συμφωνία που μπορεί να γίνει αποδεκτή είναι αυτή που:

- Θα επιτρέπει τις αυξήσεις στους κατώτερους μισθούς και συντάξεις, τη θέσπιση συλλογικών συμβάσεων και την απαγόρευση των ομδικών απολύσεων.
- Θα εντείνει τη φορολόγηση των μεγάλων εισοδημάτων και του πλούτου, μειώνοντας αντίστοιχα την έμμεση φορολογία.
- Θα περιλαμβάνει δραστική μείωση του χρέους και επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του υπόλοιπου.
- Θα βάζει τέλος στις ιδιωτικοποιήσεις και την περαιτέρω εκποίηση των κοινών αγαθών.

Για τους αριστερούς που συνεχίζουν να παίζουν τα παλιά και γνωστά τραγουδάκια τους...

Το παρακάτω video το αφιερώνουμε στο κομμάτι εκείνο της Αριστεράς που συνεχίζει χαρούμενο να παίζει τα παλιά τα “τραγουδάκια” που έπαιζε τον προηγούμενο αιώνα και δεν αντιλαμβάνονται όχι μόνον που βρίσκονται, αλλά ούτε τι συμβαίνει στον “εγκέφαλό” τους!..

(εικόνες από εγχείρηση εγκεφάλου”)

Eπανεξετάζεται η εκποίηση 28 ακινήτων από το ΤΑΙΠΕΔ

Αναδημοσίευση από το  "Press Publica"

της Ε. Πορτάλιου

μέλος της Πρωτοβουλίας Πολιτών  για την Κατάργηση του ΤΑΙΠΕΔ

Η υπόθεση της εκποίησης των 28 κτιρίων του δημοσίου μέσω ΤΑΙΠΕΔ εξετάζεται από την Εισαγγελέα Διαφθοράς κα Αγγελική Τριαντάφυλλου, μετά από μηνυτήρια αναφορά που κατατέθηκε στον Άρειο Πάγο από τους δικηγόρος Γιάννη Καρδαρά και Γιάννη Βρέλλο, μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του Δικηγορικού Συλλόγου Πειραιά. Τα 28 κτίρια, μεγάλης οικονομικής αξίας, ομαδοποιούνται σε δύο χαρτοφυλάκια και αφορούν σημαντικές κυβερνητικές/δημόσιες υπηρεσίες και βασικά υπουργεία (Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, Πολιτισμού, Παιδείας, Δικαιοσύνης).  

Η υπογράφουσα το άρθρο και η Μαριλένα Ιατρίδου, πολιτικός μηχανικός, μέλη και οι δύο της Πρωτοβουλίας Πολιτών για την Κατάργηση του ΤΑΙΠΕΔ, καταθέσαμε  στην Εισαγγελέα Διαφθοράς σχετικό φάκελο – προσωπικά έδωσα και ένορκη κατάθεση. Θέσαμε υπ’ όψιν της τα αποδεικτικά εκείνα στοιχεία που, κατά την κρίση μας, θεμελιώνουν εύλογες αιτιάσεις για μη σύννομες διαδικασίες που ακολουθήθηκαν, με αποτέλεσμα η πώληση να είναι εξαιρετικά επαχθής για το δημόσιο.

Στρατηγική του "έντιμου συμβιβασμού", κριτική και κριτική της κριτικής

του Νίκου Νούλα

Α) Έχει ο ΣΥΡΙΖΑ στρατηγική; (1)

Η πολιτική απόφαση του 1ου συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ σκιαγράφησε (εννοώ: περιέγραψε μεν, με “σκιές” δε) μια αριστερή κυβερνητική στρατηγική: κατάργηση του μνημονίου – επαναδιαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης, διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, μετατροϊκανή εποχή, νέα ριζοσπαστική λαϊκή μεταπολίτευση, παραγωγική ανασυγκρότηση, αποκατάσταση της Δημοκρατίας, ενίσχυση της λαϊκής και ειδικά της νεολαιίστικης συμμετοχής. Μάλιστα, το συγκεκριμένο ντοκουμέντο σε ένα σημείο του τονίζει: «Δεσμευόμαστε ότι θα αντιμετωπίσουμε τις ενδεχόμενες [sic] απειλές και τους εκβιασμούς των δανειστών με όλα τα δυνατά όπλα που μπορούμε να επιστρατεύσουμε, ενώ είμαστε ήδη έτοιμοι να αναμετρηθούμε με οποιαδήποτε εξέλιξη, βέβαιοι ότι, σε κάθε περίπτωση, ο ελληνικός λαός θα μας στηρίξει».

Ολόκληρο το κείμενο της ελληνικής πρότασης - αίτημα αναβολής πληρωμής της δόσης προς το ΔΝΤ

Την 47σέλιδη πρόταση που κατέθεσε η Ελλάδα στους θεσμούς το βράδυ της περασμένης Δευτέρας, πριν από την πενταμερή συνάντηση στο Βερολίνο, φέρεται να κατέχει η γερμανική εφημερίδα Tagesspiegel, την οποία και διέρρευσε. Μεταξύ άλλων περιλαμβάνει πρόβλεψη για πρωτογενές πλεόνασμα 0,6% του ΑΕΠ φέτος, 1,5% το 2016, 2,5% το 2017 και 3,5% έως το 2022.

Η 47σέλιδη πρόταση (στα αγγλικά)

τέτοιες παπάρες ούτε το "ποτάμι" δεν λέει!

-  Συνευθύνη ζητάς όταν υπάρχει συναπόφαση. Αλλιώς, η επίκληση της "συλλογικής ευθύνης" παραπέμπει στις πρακτικές του ναζισμού...

-  Η Αριστερά δεν αναγνωρίζει "φύρερ" που αποφασίζει για μας χωρίς εμάς. Δεν υπάρχει  λοιπόν η "ώρα των ηγετών", αλλά η "ώρα των λαών"...

 Παραπέμπουμε τον κ. Παπαδημούλη τις προεκλογικές αφίσες του ΣΥΡΙΖΑ. Απ' ότι φανταζόμαστε δεν θα τις έχει αναρτήσει στο γραφείο του για να τις βλέπει κάθε μέρα...

Η “σύγκρουση” είναι η επιλογή των “δανειστών”...

Η κυβέρνηση είναι σε αρκετά δύσκολη θέση. Δεν κινδυνεύει να ανατραπεί από ένα “αριστερό κίνημα” αλλά από τις επιθετικές πολιτικές του κεφάλαιου και τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις που επιχειρεί να επιβάλει - σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης - στον ελληνικό κοινωνικό σχηματισμό.

Αυτές οι αναδιαρθρώσεις σήμερα χαρακτηρίζονται από ένα παράδοξο, στο οποίο έχουμε αναφερθεί επανειλημμένα: Οι πολιτικές που θεωρούνται ως “ανατρεπτικές” από ένα τμήμα της Αριστεράς και θεωρούνται “μονόδρομος” για το κίνημα και την ανόρθωση της οικονομίας της χώρας, όπως, η στάση πληρωμών, η έξοδος από την ΟΝΕ και την ΕΕ, να είναι να είναι το “σχέδιο” των επιτελείων της ΕΕ και του ΔΝΤ που θα πραγματοποιηθεί σύντομα...

Το μεγάλο μυστικό για την επιλογή της Έλενας Παναρίτη στο ΔΝΤ

Αναδημοσίευση από τον "πιτσιρίκο"

Απορημένοι οι Έλληνες πολίτες παρακολουθούν την διαμάχη που έχει ξεσπάσει στους αριστερούς κόλπους του ΣΥΡΙΖΑ, αφού κανείς δεν περίμενε -στην κορύφωση της πολύ σκληρής, άγριας και ανελέητης διαπραγμάτευσης- να τσακώνονται για την επιλογή της Έλενας Παναρίτη στην θέση της εκπροσώπου της Ελλάδας στο ΔΝΤ.

Προς τον οριστικό εγκλωβισμό;

Αναδημοσίευση από το "thepressproject"

του Στάθη Κουβελάκη

Μια πρώτη εκδοχή αυτού του κειμένου αναρτήθηκε στην  γαλλική ιστοσελίδα tlaxcala-int.org / σε μετάφραση στα ελληνικά της Christine Cooreman.

H παρέμβαση που καταθέτει ο Αλέξης Τσίπρας με το άρθρο του στην γαλλική εφημερίδα Le Monde είναι αξιοσημείωτη από πολλές πλευρές. Σημαίνει ότι έχουμε περάσει ένα κατώφλι έχει πλέον διασχισθεί στην εξέλιξη της ελληνικής κρίσης, και, αυτό, για μια σειρά λόγους.

Ενα καθοδικό σπιράλ υποχώρησης

Το άρθρο αυτό επικυρώνει με επίσημο τρόπο και για πρώτη φορά, ακόμη και για το εγχώριο κοινό, το σύνολο των παραχωρήσεων που η ελληνική κυβέρνηση έχει ήδη αποδεχθεί κατά την διάρκεια των περίφημων «διαπραγματεύσεων» - τα εισαγωγικά εδώ σημαίνουν ότι το νόημά τους, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, συνίσταται στην υποκατάσταση τους από την επιβολή της θέλησης του ισχυρότερου. Και ο κατάλογος αυτών των παραχωρήσεων είναι εντυπωσιακός: στόχος αυξανόμενων ανά έτος δημοσιονομικών πλεονασμάτων, σιωπηρή εγκατάλειψη της διεκδίκησης της διαγραφής του χρέους (που δεν αναφέρεται καν στο κείμενο), αύξηση του ΦΠΑ, αναβολή για ένα απροσδιόριστο μέλλον (και με ασαφείς όρους) της αύξησης του κατώτατου μισθού και της επαναφοράς των συλλογικών συμβάσεων, μεταρρυθμίσεις του ασφαλιστικού με σκοπό την μείωση του κόστους, διατήρηση του ΕΝΦΙΑ και του καθεστώτος φορολογικής καταλήστευσης της τελευταίας πενταετίας.