Μια κυβέρνηση της αριστεράς στη Χιλή (1970-1973)

Του Κρίτωνα Ηλιόπουλου

40 χρόνια μετά το πραξικόπημα του Πινοτσέτ

Αμέσως μετά το πραξικόπημα του Πινοτσέτ στις 11 Σεπτέμβρη 1973 υπήρξε μια συσπείρωση της χιλιάνικης και της παγκόσμιας αριστεράς κατά της φρίκης της δικτατορίας. Όμως πρωτύτερα, στα τρία χρόνια της κυβέρνησης Λαϊκής Ενότητας, 1970-73, υπήρχαν πολλές διαφωνίες μέσα στο αριστερό στρατόπεδο της μεγάλης «μάχης της Χιλής». Επιπλέον, για πολλά χρόνια, η ευθύνη για την ήττα αποδιδόταν από αρκετούς σε εκείνες τις διαφωνίες ή στα λάθη τακτικής και στρατηγικής της Λαϊκής Ενότητας (Λ.Ε). Εάν ρίξουμε μια πιο ψύχραιμη ματιά, σήμερα 40 χρόνια μετά το βομβαρδισμό του προεδρικού μεγάρου της Χιλής, μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι δεν ήταν οι εσωτερικές αδυναμίες που έφταιξαν για την ήττα αλλά μάλλον η «υπεροπλία» και η μεγαλύτερη ισχύς του αντίπαλου. Επίσης από την απόσταση του χρόνου θα διαπιστώσουμε ότι οι επιτυχίες της αριστερής κυβέρνησης ήταν εντυπωσιακές και πολύ περισσότερες από τις αποτυχίες. Η κριτική για τις ευθύνες της ήττας βασίζεται ακριβώς σ’ αυτές τις επιτυχίες. Εφόσον επί τρία «ατέλειωτα» χρόνια απίστευτων καθημερινών αλλαγών και συγκρούσεων στην κοινωνία της Χιλής, το κίνημα της Λαϊκής Ενότητας κατάφερε αυτά που κατάφερε χωρίς να ανατραπεί, θα μπορούσε να είχε νικήσει. Μερικοί υποστήριξαν ότι δεν θα μπορούσε. Άλλοι επικέντρωσαν στη δύναμη που έχουν οι κάννες και ότι ήταν ζήτημα όπλων. Ωστόσο στην κοντινή Αργεντινή ηττήθηκε λίγο αργότερα και αυτή η άποψη. Στις κουτσομπολίστικες στήλες μπορεί να διαβάσουμε για τη διαμάχη περί του αν αυτοκτόνησε ή σκοτώθηκε ο Αλιέντε, για το αν έπινε ή δεν έπινε ουίσκι και άλλες θεωρίες που έχουν στόχο να μειώσουν την αξία της κυβέρνησης Λαϊκής Ενότητας και της προσωπικότητας του προέδρου της. Δεν έχει νόημα να κάνουμε μαντείες και «μετά Χριστόν» προφητείες, η συζήτηση αυτή κράτησε πολλά χρόνια και αποδείχτηκε άγονη.

Ποιά είναι τα όρια ανάμεσα στην "πολιτικοποίηση" και την "κομματικοποίηση" των δημοτικών εκλογών;

Τα τύμπανα του πολέμου άρχισαν να ηχούν... Τα χαρακώματα να αντιστέκονται σπασμωδικά. Η ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ για τις αυτοδιοικητικές εκλογές ενεργοποίησε πλήρως τους αμυντικούς μηχανισμούς του συστήματος και των συστημικών. Γιατί; Η απάντηση προκύπτει από την κωδικοποίηση των επίμαχων και ουσιαστικών στοιχείων της ομιλίας

(από το κείμενο "Τα επίμαχα και ουσιαστικά από την ομιλία του Αλέξη Τσίπρα για την Αυτοδιοίκηση" του Τζόκα Σπύρου, μέλους της Κ.Ε., συντονιστή του Τμήματος Αυτοδιοίκησης του ΣΥΡΙΖΑ)

Μερικές παραγράφους πιο κάτω, ο Σ. Τζόκας επιχειρώντας αυτή την κωδικοποίηση, δίνει την δική του ερμηνεία για το πως αντιλαμβάνεται ότι "ο Αλέξης Τσίπρας πολιτικοποίησε τις αυτοδιοικητικές εκλογές":

Πρόθεση της κυβέρνησης είναι η αποπολιτικοποίηση των αυτοδιοικητικών εκλογών ώστε να μην μπορεί να φτιαχτεί χάρτης με μπλε και κόκκινους νομούς, δηλαδή να μην εξάγεται καθαρό πολιτικό συμπέρασμα σε σχέση με τη δύναμη των κομμάτων. Τρέμουν με την ισχυρή πιθανότητα καταβαράθρωσης του ΠΑΣΟΚ, που ελέγχει σήμερα σε μεγάλο βαθμό την Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Μα αυτή η πολιτική προσέγγιση δεν είναι ο ορισμός της "κομματικοποίησης" των δημοτικών εκλογών; Δεν είναι το μοναδικό σημείο ούτε στο κείμενο του Σ. Τζόκα, ούτε στην τελευταία απόφαση της ΚΕ το οποίο δημιουργεί συγχύσεις ανάμεσα στην "κομματικοποίηση" και στην "πολιτικοποίηση" των αυτοδιοικητικών εκλογών.

To «σκάνδαλο του φοίνικα»...

Όλοι θα έχετε δει φοίνικες να πεθαίνουν μαζικά σε δημόσιους χώρους, στους δρόμους και στις αυλές των σπιτιών. Η αιτία του κακού ακούει στο όνομα “κόκκινος ρυγχωτός κάνθαρος”. Πρόκειται για το δολοφονικό σκαθάρι που έφτασε στη χώρα μας το 2004 με εισαγωγές μολυσμένων δέντρων για τους Ολυμπιακούς Αγώνες.Ένα αναλυτικό ρεπορτάζ για αυτό το θέμα εδώ:

«σκάνδαλο του φοίνικα»

Όμως, όταν το κράτος δεν μπορεί να διαχειριστεί το πρόβλημα, έρχεται η "υγιής επιχειρηματικότητα" να καλύψει το κενό που αφήνει. Αποκαλυπτικό το παρακάτω δημοσίευμα:

«Κάποιοι μεθοδεύουν σκόπιμα την εξάπλωση του σκαθαριού στους φοίνικες για να καρπωθούν τα κονδύλια της Ε.Ε.»

Καλό σου ταξίδι Αχιλλέα...

Τον Αχιλλέα τον γνωρίσαμε σαν ένα από τα ιδρυτικά μέλη της ΠΑΣΑ. Τον ξαναβρήκαμε στην Πλατεία Συντάγματος όπου είχε δραστηριοποιηθεί στην "ομάδα επικοινωνίας" της ανοικτής συνέλευσης. Ξανασυναντήσαμε τον Αχιλλέα πολλές φορές στους δρόμους με την κάμερα στους ώμους. Τον τελευταίο καιρό, είχε αφιερωθεί στην κινητοποίηση στην ΕΡΤ. Εκεί θα πήγαινε και σήμερα το πρωί, όταν σχόλασε. 

Δεν πρόλαβε...

Για την "κυβερνητικότητα" της Αριστεράς...

(Από το "ΣΑΛΟ 120 ΜΕΡΕΣ ΣΤΑ ΣΟΔΟΜΑ" του Πιερ Πάολο Παζολίνι)

Απόσπασμα από το βιβλίο "Η γέννηση της βιοπολιτικής" του Michel Foucault

Λένε συχνά ότι στον Μαρξ τέλος πάντων, αυτό λένε όσοι τον γνωρίζουν, δεν υπάρχει ανάλυση της εξουσίας, ότι η θεωρία του Κράτους είναι ανεπαρκής, κι ότι είναι καιρός να αρχίσουμε να την κάνουμε. Αλλά είναι τόσο σημαντικό να διαθέτουμε μια θεωρία του Κράτους; Στο κάτω - κάτω, οι Άγγλοι την έχουν αποφύγει και γενικά έχουν, τουλάχιστον μέχρι τα τελευταία αυτά χρόνια, κυβερνηθεί σχετικά καλά χωρίς θεωρία του Κράτους. Πάντως, η τελευταία θεωρία του Κράτους υπάρχει στον Χομπς, δηλαδή σε κάποιον που ήταν συγκαιρινός και ταυτόχρονα «supporter» ενός τύπου μοναρχίας τον οποίον οι Άγγλοι ξεφορτώθηκαν εκείνη την εποχή. Και μετά τον Χομπς έχουμε τον Λοκ. Ο Λοκ δεν κάνει πλέον μια θεωρία του Κράτους, κάνει μια θεωρία της διακυβέρνησης. Επομένως, μπορούμε να πούμε ότι το αγγλικό πολιτικό σύστημα δεν λειτούργησε ποτέ, αλλά και η φιλελεύθερη θεωρία δεν λειτούργησε ποτέ με αφετηρία ή διαθέτοντας μια θεωρία του Κράτους. Διέθεταν αρχές διακυβέρνησης.

Τελικά, ας αποφασίσουν, και πάλι, οι μαρξιστές για το αν υπάρχει ή όχι θεωρία του Κράτους στον Μαρξ. Όσο για μένα, αυτό που θα πω είναι πως ό,τι λείπει από τον σοσιαλισμό δεν είναι τόσο μια θεωρία του Κράτους, είναι μια διακυβερνησιακή λογική, είναι ο ορισμός αυτού που θα ήταν μέσα στον σοσιαλισμό μια διακυβερνησιακή ορθολογικότητα, δηλαδή ένα λελογισμένο και υπολογίσιμο μέτρο της έκτασης των τρόπων και των στόχων της διακυβερνησιακής δράσης. Ο σοσιαλισμός διαθέτει ή προτείνει μια ιστορική ορθολογικότητα. Την ξέρετε, περιττό να προσθέσω κάτι. Προτείνει μια οικονομική ορθολογικότητα. Ο Θεός ξέρει πόσες συζητήσεις έχουν γίνει, ιδιαίτερα το 1920 - 1930, για να μάθουμε αν αυτή η ορθολογικότητα ευσταθούσε ή δεν ευσταθούσε. Οι νεοφιλελεύθεροι για τους οποίους σας μίλησα, όπως ο φον Μίζες, ο Χάγεκ κ.λπ., έχουν αρνηθεί, ο φον Μίζες προπάντων αρνήθηκε, περίπου εκείνα τα χρόνια, ότι υπάρχει μια οικονομική ορθολογικότητα του σοσιαλισμού. Υπήρξε απάντηση, άλλωστε θα επανέλθουμε σχετικά.

Η τελευταία πληγή του εμφυλίου

(εικόνα από την "ΣΤάΣΗ στο Χαλάνδρι")

Στις 28 Αυγούστου του 1949 άρχισε η υποχώρηση των τμημάτων του ΔΣΕ, η οποία ολοκληρώνεται την επομένη ημέρα από το πέρασμα της Μπάρας, τη μόνη ανοιχτή συνοριακή διάβαση προς την Αλβανία. Τα τελευταία προπύργια του ΔΣΕ, το Κάμενικ και το Γκόλιο, που κάλυπταν την υποχώρηση των τμημάτων, εγκαταλείπονται από τους υπερασπιστές τους, οι οποίοι εισέρχονται και αυτοί στην Αλβανία. Τις επόμενες ημέρες θα συνεχιστεί η διαφυγή ξεκομμένων μαχητών και ομάδων. Η τελευταία μάχη που έδωσε ο ΔΣΕ, δεν πιστοποίησε την καταστροφή του, αλλά την αδυναμία του να συνεχίσει τον πόλεμο. Οι δυνάμεις του, με «το όπλο παρά πόδα», υποχώρησαν συγκροτημένα και μπήκαν στο έδαφος της Αλβανίας. Θα ακολουθήσουν δεκαετίες πολιτικής προσφυγιάς στη μακρινή Τασκένδη και σε άλλες χώρες της Ανατολικής της Ευρώπης.

Θα περάσουν πολλά χρόνια για να μπορέσουν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους. Όμως κάποιοι απ΄ αυτούς δεν θα αποκτήσουν ποτέ αυτή την δυνατότητα επιστροφής. Οι νεότεροι δεν γνωρίζουν καν την ύπαρξή τους. Κάποιοι παλιότεροι τους έχουν ξεχάσει. Κάποιοι άλλοι που πολέμησαν μαζί τους δεν θέλουν να τους θυμούνται. Και οι αρχές, με κυνισμό, περιμένουν απλώς να πεθάνουν. Κι όμως, εκείνοι ζουν ακόμα με την ελπίδα ότι θα μπορέσουν να ξαναδούν τον τόπο που γεννήθηκαν. Είναι οι τελευταίοι πολιτικοί πρόσφυγες που τους αρνούνται ακόμα την ελληνική ιθαγένεια. Περισσότερα γι' αυτό το θέμα, εδώ: 

ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ

Οι Γερμανοί κοιμούνται, οι Ελληνες ονειρεύονται

Αναδημοσίευση από την "καθημερινή"

Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου

Πολιτικοί και αναλυτές σε ολόκληρη την Ευρώπη έχουν στραμμένα τα μάτια στη Γερμανία εν αναμονή των βουλευτικών εκλογών της 22ας Σεπτεμβρίου. «Η Ευρωζώνη χρειάζεται ένα γερμανικό θαύμα» ήταν ο τίτλος πρόσφατου άρθρου της ισπανικής εφημερίδας El Pais. Ο αρθρογράφος συνόψιζε τον μακρύ κατάλογο ευσεβών πόθων και μάταιων ελπίδων που ευδοκιμούν αυτήν την εποχή, ιδίως στις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας, όπου συνηθίζεται να πιστεύει κανείς ό,τι τον συμφέρει να πιστέψει: απελευθερωμένη από τις εσωτερικές πιέσεις της προεκλογικής περιόδου η νέα γερμανική κυβέρνηση μπορεί να χαλαρώσει τα μνημονιακά λουριά, να στραφεί σε περισσότερο αναπτυξιακές πολιτικές, να συναινέσει σε μερική διαγραφή χρεών, ευρωομόλογα και πάει λέγοντας. Ολα αυτά «για το καλό της ίδιας της Γερμανίας», τονίζουν οι καλοπροαίρετοι συμβουλάτορες, ωσάν να γνωρίζουν καλύτερα από τους Γερμανούς πολιτικούς και ψηφοφόρους τι πραγματικά συμφέρει το Βερολίνο.

Έχει πολιτικό λόγο η "χρυσή αυγή";

Δεν θα αναφερθούμε στις θέσεις της σε ζητήματα διεθνών σχέσεων, όπως το δημοσίευμα με τον εύλογο τίτλο: “Κότες” έγιναν τα... γεράκια του ΝΑΤΟ μπροστά στον Άσαντ, ούτε στην διπλανή αφίσα για τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. 

Θα παρουσιάσουμε ένα κείμενο με τον τίτλο "Η Επανάστασή μας"και αφήσουμε τους αναγνώστες μας να βγάλουν μόνοι τους τα συμπεράσματά τους.

Η Επανάστασή μας 

Η Επανάστασή μας δεν είναι απλά μια λέξη. Δεν είναι κάτι επιφανειακό και παράξενα πολύβουο. Η Επανάστασή μας δε βρίσκεται εκεί που καίνε ελληνικές σημαίες, που σπάνε μαγαζιά, πανεπιστήμια και καταστρέφουν αγάλματα. Η Επανάσταση μας δεν κρύβεται σε κουκούλες, εκεί που υπάρχουν τα χαπάκια, οι σκόνες και τα παραισθησιογόνα. Δεν έχει ανάγκη από υποκατάστατα για να ονειρευτεί. Δεν είναι "εξαρτημένη", αλλά Ελεύθερη. Η Επανάστασή μας δε βρίσκεται σε λαμπερά φώτα και κοσμοπλημμύρα.

Για την κατασκευή της "σοσιαλιστικής τάσης" στον νέο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ...

ο ..."εξηλεκτρισμός" του
νέου ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ

Ως γνωστόν ο Αύγουστος, ο μήνας που ο λαός κάνει τα μπάνια του, είναι ο μήνας που επιλέγουν παραδοσιακά οι κυβερνήσεις στην χώρα μας να περάσουν αιφνιδιαστικά μια σειρά αντιλαϊκών μέτρων. Τα επιτελεία της Κουμουνδούρου με μια ευρηματική κίνηση που συνδυάζει αυτές τις παραδόσεις των ντόπιων αστικών κυβερνήσεων με τις γνήσιες παραδόσεις της κομμουνιστικής Αριστεράς προχώρησαν αυγουστιάτικα στην κατασκευή της "σοσιαλιστικής τάσης".

Ποιές είναι αυτές οι παραδόσεις της Αριστεράς; Από την εποχή του ΕΑΜ ως την version 2.0 του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, τα επιτελεία επιβάλουν την ηγεμονία τους με όρους που εξασφαλίζουν την κυριαρχία τους ώστε να έχουν και πλήρη έλεγχο των πολιτικών μορφωμάτων και να μην επιδέχεται καμία αμφισβήτηση η εξουσία τους. Ποίος θυμάται σήμερα το "Σοσιαλιστικό Κόμμα Ελλάδας", την "Ένωση Λαϊκής Δημοκρατίας" και το "Αγροτικό κόμμα Ελλάδας" που ήταν τα συνιδρυτικά με το ΚΚΕ κόμματα που συγκρότησαν το ΕΑΜ; Ποιός πιστεύει σήμερα ότι το ΠΑΜΕ είναι κάτι διαφορετικό από το ΚΚΕ, ποιός γνωρίζει ότι οι "οικολόγοι εναλλακτικοί" είναι ιδρυτική συνιστώσα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ;

Η κατασκευή της "σοσιαλιστικής τάσης" είναι μια κίνηση από τα πάνω που σχεδιάστηκε και εκτελέστηκε από τα επιτελεία της Κουμουνδούρου για να "ταχτοποιηθούν" οι "ταξινομήσεις" εντός του νέου κόμματος. Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ λειτουργούσε και συνεχίζει να λειτουργεί ως πολιτικός μηχανισμός ως "σύναξη των τσοπαναραίων", δηλαδή μέσα από ένα σχήμα το οποίο προϋποθέτει ότι τα μέλη του ανήκουν σε κάποια συγκροτημένη ομάδα με διακριτή ταυτότητα (οργανωτική και πολιτική). Η παραγωγή πολιτικής είναι μια διαδικασία διαπραγμάτευσης και συναλλαγής ανάμεσα στα επιτελεία αυτών των ομάδων.

Με τον "σύντροφο" Πούτιν...

Ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, θα συναντηθεί με τον πρέσβη της Ρωσικής Ομοσπονδίας στην Ελλάδα, σήμερα Τετάρτη, στην έδρα της ΚΕ του Κόμματος, στον Περισσό. Στο φόντο των πολύ σοβαρών εξελίξεων στην περιοχή της Αν. Μεσογείου και της Μ. Ανατολής και της σχεδιαζόμενης ιμπεριαλιστικής επέμβασης στη Συρία, θα ακολουθήσουν σειρά συναντήσεων και παρεμβάσεων του ΚΚΕ.

(από τον "ριζοσπάστη")

- Φαίνεται όμως ότι υπάρχουν και βαθύτερες συγκλίσεις:

Μετά το ΚΚΕ και ο νέο-καπιταλιστής Πούτιν αποκαθιστά τον Στάλιν

- Μόνον με τον σύντροφο Τσίπρα δεν θέλει να έχει "συναντήσεις" το ΚΚΕ, ούτε γι' αυτά που συμβαίνουν στην Μ. Ανατολή, ούτε και γι' αυτά που συμβαίνουν στην χώρα μας...