1. Είναι πιθανός ένας εργατικός Μάιος, ένα πολιτικό συμβάν, στην Ελλάδα που θα μπορούσε να αλλάξει ή να επηρεάσει το σκηνικό - απολύσεις, λιτότητα, λιγότερο κοινωνικό κράτος - σε όλη την Ευρώπη;
Εγώ κατανοώ ότι οι ελληνίδες και οι έλληνες είναι σαστισμένοι. Εδώ είναι σαστισμένοι η Μέρκελ και ο Μπαρόζο και ο Σαρκοζί και κάθε μέρα αλλάζουν θέση. Eίναι φοβισμένοι. Βλέπουν την Ελλάδα να είναι κάθε μέρα στο κέντρο της παγκοσμίας επικαιρότητας, πρώτη είδηση σε όλα τα δελτία από άκρη σε άκρη στον πλανήτη. Επηρεάζονται από κεντρικά μέσα μαζικής ενημέρωσης – κύρια από την τηλεόραση – ότι δεν υπάρχει άλλη λύση. Αλλά εγώ είμαι αισιόδοξος τελικά. Σκέφτονται. Μπορεί η μεγάλη τους πλειοψηφία να απέχει από τις διαδηλώσεις, να σιωπά, αλλά σκέφτονται. Σκέφτονται ότι ούτε η χούντα του Παπαδόπουλου δεν έκανε τόσο κοινωνικό κακό, όσο σήμερα η κυβέρνηση Παπανδρέου. Σκέφτονται ότι δεν μπορούν να αφαιρούν δύο μισθούς από τους εργαζόμενους, και την ίδια στιγμή να αγοράζουν υποβρύχια που γέρνουν. Σκέφτονται. Ντρέπονται. Θυμώνουν. Από το φθινόπωρο έχω μιλήσει για «εργατικό Δεκέμβρη». Θα έρθει. Μέχρι να πέσει η κυβέρνηση Παπανδρέου
2. Κι αν φύγει η κυβέρνηση Παπανδρέου, κι αν απαγορευτεί η έξοδος από την χώρα στον πρωθυπουργό και τον υπουργό Οικονομικών, τι πρόκειται να αλλάξει, ποιες δυνάμεις μπορούν να αναλάβουν τη διακυβέρνηση και με ποιο εναλλακτικό σχέδιο;