ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΓΕΝΙΚΑ ΕΠΙΤΕΛΕΙΑ!
Αγωνιζόμαστε για την "ΣΥσπείρωση της ΡΙΖοσπαστικής Αριστεράς" στην κατεύθυνση της κοινής δράσης στους μαζικούς χώρους και τα κοινωνικά κινήματα, και παράλληλα για την πολιτική της συγκρότηση σε ένα ενιαίο αμεσοδημοκρατικό πολιτικό φορέα

Τετάρτη 21 Απριλίου 2010

Tο χρέος και ο ΣΥΡΙΖΑ και το χρέος του ΣΥΡΙΖΑ


Μετά από προτροπή αναγνώστη μας και σαν συνέχεια στον διάλογο που άνοιξε με αφορμή το κείμενο που δημοσιεύσαμε με τίτλο "Πιθανή λύση η "στάση πληρωμών"...", αναδημοσιεύουμε από την ιστοσελίδα "Σκέψεις για τον ΣΥΡΙΖΑ" το παρακάτω κείμενο:



Δεν είναι συχνό φαινόμενο να χρεοκοπεί ένα μοντέλο και να μην αναδεικνύεται κάποια άλλη πειστική εναλλακτική. Στη χώρα μας όμως και το μοντέλο χρεοκόπησε και εναλλακτική δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Αντίθετα έχουμε μια κυβέρνηση απολύτως αποτυχημένη, αδιέξοδη και επικίνδυνη που παρά ταύτα διατηρεί την πολιτική ηγεμονία και την πρωτοβουλία των κινήσεων.

Μια συνήθης εξήγηση πλέον που πολλοί αριστεροί δίνουν, είναι η άνευρη κεντρική πολιτική παρουσία του Συριζα, εν είδει σχολιαστή, όπως εκφράζεται από τον πρόεδρο της ΚΟ. Το φαινόμενο συμπυκνώνεται στον εκπρόσωπο τύπου του ΣΥΝ, σχολής Αβραμόπουλου (καλό πουκάμισο, σωστό κούρεμα και δηλώσεις επίπεδες σαν την πεδιάδα του Μισισιπή).

Οι δικαιολογίες είναι πολλές: ο συσχετισμός δύναμης, η συντηρητικοποίηση σε καιρούς κρίσης, η αισιόδοξη προσδοκία θυελλωδών αλλαγών. Όπως και να έχει οδηγούμαστε στη γνωστή πεπατημένη. Ολοσχερής παραίτηση της αριστεράς από τη φιλοδοξία παραγωγής πολιτικής. Και σε αυτό πρωτοστατούν όχι οι συνήθεις ύποπτοι της πτέρυγας, αλλά οι έξτρα έξτρα αντικαπιταλιστικές δυνάμεις του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ.

Σε άρθρο του ο συντονιστής της Γραμματείας του Συριζα Α. Νταβανέλλος διατυπώνει τη σκέψη της αναγκαίας ανατροπής των συσχετισμών για να τίθενται μεταβατικά αιτήματα. Επομένως το θέμα της ΟΝΕ ή τους χρέους δεν έχει νόημα να τίθεται με τους σημερινούς συσχετισμούς. Ανακαλύπτει δηλαδή τα αναγκαία λογικά βήματα για κάθε σύνθημα της αριστεράς. Ως εδώ καλά.

Δευτέρα 19 Απριλίου 2010

Πιθανή λύση η "στάση πληρωμών"...



Οι λαϊκές αντιδράσεις στα μέτρα της κυβέρνησης δεν ήταν οι αναμενόμενες. Η Αριστερά δεν μπορεί να υπερασπιστεί τον κόσμο της εργασίας απέναντι στην επίθεση που δέχεται. Γι αυτό και την κάνει πλαγίως. Υπόσχεται τον …παράδεισο στην δεύτερη παρουσία του σοσιαλισμού. Η συζήτηση που γίνεται στους χώρους της Αριστεράς και έχει επικεντρωθεί γύρω από την «στάση πληρωμών» είναι σε μεγάλο βαθμό αποπροσανατολιστική. Στην πραγματικότητα αναζητούνται διαχωριστικές γραμμές που θα οριοθετούν νέες ομαδοποιήσεις στο εσωτερικό της Αριστεράς. Όμως αυτές οι διαχωριστικές γραμμές δεν ενδιαφέρουν ούτε την κοινωνία, ούτε  το μαζικό κίνημα...

TO AIMA MAΣ ΔΕΝ ΘΑ ΧΥΘΕΙ ΓΙΑ ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΣΑΣ


Στηρίζουμε την πρωτοβουλία σ. του αντιεξουσιαστικού χώρου για το άνοιγμα λογαριασμού οικονομικής αλληλεγγύης 129/341635-64,Najafi Mouhammat Isa σαν ελάχιστη κίνηση συμπαράστασης στην οικογένεια Νατζαφί από το Αφγανιστάν που έπεσε θύμα άθλιας φασιστικής βομβιστικής επίθεσης το βράδυ τής 28ης Μάρτη στην οδό Ιακωβάτων στα Πατήσια και απαιτούμε να τους δοθεί άσυλο και στέγη στην Ελλάδα εδώ καί τώρα. Με αφορμή αυτή την πρωτοβουλία δημοσιεύουμε το παρακάτω κείμενο του Παπαδόπουλου Παναγιώτη (Κάϊν)

 TO AIMA MAΣ ΔΕΝ ΘΑ ΧΥΘΕΙ ΓΙΑ ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΣΑΣ
Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΖΩΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ "ΠΑΡΑΠΛΕΥΡΗ ΑΠΩΛΕΙΑ",ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ "ΣΤΟΛΗ",ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ "ΑΡΙΘΜΟΣ"

Καθόλου,δέν μέ ενδιαφέρει άν θά υπάρξει ή όχι πειστική "ανάληψη ευθύνης" γιά τίς "παράπλευρες απώλειες" στά Πατήσια όπου ένας 15χρονος Αφγανός ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΕ,η μικρότερη αδερφή του βρίσκεται μπροστά στόν κίνδυνο νά τυφλωθεί,η μητέρα τους τραυματίσθηκε καί συνολικά μιά οικογένεια διαλύθηκε αναζητώντας μετά τό ξερίζωμα από τήν χώρα της ,τήν δική της Ιθάκη στήν "ασφαλή" καί "φιλόξενη" Δύση!
Από παρόμοιες τραγωδίες κανείς ποτέ δέν επιστρέφει "ο ίδιος" τήν επόμενη μέρα καί τά βήματα στήν καθημερινότητα πλέον είναι τόσο βαριά όσο η "αγκαλιά" τού θανάτου στό παιδί σου καί τό αδέρφι σου!

Κυριακή 18 Απριλίου 2010

10 ΣΗΜΕΙΑ ΜΙΑΣ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗΣ, ΛΑΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ


ΜΕΤΩΠΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ, 18.4.2010

ΟΜΙΛΙΑ ΑΛΕΚΟΥ ΑΛΑΒΑΝΟΥ ΣΕ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΣΤΑ ΣΠΑΤΑ

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΥΓΕΙ.
10 ΣΗΜΕΙΑ ΜΙΑΣ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗΣ, ΛΑΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ


«H κυβέρνηση Παπανδρέου πρέπει να φύγει το συντομότερο δυνατό. Πριν ο δρόμος της καταστροφής που ανοίγει για τη χώρα γίνει χωρίς επιστροφή. Πριν όλη την Ελλάδα και τον κόσμο της εργασίας της τον παρασύρει η δίνη της ανασφάλειας, της παρακμής, της ανεργίας, της ανέχειας, της κατάθλιψης, του τέλματος.

Η κυβέρνηση Παπανδρέου πρέπει να φύγει το συντομότερο δυνατό γιατί υπάρχει άμεσα άλλη, πραγματοποιήσιμη πολιτική για τη χώρα, που απαιτεί όμως άλλη κοινωνική πλειοψηφία. Απαιτεί άλλη λαϊκή κυβέρνηση που:

Πρώτο: Πιστεύει και προστατεύει τη λαϊκή κυριαρχία, που αποτέλεσε εξάλλου το θεμελιακό ιδρυτικό σύνθημα του ΠΑΣΟΚ. Δεν εξαπατά παρουσιάζοντας άλλο εκλογικό πρόγραμμα και εφαρμόζοντας το αντίθετό του. Κι αν βρεθεί σε ανάγκη μιας τέτοιας στροφής, ζητά νέες εκλογές ή θέτει τη νέα πολιτική σε δημοψήφισμα.

Δεύτερο: Πιστεύει στον λαό. Κι αν βρεθεί σε δύσκολη θέση, απέναντι σε πιέσεις από μεγάλες καπιταλιστικές δυνάμεις, επιδιώκει η ίδια την παλλαϊκή κινητοποίηση, στηρίζεται στους δρόμους και τη νεολαία. Προστατεύει τα κοινωνικά δικαιώματα, κι αν η περίοδος είναι δύσκολη, ζητά την αλληλεγγύη, την καλύτερη δυνατή απόδοση από τον κόσμο της εργασίας, δίνοντας του όμως ένα όραμα ως προοπτική κι όχι ένα βούρκο όπως τώρα.

Σάββατο 17 Απριλίου 2010

Τρία κείμενα που σας προτείνουμε για να διαβάσετε στον "δρόμο"

 Από τον "δρόμο" που κυκλοφορεί σήμερα σας προτείνουμε για να διαβάσετε τρία κείμενα:
1. Τα μεγάλα "ναι"και τα μεγάλα "όχι" της Αριστεράς. Συνέντευξη με τον Α. Αλαβάνο για την πολιτική συγκυρία και την θέσης της  Αριστεράς, του ΣΥΡΙΖΑ και του "Μέτωπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής".
2. ΕΥΡΩΠΗ: Από την δημοκρατία στην Αυτοκρατορία, του Κώστα Δουζίνα, αντιπρύτανη και διευθυντή του Ινστιτούτου Ανθρωπιστικών Σπουδών του Μπιρμπεκ (Πανεπιστήμιο του Λονδίνου).
3. Ποια Αριστερά; Του Δήμου Τσακνιά.

Παραθέτουμε μερικά αποσπάσματα (που προφανώς δεν είναι τα πιο χαρακτηριστικά) από το κείμενο του Κ. Δουζίνα που θα σας κινήσουν την περιέργεια για να το διαβάσετε ολόκληρο:

1. Ο καλός και ο κακός μπάτσος
…Οι μονότονα επαναλαμβανόμενοι ισχυρισμοί περί του «αντικειμενικού χαρακτήρα» και του αναπότρεπτου των μέτρων προσπαθούν να αντλήσουν νομιμοποίηση από την αξιοπιστία της επιστήμης, μόνο που είναι δύσκολο να αντιμετωπίσουμε τη νεοφιλελεύθερη ιδεολογία ως επιστήμη. Πρόκειται για μια τυπική περίπτωση «καλού μπάτσου, κακού μπάτσου»: η Γερμανία και οι κερδοσκόποι είναι οι κακοί και, εμείς οι Έλληνες, οι πατριώτες τα θύματα. Όπως στις αστυνομικές ταινίες, οι θέσεις μπορούν εύκολα να αντιστραφούν: εμείς οι Έλληνες είμαστε οι τεμπέληδες και οι απατεώνες, η Ευρώπη αντιπροσωπεύει τον ορθολογισμό και τον εκσυγχρονισμό...

Μόκο από τα ΜΜΕ

Αναδημοσιεύουμε το παρακάτω σχόλιο από την ιστοσελίδα "ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ":


Όχι ότι έχει πολύ μεγάλη σημασία αλλά δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο.

Ένα από τα φερόμενα μέλη της Επαναστατικού Αγώνα κατάγγειλε δημοσίως ότι βασανίστηκε από τους μπάτσους όταν βρέθηκε στα χέρια τους.

Προφανώς την ίδια τύχη θα είχαν και οι άλλοι κρατούμενοι.

Σε κανένα όμως ΜΜΕ δεν συναντήσαμε το παραμικρό σχόλιο γ’ αυτή την συμπεριφορά των αστυνομικών.

Φαίνετε ότι για τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης είναι αποδεκτό αν βρεθείς στα χέρια των μπάτσων να σε βασανίζουν, να απειλούν την οικογένεια σου….

Πέμπτη 15 Απριλίου 2010

ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑ ΚΑΙ ΤΡΟΜΟΛΑΓΝΕΙΑ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ

Αναδημοσιεύουμε ανακοίνωση του "ΔΙΚΤΥΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ"

Με κορμό τις συλλήψεις των Νίκου Μαζιώτη, Παναγιώτας Ρούπα, Σαράντου Νικητόπουλου, Χριστόφορου Κορτέση, Βαγγέλη Σταθόπουλου και Κώστα Γουρνά, με την κατηγορία ότι είναι μέλη του Επαναστατικού Αγώνα, εκτυλίσσεται μια επιχείρηση που θυμίζει τις ζοφερότερες στιγμές όλων των αντίστοιχων υποθέσεων των τελευταίων δεκαετιών: Την ποινικοποίηση προσωπικών σχέσεων και την παρουσίαση της δράσης στο κίνημα ως ενοχοποιητικό στοιχείο, που ζήσαμε στις περιπτώσεις Καλογρέζας, Μπαλάφα και Λεσπέρογλου, την τρομολαγνεία και την κατασυκοφάντηση ανθρώπων και χώρων, που βιώσαμε το τρομοκαλοκαίρι του 2002, την αστυνομικοδικαστική ασυδοσία και τη γενικευμένη καταστολή κατά του αναρχικού χώρου, που διαπιστώνουμε στην υπόθεση Χαλανδρίου.

Αστυνομικές διαρροές, συνολικές ή κατ’ επιλογή, εκτιμήσεις και προσδοκίες της Αντιτρομοκρατικής, αναφορές στις ιδέες και τη δράση των συλληφθέντων (όλοι τους πολύ γνωστοί στο ευρύτερο κίνημα) ανακατεύονται με ανεκδιήγητα ρεπορτάζ και αφόρητη τηλεοπτική λογοδιάρροια δημιουργώντας κλίμα ενοχοποίησης και απαξίωσης των κατηγορουμένων χωρίς στοιχεία. Αντίθετα, αναγορεύουν σε «στοιχεία» γεγονότα, όπως, π.χ., ότι ο Ν. Μαζιώτης είναι ο υπ. αριθμ. 1 «συνήθης ύποπτος» για μια δεκαετία και παρακολουθούνταν ανελλιπώς ή ότι ο Σ. Νικητόπουλος ήταν φίλος με τον (υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες σκοτωμένο από αστυνομικούς) Λάμπρο Φούντα, προσπαθώντας να μας πείσουν ότι η αστυνομική καταδίωξη ή οι συντροφικές σχέσεις αποτελούν τεκμήριο ενοχής. Έτσι, διαμορφώνουν μια «εικονική αλήθεια» η οποία εμφανίζει ως αναμφισβήτητη πραγματικότητα τον αστυνομικό ισχυρισμό και τις κραυγές των τηλεεισαγγελέων. Όλα αυτά, βέβαια, καρυκευμένα με «αποκλειστικές πληροφορίες» για… σκοποβολή στον Υμηττό και τηλεφωνικές συνομιλίες με ήδη κρατούμενους, που, ενώ είναι σίγουρο ότι δεν θα κατατεθούν ποτέ επίσημα, επιτείνουν το αρνητικό κλίμα σε βάρος των συλληφθέντων.

Επειδή πολλές «αστυνομικές αλήθειες» έχουν αποδειχθεί επιχειρήσεις σκοπιμότητας, συχνά με διόγκωση ή και κατασκευή στοιχείων· επειδή βρισκόμαστε σε μια περίοδο κλιμάκωσης και γενίκευσης της κρατικής καταστολής (η αστυνομική κτηνωδία σε βάρος μεταναστών και νεολαίων, οι ανεξέλεγκτες τηλεφωνικές παρακολουθήσεις και οι εισβολές σε σπίτια με τηλεοπτική κάλυψη, οι «επιχειρήσεις αρετής», όπως αυτή στο παρτάκι της Ναυαρίνου στις 12/4, αποτελούν μόνο μερικά παραδείγματα)· επειδή η κυβέρνηση και το πολιτικό προσωπικό του κράτους έχουν κάθε λόγο να συσκοτίσουν την αντιλαϊκή επίθεσή τους κατά των δικαιωμάτων των εργαζομένων και των πληβειακών στρωμάτων με μια επίδειξη «ασφάλειας» (ποιου άραγε;)· επειδή η τηλεόραση όταν δεν εκμαυλίζει, απλώς λέει ψέματα (στ’ αλήθεια, ποιοι είναι χειρότεροι, οι καραγκιόζηδες που σχολιάζουν το «φαινόμενο Τζούλια» ή οι γελοίοι που ανακαλύπτουν… καλαμωτές στα σπίτια «τρομοκρατών»)· επειδή στην Ελλάδα (ακόμα…) το να είσαι ενεργός αναρχικός ή να συμπαθείς την ένοπλη δράση δεν αποτελεί ποινικό αδίκημα, και μάλιστα «τρομοκρατικού χαρακτήρα»· επειδή, τέλος, ιδιαίτερα σε περιόδους όπως αυτή που ζούμε, πρέπει να είμαστε εξαιρετικά καχύποπτοι απέναντι στο κράτος και στους άρχοντες, προτείνουμε νηφαλιότητα στις κρίσεις και τις εκτιμήσεις, αποφασιστικότητα απέναντι στην κρατική αυθαιρεσία και αλληλεγγύη σε όποιον την υφίσταται, για όποιον λόγο κι αν συμβαίνει.

ΔΙΚΤΥΟ ΓΙΑ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
Σε διαφορετικό κλίμα κινούνται οι δηλώσεις που έκανε πρόσφατα ο Α. Τσίπρας στην εκπομπή "ΑΝΑΤΡΟΠΗ" του Γ. Πρετεντέρη στο MEGA:

Τετάρτη 14 Απριλίου 2010

Ενημέρωση από την εκδήλωση της πρωτοβουλίας του "Μετώπου Αλληγεγγύης" στα ΠΑΤΗΣΙΑ.

Παρουσιάζουμε μερικά ενδιαφέροντα αποσπάσματα από την εισήγηση του Θωμά Παπακωνσταντίνου για την ιστορία των δανείων της χώρα μας. Ενδεικτικά επισημαίνουμε τις αναφορές σε όσους πλούτισαν από τα πρώτα δάνεια της επανάστασης του 1821,στην στάση πληρωμών του Ε. Βενιζέλου και στην χούντα των συνταγματαρχών η οποία δεν κατάφερε να χρεώσει με πρόσθετα δάνεια την “πατρίδα” μας ...

Τρίτη 13 Απριλίου 2010

Η εισήγηση του Α. Αλαβάνου στην εκδήλωση της πρωτοβουλία του "Μετώπου Αλληγεγγύης" στα ΠΑΤΗΣΙΑ.


Πραγματοποιήθηκε χθες (12 Απριλίου 2010) στα Πατήσια, στην Αίθουσα Εκστάν (Καυτατζόγλου 5, Πατήσια) η εκδήλωση που οργάνωσε η Ομάδα πρωτοβουλίας για το «Μέτωπο Αλληλεγγύης». Ο Θωμάς Παπακωνσταντίνου, οικονομολόγος - ιστορικός έκανε μια ενδιαφέρουσα και τεκμηριωμένη ομιλία για την ιστορία των δανείων της Ελλάδας. Στη συνέχεια ο Αλέκος Αλαβάνος αναφέρθηκε σε 10 βασικούς λόγους γιατί πρέπει να φύγει η κυβέρνηση Παπανδρέου. Δημοσιεύουμε τα βασικά σημεία της ομιλίας του Α. Αλαβάνου:

ΟΜΙΛΙΑ ΑΛΕΚΟΥ ΑΛΑΒΑΝΟΥ ΣΕ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΟΥ «ΜΕΤΩΠΟΥ»
ΣΤΑ ΠΑΤΗΣΙΑ
10 ΛΟΓΟΙ ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΥΓΕΙ ΑΥΤΗ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

Ο Αλέκος Αλαβάνος στην ομιλία του μεταξύ άλλων υπογράμμισε :

«Πρώτο : Η κυβέρνηση Παπανδρέου πρέπει να φύγει γιατί δεν είναι μια εκλεγμένη κυβέρνηση. Στις εκλογές οι πολίτες εμπιστεύονται πρώτα και κύρια πολιτικές και δευτερευόντως πρόσωπα και κομματικούς μηχανισμούς. Ο κοινοβουλευτισμός δεν είναι καλλιστεία. Απαιτεί συμβόλαιο με τον λαό. Το προεκλογικό συμβόλαιο της κυβέρνησης Παπανδρέου έχει παραβιασθεί απολύτως. Στη σημερινή της πολιτική δεν διαθέτει καμιά δημοκρατική νομιμοποίηση. Είναι μια παράνομη κυβέρνηση. Πολύ περισσότερο που δεν τολμά να θέσει σε δημοψήφισμα την εφαρμογή του Συμφώνου Σταθερότητας, το οποίο εφαρμόζει κατά γράμμα, για να ζητήσει έστω εκ των υστέρων έγκριση για την πολιτική της.

Δευτέρα 12 Απριλίου 2010

Ευρωπαϊκή Ένωση και ελληνικός καπιταλισμός

Οι παλιές ιδέες (όπως και οι συνήθειες άλλωστε) πεθαίνουν δύσκολα…

Η ιστοσελίδα "ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ.." έχει ένα ενδιαφέρον άρθρο με τον τίτλο "Ευρωπαϊκή Ένωση και ελληνικός καπιταλισμός" στο οποίο επιχειρείται μια κριτική προσέγγιση του θέματος αναφορικά με τις θέσεις των κομμάτων της επίσημης αριστεράς και όχι μόνο.. Παρακάτω παραθέτουμε μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα για να σας κινήσουμε το ενδιαφέρον μήπως το διαβάσετε:

1. Για το εμπορικό έλλειμμα..
Το εμπορικό έλλειμμα αυξάνει μεν, αλλά μια επιπόλαιη «ανάγνωσή» του, δεν μπορεί να αναιρέσει το γεγονός ότι η Ελλάδα είχε (μέχρι τα ξέσπασμα της παγκόσμιας οικονομική κρίσης στα τέλη του 2007), τα υψηλότερα επίπεδα επενδύσεων παγκοσμίως, και μάλιστα ιδιωτικών, όχι απλώς δημοσίων. Ένα μεγάλο μέρος του εμπορικού ελλείμματος προέκυπτε από το γεγονός ότι η ελληνική οικονομία αναπτυσσόταν ταχύτατα (σε σχέση με το μέσο όρο της Ε.Ε.), ενώ το μεγαλύτερο τμήμα του μηχανολογικού εξοπλισμού των επιχειρήσεων εισάγεται (γιατί δεν παράγεται στην Ελλάδα). Επομένως, το εμπορικό έλλειμμα δεν ήταν εξ’ ολοκλήρου ένας αρνητικός δείκτης για την ελληνική οικονομία. Αντίθετα, ο μηχανικός και τεχνολογικός εκσυγχρονισμός του παραγωγικού δυναμικού του ελληνικού καπιταλισμού αποτελεί όρο για να παραμείνει η Ελλάδα ανάμεσα στις πιο αναπτυγμένες χώρες του πλανήτη. Η Ελλάδα ήταν δεύτερη (μετά την Ιρλανδία) στο ρυθμό αύξησης των επενδύσεων σε μηχανικό εξοπλισμό (12,4% ετησίως) κατά την επταετία 1996-2002…

2. Το Ευρώ και τα …«εδώδιμα – αποικιακά».
Η εισαγωγή του ευρώ εξέθεσε άμεσα τον ελληνικό καπιταλισμό στον ευρωπαϊκό ανταγωνισμό, πράγμα που τον εξαναγκάζει να εκσυγχρονίσει το παραγωγικό του δυναμικό. Ωστόσο, για να λειτουργήσει προς αυτήν την κατεύθυνση η όξυνση του ανταγωνισμού, προϋπόθεση είναι να οδηγήσει σε μαζικές επενδύσεις στην παραγωγική δομή και σε δραστική βελτίωση της παραγωγικότητας (και αυτό μακροχρόνια). Πράγμα που είναι πολύ αμφίβολο σε συνθήκες παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και αστάθειας. Εάν αυτό δεν συμβεί, τότε τα πράγματα γίνονται χειρότερα. Η πρόσδεση σε ισχυρά νομίσματα, κάνει ουσιαστικά τα προϊόντα μιας χώρας ακριβότερα στη διεθνή αγορά και τις εισαγωγές φθηνότερες. Με άλλα λόγια, πράγματι η σημερινή συγκυρία αναδεικνύει όλα τα προβλήματα του ελληνικού καπιταλισμού…

3. Αριστερά δεν χρειάζεται να ανησυχεί για το «έθνος»
...Επομένως για τους Έλληνες καπιταλιστές και τους πολιτικούς τους διαχειριστές υπάρχει μονόδρομος: την υπαρκτή κρίση να την πληρώσουν οι εργαζόμενοι και όχι οι ίδιοι. Τόσο απλά, τόσο ρεαλιστικά. Τα περί κερδοσκόπων ή «εθνικών κινδύνων για υποβάθμιση της χώρας» δεν αποτελούν παρά ιδεολογήματα για την επίτευξη αυτού του στόχου.

Είναι καθήκον της Αριστεράς να μην υποκύψει σε κανένα εθνικό ιδεολόγημα. Είναι άνευ όρων παράδοση στην αστική ιδεολογική ηγεμονία να ισχυριζόμαστε ότι η άρχουσα τάξη θέλει να ξεπουλήσει το ίδιο της το έθνος «στους ξένους». Η αλήθεια βρίσκεται στην αντίθετη κατεύθυνση: η άρχουσα τάξη ξέρει να υπερασπίζεται πολύ καλά τα συμφέροντά της, γι’ αυτό άλλωστε και είναι άρχουσα τάξη. Η «πατρίς» της ανήκει, και γι’ αυτό η Αριστερά δεν χρειάζεται να ανησυχεί για το «έθνος»...

Καλή ανάγνωση, όλο το κείμενο είναι εδώ: Ευρωπαϊκή Ένωση και ελληνικός καπιταλισμός

ΑΛΛΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ