Αναρτήσεις
Η συζήτηση ήταν μια κίνηση της κυβέρνησης για να ενισχύσει την δημότηκότητα της και τα κατάφερε με την βοήθεια των θλιβερών αντιπάλων της στο κοινοβούλιο. Ο Α. Τσίπρας με νηφάλιο ύφος και δυο δημοσκοπήσεις στην κωλότσεπη (1. Έρευνα Bridging Europe: Το 71% συμφωνεί με τη μετάθεση πληρωμής στο ΔΝΤ και 2. Metron Analysis: Στο 45% ο ΣΥΡΙΖΑ στο 21,4% η ΝΔ) κέρδισε τις εντυπώσεις σε μια συζήτηση η οποία δεν αποκάλυψε τίποτα το καινούργιο, ούτε για την πορεία των διαπραγματεύσεων, ούτε για τις προθέσεις της κυβέρνησης. Το πολιτικό πλαίσιο που κινήθηκε η ομιλία και οι παρεμβάσεις του Α. Τσίπρα είχε εκφραστεί δημόσια πριν λίγες μέρες με ένα κείμενο στην ...γαλλική γλώσσα ( Le Monde). Η συζήτηση επικεντρώθηκε σε δύο πολιτικά ντοκουμέντα γραμμένα στην αγγλική γλώσσα, τα οποία δεν δόθηκαν στην δημοσιότητα από την κυβέρνηση, ούτε κοινοποιήθηκαν επίσημα στους βουλευτές.
Το ένα αφορούσε την 47σέλιδη πρόταση της κυβέρνησης που διέρρευσε στον τύπο από δημοσίευμα γερμανικής εφημερίδας και απλώς επιβεβαιώθηκε η γνησιότητα του από την κυβέρνηση, και το άλλο την 5σέλιδη πρόταση των “θεσμών”, το περιεχόμενό του οποίου δημοσιοποιήθηκε με ανάλογο τρόπο. Τα κείμενα αυτά δεν ήταν γνωστά ούτε στους κομματικούς μηχανισμούς του κυβερνητικού συνασπισμού πριν τις διαρροές στον τύπο. Ενδεικτικό αυτής της κατάστασης είναι το δημοσίευμα της αυγής:"Κακόγουστες εντυπωσιοθηρίες τα περί συμφωνίας Λαφαζάνη στην 47σέλιδη πρόταση"
Όπως φάνηκε της τελευταίες μέρες η κυβέρνηση επιχείρησε να μεταφέρει τις διαπραγματεύσεις από τα “τεχνικά κλιμάκια” στα κεντρικά όργανα των “θεσμών”, όπου εκτιμούσε ότι εκεί το κλίμα θα ήταν καλύτερο για να διευθετηθούν οι διαφορές στα ζητήματα που έμειναν ακόμα ανοικτά. Όμως βρέθηκε μπροστά σε νέες “εκπλήξεις” όταν έλαβε την πρόταση των θεσμών. Αν θεωρήσουμε ως έγκυρη μια ανεπιβεβαίωτη δημοσιογραφική πληροφορία ότι οι διαφορές στα τεχνικά κλιμάκια είχαν εντοπιστεί στην κάλυψη με ισοδύναμα μέτρα ενός ποσού ίσου περίπου με την τελευταία δόση προς το ΔΝΤ (που η πληρωμή μετατέθηκε για το τέλος του μήνα), δηλαδή ενός μικρού ποσού το οποίο, αν πράγματι υπήρχε η πολιτική βούληση από αμφότερες τις πλευρές για την επίτευξη συμφωνίας, θα μπορούσε να καλυφθεί σχετικά γρήγορα και εύκολα σε ένα ανώτερο πολιτικό επίπεδο, τότε τα πράγματα γίνονται πιο δύσκολα και πιο περίπλοκα σε σχέση με τις προσδοκίες της κυβέρνησης.
Με αυτά τα δεδομένα, η πολιτική αναδίπλωσης που επιχείρησε η κυβέρνηση τόσο με την αναβολή της δόσης προς τον ΔΝΤ, όσο και με την προβολή του αιτήματος για συνολική συμφωνία, η οποία θα περιλαμβάνει και την διευθέτηση του χρέους, ήταν μια αναγκαστική κίνηση για να μην χάσει την αξιοπιστία της, η οποία είναι το τελευταίο πράγμα που απασχολεί τους δανειστές.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου