Π. Λαφαζάνης: «Βαράει το σαμάρι ν΄ ακούσει ο γάιδαρος»...

Του Γιώργου Καλαντζόπουλου

Πριν μερικές μέρες δημοσιεύτηκε  στο iskra.gr το παρακάτω σύντομο κείμενο τριών παραγράφων με πολλαπλά αμφίσημη γλώσσα, το οποίο έχει άλλους αποδέκτες απ' αυτούς που κατονομάζει:

«Προβοκάτσιες» ορισμένων στην Εφ. Συν.

Στις προβοκάτσιες σε βάρος της Αριστεράς είναι μάλλον συνηθισμένοι κάποιοι (ευτυχώς όχι όλοι!), στο όνομα της εξυπηρέτησης του νεομνημονιακού ΣΥΡΙΖΑ. Διαπρέπει στο σπορ ο Νίκος Σβέρκος, ο οποίος στόλισε το ρεπορτάζ του με τον βαρύγδουπο τίτλο «Διαδικτυακός “πόλεμος” Ζωής – ΛΑ.Ε – ΑΝΤΑΡΣΥΑ».

Στελέχη της ΛΑ.Ε μας έλεγαν ότι η παράταξη δεν έχει κανέναν πόλεμο με καμιά αριστερή και δημοκρατική αντιμνημονιακή δύναμη. Αντίθετα, μέσα στον αριστερό αντιμνημονιακό χώρο δεν θεωρεί καμιά δύναμη αντίπαλο.

Αντίπαλος της ΛΑ.Ε, μας έλεγαν τα ίδια στελέχη, είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ και όλο το μνημονιακό μπλοκ μαζί με τη νεοναζιστική απόφυσή του, τη Χρυσή Αυγή. Γι’ αυτό, τόνιζαν, ότι αμετάθετη επιδίωξη της ΛΑ.Ε είναι το μέτωπο όλων των αριστερών αντιμνημονιακών δυνάμεων, χωρίς να περισσεύει καμιά από αυτές τις δυνάμεις. Τελεία και παύλα.

(τα bold γράμματα είναι από το πρωτότυπο)

Η 1η παράγραφος επαναφέρει τον από μηχανής Θεό της παραδοσιακής κομμουνιστικής Αριστεράς, που έρχεται εξ ουρανού να δώσει απαντήσεις σε ζητήματα που η ιδία δεν μπορεί (ή δεν θέλει) να αντιμετωπισει με ευθύτητα: την “προβοκάτσια”. Το ζήτημα στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι ο «Διαδικτυακός “πόλεμος” Ζωής – ΛΑ.Ε – ΑΝΤΑΡΣΥΑ». Η προβοκάτσια στρέφεται κατά του μετώπου του «αριστερού αντιμνημονιακού χώρου» το οποίο προσπαθεί να διασπάσει, και εκείνος που ωφελείται «αντικειμενικά» από αυτόν τον πόλεμο είναι ο “νεομνημονιακός ΣΥΡΙΖΑ”. Είναι όμως έτσι τα πράγματα;

Δεν πιστεύουμε ότι οι συντάκτες του κειμένου διαβάζουν μόνον “εφημερίδα των συντακτών”. Σίγουρα θα έπεσαν στο μάτι τους κάποια, από αρκετά άλλα δημοσιεύματα με πιο “βαρύγδουπους τίτλους”, τα οποία δύσκολα θα μπορούσε κάποιος να τα εντάξει στον χώρο “εξυπηρέτησης του νεομνημονιακού ΣΥΡΙΖΑ”, όπως αυτά για παράδειγμα:

ΕΘΝΟΣ:

Φραστική επίθεση στελέχους της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στη Ζωή Κωνσταντοπούλου

STAR:

ΞΕΚΑΤΙΝΙΑΣΜΑ Κουτσούμπα –Κωνσταντοπούλου! ΠΟΛΕΜΟΣ… μέσω facebook

iefimerida:

Η Δέσποινα Κουτσούμπα «ξεμαλλιάστηκε» με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου: «Συκοφαντίες και ξεκατίνιασμα»

alfavita.gr:

Στα μαχαίρια η Ζ.Κωνσταντοπούλου με στελέχη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και της ΛΑΕ

Ακόμα και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ συμμετέχει σε αυτόν το "πόλεμο" που καταγγέλλει το iskra.gr:

Πλεύση προς τα απόνερα της αστικής πολιτικής

Όμως, αυτός ο πόλεμος, δεν είναι κυρίως ένας «Διαδικτυακός “πόλεμος” Ζωής – ΛΑ.Ε – ΑΝΤΑΡΣΥΑ». Εκείνος που δέχεται συγκεντρωτικά και διασταυρούμενα πυρά από ετερόκλητες κατευθύνσεις είναι η Ζωή Κωνσταντοπούλου. Αυτό φαίνεται από τα παραπάνω δημοσιεύματα, όσο και από μερικά άλλα που παραθέτουμε ενδεικτικά:

ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ:

Εγκαταλείπουν την Κωνσταντοπούλου οι νεολαίοι του κόμματος - Καταγγελίες για εργασιακό μεσαίωνα

ΕΝΙΚΟΣ:

Κόντρα της Κωνσταντοπούλου με πρώην στελέχη της νεολαίας της Πλεύσης Ελευθερίας

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ:

Αποχωρούν με βαριές καταγγελίες μέλη της νεολαίας του κόμματος της Κωνσταντοπούλου

Ο σκληρός πυρήνας των υποστηρικτών της “πρώτης φοράς Αριστερά” προσπαθεί να πλευροκοπήσει την Ζωή Κωνσταντοπούλου,

 τόσο απ' τα δεξιά, periodista.gr:

Φοβερές καταγγελίες της Ραχήλ Μακρή για την Ζωή Κωνσταντοπούλου (ΒΙΝΤΕΟ)

όσο και από αριστερά, altsantiri.gr:

Για συκοφαντική δυσφήμιση κατηγορεί η Κουτσούμπα την Κωνσταντοπούλου

Σήμερα οι πολίτες αυτής της χώρας στην μεγάλη τους πλειοψηφία - είτε στήριξαν την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση είτε όχι - πιστεύουν ότι αν πρωθυπουργός της χώρας ήταν η Ζωή Κωνσταντοπούλου και υπουργός οικονομικών ο Γιάνης Βαρουφάκης η σύγκρουση θα είχε τελείως διαφορετικά χαρακτηριστικά και η χώρα μας σήμερα θα ήταν σε διαφορετική πορεία.

Αυτό έχει μεγάλη σημασία για την ευρύτερη ήττα της Αριστεράς που σηματοδότησε η αυτοαναίρεση του ΣΥΡΙΖΑ, επειδή αυτά τα πρόσωπα που σηματοδοτούν ως ηγετικές φυσιογνωμίες μια εφικτή και ορατή διαφορετική πορεία για την χώρα, δεν χρεώνονται στην παραδοσιακή Αριστερά.

Οι πολίτες γνωρίζουν ότι τόσο η Ζωή Κωνσταντοπούλου, όσο και ο Γιάνης Βαρουφάκης είχαν μόνον περιφερειακή σχέση με τον ηγετικό πυρήνα του ΣΥΡΙΖΑ και δεν ενεπλάκησαν στο εσωτερικό του με όρους συσχετισμών, με τους οποίους διαμόρφωναν την πολιτική τους οι «συνιστώσες» του και κυρίως η “αριστερή πλατφόρμα”. Επομένως δεν χρεώνονται με τον ίδιο τρόπο την μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ σε πολιτικό μόρφωμα στήριξης των μνημονίων. Εξάλλου φρόντισαν να διαχωρίσουν την θέση τους αρκετά έγκαιρα, όταν ακόμα η “αριστερή πλατφόρμα” δήλωνε συμμετοχή στις επιτροπές του συνεδρίου που είχε προαναγγείλει ο ΣΥΡΙΖΑ την εποχή που είχε δρομολογηθεί η υπογραφή του 3ου μνημονίου.

Η “αριστερή πλατφόρμα” χρεώνεται ότι δεν μπόρεσε να ανατρέψει ως “αξιωματική αντιπολίτευση” εντός του ΣΥΡΙΖΑ την αυτοαναίρεσή του. Αυτή ακριβώς η ήττα της, δημιουργεί μια κρίση εμπιστοσύνης, η οποία δεν μπορεί να αναιρεθεί από τις πολιτικές διακηρύξεις και τα προγράμματά της: Αυτοί, αφού δεν μπόρεσαν να ανατρέψουν τις πολιτικές της παρέας του Αλέξη Τσίπρα στο κόμμα τους, είναι ικανοί να αντιμετωπίσουν την Μέρκελ, το Σόιμπλε και το ΔΝΤ;

Το κείμενο του iskra.gr δεν απευθύνεται στον “προβοκάτορα” της εφημερίδας των Συντακτών, αλλά σε συνιστώσες και τάσεις της ΛΑΕ, οι οποίες συμμετέχουν σε αυτόν τον “πόλεμο”. Όπως αναφέρει στην 2η παράγραφο, η ΛΑΕ «δεν έχει κανέναν πόλεμο με καμιά αριστερή και δημοκρατική αντιμνημονιακή δύναμη. Αντίθετα, μέσα στον αριστερό αντιμνημονιακό χώρο δεν θεωρεί καμιά δύναμη αντίπαλο» και συμπληρώνει στην επόμενη: «αμετάθετη επιδίωξη της ΛΑΕ είναι το μέτωπο όλων των αριστερών αντιμνημονιακών δυνάμεων, χωρίς να περισσεύει καμιά από αυτές τις δυνάμεις».

Όμως εντός της ΛΑΕ υπάρχουν διαφωνίες με αυτήν την στοχοθεσία, διαφωνίες που την έχουν οδηγήσει σε πολιτική απραξία, η οποία δεν μπορεί να αναιρεθεί από έναν πολιτικό ακτιβισμό που επιδεικνύει η ηγεσία της σε μια σειρά ζητήματα. Σχηματικά θα μπορούσαμε να καταγράψουμε δυο “στρατόπεδα”. Το ένα προσανατολίζεται σε ένα στενά αριστερό μέτωπο με βάση τις “προγραμματικές συγκλίσεις” και θεωρεί ως προνομιακό συνομιλητή το ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ενώ ένα άλλο αντιλαμβάνεται την ανάγκη της συγκρότησης ενός ευρύτερου μετώπου και με δυνάμεις που αυτοπροσδιορίζονται εκτός του πλαισίου της παραδοσιακής αριστεράς. Και τα δύο “στρατόπεδα” συγκροτούνται στην βάση μιας κοινής αντίληψης για τα “μέτωπα”, μιας αντίληψης που θεωρεί ως προϋπόθεση για την συγκρότηση τους την εξασφάλιση των όρων της ηγεμονίας της ΛΑΕ σε αυτά. Και εκεί ακριβώς βρίσκεται το πρόβλημα...

( κλικ στην φωτογραφία για περισσότερα...)

Αυτή η αντίληψη για τα “μέτωπα” πραγματοποιήθηκε με την κάθοδο του ψηφοδελτίου της ΛΑΕ στις τελευταίες εκλογές, η οποία πραγματοποιήθηκε με την “καθοδήγηση” του Αριστερού Ρεύματος. Η πολιτική αυτή οδήγησε την ΛΑΕ εκτός βουλής. Η ηγεσία της ΛΑΕ, δεν έλαβε το μήνυμα και κινήθηκε έκτοτε σε αντίθετη κατεύθυνση: Αντί να συγκροτηθεί ως ένα πλατύ μέτωπο με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, ανασυγκροτήθηκε με πολιτικό πρότυπο τον “ΣΥΡΙΖΑ των συνιστωσών”, και αναζήτησε την καθαρότητα των προγραμματικών διακηρύξεων. Αυτή η πολιτική έχει καταλήξει σήμερα σε πισωγύρισμα: Καλεί σε μετωπική συνεργασία δυνάμεις που είχαν ήδη συμμετέχει ή στηρίξει το ψηφοδέλτιό της στις τελευταίες εκλογές. Όμως η ιστορία δεν γυρίζει πίσω...

Η ΛΑΕ με την πορεία που χάραξε για την πολιτική της συγκρότηση, ενώ υψώνει την σημαία της “ενότητας” και του “μετώπου” κινδυνεύει σήμερα να καταλήξει ως μια  σύναξη αυτών που ηττήθηκαν εντός του ΣΥΡΙΖΑ με αυτούς που ηττήθηκαν εντός της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, χωρίς κανένα άλλο σύμμαχο...