Η “αγωνιστική” περίοδος των εκλογών που έρχονται ξεκινά με μεταγραφές και στην β’ εθνική...

Η δήλωση του Κώστα Ζουράρι «Συνεχίζω με τον Πάνο Καμμένο, είμαι ΣΥΡΙΖΑ από το 1968» αντιμετωπίστηκε ανεξαιρέτως από όλους τους κομματικούς μηχανισμούς και τους οπαδούς τους, με ειρωνικό και υποτιμητικό τρόπο, γιατί αποδομεί το συντεταγμένο πλαίσιο με το οποίο λειτουργεί η “αντιπροσωπευτική” δημοκρατία μέσω των κομματικών μηχανισμών.

Η μόνη δυνατότητα επιλογής που επιτρέπει αυτό το σύστημα στον ψηφοφόρο είναι να επιλέξει μόνον ένα κόμμα από μια συγκεκριμένη λίστα. Αφού λοιπόν επιλέξει το κόμμα, συνήθως ο ψηφοφόρος μπορεί να εκδηλώσει και την προτίμησή του σε κάποιο συγκεκριμένο αριθμό προσώπων με ένα σημάδι στο ψηφοδέλτιο, δίπλα στο όνομά τους.

Τι γίνεται όπως σε περιπτώσεις κρίσης του πολιτικού συστήματος, όπου η “ταύτιση” του ψηφοφόρου με κάποιο κόμμα δεν είναι κάτι το εύκολο και το προφανές; Το κοινοβουλευτικό σύστημα της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας θέτει εκτός πλαισίου λειτουργίας του τον “αναποφάσιστο”, δηλαδή  αυτόν που τελικά δεν τον καλύπτει κάποιο συγκεκριμένο ή κανένα κόμμα: Παρέχει την δυνατότητα να ψηφίσει λευκό, άκυρο, όταν η διαδικασία είναι από τον νόμο υποχρεωτική, ή σε διαφορετική περίπτωση να μην συμμετέχει στις εκλογές.

Με τον ίδιο τρόπο λειτουργούν και οι δημοσκοπήσεις, οι οποίες καταγράφουν συνήθως και το ποσοστό των αναποφάσιστων. Οι “αναποφάσιστοι” θεωρούνται πολίτες β’ κατηγορίας, άτομα που δεν έχουν ακόμα ωριμάσει πολιτικά, αφού δεν μπορούν να δουν το φως που τους προσφέρουν τα προγράμματα και οι εκλογικές διακηρύξεις των κομμάτων. Ας τους βοηθήσουμε λοιπόν. Γιαυτό, βασικός στόχος των προεκλογικών μαχών είναι η διεκδίκηση του ποσοστού των αναποφάσιστων, μπας και με λίγο σπρώξιμο καταφέρουν να ταξινομηθούν σε κάποιο “κουτάκι”, ώστε να προστεθούν και αυτοί σε κάποια μπάρα εκλογικών αποτελεσμάτων...

Σε αυτό το σύστημα, ο πολίτης εκφράζει «πολιτική θέση» μόνον με την αποδοχή ενός συγκεκριμένου πολιτικού μορφώματος από αυτά που συμμετέχουν σε αυτή την διαδικασία των εκλογών, όχι γενικά την θέση του απέναντι σ’ αυτά.

Η ψήφος είναι πάντα θετική, ποτέ όμως αρνητική. Αν κάποιος πολίτης για παράδειγμα έχει την θέση: “όλοι ίδιοι είστε και δεν έχει σημασία ποίος θα κυβερνήσει, όμως δεν θέλω να μπει στην βουλή το τάδε κόμμα γιατί αυτό μόνο συμφορές μπορεί να φέρει”, αυτή την θέση δεν μπορεί να την εκφράσει στην εκλογική διαδικασία. Ένας άλλος που μπορεί να ισχυριστεί΄ “δεν θέλω να μας κυβερνήσουν ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ που κυβερνά, ούτε η ΝΔ που είναι αξιωματική αντιπολίτευση, αλλά δεν με νοιάζει ποιός άλλος θ’ αναλάβει την θέση τους”, ούτε αυτός μπορεί να εκφραστεί πολιτικά μέσω της εκλογικής διαδικασίας. Τα διαφορετικά παραδείγματα θεωρητικά μπορεί να είναι όσα ο και ο πληθικός αριθμός του συνόλου των ψηφοφόρων.

Το πρόβλημα δεν είναι τεχνικό, αλλά πολιτικό. Τεχνικές λύσεις υπάρχουν, οι οποίες δύνανται να αποτυπωθούν σε ένα εκλογικό σύστημα το οποίο κατοχυρώνει εναλλακτικές δυνατότητες πολλαπλών επιλογών (ακόμα και με θετικό ή αρνητικό πρόσημο για την επιλογή), πέρα από το μονοσήμαντο της θετικής ψήφου σε ένα μόνον κόμμα. Όμως ένα παρόμοιο εκλογικό σύστημα θα τίναζε στο αέρα το τρόπο λειτουργίας του πολιτικού συστήματος και τις μεθόδους χειραγώγησης που χρησιμοποιούν τα πολιτικά κόμματα. Και οι δημοσκοπήσεις θα ήταν πολύ δύσκολο, σχεδόν ακατόρθωτο, να προβλέψουν αποτελέσματα…

Το ζήτημα  της κρίσης εκπροσώπησης είναι υπαρκτό, καταγράφεται ακόμα και στις δημοσκοπήσεις. Κάποιοι πολιτικοί μηχανισμοί, τυφλωμένοι από το κοινοβουλευτικό παιχνίδι, δεν μπορούν να το “διαβάσουν” και απορούν! (ένα παράδειγμα εδώ: «Ποιός πραγματικά είναι για γέλια και για κλάματα;»)

Το εκλογικό σύστημα είναι προφανές ότι δεν πρόκειται ν’ αλλάξει. Η κρίση εκπροσώπησης όπως καταγράφεται με έμμεσους τρόπους στο πολιτικό σκηνικό, τόσο στους τρόπους με τους οποίους προσπαθούν να το αντιμετωπίσουν τα πολιτικά κόμματα (μερικά στοιχεία εδώ: «ο τροχονόμος...»), όσο και από τις μετακινήσεις και διαρροές ανάμεσα στα κόμματα που διεκδικούν την ψήφο σας. Οι αναδιατάξεις αυτές δεν αφορούν μόνον σ’ αυτά που συνέβησαν στην Βουλή πρόσφατα με αφορμή την “συμφωνία των Πρεσπών”, αλλά και σ’ αυτά που έρχονται: τις αυτοδιοικητικές, τις εκλογές για το ευρωκοινοβούλιο και τις βουλευτικές. Αγγίζουν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο όλο το φάσμα των πολιτικών χώρων, είτε εκπροσωπούνται στην βουλή, είτε αγωνίζονται να μπουν σε αυτό το “ναό της Δημοκρατίας”.

Τα κόμματα της Αριστεράς, όσο ανατρεπτικά και αντισυστημικά να αυτοπαρουσιάζονται στις διακηρύξεις τους, απ’ την στιγμή που συμμετέχουν στο κοινοβουλευτικό παιχνίδι, θα υποστούν και αυτά τις συνέπειές του. Οι “μηχανισμοί” ανησυχούν από τα πρόσθετα προβλήματα που εμφανίζονται στους όρους αναπαραγωγής τους. Δικό τους όμως πρόβλημα. Όποιος έχει τα γένια, θα πρέπει να βρει και τα χτένια...

Μερικά παραδείγματα από κυκλοφοριακές ρυθμίσεις στον μικρόκοσμο της Αριστεράς, με τροχονόμο εδώ τον ...Δημήτρη Κουτσούμπα:

1. Δήλωση συστράτευσης με  το  ΚΚΕ  και  τον υποψήφιο δήμαρχο  Ν.Ιωνίας  με τη  Λαϊκή Συσπείρωση Κώστα Κατιμερτζόγλου  από τον Χρήστο Τραγουλιά, πρώην υποψήφιο δημοτικού συμβούλου Ν. Ιωνίας με τον συνδυασμό του Ηρακλή Γκότση και οργανωτικό – οικονομικό της ΟΜ Νέας Ιωνίας του ΣΥΡΙΖΑ έως τον Ιούλιο του 2015
πηγή: Δήλωση συστράτευσης με το ΚΚΕ και τη Λαϊκή Συπείρωση στη Νέα Ιωνία

2. Τη στήριξή του στη «Λαϊκή Συσπείρωση» και στο ΚΚΕ δήλωσε με παρέμβασή του στην εκδήλωση παρουσίασης του συνδυασμού της «Λαϊκής Συσπείρωσης» Χαλανδρίου και ο Χρήστος Κασίμης, νυν ανεξάρτητος δημοτικός σύμβουλος Χαλανδρίου και πρώην στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ και της ΛΑΕ (εκλεγμένος με τη δημοτική παράταξη που στηρίχθηκε από ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο Χαλάνδρι)
πηγή: «Να βρεθούμε στο ίδιο μετερίζι όσοι έχουμε τα ίδια όνειρα»

3. Προς το ΚΚΕ στρέφεται ο καθηγητής Γιάννης Μηλιός, ο οποίος την κρίσιμη περίοδο 2012-2015 υπήρξε επικεφαλής του οικονομικού τμήματος του ΣΥΡΙΖΑ. Ο ίδιος εξηγεί τους λόγους της διαφωνίας του με την πολιτική της κυβέρνησης και απαντά στα εύλογα ερωτήματα που δημιουργεί η πρόσφατη μετατόπισή του.
πηγή: «Αναγκαίος ο διάλογος και η στήριξη στο ΚΚΕ»

4. Στις προηγούμενες περιφερειακές εκλογές, υπήρξα υποψήφιος αντιπεριφερειάρχης Καβάλας, με τον συνδυασμό που στήριζε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Από τότε, κύλισε πολύ νερό στο "μύλο της ιστορίας" και ξεγυμνώθηκαν όλες οι αυταπάτες. Η ίδια η ζωή έδειξε ότι τα επαναστατικά λόγια δεν σημαίνουν τίποτα και τα παίρνει ο άνεμος στις μεγάλες καμπές της ιστορίας, αν δεν υπάρχει από πίσω επιστημονική σκέψη, χρήση της εμπειρίας, στρατηγικός στόχος και δουλειά.
πηγή: Δήλωση στήριξης του ΚΚΕ από τον Χονδρογιάννη Βασίλη

5. Στελέχη του ΚΚΕ στην Καβάλα λένε ότι θα υπάρχουν υποψήφιοι είτε στο Περιφερειακό είτε στην Παράταξη Ποτόλια που θα προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ και περισσότεροι από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ.
πηγή: «Πρώην ΠΑΣΟΚ με τα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ;»

6. Μεταξύ άλλων στο Πνευματικό Κέντρο, έδωσαν το «παρών»: ο τραγουδοποιός Παντελής Θαλασσινός, οι ηθοποιοί Νικολέτα Βλαβιανού και Λίλα Καφαντάρη, η Αννα Βασιλάκη, ανεξάρτητη περιφερειακή σύμβουλος Αττικής, που είχε εκλεγεί με το ψηφοδέλτιο «Δύναμη Ζωής» του ΣΥΡΙΖΑ , ο υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος Στάθης Δρογώσης, τραγουδοποιός, εκλεγμένος δημοτικός σύμβουλος με την παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ, η βουλευτής του Κόμματος Λιάνα Κανέλλη. Επίσης ο Βαγγέλης Αντωνίου, πρώην μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ και πρώην στέλεχος της ΛΑΕ, ο Αντώνης Δαβανέλος, πρώην μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, ο Γιάννης Μηλιός, πρώην στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ και η Αριάδνη Αλαβάνου.
πηγή: «Με το ΚΚΕ στην Αθήνα πρώην υποψήφιοι του ΣΥΡΙΖΑ (ονόματα)»

7. Δηλώσεις στήριξης του Κόμματος από πρώην στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, της ΛΑΕ και άλλους αγωνιστές
πηγή: «Χρέος κάθε αριστερού να συστρατευθεί με το ΚΚΕ!»

8. Και η απάντηση της ΛΑΕ στο προηγούμενο δημοσίευμα, με το γνωστό ύφος και ήθος που θυμίζει την “τρελή του χωριού” :
πηγή: «Όταν το ΚΚΕ ανακαλύπτει στο πρόσωπο της ΛΑ.Ε τον αντίπαλό του!»

Κάποιοι πρόσθετοι προβληματισμοί 
για τα εκλογικά κοινοβουλευτικά συστήματα, 
σε ένα κείμενο του 2012:

Υπάρχει εκλογικό σύστημα καλύτερο από την απλή αναλογική;