Τα πραξικοπήματα γίνονται τώρα από τους τεχνοκράτες

Αναδημοσίευση από το Red NoteBook

Ο Ουρουγουανός συγγραφέας Εντουάρντο Γκαλεάνο μιλά στο BBC για τις τελευταίες εξελίξεις στη Λατινική Αμερική και την κρίση του καπιταλιστικού κόσμου

Η ευρωπαϊκή κρίση αντιμετωπίζεται από τους πολιτικούς ηγέτες με έναν λόγο που ζητάει την θυσία του πληθυσμού.

Είναι ο ίδιος λόγος με αυτόν των ανώτερων στρατιωτικών όταν στέλνουν τους νεοσύλλεκτους να πεθάνουν. Έχει λιγότερο την μυρωδιά της πυρίτιδας αλλά δεν είναι λιγότερο βίαιος. Πρόκειται για ένα συστηματικό σχέδιο σε όλο τον κόσμο για να ρίξει στα σκουπίδια τα επιτεύγματα των εργαζομένων των δύο τελευταίων αιώνων, και η ανθρωπότητα πάει πίσω στο όνομα της «εθνικής αποκατάστασης». Αυτός είναι ένας κόσμος που οργανώνεται και εξειδικεύεται στην εξόντωση των άλλων. Και μετά έρχονται να καταδικάσουν τη βία των φτωχών, η άλλη χειροκρότησε την πείνα, της αξίζουν μετάλλια (σ.σ.: αναφέρεται στην ισπανίδα βουλευτίνα του λαϊκού κόμματος Άντρεα Φάμπρα).

Παρουσιάζουν την λιτότητα ως τη μόνη λύση.

Από ποιους; Οι τραπεζίτες που προκάλεσαν αυτή την καταστροφή ήταν και παραμένουν οι κύριοι ληστές των τραπεζών, και ανταμείβονται με εκατομμύρια ευρώ που τους καταβάλλονται ως αποζημίωση. Είναι ένας κόσμος πολύ ψεύτικος και πολύ βίαιος. Η λιτότητα είναι αυτά που έλεγαν για πολλά χρόνια στη Λατινική Αμερική. Έχουμε παρακολουθήσει όλη αυτήν την παράσταση, έκανε εδώ πρεμιέρα και την γνωρίζουμε ήδη. Γνωρίζουμε τα πάντα. Τις «μαγικές» τους συνταγές, το ΔΝΤ, την Παγκόσμια Τράπεζα ...

Μετά από 272 ημέρες ανέστειλαν την απεργία τους οι Χαλυβουργοί

(εικόνες από την εισήγηση του Δ.Σ. για την αναστολή της απεργίας)

Την αναστολή της απεργίας τους αποφάσισαν οι εργαζόμενοι στη Χαλυβουργία μετά απο 272 ημερες απεργίας.Μετά απο εισήγηση του ΔΣ του σωματείου, έγινε μυστική ψηφοφορία κατα την οποία 107 ψύφισαν υπερ της αναστολής, 14 κατά ενώ 29 άτομα δεν ψήφισαν καθόλου.

Αποφασίστηκε επίσης, στις 6 το πρωί της Δευτέρας οι εργαζόμενοι θα συγκεντρωθούν στην είσοδο του εργοστασίου και όπως είπαν, αν έχουν αποχωρήσει τα ΜΑΤ, θα μπουν στους χώρους εργασίας.

Οι απεργοί συναντήθηκαν χθες με τον υπουργό Εργασίας Γιάννη Βρούτση απο τον οποίο ζήτησαν την άμεση επαναπρόσληψη κάποιων από τους απολυμένους συναδέλφους τους και την αποχώρηση των αστυνομικών δυνάμεων από το χώρο του εργοστασίου.

Χτες μετά την συνάντηση που είχε το Δ.Σ των εργαζομένων Χαλυβουργών με τον υπουργό εργασίας Γ. Βούρτση, ο πρόεδρος του, Γ. Σιφωνιός είχε εκδώσει γραπτή δήλωση η οποία ανέφερε:

KKE: Υποζύγιο ο λαός με ευρώ ή δραχμή

Σχόλιο του Γραφείου Τύπου της ΚΕ

Σε σχόλιο για τις δηλώσεις Ρέσλερ, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σημειώνει:

«Οι δηλώσεις Ρέσλερ, καθώς και οι γενικότερες τελευταίες εξελίξεις στην Ευρωζώνη, δείχνουν για πολλοστή φορά τα αδιέξοδα των καπιταλιστών και του προσωπικού τους να διαχειριστούν την όξυνση της καπιταλιστικής κρίσης με τη μία ή με την άλλη συνταγή, ενώ αναδεικνύουν και την όξυνση των αντιθέσεων ανάμεσά τους σχετικά με το ποια τμήματα του κεφαλαίου θα επωφεληθούν σε βάρος άλλων στο μοίρασμα των ζημιών.

Είτε με ευρώ είτε με δραχμή ο ελληνικός λαός θα είναι το μόνιμο υποζύγιο. Μπορεί να τον απελευθερώσει μόνο η συσπείρωση και η δράση ενάντια στα αντιλαϊκά μέτρα και με στόχο την αποδέσμευση από την ΕΕ και τη μονομερή διαγραφή του χρέους με λαϊκή εξουσία».

(Αναδημοσίευση από τον ριζοσπάστη: “Υποζύγιο ο λαός με ευρώ ή δραχμή”)

το νόμισμα της "βασιλευομένης"...

Αυτό το σχόλιο το αφιερώνουμε εξαιρετικά στους ανεγκέφαλους συντρόφους εντός και εκτός ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι στα πλαίσια της πολιτικής των αλλαγής των εσωτερικών συσχετισμών εντός της Αριστεράς – έχουν ανακηρύξει την δραχμή ως την θεά της αντικαπιταλιστικής επανάστασης στη χώρα μας και ονειρεύονται να συγκροτήσουν και “αριστερό” κόμμα/ιερατείο για την λατρεία της. Ας παραμείνουν ψύχραιμοι και ας μην βιαστούν να καταγγείλουν τον ΚΚΕ για σεχταρισμό, πριν κοιταχτούν μπροστά στο καθρέπτη τους. Το ΚΚΕ έρχεται απλά να δηλώσει αυτό που αποτελεί τόπο κοινής συνείδησης για τον κόσμο της Αριστεράς, αυτό δηλαδή που δηλώνει και ο ΣΥΡΙΖΑ. Και με αυτή την έννοια αποτελεί θετικό στοιχείο για όσους ενδιαφέρονται πραγματικά για την ενισχύσουν την ενότητα της αριστεράς και όχι για παίξουν για γνωστά και βαρετά πλέον παιχνιδάκια τους των μικροηγεμονισμών και της  μικροπολιτικής.

Η "θυσία" της Βούλας ξεσκεπάζει την υποκρισία του ελληνικού ρατσισμού

Ανακοίνωση 

της Κίνησης "Απελάστε το Ρατσισμό"

26/7/2012

Η "γαλάζια" Βούλα δεν είναι μόνο χυδαία ρατσίστρια που κολώνει να το παραδεχτεί δημόσια για να μην στερηθεί τα προνόμια της εθνικής σταρ και τα φράγκα από τους "περήφανους χορηγούς" όπως η Samsung Hellas. Είναι φανερή υποστηρίκτρια των νεοναζί της Χρυσής Αυγής, θαυμάστρια του αρχιτραμπούκου Κασιδιάρη και των ομοίων του. Όμως δε...ν υπολόγισε κάτι πολύ απλό: Πως ο ρατσισμός και οι φασίστες μπορεί να ενισχύονται επιμελώς από το πολιτικό και μιντιακό κατεστημένο για εσωτερική κατανάλωση, αλλά αποτελούν ταμπού στις μεγάλες διεθνείς διοργανώσεις των καπιταλιστών όπως οι Ολυμπιακοί. Ο λόγος είναι απλός: Τα φράγκα των Ολυμπιακών για τις πολυεθνικές και τους περήφανους εθνικούς "χορηγούς" από τα οποία τσιμπολογάει και η ίδια είναι αμέτρητα, ενώ οι έγχρωμοι πρωταθλητές που σαρώνουν τα μετάλλια στους δρόμους αντοχής, τα σπριντ, και τόσα άλλα αθλήματα, απαραίτητοι σταρ - όσο και η Βούλα μας και ακόμα περισσότερο - και πάνω τους στήνεται πανηγύρι καρδοσκοπίας σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη. Γι' αυτό η εθνικιστική ΝΔ-ΠΑΣΟΚικη Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή είναι τόσο υποκριτικά αυστηρή με τη ρατσίστρια Βούλα, ενώ ταυτόχρονα τα κόμματα της μνημονιακής εξαθλίωσης τόσο εξόφθαλμα ρατσιστικά με τους μετανάστες στην εγχώρια πολιτική: χτίζουν φράχτες και στρατόπεδα συγκέντρωσης ενώ η ΕΛ.ΑΣ. βάζει πλάτες μέρα νύχτα στους νεοναζί Χρυσαυγίτες.

Η θέσμιση της εργασίας μέσα στην σύγχρονη κοινωνία και οι προοπτικές μιας ριζικής κριτικής της

Αναδημοσίευση από την "δράση"

Του Δημήτρη Μαρκόπουλου

Η εργασία υπό την κουλτούρα της κατανάλωσης;

Αντί να σκεφτόμαστε την κατανάλωση ως αντίθετο της εργασίας, λες και οι δύο αυτές δραστηριότητες απαιτούν τελείως διαφορετικές νοητικές και συναισθηματικές ιδιότητες, πρέπει να τις δούμε ως δύο πλευρές της ίδιας διαδικασίας...Ο καταναλωτισμός είναι μόνον η άλλη όψη της υποβάθμισης της εργασίας -η εξάλειψη του παιγνιώδους στοιχείου και της δεξιοτεχνίας από τη διαδικασία της παραγωγής.

Κρίστοφερ Λας¹

Ο Ζίγκμουντ Μπάουμαν υποστηρίζει ότι έχουμε εδώ και καιρό περάσει από την κοινωνία των παραγωγών σε αυτήν των καταναλωτών². Θα μπορούσαμε να προεκτείνουμε αυτό το σκεπτικό λέγοντας ότι: αν κάποτε το κυρίαρχο φαντασιακό επέβαλε την «απεριόριστη ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων»³, οι συνθήκες του δεύτερου μισού του 20^ού αιώνα προώθησαν το μοτίβο της «απεριόριστης ανάπτυξης των καταναλωτικών δυνατοτήτων». Αυτός ο μετασχηματισμός, που εξυπηρετήθηκε εκπληκτικά από την εξάπλωση της μαζικής κουλτούρας, τη διαφημιστική βιομηχανία και την αντίστοιχη προσαρμογή των εκπαιδευτικών θεσμών, έχει τεράστιας σημασίας συνέπειες για την εργασιακή ζωή των ανθρώπων.

Αλ. Τσίπρας: Το 20% της βουλευτικής αποζημίωσης για τις δράσεις κοινωνικής αλληλεγγύης

"Θα χρησιμοποιήσουμε όλα τα μέσα κοινοβουλευτικού ελέγχου, όλες τις δυνατότητες που μας δίνει ο κανονισμός της Βουλής για να ανταποκριθούμε στη λαϊκή επιθυμία για δικαιοσύνη.

Ταυτόχρονα, όμως, η κοινοβουλευτική ομάδα, θα πρέπει να δώσει πρώτη το παράδειγμα υποστήριξης της πολύ σημαντικής δουλειάς που οργανώνει ο ΣΥΡΙΖΑ μέσα στη κοινωνία για την υποστήριξη των δομών και των δικτύων αλληλεγγύης στους συμπολίτες μας που έχουν περισσότερο ανάγκη.

Για αυτό και σας προτείνω για συμβολικούς, αλλά και ουσιαστικούς λόγους ενίσχυσης να αποφασίσουμε ότι πέρα από το 20% της παρακράτησης της βουλευτικής αποζημίωσης υπέρ του κόμματος να εκχωρούμε κάθε μήνα και ένα επιπλέον 20% για την ενίσχυση των δράσεων κοινωνικής αλληλεγγύης.

Οι Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, μέσα και έξω από τη Βουλή θα αποτελέσουν τη φωνή όσων δεν έχουν φωνή και ασπίδα όσων βάλλονται βάναυσα από τη βαρβαρότητα του μνημονίου και έχουν άμεσα την ανάγκη της υποστήριξής και της αλληλεγγύης μας."

Το τελευταίο μέρος της ομιλίας του Α. Τσίπρα  στην ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Ολόκληρο το κείμενο   [εδώ].

Μια ομιλία του Αντώνη Νταβανέλου πριν από 4 μήνες που παραμένει επίκαιρη...

Το video είναι από την έκτακτη πανελλαδική σύσκεψη του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής που έγινε το Σάββατο 7 Απρίλη στην Αθήνα (ΑΣΟΕΕ) με θέμα τις εκλογές και την στάση του ΜΑΑ απέναντι στο ευρώ και τις μετωπικές πρωτοβουλίες που θα αναλάβει. Από τότε μέχρι σήμερα έχουν συμβεί αρκετές εξελίξεις. Παρόλα αυτά, η σημασία της παρέμβασης του Α. Νταβανέλου και ο τρόπο με τον οποίο προσεγγίζει το πολιτικό πλαίσιο αυτών ακριβώς των εξελίξεων παραμένουν επίκαιρα.

Μερικές σκέψεις για τα ρεύματα, τις τάσεις, τις φράξιες στον νέο ΣΥΡΙΖΑ.

Η απόφαση για τον μετασχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα ενιαίο πολιτικό φορέα είναι μια θετική εξέλιξη. Οι βασικές μας θέσεις για αυτό το ζήτημα, τις οποίες τις έχουμε αναπτύξει σε ένα παλαιότερο κείμενο μας, είναι καταγεγραμμένες εδώ: "Αναπαραγωγή ή μετασχηματισμός;" , γιαυτό δεν θα τις επαναλάβουμε. Επισημαίνουμε μόνον ότι αυτές οι απόψεις που πριν 3 χρόνια ήταν περιθωριακές στον ΣΥΡΙΖΑ και αντιμετωπίστηκαν με εχθρικό τρόπο από δυνάμεις του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ και όχι μόνο, σήμερα βρίσκονται στο επίκεντρο των εξελίξεων στον ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ. 

Αυτή η αλλαγή δεν έγινε γιατί οι κομματικοί μηχανισμοί που συγκροτούσαν τον ΣΥΡΙΖΑ μέσα από τον "διάλογο" και την πολιτική διαπάλη άλλαξαν άποψη για το ρόλο τους σε αυτό το πολιτικό μέτωπο. Οφείλεται στην "εισβολή" του λαϊκού παράγοντα στον ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ, εισβολή η οποία τον ανέδειξε στην πολιτική σκηνή ως αιχμή του δόρατος της ταξικής πάλης. Η αλλαγή προέκυψε κυρίως από την συναίσθηση της αδυναμίας να ανταποκριθούν σε αυτόν τον νέο ρόλο.

Για τα θέματα της μετεξέλιξης του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ σε ενιαίο πολιτικό φορέα σκοπεύουμε να έχουμε αρκετές αναφορές το επόμενο χρονικό διάστημα. Σήμερα θα σταθούμε μόνον σε μερικές τομές και οριοθετήσεις σε σχέση με το παρελθόν που τις θεωρούμε απαραίτητες για αυτόν τον μετασχηματισμό. Ας αρχίσουμε από τα εύκολα.

Για τον ε­νιαίο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και το ρό­λο της Α­ΚΟ­Α

Αναδημοσίευση από την "εποχή"

Ολο­κλη­ρώ­θη­κε το πε­ρα­σμέ­νο σαβ­βα­το­κύ­ρια­κο η συ­νε­δρία­ση της Πα­νελ­λα­δι­κής Συ­ντο­νι­στι­κής Επι­τρο­πής της Α­ΚΟ­Α, που εί­χε ως κύ­ριο θέ­μα τις διερ­γα­σίες στον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και την πρό­τα­ση για τον με­τα­σχη­μα­τι­σμό του σε ε­νιαίο πο­λι­τι­κό φο­ρέα. Τα μέ­λη του ορ­γά­νου υ­περ­ψή­φι­σαν την πρό­τα­ση, ε­νώ τέ­θη­καν σε ψη­φο­φο­ρία μια σει­ρά α­πό τρο­πο­λο­γίες για το ρό­λο της Α­ΚΟ­Α, τη λει­τουρ­γία της κοι­νο­βου­λευ­τι­κής ο­μά­δας, τα α­ρι­στε­ρά μέ­σα μα­ζι­κής ε­νη­μέ­ρω­σης κ.λ.π. Ταυ­τό­χρο­να, με­γά­λο μέ­ρος της διή­με­ρης συ­ζή­τη­σης α­φιε­ρώ­θη­κε στα α­νοι­χτά μέ­τω­πα πά­λης και τη συμ­βο­λή της Α­ΚΟ­Α σε αυ­τά. Για πα­ρά­δειγ­μα, έ­γι­νε συ­ζή­τη­ση για τη φο­ρο­λη­στεία, το ξε­πού­λη­μα της δη­μό­σιας πε­ριου­σίας, τα αυ­τό­νο­μα δί­κτυα αλ­λη­λεγ­γύης κ.λ.π. Στη διάρ­κεια της συ­νε­δρία­σης α­πο­φα­σί­στη­κε η πραγ­μα­το­ποίη­ση ει­δι­κής η­με­ρί­δας για τα ζη­τή­μα­τα της α­ρι­στε­ράς στη μνή­μη του Γιάν­νη Μπα­νιά.

Ομό­φω­να ψη­φί­στη­κε η πρό­τα­ση για τον ε­νιαίο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, που σύμ­φω­να με τα μέ­λη του ορ­γά­νου θα πρέ­πει να λει­τουρ­γεί δη­μο­κρα­τι­κά, πλου­ρα­λι­στι­κά, με κα­το­χυ­ρω­μέ­νη την ύ­παρ­ξη των δια­φο­ρε­τι­κών ρευ­μά­των ι­δεών. Στη διάρ­κεια της συ­νε­δρία­σης πολ­λά μέ­λη της ΠΣΕ με­τέ­φε­ραν ε­μπει­ρίες α­πό τις πε­ριο­χές τους, ε­στιά­ζο­ντας το εν­δια­φέ­ρον τους σε ζη­τή­μα­τα λει­τουρ­γίας τη νέα πε­ρίο­δο, στο ρό­λο των με­λών, στην α­νά­γκη ου­σια­στι­κών πο­λι­τι­κών δια­δι­κα­σιών. Ομό­φω­να, ε­πί­σης, ψη­φί­στη­κε η πρό­τα­ση πραγ­μα­το­ποίη­σης πα­νελ­λα­δι­κής συν­διά­σκε­ψης της Α­ΚΟ­Α πριν α­πό τη συν­διά­σκε­ψη του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, ώ­στε να α­πο­φα­σι­στεί με συλ­λο­γι­κό τρό­πο η συμ­βο­λή της ορ­γά­νω­σης σε αυ­τή την πο­ρεία.

Ο εκβιασμός των αγορών

Αναδημοσίευση από το RedNoteBook

Συνέντευξη με τον Τόνι Νέγκρι

 

Στο Commonwealth, το τρίτο βιβλίο μιας σειράς που άρχισε με την Αυτοκρατορία, ο Μάικλ Χαρτ και ο Τόνι Νέγκρι αναλύουν πώς η εξουσία του παγκοσμιοποιημένου χρηματιστικού κεφαλαίου επανακαθορίζει τις έννοιες της κυριαρχίας και της δημοκρατίας. Μια πρόγευση του βιβλίου δίνει ο Νέγκρι στη συνέντευξη στον Πάμπλο Ε. Τσακόν και το περιοδικό Ñ, που αναδημοσιεύουμε σήμερα στο Red Notebook.

Ο Τόνι Νέγκρι με τον αμερικανό συνάδερφό του Μάικλ Χαρτ εξέδωσαν ήδη τον τελευταίο τόμο της τριλογίας, που άρχισε με την Αυτοκρατορία και συνεχίστηκε με το Πλήθος. Πρόκειται για το Commonwealth. Το πλάνο μιας επανάστασης των κοινών, που εκδόθηκε πρόσφατα στην Ισπανία. Σε αυτή την αποκλειστική συνέντευξη στο Ñ, ο Ιταλός στοχαστής αναφέρεται στις συνθήκες της γνωστικής παραγωγής, στη χειραφέτηση σ’ έναν κόσμο που έχει απαχθεί από το κεφάλαιο και στις κυρίαρχες μορφές του ανθρώπου στο σύγχρονο σύμπαν.

Στην Αργεντινή, κατά την τελευταία σας επίσκεψη, αναφερθήκατε στη χειραφέτηση. Τι σημαίνει  αυτή η λέξη στα διεθνή συμφραζόμενα;

Καταρχάς, δόθηκε ένας πρώτος ορισμός της χειραφέτησης, που συνδέεται με μια αντίληψη ατομικιστική και οικουμενική. Οι απαρχές του ορισμού έχουν τις ρίζες τους στους Ιλλουμινιστές, μόνο που πολλές φορές η εξέλιξη αυτού του ιλλουμινισμού συναντιόταν με μια εσχατολογία που είναι χαρακτηριστική της καθολικότητάς του.

Πώς εξηγείται αυτό;

Είναι που η χειραφέτηση εμπλέκεται και με μια βασική θρησκευτική έννοια, την έννοια της σωτηρίας. Ο δεσμός ανάμεσα στη χειραφέτηση και τη σωτηρία είναι στενός. Τότε λοιπόν, παρόλο που τη βρίσκουμε στις σύγχρονες φιλοσοφίες σα νοσταλγία, η έννοια έχει να κάνει με μια σχέση κοινωνική, σε μεγάλο βαθμό εξαντλημένη. Προτιμώ να μη χρησιμοποιήσω τον όρο «ξεπερασμένη», γιατί ποτέ δεν ξέρεις όταν κάτι ξεπερνιέται προς τα πού πάει. Λέω λοιπόν εξαντλημένη. Η χειραφέτηση είναι μια ιδέα που συνδέεται με την επικράτηση ατομικών μορφών παραγωγής, σ’ έναν ορίζοντα καπιταλιστικής οργάνωσης, όταν ακόμη δεν είχαν εμπλακεί όλοι οι κοινωνικές ομάδες. Έτσι, η πρώτη ιδέα χειραφέτησης είναι ατομικιστική και οικουμενική, και, αφηρημένα, συνδέεται με την εξέλιξη της ιστορικής παραγωγής και εμφανίζεται σαν ουτοπία, με σημεία εσχατολογικά.