Πού έχει δημοσιευτεί αυτή η φωτογραφία;

Περισσότερα για το θέμα, εδώ:Ποιοι αγωνίζονται ενάντια στην πλουτοκρατία;

Οι απαντήσεις των αναγνωστών μας:

Η απάντηση:

Η φωτογραφία είναι από την ιστοσελίδα της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, εδώ:

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ ΩΣ ΠΑΡΑΣΙΤΙΚΟΣ ΦΟΡΕΑΣ ΑΦΑΙΜΑΞΗΣ ΤΟΥ ΛΑΪΚΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ

gossip

Του Γιώργου Πρασσά

Δεν αντέχω να σας κρατάω άλλο στο σκοτάδι :

Η νέα δουλειά του πρώην επιτυχημένου Π.Κ.

PLUS

Οι οικογενειακές αξίες στην Ελλάδα της κρίσης :

Μαζί στα εύκολα και στα δύσκολα

(σημασία στα σχόλια : η αλληλεγγύη ριζώνει στην κοινωνία...)

ΥΓ

κανένας φόβος από τα γεννόσημα :

περισσότερα εδώ :

Mind the Photo – κενού διάλογοι …

 

ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΥΣ ΧΡΥΣΟΘΗΡΕΣ

Anselm Jappe: Έχει το χρήμα γίνει παρωχημένο;

Αναδημοσίευση από το Marxist Reloaded

Μετάφραση: Ειρήνη Γαϊτάνου

Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και οι επίσημοι φορείς μας προετοιμάζουν : πολύ σύντομα, μια καινούρια παγκόσμια οικονομική κρίση πρόκειται να ξεσπάσει, και θα είναι χειρότερη από αυτή του 2008. Μιλούν ανοιχτά για « καταστροφές ». Μα τι θα συμβεί μετά ? Πώς θα είναι οι ζωές μας μετά από μια κατάρρευση των τραπεζών και των δημοσίων οικονομικών σε ευρεία κλίμακα ? Στην Αργεντινή έχει ήδη συμβεί το 2002. Με τίμημα μια εξαθλίωση σε μαζική κλίμακα, η οικονομία της χώρας μπόρεσε να αναπτυχθεί ξανά λίγο : αλλά, σε αυτή την περίπτωση, δεν αφορούσε παρά μόνο μια χώρα. Σήμερα, όλες οι οικονομίες, ευρωπαϊκές και βορειοαμερικάνικες, κινδυνεύουν να βουλιάξουν όλες μαζί, χωρίς πιθανή σωτηρία.

Πότε το χρηματιστηριακό κραχ δεν θα είναι πια ένα καινούριο νέο στα ΜΜΕ, αλλά ένα γεγονός το οποίο θα αντιλαμβανόμαστε βγαίνοντας στο δρόμο ; Απάντηση : όταν το χρήμα θα χάσει τη συνήθη λειτουργία του. Είτε γινόμενο σπάνιο (αντιπληθωρισμός), είτε κυκλοφορώντας σε τεράστιες ποσότητες, αλλά απαξιωμένες (πληθωρισμός). Και στις δύο περιπτώσεις, η κυκλοφορία των εμπορευμάτων και των υπηρεσιών θα επιβραδύνεται ώσπου να μπορέσει να σταματήσει τελείως : οι κάτοχοί τους δεν θα βρίσκουν ποιος θα μπορεί να τους πληρώσει σε χρήμα, σε χρήμα « με αξία », που θα τους επιτρέπει με τη σειρά τους να αγοράζουν άλλα εμπορεύματα και υπηρεσίες. Θα τα κρατούν επομένως για τους εαυτούς τους. Θα έχουμε γεμάτα μαγαζιά, αλλά χωρίς πελάτες, εργοστάσια σε κατάσταση άριστης λειτουργίας, αλλά χωρίς προσωπικό να τα δουλέψει, σχολεία όπου οι καθηγητές δεν θα εμφανίζονται, επειδή θα είναι απλήρωτοι πολλούς μήνες. Θα συνειδητοποιήσουμε τότε μια αλήθεια που είναι τόσο προφανής ώστε δεν τη βλέπαμε : δεν υπάρχει καμία κρίση στην παραγωγή την ίδια. Η παραγωγικότητα σε όλους τους τομείς αυξάνει διαρκώς. Η καλλιεργήσιμη γη θα μπορούσε να θρέψει όλον τον παγκόσμιο πληθυσμό, και τα εργαστήρια και τα εργοστάσια παράγουν πολύ περισσότερες ποσότητες από αυτές που είναι αναγκαίες, ευκταίες και βιώσιμες. Οι μιζέριες του κόσμου δεν οφείλονται, όπως στον Μεσαίωνα, σε φυσικές καταστροφές, αλλά σε ένα είδος μαγείας που χωρίζει τους ανθρώπους από τα προϊόντα τους.

Christine Buchholz: Μόνο η αλληλεγγύη στην αντίσταση μπορεί να ανατρέψει τα διατάγματα

Αναδημοσίευση από τη "Λέσχη"

Δήλωση της Christine Buchholz, βουλευτή του Κόμματος της Αριστεράς

και μέλος της τάσης Marx 21

Το «Όχι» μου στη βουλή, είναι ένα «Ναι» στην αντίσταση

Σήμερα καταψηφίζω το νομοσχέδιο της γερμανικής κυβέρνησης με τον παραπλανητικό τίτλο «Οικονομική βοήθεια για την Ελληνική Δημοκρατία». Με αυτό προσπαθεί να μας πείσει, ότι θέλει τάχα να βοηθήσει τους Έλληνες. Αυτό είναι ένα ψέμα. Ούτε ένα σεντ από τα 130 δισεκατομμύρια ευρώ του σχεδίου θα πάει στον ελληνικό λαό. Το ελληνικό κράτος θα πάρει τα λεφτά, για να ξεπληρώσει τα χρέη του στις γερμανικές, γαλλικές και ελληνικές τράπεζες. Η δήθεν βοήθεια δε δίνεται στον ελληνικό λαό, αλλά στις ευρωπαϊκές τράπεζες.

Ζητάμε συγνώμη δημόσια από τον κ. "Κ"αθηγητή Θ. Μαριόλη...

Μετά την επιστολή του κ. Θ. Μαριόλη, που δημοσιεύεται το blog της ΠΑΣΑ, στην οποία δηλώνει ότι: “ποτέ δεν έχω δηλώσει “Αριστερός” ούτε έχω (ή είχα) καμία απολύτως σχέση με Αριστερές οργανώσεις, κόμματα κλπ”, θέλουμε να ζητήσουμε συγνώμη από τον κ. “Κ”αθηγητή, διότι σφάλαμε και θεωρήσαμε ότι ανήκει στον χώρο της Αριστεράς. Δεν το κάναμε από πρόθεση.

Παρασυρθήκαμε από την παρουσία του σε πολιτικές εκδηλώσεις της Αριστεράς και τις θετικές αναφορές προς το πρόσωπό του από γνωστά στελέχη της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, τα οποία θεωρούν ότι οι θεωρητικές αναλύσεις του κ. “Κ”αθηγητή τεκμηριώνουν και επιστημονικά τις πολιτικές τους επιλογές. Παρασυρθήκαμε ακόμα και από δημοσιεύματα του “ριζοσπάστη” όπου ο κ. “Κ”αθηγήτης εμφανίζεται να είναι συστηματικός γνώστης των απάντων του Ι. Στάλιν, όπως εδώ: Θεόδωρος Μαριόλης, Επίκουρος Καθηγητής Τμήματος Δημόσιας Διοίκησης στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, για τα 85 χρόνια του ΚΚΕ: «Στην ιστορία του ΚΚΕ δεν είναι δυνατόν να εντοπισθούν μόνον Παραδειγματικές Επιτυχίες και Νίκες, αλλά και ολιγωρίες, ανεπάρκειες και σφάλματα. Όσοι βλέπουν τα δεύτερα, παραγνωρίζοντας τα πρώτα, πράττουν το ίδιο ακριβώς λάθος με εκείνους, οι οποίοι βλέπουν τα πράγματα αντίστροφα: Σκέφτονται Ιδεαλιστικά. Τα 85 χρόνια του ΚΚΕ, μάλλον δε θα μπορούσαν να ήταν διαφορετικά από αυτό που πράγματι είναι, και είναι η Ιστορία της συσπείρωσης, της διαφώτισης και της καθοδήγησης "παιδιών της εργατικής τάξης, παιδιών της ανέχειας και του αγώνα, παιδιών απίστευτων στερήσεων και ηρωικών προσπαθειών" (Στάλιν). Εδώ βρίσκεται η ουσία αλλά και η παρακαταθήκη».

Για ένα κομμάτι ψωμί : Small Times Crooks

Αναδημοσίευση από το "Left Liberal Synthesis"

Στην ταινία του 2000 «Μικροαπατεώνες» (Small Time Crooks) ο Woody Allen περιγράφει την ιστορία μιας μκροσυμμορίας που για να κλέψει μια τράπεζα ανοίγει ακριβώς δίπλα ένα φούρνο εικονικά. Ο στόχος είναι να σκάσουν ένα τούνελ για την ληστεία, αλλά κάτι αναπάντεχο συμβαίνει : ο φούρνος φτιάχνει καταπληκτικά ψωμάκια, είναι τόσο κερδοφόρος που καθιστά την ληστεία λιγότερο ελκυστική .Η ταινία όντως απολαυστική, με τον Allen μικροκακοποιό να ευρίσκεται σε τρομερή αμηχανία .

Είχα ξεχάσει την ταινία μέχρις ότου προχθές , ένας φίλος μου απεκάλυψε ότι η ιστορία ,σε ελαφριά παραλλαγή έγινε πραγματικότητα στην Ελλάδα του 2011. Τύπος με σοβαρή εμπλοκή με τα ποινικά δικαστήρια ( μιλάμε για κακουργήματα ) έχει ανάγκη να ξεπλύνει χρήματα .Ανοίγει ένα φούρνο - βιτρίνα και συμβαίνει το αναπάντεχο. Μέσα στη κρίση φούρνος πάει τόσο καλά ,και σε μερικούς μήνες ευρίσκεται με αλυσίδα καταστημάτων άρτου εντός Αθηνών. Η νεοελληνική μαύρη οικονομία ξεπέρασε και τον W.Allen

Η διάφορα είναι βέβαια σαφής :

Στην αμερικανική εκδοχή τα λεφτά δεν είναι το πρόβλημα .Στην ελληνική εκδοχή τα λεφτά είναι μαύρα ,αλλά και στις δυο περιπτώσεις , η τύχη είναι ότι ποντάροντας σε δυο concepts ( ληστεία - ξέπλυμα ή φούρνος) η τύχη σου χαμογελά στο νόμιμο. Είναι φανερό πως τίποτα δεν θα είχε γίνει αν κάποιος δεν έπαιρνε μια πρωτοβουλία.

Η ιστορία μου φάνηκε ως τυπική αναπαράσταση της συγκυρίας

Η Ελλάδα ποντάρει ταυτόχρονα στην άτακτη χρεοκοπία ( παρανομία) και Μνημόνιο Plus (φούρνος) και κάνουμε το σταυρό μας κατά λάθος ο φούρνος να βγάλει τίποτα εδώδιμο. Η προέλευση του κεφαλαίου εκκίνησης είτε είναι φανταστική είτε ύποπτη , αλλά χωρίς τα λεφτά δεν γίνεται τίποτα.

ΜΕΓΑΛΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΤΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ Β' ΒΑΘΜΙΑΣ. ΠΡΩΤΗ ΔΥΝΑΜΗ (40,2%) Η ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ!

Αναδημοσίευση από το Κονσερβοκούτι

του ΓΡΗΓΟΡΗ ΚΑΛΟΜΟΙΡΗ και της ΕΛΕΝΗΣ ΓΛΑΡΕΝΤΖΟΥ

Μήνυμα αντίστασης και αγώνα έστειλαν οι εκπαιδευτικοί Δ.Ε. στις εκλογές που πραγματοποιήθηκαν το τελευταίο τρίμηνο για την ανάδειξη Δ.Σ. σε 69 ΕΛΜΕ της χώρας (σε σύνολο 90 ΕΛΜΕ).

Οι δυνάμεις της ριζοσπαστικής και κινηματικής Αριστεράς, δηλαδή, τα σχήματα που συγκροτήθηκαν από τις δυνάμεις του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, του Μ-Λ/ΚΚΕ, άλλων συλλογικοτήτων της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς καθώς και ανένταχτους αριστερούς αγωνιστές/αγωνίστριες ψηφίστηκαν από το 40,2% των καθηγητών, έναντι 34% πέρυσι (άνοδος κατά 6,2%).

Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών συγκέντρωσαν το 16.5% των ψήφων, έναντι 14,7% πέρυσι (άνοδος 1,8%).

Οι παρατάξεις που πρόσκεινται στο δικομματισμό υπέστησαν καθίζηση με μείωση του αθροίσματος των ποσοστών τους κατά 9 μονάδες. Πιο συγκεκριμένα, η ΠΑΣΚ πήρε φέτος το 16,6% των ψήφων από 23,6% που είχε πέρυσι (μείωση κατά 7%), και η ΔΑΚΕ το 23,8% των ψήφων από 25,9% που είχε την προηγούμενη χρονιά (μείωση κατά 2,1%). Δηλαδή οι παρατάξεις του δικομματισμού πήραν αθροιστικά το 40,4% των ψήφων φέτος, από 49,5% που είχαν πέρυσι.

Ραούλ Βανεγκέμ - Γιάννης Γιουλούντας: Για την υποστήριξη του αγώνα του ελληνικού λαού και την άμεση απελευθέρωση των διαδηλωτών

 Αναδημοσίευση από την εφημερίδα "δράση"

Κείμενο που δημοσιεύτηκε στη Liberation,  
στις 20/02/2012

Όχι, αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα, αν και δραματικό, δεν είναι μια καταστροφή. Είναι επίσης μια ευκαιρία. Γιατί η δύναμη του χρήματος έχει, για πρώτη φορά, υπερβεί με ένταση το ρυθμό της μέχρι τότε σταδιακής, σχολαστικής και προσεκτικά οργανωμένης καταστροφής του δημόσιου συμφέροντος και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Και σε μια χώρα τόσο διάσημη για τη φιλοσοφία της ζωής, στον αντίποδα του αγγλοσαξονικού μοντέλου, και διάσημη για την ακούραστη αντίσταση που έχει φέρει στις πολλαπλές μορφές καταπίεσης που προσπάθησαν να τη χαλιναγωγήσουν.

Ο έλληνας δεν χορεύει και δε θα χορέψει ποτέ στο ένα πόδι, ούτε θα σκύψει δουλικά, ανεξάρτητα από τα καθεστώτα που θέλουν να του επιβάλλουν. Χορεύει με τα χέρια του, σαν να θέλει να πετάξει προς τα αστέρια. Γράφει στους τοίχους αυτό που θα του άρεσε να διαβάσει κάπου αλλού. Καίει μια τράπεζα όταν δεν του αφήνουν πλέον την πολυτέλεια να ψήσει στην παραδοσιακή του ψησταριά. Ο έλληνας είναι τόσο ζωντανός, όσο η ιδεολογία της απειλής θανάσιμη. Και ο έλληνας αν και χτυπημένος μέχρι θανάτου, στο τέλος πάντα σηκώνεται.

 
Ναι, η Ευρώπη της οικονομίας ήθελε να δημιουργήσει ένα παράδειγμα. Αλλά μες τον εκνευρισμό της να χτυπήσει τη χώρα που φαινόταν η πιο αδύναμη στη ευρωζώνη, μέσα στην υπερβολική της βία, η μάσκα της έπεσε. Είναι τώρα περισσότερο από ποτέ, η ώρα να καταδείξουμε το αληθινό της πρόσωπο: αυτό του ολοκληρωτισμού. Γιατί πρόκειται πραγματικά περί αυτού. Και υπάρχει μόνο μία απάντηση στον ολοκληρωτισμό: ο αγώνας, επίμονος και ανυποχώρητος, μέχρι τη μάχη, αν χρειαστεί, καθώς διακυβεύεται η ίδια η ύπαρξη. Έχουμε έναν κόσμο, μια ζωή, και αξίες να υπερασπιστούμε. Παντού στους δρόμους, είναι τα αδέλφια μας, οι αδελφές μας, τα παιδιά μας, οι γονείς μας, οι οποίοι έχουν πληγεί μπροστά στα μάτια μας, ακόμα και αν είναι μακριά. Πεινάμε, κρυώνουμε και πονάμε μαζί τους. Όλα τα χτυπήματα που δέχονται μας τραυματίζουν εξίσου. Κάθε παιδί στην Ελλάδα που λιποθυμά στο σχολείο του, μας καλεί στην αγανάκτηση και στην εξέγερση.

Μετά από 14 μήνες ο Α. Χαλβατζής μιλάει ξανά για το ΚΚΕ...

Με το θέμα είχαμε ασχοληθεί τον Δεκέβρη του 2010 στο δημοσίευμά μας: ΑΛΕΚΟΣ ΧΑΛΒΑΤΖΗΣ: Γιατί ΑΠΟΧΩΡΗΣΑ από το ΚΚΕ  Από τότε δεν υπήρξε καμία δημόσια τοποθέτηση του Α. Χαλβατζή. Πρόσφατα όμως, αποφάσισε να μιλήσει. Ακούστε τον:

Εδώ και 14 μήνες (από το Δεκέμβρη του 2010) έχω δημοσιεύσει στο blog μου  alekosch.wordpress.com ότι πριν 21 μήνες, το Μάιο του 2010 έστειλα ένα γράμμα στην Κεντρική Επιτροπή (ΚΕ) και στην Επιτροπή Κομματικού Ελέγχου (ΕΚΕ) του ΚΚΕ με τίτλο «Για την ανησυχητική κατάσταση και πορεία του Κόμματος, για την κυριολεκτικά τρομακτική προοπτική του, όπως προδιαγράφεται».

Περίπου 4 μήνες μετά την κατάθεση της επιστολής μου, το Σεπτέμβρη του 2010, ενημερώθηκα για τις σχετικές αποφάσεις-απαντήσεις της ΚΕ και της ΕΚΕ, τις οποίες θεώρησα και θεωρώ τουλάχιστον ατεκμηρίωτες και συκοφαντικές. Ζήτησα εξηγήσεις, όσες μου δόθηκαν ήταν τραγελαφικές. Η κατάληξη όπως έχω ξαναγράψει ήταν να αποχωρήσω από το ΚΚΕ στις 21 Σεπτέμβρη 2010. Όλο το διάστημα παρακολουθώ αυτή την «τρομακτική προοπτική» να υλοποιείται. Πολλές φορές σκέφτηκα ότι πρέπει να καταθέσω δημόσια, ολοκληρωμένα και αναλυτικά την άποψη μου για αυτό που εννοώ σοβαρή εκτροπή και βαθιά κρίση του ΚΚΕ, για όποιον ενδιαφέρεται να την διαβάσει. Έως τώρα δεν το είχα κάνει. 

Θεώρησα επίσης ανούσιο, ακόμα και αποπροσανατολιστικό, και γι’ αυτό το απέφυγα, να καταφύγω σε μια –ίσως πιο ανώδυνη– επιμέρους, περιφερειακή και επιφανειακή κριτική πλευρών της δράσης του ΚΚΕ ή σε γενικό σχολιασμό της τρέχουσας επικαιρότητας με υπαινιγμούς και μισόλογα, χωρίς όμως να θίξω άμεσα και ξεκάθαρα την ουσία, το βασικό πρόβλημα που γεννά και τα υπόλοιπα, το κομματικό πρόβλημα, την σοβαρή εκτροπή του ΚΚΕ.

Για εμένα είναι –και ήταν από καιρό– ξεκάθαρο ότι αν και όσο, σε μια χώρα, υπάρχει Κομμουνιστικό Κόμμα που διατηρεί στοιχειωδώς τα επαναστατικά χαρακτηριστικά του, το σωστό για κάθε κομμουνιστή είναι να δίνει τη μάχη για την υπεράσπιση και προώθηση της υπόθεσης της εργατικής τάξης μέσα από τις γραμμές αυτού του Κόμματος ή ακόμα και αν –για κάποιο λόγο– βρεθεί εκτός, να συνεχίσει να θεωρεί και να αναγνωρίζει το ΚΚ ως τον φορέα που θα οργανώσει τη σχετική συζήτηση και δράση. Ξεκαθαρίζοντας βέβαια ότι με αυτή τη διατύπωση σε καμία περίπτωση δεν εννοώ πως ο κομμουνιστής οφείλει ή έστω δικαιούται να απεμπολήσει την προσωπική του ευθύνη και συμβολή αλλά ότι το παραγωγικότερο είναι να την κατευθύνει καταρχήν και με επιμονή προς το ΚΚ και μέσω του ΚΚ.

Θεωρώ ότι το ΚΚΕ, πλέον ξεκάθαρα και κραυγαλέα,
δεν πληροί αυτές τις προϋποθέσεις.

η συνέχεια εδώ:   Μια ολοκληρωμένη τοποθέτηση