Η εκδήλωση του RProject: Τα όρια και οι αντιφάσεις της "αριστερής αντιπολίτευσης" του ΣΥΡΙΖΑ

οι "από κάτω" της εκδήλωσης...

(για την ανάγκη συγκρότησης μιας ενιαίας αριστερής αντιπολίτευσης “από τα κάτω”, εντός και εκτός ΣΥΡΙΖΑ, ενάντια στις πολιτικές του νεοφιλελευθερισμού)

Την Τρίτη 19 Μάη πραγματοποιήθηκε στα γραφεία της ΕΣΗΕΑ η εκδήλωση που οργάνωσε το RProject με θέμα “Σύγκρουση τώρα με τους δανειστές” με πλήθος κόσμου, όπως αναφέρει και το σχετικό ρεπορτάζ της “εφημερίδας των συντακτών”.

Ένας φίλος που παρακολούθησε την εκδήλωση εξέφρασε το παρακάτω εύλογο ερώτημα, με αφορμή το πλήθος που προσήλθε στην εκδήλωση. Ξεχείλιζε η αίθουσα και έφτανε μέχρι κάτω την είσοδο του κτιρίου: “Πως μπορείς να εμπιστευτείς πολιτικά κάποιους που σου μιλούν για το μέλλον της χώρας όταν δεν έχουν καν την στοιχειώδη ικανότητα να προβλέψουν πόσοι περίπου θα έρθουν σε μια εκδήλωση που οι ίδιοι οργανώνουν;”

Είναι αλήθεια ότι οι σύντροφοι του Rproject δεν τα πάνε καλά με το “πλήθος”. Πάντα υποτιμούσαν την συμμετοχή των απλών ανθρώπων που δεν είναι “επαγγελματίες” της πολιτικής στο πολιτικό γίγνεσθαι. Στον ΣΥΡΙΖΑ από την στιγμή που ιδρύθηκε, δεν ήταν υπέρ του “ΣΥΡΙΖΑ των μελών”, αλλά συντάχτηκαν με τον ΣΥΡΙΖΑ των συνιστωσών. Υποτίμησαν αργότερα την σημασία του κινήματος των πλατειών. και σήμερα συνεχίζουν να υποτιμούν ως συμμέτοχο και παραγωγό πολιτικής τον απλό κόσμο. Γιαυτό και στην εκδήλωση υπήρχαν μόνον αντιπροσωπευτικές “ομιλίες” και “παρεμβάσεις” εκπροσώπων ρευμάτων και τάσεων, αλλά δεν δόθηκε λόγος σε κανέναν άλλο και δεν έγινε συζήτηση.

Τι νόημα είχε λοιπόν η οργάνωση αυτής της εκδήλωσης/συγκέντρωσης; Θα μπορούσαν να την οργάνωναν στα γραφεία τους και να την παρουσίαζαν online, όπως έγινε με την συνέντευξη του Κώστα Λαπαβίστα την προηγούμενη μέρα που την είδαν αρκετά περισσότεροι από τους παρευρισκόμενους, η οποία οργανώθηκε από ένα άλλο ...“project”, το TPP  (φαίνεται ότι δεν έχουν εξαντληθεί μόνον τα όρια της ελληνικής γλώσσας στην ονοματοδότηση αντίστοιχων εγχειρημάτων, αλλά και της αγγλικής), . Θα μπορούσαν επίσης να δημοσίευαν στο site τους τα κείμενα των ομιλιών και να τελείωνε εκεί το πράγμα. Όμως μια παρόμοια “δημοσιότητα” δεν ήταν στις προθέσεις των οργανωτών αυτής της “δημόσιας” εκδήλωσης.

Οι οργανωτές φαίνεται ότι δεν τρέφουν μόνον “φόβο” απέναντι στο “πλήθος”, αλλά και απέναντι στην “δημοσιότητα”. Είναι ενδεικτικό ότι ενώ η εκδήλωση γινόταν στην αίθουσα συνεντεύξεων της ΕΣΗΕΑ (Ένωση Συντακτών Ημερήσιων Εφημερίδων Αθηνών) δεν επέτρεψαν σε αρκετά τηλεοπτικά συνεργεία που είχαν προσέλθει  αλλά (και σε κανέναν άλλον) την λήψη video και ηχογράφησης από την εκδήλωση.

Όποιος παρακολούθησε την εκδήλωση, θα διαπίστωνε και έναν άλλο πιο μεγάλο “φόβο” που κυριαρχούσε στους οργανωτές αλλά και στους συμμετέχοντες, ο οποίος επισκίαζε τους “φόβους” στους οποίους προαναφερθήκαμε. Ήταν ο φόβος μήπως τους αποδοθεί ο χαρακτηρισμός της “αντικομματικής κλίκας”, η οποία συμπαρατάσσεται με όλους εκείνους που έχουν σαν πρώτο στόχο τους την φθορά της κυβέρνησης.

Πράγματι αυτός ο φόβος αντικατοπτρίζει μια πραγματική κατάσταση που έχει αρχίσει να εμφανίζεται τόσο στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ όσο και στην ελληνική κοινωνία, και διαμορφώνεται κυρίως από τα μέσα χειραγώγησης της “κοινής γνώμης”. Όμως αυτές οι καταστάσεις δεν αντιμετωπίζονται με δηλώσεις κομματικής νομιμοφροσύνης και άλλες ανάλογες πρακτικές που αποβλέπουν στην επικοινωνιακή διαχείριση του “φόβου”, με επικλήσεις κανόνων κομματικής συμπεριφοράς. Τα “καλά παιδιά” στον άλλο κόσμο θα πάνε στον “παράδεισο, τα “κακά παιδιά” πηγαίνουν παντού, η τύχη όμως των “κακομαθημένων” και σε αυτό τον κόσμο και στον άλλο είναι γνωστή και προδιαγραμμένη...

Αν δεν μπορείς να παρεμβαίνεις και να τροποποιήσεις τις πολιτικές συνθήκες μέσα από την οποίες αναδύεται αυτός ο φόβος, τότε σε κάθε τι που λες και που κάνεις ο χαρακτηρισμός του “αντικομματικού” εύκολα μπορεί να αποδοθεί. Η χρήση αυτών των πρακτικών είναι γνωστή από παλιά στην Αριστερά (και όχι μόνο) για την αντιμετώπιση της διαφορετικής άποψης, ιδιαίτερα σε περιόδους που οξύνεται η αντιπαράθεση.

Προϋπόθεση για να γίνουν αυτά, είναι η απεύθυνση στην κοινωνία. Εκεί τελικά θα κριθούν τα ζητήματα. Δεν θα κριθούν ούτε στο χώρο των εσωκομματικών μικροσυσχετισμών, ούτε στις “από τα πάνω” συνεννοήσεις πολιτικών μορφωμάτων που έχουν σε μεγάλο βαθμό φάει τα ψωμιά τους.

Εκεί βρίσκεται και το “μήνυμα” που έστειλε η χθεσινή εκδήλωση προς τα κυβερνητικά επιτελεία – ανεξάρτητα από τις προθέσεις των οργανωτών - και όχι στο περιεχόμενο των ομιλιών και των τοποθετήσεων που ακούστηκαν, τις οποίες αξίζει να σημειώσουμε ότι καθόλου δεν τις υποτιμάμε (μπορείτε να τις διαβάσετε εδώ: rproject) . Ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ ανησυχεί για τις εξελίξεις και η κοινωνία - αν και δύσπιστη - έχει ακόμα ανοιχτά  τ' αυτιά της περισσότερο από τα κομματικά επιτελεία. Σήμερα λοιπόν απαιτούνται άλλου τύπου υπερβάσεις και πιο ριζοσπαστικές πρωτοβουλίες που θα ανταποκρίνονται στις ανάγκες της συγκυρίας...