Το πρόγραμμα των "Χριστουγέννων" των ανέργων - 24 Δεκέμβρη στη Ν/Ε Ζώνη Περάματος

Οι ζωές μας δεν χωράνε στον κόσμο τους, ούτε στην «κρίση» ούτε στην «ανάπτυξη», γιατί ο κόσμος τους είναι η εκμετάλλευση και η κυριαρχία.

Μας πετάνε στο δρόμο, θα μας βρούνε στο δρόμο!

Δεν θα τους κάνουμε τη χάρη. Δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα από τα αφεντικά και το κράτος της λεηλασίας της ζωής μας. Έχουμε τα δικά μας όπλα: την αλληλεγγύη, την αυτοοργάνωση, τον κοινό αγώνα, τη μαζική ανυπακοή.

Ξέρουμε τη δύναμή μας και θα τη χρησιμοποιήσουμε: χωρίς εμάς κανένα γρανάζι αυτής της κοινωνίας δεν μπορεί να κινηθεί, κανένας πλούτος να δημιουργηθεί.

Εμείς είμαστε ο πλούτος που έχουν κλέψει, η δημιουργικότητα που έχουν υπεξαιρέσει.

Χωρίς εμάς, κράτος και αφεντικά δεν είναι τίποτα!

Θέλουμε ζωή, όχι επιβίωση...

Με αγώνες σύγκρουσης και μπλοκαρίσματος της παραγωγής και του κράτους, με κοινότητες αλληλεγγύης και δημιουργίας μπορούμε να τους ανατρέψουμε. Μπορούμε να πάρουμε τον πλούτο που μας ανήκει.

Μπορούμε να επιβάλλουμε όλα τα αναγκαία για τη ζωή μας να παράγονται και να διανέμονται ως κοινά δημόσια αγαθά,δωρεάν και ελεύθερα προσβάσιμα για όλους.

Μπορούμε να αποσπάσουμε την υγεία, την παιδεία, την ασφάλιση, τον πολιτισμό και την επικοινωνία από τη θηλιά του κέρδους και της ατομικής ιδιοκτησίας. Μπορούμε να ζήσουμε ελεύθερα και συνεργατικά χωρίς «μεσάζοντες» και «εκπροσώπους», αποφασίζοντας όλοι μαζί ισότιμα αυτά που θέλουμε να οικοδομήσουμε. Άνεργοι, εργαζόμενοι, ντόπιοι και μετανάστες, ξεπερνώντας τις διαιρέσεις, τους ανταγωνισμούς και τον ατομική περιχαράκωση που μας κρατάνε καθηλωμένους, μπορούμε να κάνουμε ένα πρώτο βήμα για να αποφασίσουμε όλοι μαζί πώς θα δράσουμε, πώς μπορεί να δημιουργηθεί ένα ισχυρό κίνημα ανέργων με μαχητικότητα και προοπτική.

Μπορούμε να γίνουμε ανεξάρτητοι από το κεφάλαιο και το κράτος, να ξαναπάρουμε στα χέρια μας τον κλεμμένο χρόνο, τον κλεμμένο πλούτο, την κλεμμένη ζωή μας!

Ομάδα Πρωτοβουλίας Εργατών Ν/Ε Ζώνης Περάματος

Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου,

Ταξικό Μέτωπο Εργαζομένων στο Μετρό

Ανοιχτή Συνέλευση Εργαζομένων-Ανέργων

Κοινωνικός και Πολιτιστικός Χώρος της Ελευσίνας ΣΤΕΚει

Αυτοδιαχειριζόμενος Κοινωνικός Χώρος Κορυδαλλού Pasamontana

Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος Βοτανικός Κήπος Πετρούπολης

Αριστερή Παρέμμβαση στους Δρόμους της Νέας Σμύρνης - Μια Πόλη Ανάποδα

Επιτροπή Κατοίκων Ελευσίνας κατά των Διοδίων

Εργατική εφημερίδα ΔΡΑΣΗ

Το πρόγραμμα των "Χριστουγέννων" των ανέργων - 24 Δεκέμβρη στη Ν/Ε Ζώνη Περάματος

Έναρξη 11:00 πμ

12:00: Ανοιχτή συνέλευση ανέργων

14:00 - 17:00: Λαϊκό γλέντι

17:00: Θεατρικό - Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω, του Ντάριο Φο

Παράλληλα 16:00-18:00: θεατρικό παιχνίδι για παιδιά

18:00: Συζήτηση για το κίνημα των ανέργων και τις προοπτικές του

Συμμετέχουν συλλογικότητες ανέργων και εργαζομένων

20:00: Συναυλίες

Μέχρι στιγμής συμμετέχουν:

Στάθης Δρογώσης

Lost Bodies

Misuse

Αέρα Πατέρα

Ελελεύ

Ρεμπέτικο συγκρότημα Τιτάνες

Θα λειτουργεί, επίσης, ανταλλακτικό παζάρι.

Για την πρόσβαση στο χώρο:

Από Αθήνα: Λεωφορεία Β18 και Γ18 με αφετηρία την οδό Μενάνδρου

Από Πειραιά: Λεωφορείο 843, έξω από τον ηλεκτρικό σταθμό του Πειραιά

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ακολουθεί τον δρόμο που χάραξε ο ΣΥΡΙΖΑ!

Κατάκτηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ αποτελεί πλέον η δημιουργική αφομοίωση των πολιτικών των μικροσυσχετισμών και της ίντριγκας που κυριάρχησαν στον ΣΥΡΙΖΑ και τον οδήγησαν στο τέλμα που βρίσκεται σήμερα. Διαβάζοντας τα ντοκουμέντα που κατατέθηκαν στην κεντρική εκδήλωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο Κεραμεικό, περιμέναμε ότι οι σύντροφοι της ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα έκαναν ένα βήμα πιο μπροστά και ότι κάτι θα είχαν διδαχθεί από το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και από την ίδια τους την μέχρι σήμερα πορεία. Δυστυχώς όμως φαίνεται ότι ακολουθούν την πεπατημένη οδό. Παρουσιάζουμε μερικά αποσπάσματα που είναι αποκαλυπτικά αυτής της κατάστασης:

1ο "Το κεκτημένο συντροφικότητας, σύνθεσης που έχουμε και το γεγονός ότι ήδη η ΑΝΤΑΡΣΥΑ υπερβαίνει το άθροισμα των οργανώσεων που την αποτελούν είναι σημαντικά, αλλά δεν φτάνουν. Οι απαιτήσεις των καιρών για κλιμάκωση της πολιτικής και κινηματικής αντιπαράθεσης απαιτούν τομές στην πολιτική συγκρότηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Βάση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι οι συντρόφισσες/οι – μέλη στις τοπικές και κλαδικές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Η παρουσία των οργανώσεων στα συντονιστικά όργανα ή τα σώματα εκπροσώπων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι κατοχυρωμένη, όμως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν λειτουργεί απλά ως άθροισμα οργανώσεων. Γίνεται προσπάθεια για συναίνεση, υπάρχει η δυνατότητα για αποφάσεις με πλατιά πλειοψηφία, εκτός βέβαια από θέματα προγραμματικής συμφωνίας που απαιτείται ομοφωνία.”

( από την εισήγηση του συντονιστικού της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην εκδήλωση στο Θέατρο Κεραμεικός στις 20/12 )

Οι συντάκτες του κειμένου δεν στερούνται από χιούμορ, όταν αναφέρονται σε καταστάσεις, όπως οι συγκρούσεις στην Πάτρα που οδήγησαν κόσμο στο νοσοκομείο, τις οποίες χαρακτηρίζουν ως το “κεκτημένο συντροφικότητας” που “υπερβαίνει το άθροισμα των οργανώσεων” και άλλα παρόμοια. Επίσης, ως καλοί μαθητές του Α. Μπαλτά προβάλλουν την θεωρητική έννοια της “λειτουργικής ομοφωνίας” ως το εργαλείο αυτής της υπέρβασης. Καλά όλα αυτά ως ευχολόγια για “προσπάθειες για συναίνεση”, για “πλατιές πλειοψηφίες” που στα κρίσιμα ζητήματα γίνονται “ομοφωνίες”. Όμως, δεν είναι εργαλεία επίλυσης με δημοκρατικό τρόπο των διαφωνιών. Και εμείς ένα μόνον εργαλείο γνωρίζουμε: την απλή πλειοψηφία. Όλα τα άλλα είναι εκ του πονηρού για να κατοχυρώνουν κεκτημένα δικαιώματα μειοψηφιών απέναντι σε πλειοψηφίες

2ο. "Αυτές οι προσπάθειες χρειάζονται τη στράτευση όλων των δυνάμεων μας. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει αποφασίσει από καιρό την εγγραφή μελών. Τώρα είναι η ώρα για όλες τις τοπικές επιτροπές να ανοίξουν τις πόρτες τους για τους χιλιάδες αγωνιστές που βαδίζουν δίπλα μας και στα συλλαλητήρια και στις κάλπες."(Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα, Αθήνα, 20 Δεκέμβρη 2010)

Είναι προφανές ότι το ΣΕΚ θέλει εγγραφή μελών στις τοπικές επιτροπές να υπάρχουν περισσότεροι αφισοκολλητές στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Έτσι αντιλαμβάνεται την έννοια του μέλους.

3ο"ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΟΙΟΤΙΚΟ ΒΗΜΑ ΣΤΗ ΦΥΣΙΟΓΝΩΜΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΡΓΑΤΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΑΡΣΥΑ

- Ιδιαίτερη επικαιρότητα και σημασία για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ αποκτούν η αντικαπιταλιστική φυσιογνωμία και η αναζήτηση του επαναστατικού δρόμου και της νέας σοσιαλιστικής – κομμουνιστικής προοπτικής. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ αναζητά, αλλά και πρέπει να καταθέσει μια πιο συγκριμένη πρόταση στρατηγικής διεξόδου από την κρίση με την επανάσταση και την εργατική εξουσία.

- Η σχετική αποτυχία της καμπάνιας για εγγραφή μελών οφείλεται στις αντιφάσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο επίπεδο της φυσιογνωμίας και της πολιτικής γραμμής, στις άγονες αντιπαραθέσεις, αλλά κυρίως, στο γεγονός ότι καλούμε κάποιον να γίνει μέλος χωρίς ουσιαστικά δικαιώματα, σε μια ενότητα όπου τα βασικά ζητήματα παραπέμπονταν στις «κορυφές». Κανείς αριστερός, στην εποχή μας, δεν θέλει να είναι «κομπάρσος». Χρειαζόμαστε μια ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΜΕ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΡΟΛΟ ΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΗΣ ΚΑΙ ΜΕ ΣΕΒΑΣΜΟ ΣΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ.

- Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν έχει την πολυτέλεια να διασπάται σε πολλαπλά σχήματα, συσπειρώσεις, εκλογικά ψηφοδέλτια κ.λπ., στα διάφορα μέτωπα και στο μαζικό κίνημα. Ειδικά οι εκλεγμένοι σύμβουλοι πρέπει να εκφράζουν το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα και το ψηφοδέλτιο με το οποίο εκλέχτηκαν, να ελέγχονται από τα περιφερειακά και τα δημοτικά σχήματα και να μην λειτουργούν ως ιδιοκτησία των οργανώσεων τους. Το ζητούμενο είναι να περάσουμε σε ένα επίπεδο ενιαίας παρέμβασης, με σεβασμό στις συλλογικές διαδικασίες και τις διαφορετικές απόψεις.

- Η επόμενη πανελλαδική διαδικασία προτείνουμε να γίνει το αργότερο τον Μάρτη 2011. Να έχει τη μορφή Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης με αιρετούς εκπροσώπους, που θα εκλεγούν από τοπικές και κλαδικές επιτροπές και οι οποίες θα συζητήσουν και θα ψηφίσουν πάνω σε κείμενο με θέσεις του τωρινού Συντονιστικού. Η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη πρέπει να εκλέξει νέο όργανο. Όλη η διαδικασία πρέπει να πάρει το χαρακτήρα μείζονος κοινωνικού και πολιτικού γεγονότος για ολόκληρη την Αριστερά. Για τις διαδικασίες, απαιτείται ομόφωνη απόφαση – πρόταση του τωρινού Συντονιστικού."(Η πρόταση του ΝΑΡ στην κεντρική εκδήλωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (Αθήνα, Κεραμικός, 20.12.2010) )

Από τότε που το ΝΑΡ την πάτησε με την χρήση της λέξης “ριζοσπαστική” και αναγκάστηκε μέσα σε μια νύχτα την πετάξει στα σκουπίδια μαζί με το ΜΕΡΑ, αναζητάει λέξεις που δεν μπορούν να τις υποκλέψουν εύκολα άλλα κομμάτια της αριστεράς. Τώρα λοιπόν δεν χρησιμοποιεί την λέξη “αμεσοδημοκρατική” που είναι καθιερωμένη από παλαιόθεν,  όπως και η λέξη "αντικαπιταλιστική". Κατασκεύασε λοιπόν την λέξη “εργατοδημοκρατική”. Πέρα όμως από τους γλωσσικούς γρίφους, χρησιμοποιεί και λογικούς γρίφους, στους οποίους δεν δίδει απαντήσεις, όπως αυτός: Χρειαζόμαστε μια ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΜΕ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΡΟΛΟ ΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΗΣ ΚΑΙ ΜΕ ΣΕΒΑΣΜΟ ΣΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ. Όλα όμως αυτά τα λέει εκ του ασφαλούς, αφού γνωρίζει ότι έτσι κι αλλιώς εκείνο που θα γίνει τελικά θα είναι ότι συμφωνήσουν τα “μαγαζάκια” που έχουν ήδη κατοχυρωμένους ρόλους. Η φράση “Για τις διαδικασίες, απαιτείται ομόφωνη απόφαση – πρόταση του τωρινού Συντονιστικού” είναι καθοριστική. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν είναι μια ανοιχτή δημοκρατική διαδικασία. Υπάρχουν οφίτσια και καρέκλες που δεν αμφισβητούνται, ούτε μπορούν να αμφισβητηθούν στο μέλλον. Δεν μπορεί να γίνει καμία αλλαγή αν δεν υπάρχει “ομόφωνη απόφαση – πρόταση του τωρινού Συντονιστικού”. Είναι προφανές ότι αν διαφωνεί σε κάτι το ΣΕΚ ή οποιοσδήποτε άλλος που ανήκει στο “Συντονιστικό”, τότε αυτό δεν πρόκειται να γίνει. Έχει ήδη κατοχυρωθεί το δικαιώματα του veto. Με τέτοιο τρόπο λαμβάνουν αποφάσεις μηχανισμοί όπως το ΝΑΤΟ, η ΕΕ και άλλοι παρόμοιοι μηχανισμοί που έχουν κατοχυρωμένες τις ηγεμονίες κάποιων μειοψηφιών. Στην πραγματικότητα το ΝΑΡ δεν αποδέχεται καμία δημοκρατική μετεξέλιξη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Μπορεί να βγάζει λόγους και διακηρύξεις, αλλά ταυτόχρονα έχει εξασφαλίσει με την τελευταία καταληκτική φρασούλα, ότι όλα αυτά είναι λόγια για ζύμωση και δεν πρόκειται να γίνουν άμεσα πράξη...

(Ντοκουμέντα από την εκδήλωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στον Κεραμεικό, στην ιστοσελίδα ashtonhar)

ΑΛΕΚΟΣ ΧΑΛΒΑΤΖΗΣ: Γιατί ΑΠΟΧΩΡΗΣΑ από το ΚΚΕ

Ούτε κουράστηκα, ούτε βαρέθηκα.

Αποχώρησα από το ΚΚΕ γιατί είμαι πλέον βαθιά πεισμένος οτι τα τελευταία χρόνια σημειώνεται μια σοβαρή έκτροπή του, από τη θεωρία του Μαρξισμού-Λενινισμού, το Πρόγραμμα του και τις αρχές λειτουργίας του. Εκτροπή που εκφράζεται πλέον στην καθημερινή λειτουργία και δράση του Κόμματος, στην επικοινωνία του με την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, στο ρόλο του στους αγώνες τους.

Ενάντια σε αυτή την εκτροπή, κατανοώντας βαθμιαία το βάθος της στην πορεία του χρόνου, προσπάθησα να κάνω ότι περνούσε από το χέρι μου σύμφωνα πάντα με τις αρχές λειτουργίας του Κόμματος. Δηλαδή έλεγα ανοιχτά, θαρρετά, επίμονα και όσο πιο τεκμηριωμένα μπορούσα τη γνώμη μου εκεί που έπρεπε, με βάση το Καταστατικό ενώ παράλληλα εφάρμοζα μαχητικά όλες τις αποφάσεις ακόμα και αν διαφωνούσα.

Δεν θα αποχωρούσα από το ΚΚΕ αν η εκτροπή του ήταν απλώς και καταρχάς ιδεολογικοπολιτική, αποτέλεσμα των δυσκολιών της ταξικής πάλης, των πιέσεων του αντιπάλου. Αποδεικνύεται όμως πλέον μέσα από σωρεία παραδειγμάτων οτι η εκτροπή αυτή υλοποιείται σε μεγάλο βαθμό μέσω και σοβαρών παραβιάσεων των αρχών λειτουργίας του, της εσωκομματικής δημοκρατίας.

Το ΚΚΕ βρίσκεται στη χειρότερη και κρισιμότερη στιγμή της ιστορίας του.

Ακόμα και έτσι δεν θα αποχωρούσα αν δεν εξαντλούσα όλα τα περιθώρια, φτάνοντας να απευθυνθώ έως και στην Κεντρική Επιτροπή για να εισπράξω μια ακόμα ατεκμηρίωτη και απόλυτη απόρριψη …και κάτι παραπάνω.

Βέβαια εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα η εξέλιξη αυτή δε με ξάφνιασε ιδιαίτερα.

Ολόκληρο το κείμενο εδώ:  Για να ξεκινήσουμε…

Ποιούς φοβάται πραγματικά η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ;

Ως επαναστατικό υποκείμενο στη χώρα μας φαίνεται ότι δεν αναδεικνύεται ο κόσμος της εργασίας αλλά η μικρή ιδιοκτησία. Τα “ιουλιανά” του 2010 έγιναν από τους φορτηγατζήδες. Τώρα ο “Δεκέμβρης” του 2010 διαδραματίζεται στην Κερατέα με αφορμή την υποβάθμιση μιας περιοχής λόγω των σκουπιδιών. Και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ πράγματι αυτές τις εκρήξεις φοβάται. Δεν ξεχνάει ότι και οι πρώτες λαϊκές κινητοποιήσεις ενάντια στη χούντα του Παπαδόπουλου ξεκίνησαν στα Μέγαρα για ένα ζήτημα που έθιγε τους μικροϊδιοκτήτες της περιοχής λόγω απαλλοτριώσεων. Γι αυτό και εφαρμόζει γενικευμένη καταστολή και δέρνουν ακόμα και γέρους και γριές. Για πρώτη φορά γίνεται και χρήση πλαστικών σφαιρών στην χώρα μας. Ιδού το πειστήριο:

Επίσης, μπορείτε να παρακολουθήσετε ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον video για αυτό το θέμα με την ομιλία της Παγώνας Στόμη στην εκδήλωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στον Κεραμεικό (20/12/10):

Που πας ρε Καραμήτρο!....

Όποιος είδε τον Π. Λαφαζάνη χθες την εκπομπή του Ν. Χατζηνικολάου, αντιλαμβάνεται γιατί το “Αριστερό Ρεύμα” όχι μόνον γιατί βρίσκεται - και θα συνεχίσει να βρίσκεται - στο περιθώριο των πολιτικών εξελίξεων στο χώρο της Αριστεράς, αλλά και γιατί δεν πρόκειται ποτέ να γίνει ηγεμονική δύναμη στον ΣΥΝασπισμό. Οι λογικές του “καλού ΚΚΕ” δεν έχουν μέλλον, ούτε μπορούν να πείσουν πλέον κανένα, όπως και οι λογικές της “Συμπαράταξης” της Αριστεράς. Ο Π. Λαφαζάνης είναι σήμερα αναξιόπιστος όταν μιλάει για “συμπαράταξη” όλης της Αριστεράς, όταν όλο το προηγούμενο διάστημα υπερασπιζόταν με έντονο κομματικό πατριωτισμό την μη διάχυση του ΣΥΝασπισμού στον ΣΥΡΙΖΑ. Επίσης, δεν αρθρώνει μια στοιχειώδη κριτική στο ΚΚΕ, όταν ο εκπρόσωπός του μιλάει για μέτωπο “κοινωνικών δυνάμεων” και δεν απαντάει με αυτό που είναι προφανές στον καθένα προοδευτικό άνθρωπο: Θα μιλήσουμε για μέτωπο, όταν θα αρχίσουμε να κατεβαίνουμε πρώτα σε καμιά διαδήλωση μαζί! Απολαύστε τον:

Ο Στάλιν ζει στην συντακτική επιτροπή της ..."ΕΠΟΧΗΣ"!

Pablo Picasso: Στάλιν στην υγειά σου!

Θα θέλαμε να θίξουμε μια πρακτική που εμφανίζεται συχνά σε αρκετές εφημερίδες της αριστεράς σε κείμενα που δημοσιεύουν. Πολλές φορές αλλάζουν αυθαίρετα τον τίτλο του κειμένου ή και την εικονογράφηση που το συνοδεύει από τον συντάκτη τους. Όμως αυτά δεν είναι φαινόμενα  λογοκρισίας και αλλοίωσης του περιεχομένου ενός πνευματικού δημιουργήματος; Σε τι διαφέρει η παραποίηση ενός κειμένου με την αλλαγή του τίτλου του από τις πρακτικές αφαίρεσης ή πρόσθεσης ενός προσώπου σε μια φωτογραφία;

Αυτά τα γράφουμε γιατί παρατηρήσαμε στην ΕΠΟΧΗ που κυκλοφόρησε σήμερα ( προς τιμή της που αποφάσισε να μην συνταχθεί ούτε με τους «πειρατές», ούτε με τους απεργοσπάστες και δεν κυκλοφόρησε την Παρασκευή, όπως έκαναν άλλες εφημερίδες της Αριστεράς) ένα κρούσμα λογοκρισίας του τίτλου του άρθρου του Κώστα Κρεμμυδά, που δημοσιεύεται στην δεύτερη σελίδα. Ο  τίτλος του άρθρου από τον συγγραφέα είναι "Η Αλίκη Βουγιουκλάκη της αριστεράς" Στην "ΕΠΟΧΗ" ο τίτλος έγινε "Βροντάκηδες και Φουρτουνάκηδες". 

Το κείμενο υπάρχει προδημοσιευμένο εδώ: Η Αλίκη Βουγιουκλάκη της αριστεράς

Βέβαια, οι υπεύθυνοι της ΕΠΟΧΗΣ, δεν αρκέστηκαν στην αλλαγή του τίτλου, αλλά προχώρησαν και στην αλλαγή του περιεχομένου του άρθρου. Το πρωτότυπο κείμενο γράφει:

Δεν είναι μομφή ο χαρακτηρισμός του τίτλου, (ούτε μου τον υπαγόρευσε ο Αλαβάνος), απλή ερμηνεία επιχειρώ, μια δικαιολογία της ανεπάρκειάς μας, ένα ακόμα «γιατί;» στην αποξένωσή μας απ’ το λαό.

Στην ΕΠΟΧΗ  η φράση έχει αλλάξει:

Δεν είναι μομφή αυτό, (ούτε μου τον υπαγόρευσε ο Αλαβάνος), απλή ερμηνεία επιχειρώ, μια δικαιολογία της ανεπάρκειάς μας, ένα ακόμα «γιατί;» στην αποξένωσή μας απ’ το λαό. 

O Σλάβοϊ Ζίζεκ, στην Αθήνα.

Μια ολοκληρωμένη παρουσίαση της εκδήλωσης της 19/12/2010 στην Αθήνα όπως και το video  της ομιλίας του Ζίζεκ θα βρείτε στην ιστοσελίδα "με αφορμή...", εδώ "Ζώντας στην εποχή των τεράτων

Το πιο ενδιαφέρον σημείο της εκδήλωσης δεν βρίσκεται σε αυτά που είπε ο Ζιζεκ αλλά στο κοινό που παρακολούθησε αυτή την εκδήλωση. Είναι σίγουρο ότι είτε μιλάει σε αμερικάνικα πανεπιστήμια είτε στο ΕΜΠ ο Ζίζεκ γεμίζει τα αμφιθέατρα. Όμως ότι κόσμος που έχει μεγαλώσει με την κουλτούρα του ΚΚΕ και των οργανώσεων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς στη χώρα μας, κρέμεται από τα χείλη του Ζίζεκ, είναι θετική εξέλιξη. Παραθέτουμε ενδεικτικά μερικά αποσπάσματα από την ομιλία του που έρχονται σε ρήξη με τις πολιτικές παραδόσεις αυτού του κόσμου που χειροκροτούσε χθες τον Ζιζεκ: 

Αν σ’ αυτές τις συνθήκες το κομμουνιστικό σχέδιο πρέπει να ανανεωθεί ως πραγματική εναλλακτική λύση στον παγκοσμιοποιημένο καπιταλισμό, τότε οφείλουμε να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, με μια καθαρή ρήξη με την εμπειρία του κομμουνισμού του εικοστού αιώνα. Πρέπει επίσης να μην ξεχνάμε ότι το 1990 ήταν η ήττα όχι μόνο του κομμουνιστικού κρατικού σοσιαλισμού, αλλά και η ήττα της δυτικής σοσιαλδημοκρατίας. Να γιατί είναι εντελώς εσφαλμένο να εναποθέτει κανείς ελπίδες σε ισχυρά (πλήρως κυρίαρχα) έθνη- κράτη, τα οποία θα μπορούσαν, υποτίθεται, να υπερασπιστούν τα κεκτημένα του κοινωνικού κράτους, απέναντι σε υπερεθνικά σώματα όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση η οποία, κατά την ίδια εκδοχή, λειτουργεί ως όργανο του παγκόσμιου κεφαλαίου στην υπηρεσία της αποδόμησης των υπολειμμάτων κοινωνικού κράτους. Από αυτό το σημείο, απέχουμε μόνο ένα βήμα μέχρι να αποδεχθούμε τη «στρατηγική συμμαχία» με την εθνικιστική Δεξιά, η οποία ανησυχεί για τη διάλυση της εθνικής ταυτότητας στην πολυεθνική Ευρώπη.

Περισσότερο από ποτέ, η απάντηση στην κρίση πρέπει να είναι περισσότερο διεθνιστική και οικουμενική από την οικουμενικότητα του παγκοσμίου κεφαλαίου. Η ιδέα του να αντισταθούμε στον παγκόσμιο καπιταλισμό στο όνομα της υπεράσπισης συγκεκριμένων εθνικών ταυτοτήτων είναι σήμερα περισσότερο αυτοχειριαστική από ποτέ, με το φάντασμα του «δόγματος τσούτσε», της Βορειοκορεάτικης εκδοχής της αυτάρκειας, να πλανιέται πάνω μας.

Ο κομμουνισμός σήμερα δεν είναι το όνομα μιας λύσης, αλλά το όνομα ενός προβλήματος: Του προβλήματος των commons, του δημόσιου, κοινού αγαθού σε όλες του τις διαστάσεις- του κοινού αγαθού της Φύσης ως υπόβαθρου της ζωής μας, του κοινού, βιογενετικού μας υλικού, του κοινού πολιτιστικού αγαθού (της συλλογικής μας «πνευματικής ιδιοκτησίας») και, τελευταίο στη σειρά αλλά όχι και σε σημασία, το πρόβλημα του οικουμενικού, δημόσιου χώρου της ανθρωπότητας, από τον οποίο κανείς δεν θα έπρεπε να αποκλείεται. Όποια κι αν είναι η λύση, οφείλουμε να λύσουμε αυτό το πρόβλημα.

Ο «Δρόμος της Αριστεράς» κυκλοφορεί τη Δευτέρα 20 Δεκεμβρίου

Σεβόμενη το χαρακτήρα της εφημερίδας και την κρισιμότητα της συγκυρίας η Συντακτική Επιτροπή του «Δρόμου» αποφάσισε να μην συνταχθεί ούτε με τους «πειρατές», ούτε με τους απεργοσπάστες. Όπως είναι ήδη γνωστό οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ είχαν 48ωρη απεργία (Παρασκευή 17 και Σάββατο 18 Δεκεμβρίου).

Οι διαπλεκόμενοι μεγαλοεκδότες έσπασαν στην πράξη την απεργία, κυκλοφορώντας την Παρασκευή τα κυριακάτικα φύλλα για να πουλήσουν την πραμάτεια τους (dvd και λοιπές προσφορές), πακετάροντάς τη σε μπαγιάτικη ενημέρωση.

Αν και η απεργία δεν αφορά το «Δρόμο της Αριστεράς», αποφασίσαμε ως ελάχιστη αλληλεγγύη στους εργαζόμενους που αγωνίζονται και πιστοί στις αρχές μας για το ποιους υπηρετεί η εφημερίδα, ο «Δρόμος» να κυκλοφορήσει τη Δευτέρα 20 Δεκεμβρίου και όχι την Παρασκευή.

Τη Δευτέρα, λοιπόν, μαζικά αγοράστε από τα περίπτερα το «Δρόμο», στις σελίδες του οποίου, όπως κάθε βδομάδα, θα βρείτε αποκαλυπτικά ρεπορτάζ, σχόλια και αναλύσεις.

Να τονίσουμε ότι ακριβώς την ίδια στάση κράτησε και η εφημερίδα «Εποχή», η οποία, επίσης, κυκλοφορεί τη Δευτέρα 20 Δεκέμβρη.

Η Νέα Καλιφόρνια στο χώρο πολιτισμού @ρουφ

Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου, κυκλοφορεί!

Οι «Εκδόσεις των Συναδέλφων», εκδοτική πρωτοβουλία στα πλαίσια του Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου Αττικής, οργανώνουν παρουσίαση του βιβλίου Η νέα Καλιφόρνια, του βραζιλιάνου συγγραφέα Αφόνσο Ενρίκες δε Λίμα Μπαρέτο.

Η παρουσίαση θα γίνει την Δευτέρα 20 Δεκέμβρη στις 8,00 μ.μ. στο χώρο πολιτισμού @Ρουφ (Κωνσταντινουπόλεως 10 Ανδρονίκου 18 – Ρουφ).

Για το βιβλίο, καθώς και για το έργο του συγγραφέα, θα μιλήσει ο Κρίτων Ηλιόπουλος, μεταφραστής της Νέας Καλιφόρνιας.

Η παρουσίαση θα συνοδευτεί με οπτικοακουστικό υλικό.

Ο Κ. Λαπαβίτσας και ο Ν. Χριστοδουλάκης μιλάνε για το χρέος, το ευρώ και τις πολιτικές διεξόδου από την κρίση.

Παρουσιάζουμε τις τοποθετήσεις του Κ. Λαπαβίστα και του Ν. Χριστοδουλάκη σε πρωινή εκπομπή του MEGA για ζητήματα που όλους μας απασχολούν: