Αναρτήσεις
Πριν την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβερνητική εξουσία, (Σεπτέμβρης 14) σε ένα κείμενο κριτικής στις προγραμματικές του θέσεις για την παραγωγική ανασυγκρότηση (Εδώ: Η “εθνική παραγωγική ανασυγκρότηση” ως “ετεροχρονισμός” των λαϊκών απαιτήσεων) επισημαίναμε:
Όταν ο Α. Τσίπρας συναντά τον ΣΕΒ, δεν βγάζει από το τσεπάκι την θέση της “αναδιανομής” αλλά την “παραγωγική ανασυγκρότηση” και από αυτή την θέση υπόσχεται μείωση του ενεργειακού κόστους και άλλα παρόμοια. Όταν συναντά τις ενώσεις των “μικρομεσαίων” δίνονται υποσχέσεις για την ενίσχυση της “υγιούς επιχειρηματικότητας”, ως μέσου που θα συμβάλει στην “εθνική παραγωγική ανασυγκρότηση” της χώρας και την ανάπτυξη της “πραγματικής οικονομίας”. Ακόμα και απέναντι στους ανέργους, η “εθνική παραγωγική ανασυγκρότηση” προβάλλεται ως ο κεντρικός πολιτικός στόχος που θα δώσει την οριστική λύση στο πρόβλημά τους.
Ο Α. Τσίπρας δεν έκανε καμία "κωλοτούμπα" σε αυτό το θέμα. Συνεχίζει να παραμένει συνεπής στις απόψεις του. Σήμερα, παρουσιάζουμε ένα αντιπροσωπευτικό παράδειγμα για το πως πράγματι η κυβερνητική πολιτική συμβάλει να επιτευχθεί αυτός ο εθνικός στόχος της «παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας» μας:
ΔΕΗ – ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ: ΤΑ ΠΗΡΕ ΟΛΑ ΚΑΙ ΕΦΥΓΕ
Αναδημοσίευση από το "κόκκοι"
Το Αλουμίνιον, πρώην ΠΕΣΙΝΕ, είναι ο μεγαλύτερος καταναλωτής ενέργειας της χώρας και ένας από τους μεγαλύτερους ρυπαντές. Βρίσκεται στη Βοιωτία στον κόλπο της Αντίκυρας. Η αποικιακή συνθήκη με την οποία δημιουργήθηκε απαίτησε χιλιάδες στρέμματα απαλλοτριωμένα για το ίδιο το εργοστάσιο και τον εργατικό του οικισμό τα Άσπρα Σπίτια την δεκαετία του 60. Επέβαλλε επίσης εξευτελιστική τιμή για το ρεύμα και φυσικά δωρεάν βωξίτη που προέρχεται από ξεκοίλιασμα της Γκιώνας, του Παρνασσού και του Ελικώνα. Επιπλέον χρησιμοποίησε τον Κορινθιακό ως δωρεάν χαβούζα για εκατομμύρια τόνους μεταλλουργικά απόβλητα που έχουν καλύψει το βυθό μέχρι την …Πελοπόννησο. Τέλος μαζί με ένα δυο ακόμη εξορυκτικές εταιρείες καταδίκασαν τις ακτές της Βοιωτίας και τη Φωκίδα σε ελάχιστη πρόσβαση επισκεπτών, προκειμένου να ενισχυθεί η εξάρτηση από τη μεταλλουργία.
Το 2004/5 το Αλουμίνιο πέρασε στα χέρια του Μυτιληναίου. Το 2006, όταν μετά από μισό αιώνα, έληξε επιτέλους η αποικιακή σύμβαση και οι παρατάσεις της, η ΔΕΗ επιχείρησε να επαναδιαπραγματευτεί την τιμή πώλησης του ρεύματος. Πως αντέδρασε ο καλός επιχειρηματίας; απλούστατα έπαψε να πληρώνει. Η συνέχεια είναι όπως τη φαντάζεται κάθε πολίτης του γενναίου μας κόσμου. Οι οφειλές συσσωρεύονταν, η Πολιτεία τις κούρευε με ζημία της ΔΕΗ και πάλι από την αρχή. Η διοίκηση της ΔΕΗ, απειλούσε κάθε τρεις και λίγο ότι θα κόψει το ρεύμα για τα μάτια του κόσμου αλλά εν τέλει δεκάδες εκατομμύρια μεταφέρονταν στις πλάτες όλων ημών των υπολοίπων.
Ο πρόεδρος της ελληνικής Δημοκρατίας εορτάζει τα πενήντα χρόνια από την έναρξη λειτουργίας των εργοστασίων της Αλουμίνιον της Ελλάδος και τη συμπλήρωση δεκαετίας υπό τον έλεγχο του Ομίλου Μυτιληναίος στις εγκαταστάσεις της εταιρίας στα Άσπρα Σπίτια Βοιωτίας, στις 24/11/2016.
Παράλληλα ο Μυτιληναίος κατασκεύασε δικό του εργοστάσιο παραγωγής ενέργειας ισχυριζόμενος ότι έτσι θα πάψει να επιβαρύνει τον ελληνικό λαό. Η Πολιτεία επικροτώντας αυτή την πατριωτική πράξη, όχι μόνο επιδότησε την κατασκευή του εργοστασίου αλλά έφτιαξε και ένα αγωγό φυσικού αερίου μέχρι την αυλή του. Επιπλέον για να βγάλει και κάτι παραπάνω, του ενέκρινε ένα δεύτερο εργοστάσιο ηλεκτροπαραγωγής από φυσικό αέριο και ένα τρίτο με λιθάνθρακα (το οποίο έμεινε προς ώρας στο συρτάρι, λόγω και των τεράστιων αντιδράσεων). Όλα πάνω στη γη που είχε παραχωρηθεί για το Αλουμίνιο.
Μόλις ολοκληρώθηκε το πρώτο εργοστάσιο, με την συνεργασία της τότε κυβέρνησης ΝΔ, ο κ. Μυτιληναίος, πέτυχε να μην χρησιμοποιεί το ρεύμα για το Αλουμίνιο, αλλά να το πουλάει πανάκριβα στη ΔΕΗ. Η επόμενη κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, βάφτισε τη μονάδα …. ΑΠΕ επιτρέποντάς του έτσι να αυξήσει κιάλλο την τιμή.
Όλα τα παραπάνω επί σειρά ετών προκάλεσαν βροχή αντιδράσεων, ευρωπαϊκών καταδικών, κοινοβουλευτικών ερωτήσεων (ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ αλλά ακόμη και ΠΑΣΟΚ), εισαγγελικών παραγγελιών διώξεων ακόμη και προστίμων (που στη συνέχεια ακυρώνονταν) χωρίς φυσικά κανένα πρακτικό αποτέλεσμα.
‘Όλα αυτά μέχρι τώρα. Γιατί πλέον ως δια μαγείας, όλα λύθηκαν, βοηθούντος και του μνημονίου. Με τη νέα σύμβασή του με τη ΔΕΗ, ο Μυτιληναίος έλαβε όσα ζητούσε και ακόμη παραπάνω: τρεις διαφορετικές εκπτώσεις (25 +8 +15 = 48 %) επάνω στο ειδικό φτηνό τιμολόγιο που έχουν οι ενεργοβόρες βιομηχανίες. Και αυτή τη φορά ούτε η διοίκηση της ΔΕΗ διαμαρτύρεται για ζημίες, ούτε η ΓΕΝΟΠ -ΔΕΗ βγήκε στα κεραμίδια να καταγγέλλει, ούτε υπήρξαν ερωτήσεις στη βουλή. Αντίθετα όλοι «επέδειξαν ευαισθησία στο μείζον θέμα του ενεργειακού κόστους και ανταγωνιστικότητα της ελληνικής βιομηχανίας».
Οι μόνοι που διαμαρτύρονται είναι οι λοιπές μεταλλουργίες που θέλουν και αυτές τέτοιες ρυθμίσεις και απειλούν με προσφυγές για να το πετύχουν. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς μάντης για να υποθέσει ότι θα τύχουν ευνοϊκής μεταχείρισης. Το ρεύμα είναι ακριβό μόνο για το λαό που υποφέρει από ενεργειακή φτώχεια ολοένα και περισσότερο.
Πρόσφατα, για να γίνουν ακόμη πιο ξεκάθαρα τα πράγματα, οι επιχειρήσεις του ομίλου Μυτιληναίου (Αλουμίνιο, δύο Protergia, ΜΕΤΚΑ κατασκευαστική κλπ) συγχωνεύτηκαν. Όταν λοιπόν βλέπετε διαφημίσεις της PROTERGIA (αλλά και της ELPEDISON, της ΗΡΩΝ και τους άλλους «παραγωγούς» και «παρόχους» ρεύματος), να ξέρετε πόσο ακριβά τους έχουμε πληρώσει.
Με τέτοιο επιχειρηματικό δαιμόνιο, δεν είναι παράδοξο που ο κ. Μυτιληναίος αυξάνει τα κέρδη του εν μέσω κρίσης. Γιατί ως γνωστόν δεν θέλει κόπο. Θέλει τρόπο.
Μερικές πλευρές της ιστορίας αλλά και των πολιτικών που οδήγησαν σε αυτή την κατάσταση σήμερα, εδώ:
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου