ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΓΕΝΙΚΑ ΕΠΙΤΕΛΕΙΑ!
Αγωνιζόμαστε για την "ΣΥσπείρωση της ΡΙΖοσπαστικής Αριστεράς" στην κατεύθυνση της κοινής δράσης στους μαζικούς χώρους και τα κοινωνικά κινήματα, και παράλληλα για την πολιτική της συγκρότηση σε ένα ενιαίο αμεσοδημοκρατικό πολιτικό φορέα

Δευτέρα 4 Φεβρουαρίου 2013

Να αναδείξουμε το κοινωνικό ζήτημα με όρους κινηματικούς


Αναδημοσίευση από το "Red NoteBook"
Του Δημήτρη Γκιβίση

Πάμε σύντροφοι

Παρόλο που δεν είμαι οπαδός του κυβερνητικού εκπροσώπου και της νεοδημοκρατικής «truth team», θα παραδεχτώ ότι μέχρι σήμερα από αυτό το γαϊτανάκι των ανακοινώσεων μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, και πέρα από τα λάθη και τις προβοκάτσιες της, η ΝΔ έχει καταφέρει σε σημαντικό βαθμό τον στόχο της: να σύρει τον ΣΥΡΙΖΑ μέσα σε ένα συστημικό παιχνίδι. Σε ένα παιχνίδι, που αν ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίσει να συμμετέχει, αυτό μπορεί να είναι και η αρχή του τέλους του.

Το αυτοκτονικό παιχνίδι

Είναι προφανές, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αυτό το παιχνίδι δεν πρέπει με κανένα τρόπο να το παίζει και να το αναπαράγει, αλλά ούτε και θέλουμε να εμπλέκεται σε αυτό, επειδή οδηγεί σε μια ψευδαίσθηση συμμετοχής μέσα από όρους θεάματος, ενισχύει την αδράνεια, και αναπαράγει τους μηχανισμούς. Ωστόσο, ακόμα και αν κάποιοι από τον ΣΥΡΙΖΑ πιστεύουν το αντίθετο, πιθανόν γιατί έτσι ενισχύεται ένα φαντασιακό δίπολο, θεωρώ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί ούτε και να το διαχειριστεί, όχι γιατί τού είναι καινούριο, -απεναντίας το καινούριο έχει πάντα την γοητεία του νέου που γεννιέται και ο ΣΥΡΙΖΑ έχει επανειλημμένως δείξει ότι γουστάρει να μπαίνει με πάθος σε τέτοιες καταστάσεις. Ο λόγος που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να το διαχειριστεί, είναι γιατί πρόκειται για ένα παιχνίδι ρόλων που παίζεται με όρους καθεστωτικούς. Επίσης, γιατί αποπνέει μούχλα, γιατί είναι μια επιστροφή στο παρελθόν, και αφήνει απέξω την κοινωνία και τις ανάγκες της, αφού η αναζήτηση της πιο εύστοχης ατάκας/ανακοίνωσης έχει ως στόχο τους απαθείς τηλεθεατές, και όχι τους πολίτες που συμμετέχουν ενεργά, που κάνουν οι ίδιοι πολιτική χωρίς να περιμένουν την σωτηρία τους αναθέτοντας. Το συστημικό παιχνίδι είναι πάντα ένα κλείσιμο στα παλιά σχήματα, που για τον ΣΥΡΙΖΑ λειτουργεί αυτοκτονικά, αφού τα όριά του τού προκαλούν ασφυξία και τον καθηλώνουν. Και κυρίως, είναι ένα παιχνίδι που αποκλείει το άνοιγμα του στην κοινωνία που πλήττεται, στους εργαζόμενους που ενοχοποιούνται, στην νεολαία που καταστέλλεται, στερώντας του το αναγκαίο κοινωνικό οξυγόνο του και αφυδατώνοντάς τον από τον ριζοσπαστισμό και την εξεγερσιακή δυναμική του.

Με το μάτι να γυαλίζει


Πολλοί θα αναρωτηθούν «και τι να κάνουμε;», «να μην απαντάμε στις προκλήσεις τους;», «να μην βγαίνουμε στην τηλεόραση;». Απεναντίας, να τα κάνουμε όλα αυτά και ακόμα περισσότερα, να τους πολεμήσουμε παντού και με κάθε τρόπο. Η δική μας αριστερά, μια αριστερά που δεν φοβάται τον διάλογο και που δεν δαιμονοποιεί τα μέσα, δεν μπορεί να κρύβεται απομονωμένη, ούτε αυτοθαυμαζόμενη να μιλάει μόνο με αυτούς που συμφωνεί. Ωστόσο, είναι διαφορετικό αυτό, και είναι άλλο πράγμα το να συμμετέχεις σε μια διαδικασία που σε αφομοιώνει, που σε καθηλώνει, που σε παγιδεύει για να σε οδηγήσει στην μετάλλαξη. Πρέπει να συγκρουόμαστε αρνούμενοι να φερόμαστε με τους συγκεκριμένους τρόπους που ο αντίπαλος ορίζει, αρνούμενοι να σκεφτόμαστε σύμφωνα με το πλαίσιο που προσπαθεί να επιβάλλει. Και επειδή γράφτηκαν πολλά το τελευταίο διάστημα, να πω ότι δεν με ανησυχούν καθόλου ούτε οι συνομιλίες με τον Σόιμπλε, ούτε οι επισκέψεις στην κοιλιά του κήτους. Απεναντίας έτσι πρέπει να είναι ο ΣΥΡΙΖΑ: εξωστρεφής και ανοιχτόμυαλος, αυθάδης και επίμονος, και με το μάτι του να γυαλίζει επικίνδυνα. Γιατί το να σε δέχονται ως συνομιλητή αυτοί που ως χτες σε πολεμούσαν ή αυτοί που σε αντιμετώπιζαν ως παρακατιανό, σημαίνει ότι υπολογίζουν όχι εσένα, όπως με αυταρέσκεια πιθανόν να θεωρούν κάποιοι, αλλά ότι υπολογίζουν τη φωνή του 27% που εκπροσωπείς. Και αυτό είναι που έχει αξία, γιατί αποτελεί και μια πρόκληση για να ενισχύσουμε αυτή τη φωνή.

Με την καρδιά στο κόκκινο

Όσο για το «τι κάνουμε τώρα», η απάντηση είναι μόνο μια: να επινοήσουμε τρόπους για να ξεφύγουμε άμεσα από το δίπολο ΝΔ/ΣΥΡΙΖΑ. Να το υπερβούμε ορίζοντας τις δράσεις μας με βάση τις δικές μας ανάγκες. Να το σπάσουμε, να το ακυρώσουμε στην πράξη γιατί είναι πλαστό και επικίνδυνο. Όχι μόνο γιατί εξυπηρετεί τα σχέδια της ΝΔ και των κυβερνητικών συμμάχων της που καλύπτονται πίσω από αυτό, αλλά και γιατί με τα όρια που θέτει και αναδεικνύει περιορίζει τα αντίπαλα στρατόπεδα, και σκόπιμα παραβλέπει ότι το «ή εμείς ή αυτοί» αφορά από την μια την κυβέρνηση στο σύνολό της, και από την άλλη τα κοινωνικά στρώματα που πλήττονται από την πολιτική της. Και ο μοναδικός τρόπος για να ξεφύγουμε είναι να δημιουργήσουμε γεγονότα. Τόσα, που τα επιτελεία τους θα τρέχουν και δεν θα φτάνουν για να απαντήσουν. Τέτοια, που ο κόσμος θα καίγεται από την οργή των «από κάτω», και κανείς δεν θα ασχολείται με το τι είπαν, πως το είπαν, ή τι εννοούσαν οι σύντροφοι Κουράκης και Διαμαντόπουλος. Άλλωστε, την ώρα της φωτιάς ο Τάσος και ο Βαγγέλης θα είναι εκεί, το ξέρουμε όλοι πως θα είναι εκεί, όπως ήταν πάντα, όπως ήταν στις Σκουριές και στην Γάζα. Τους ακυρώνουμε λοιπόν μόνο αν τους αποσυντονίσουμε, και τους αποσυντονίζουμε δημιουργώντας. Δημιουργώντας πρωτοβουλίες που εμπνέουν, συμμετέχοντας σε δράσεις εξωστρεφείς, ενισχύοντας τις εστίες αντίστασης, και με την καρδιά μας να χτυπάει στο κόκκινο.

Τριγύρω από τις φωτιές

Μπροστά λοιπόν σε αυτήν την σαφή οριοθέτηση που βάζει σήμερα η συγκυβέρνηση με την πολλαπλή επίθεση που εξαπολύει (συμβολική και πρακτική), ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει άλλη επιλογή από την ανάδειξη του κοινωνικού ζητήματος με όρους κινηματικούς. Και αυτό γίνεται με την επιστροφή του στο πεδίο του πραγματικού, με το άνοιγμά του στην κοινωνία. Εκεί που είναι οι συμμαχίες του, ο φυσικός του χώρος, η ψυχή του η ίδια. Στις πλατείες και στους δρόμους, στους χώρους εργασίας και στις απεργίες, εκεί που παίζονται τα πάντα την κάθε στιγμή. Ενώνοντας την ανάσα μας με τις ανάσες των ανέργων, των επισφαλών, των προλετάριων που συνθλίβονται. Μιλώντας στην γλώσσα των «χωρίς φωνή», της νεολαίας, αυτών που πολιτικοποιούνται βίαια από τις ανάγκες τους. Όχι λέγοντάς τους «σκίστε τα χαρτιά της επιστράτευσης και τα χαράτσια, όμως μην σπάσετε κανένα τζάμι γιατί θα σας καταγγείλω», αλλά ξαναβρίσκοντας τα βήματα εκείνου του παλιού χορού, της Κερατέας και του Συντάγματος, μες στα Maalox και τα ληγμένα χημικά. Ενισχύοντας τις γραμμές της συνέχειας, την πολιτικής της αξιοπρέπειας, τα κρυμμένα μονοπάτια της πυρίτιδας, αυτά που σπάνε την απελπισία και το φόβο, αυτά που ανοίγουν δρόμους και προοπτική. Χωρίς αναστολές και αμφιβολίες, μακριά από νοσταλγίες και υποσχέσεις, αλλά δημιουργώντας τώρα γεγονότα που καίνε στα αλήθεια, που απελευθερώνουν, που αλλάζουν τις συνειδήσεις και κινητοποιούν.

Γιατί η αριστερά δεν θα μπορέσει ποτέ να ηγεμονεύσει πολιτικά, αν η κοινωνία είναι ηττημένη.

Πάμε σύντροφοι.

12 σχόλια :

  1. Όχι δεν πάω
    «σκίστε τα χαρτιά της επιστράτευσης και τα χαράτσια, όμως μην σπάσετε κανένα τζάμι γιατί θα σας καταγγείλω»...
    "τα κρυμμένα μονοπάτια της πυρίτιδας, αυτά που σπάνε την απελπισία και το φόβο, αυτά που ανοίγουν δρόμους και προοπτική"
    "χωρίς αναστολές και αμφιβολίες"
    Κατ'αρχήν οι εργαζόμενοι δεν σπάνε τζάμια γιατί είναι ηλίθιο να σπάς τα τζάμια του χώρου εργασίας σου, ή της εργασίας κάποιου άλλου. Άλλοι σπάνε τα τζάμια. Είναι κατανοητή εκτόνωση, αλλά προφανώς είναι καταστροφή και όχι δημιουργία(εκτός για τους τζαμάδες). Και σίγουρα δεν είναι πολιτική. Και όταν είναι, είναι αυτοκαταστροφική πολιτική για ένα κόμμα που σήμερα είναι αξιωματική αντιπολίτευση και φιλοδοξεί να είναι αύριο κυβέρνηση.
    *Πολλή κουβέντα για βία γίνεται τελευταία. Εμβριθείς αναλύσεις απο περισπούδαστους που πάντα καταλήγουν σε ένα βλακώδες συμπέράσμα: να πλακωθούμε με τους κακούς. Σε νεάτερνταλ νομίζουν οτι απευθύνονται; Το μόνο που καταφέρνει η βία είναι να ενδυναμώνει τα συντηρητικά αντανακλαστικά και να αναπαράγεται. Ψήφους στο Συριζα δεν φέρνει. Στη Χρυσή Αυγή φέρνει και στη ΝΔ που το παίζει εγγυητής της ομαλότητας. Ας το πάρουμε χαμπάρι.
    *Η περι βίας συζήτηση είναι αποκαλυπτική στην ψυχανάλυση της ελληνικής αριστεράς και των αδιεξόδων της διαχρονικά. Αναπαράγει την κρυμμένη βία της ελληνικής κοινωνίας της οποίας αποτελεί παραδοσιακό μέλος, την παλιά, καλή ελληνική βία που αρχίζει απο την οικογένεια, που τη ζούμε καθημερινά, και που ιστορικά έχει εκδηλωθεί πολλές φορές σε όλο της το μέγεθος με τραγικά αποτελέσματα.
    *Ευχαριστώ, δεν θα πάρω συλλογική βία. Την έχουμε φάει στη μάπα. Την είδαμε, την ξέρουμε, ξέρουμε και τ'αποτελέσματά της. Τίποτ'άλλο έχεις να προτείνεις;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δεν κατάλαβα γιατί υπερασπιζόμαστε την αναρχική βία;. Οι αναρχικοί τι σχέση έχουν με την αριστερά; Ή καλύτερα τι σχέση έχουν οι αναρχικοί με τον Μαρξισμό και ακόμα καλύτερα με τον κομμουνισμό; Δεν είναι απέναντι σε κάθε ταξική εξουσία; (Αστική, προλεταριακή, λαϊκή κλπ;) Θα τα διαγράψουμε όλα; Γιατί κάθε φορά πρέπει να γίνουμε απολογητές της ωμής βίας των αναρχικών που το μόνο που προσφέρουν είναι να ισχυροποιούν τους κατασταλτικούς μηχανισμούς ενάντια στο λαό και να δίνουν τροφή ξανά στους μπαχαλάκιδες για αγώνα ενάντια στην εξουσία;. Αυτοί δεν ευθύνονται για τα σπασίματα και τους νεκρούς στη ΜΑΡΦΙΝ; Γιατί δεν θα πρέπει να καταδικάζουμε τις ληστείες των αναρχικών που με μεγάλη χαρά οι αστοί τις συνδέουν με εμάς, τους αριστερούς, για να μας δυσφημίσουν;.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Είναι ο ΣΥΡΙΖΑ εξουσία με την κλασσική έννοια; Πρέπει να έχουμε ίδιο όραμα για τις τάξεις, για να αντιμετωπίσουμε ενωμένοι το νεοφιλελευθερισμό και το νεοφασισμό; Οι θεωρητικοί τους (όσοι έχω διαβάσει) καταδικάζουν τη βία ως λύση, τη διαχωρίζουν όμως ανά αίτιο και συνθήκη και είναι υπέρ της δίκαιης δίκης. Συριζική θέση δηλαδή... Δε γίνεται να τους αντιλαμβάνεσαι ως ένα ρεύμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει οικολόγους, κομμουνιστές, φεμινιστές, σοσιαλιστές, κλπ. Η Αναρχία έχει το Bookchin ως άνοιγμα στην Οικολογία, τον Kropotkin στον Κομμουνισμό, την Goldman στο Φεμινισμό, τον Chomsky στο Σοσιαλισμό, κλπ. Όλοι αριστεροί, γιατί όχι σύντροφοι; Γιατί οι αναρχικοί να χρεώνονται αιώνια τους λούμπεν κι εμείς τον Ψαριανό; (χα χα)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δικαίωμα του κάθε Ψαριανού είναι να λέει ότι είναι αριστερός όπως και δικαίωμα του κάθε αναρχικού είναι να λέει ότι ανήκει σε κάποιο από τα θεωρητικοποιημένα ρεύματα της Αναρχίας. Αυτό που μετράει στην πολιτική και στους κοινωνικούς αγώνες είναι όχι τι λέει κάποιος για τον εαυτό σου αλλά τι κάνει. Επομένως δε με νοιάζει αν ο τάδε που αυτοπροσδιορίζεται ως αναρχικός αποκηρύσσει τον Μπακούνιν και υιοθετεί τον Κροπότκιν ή αν η Παπαρήγα ως κομμουνίστρια υιοθετεί τον Λένιν και αποκηρύσσει τον Τρότσκι. Αυτό που μετράει στην πολιτική είναι οι ΠΡΑΞΕΙΣ. Πέραν τούτων ΠΟΤΕ το ιδεολογικό ρεύμα του αναρχισμού σε όλη την ιστορία του δεν συμπορεύτηκε με τους μαρξιστές. Οι αναρχικοί πάντα ήταν απέναντι στους μαρξιστές και τους αντιπάλευαν με λύσσα. Ακόμα και το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ ως μη κομμουνιστικό που είναι τι σχέση έχει με τον αναρχισμό; ΚΑΜΙΑ. Οι αναρχικοί καμουφλάρουν τις πράξεις τους πίσω από τον ΣΥΡΙΖΑ γιατί βρίσκονται πρόθυμοι αναρχοσυριζαίοι να τους καλύπτουν. Και οι δύο επιτίθενται στον Μαρξισμό με τον ίδιο ζήλο που επιτίθονταν και ο Μπακούνιν στον Μαρξ. Δεν είμαστε λοιπόν με όλους σύντροφοι και ο καθένας χρεώνεται για τις πράξεις του και όχι για τα λόγια. Είναι διαφορετική εντελώς η συζήτηση αν η κυρίαρχη Αριστερά υπηρετεί τον μαρξισμό ή όχι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

  5. Βία αλα ελληνικά

    Παυλίνα Νάσιουτζικ: Ο γιος μου αγωνίζεται ενάντια σε μια σάπια κοινωνία!
    http://www.protothema.gr/greece/article/?aid=255207

    Κάτι σάπιο υπάρχει στη Φιλοθέη και στη Ν.Ερυθραία
    Δεν είναι σύμπτωση όταν τα 9 στα 10 μέλη των "πυρήνων" είναι παιδιά εύπορων αστών απ'τα βόρεια προάστια. Πλακώσανε οι μαμάδες με καταγγελίες οτι οι μπάτσοι δείρανε τα παιδιά τους. Αλλά κι οι μπάτσοι έχουν τα ελαφρυντικά τους: τους πέρασαν για ποινικούς-πού να φανταστούν, βλάχοι άνθρωποι-οτι είχαν να κάνουν με επαναστάτες "καλών οικογενειών"; Πού πάμε; Απο τη μία οι σαχλοί βίαιοι διανοούμενοι, απο την άλλη οι οργισμένοι φλώροι με τα καλάσνικωφ. Αναρωτιέμαι, γιατί συμβαίνουν όλα αυτά; Για να γελάνε μαζύ μας στα συνεργεία στην Κοκκινιά;

    Κίνηση για μιά Αριστερά χωρίς γελοίους

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις

    1. Έλα ρε χρυσαυγίτη που κάνεις και τον αριστερό!

      Διαγραφή
    2. Υπάρχουν Αριστεροί που διαβάζουν "ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ";

      Τουλάχιστον δεν βρήκε κάτι άλλο να κάνει παραπομπή και την κάνει από το "ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ", που είναι ο πλέον φανερός ντήλερ της "χρυσής αυγής"!


      Διαγραφή
    3. Σας σοκάρω; Ναί, στην ηλικία μου (γύρω στα 50), υπάρχουν αρκετοί αριστεροί που διαβάζουν τα πάντα. Γιατι ενδιαφέρονται για το περιεχόμενο,όχι την προέλευση. Αυτό για σάς μας κάνει χρυσαυγίτες; χαχα
      Οπότε, όχι, δεν υπάρχουν αριστεροί που διαβάζουν "Πρώτο Θέμα", υπάρχουν όμως αριστεροί που διαβάζουν ΚΑΙ "Πρώτο Θέμα".
      ΥΓ δεν μου είπατε πώς σας φάνηκε το κειμενάκι μου

      Διαγραφή
  6. Ο ΣΥΡΙΖΑ ως "κυτίον παραπόνων" και ανυπάρκτου πρωτοβουλίας, ουρά των σκόπιμων ακροδεξιών επιλογών της τρικομματικής (λέμε τώρα)κυβέρνησης.
    Πλήρης απροπροσανατολισμός.
    Δεν αναφέρεται πλέον νόμος περί ευθύνης υπουργών, ευθυνών αυτών που μας έβαλαν στο ΔΝΤ,
    εφαρμοστικός νόμος κ.λ.π..
    Δεν προβάλλεται η πρόθεση του ΣΥΡΙΖΑ για αναθεώρηση του συντάγματος, ανεξαρτησία δικαιοσύνης, δημοκρατική λειτουργία αστυνομίας,
    κ.λ.π..
    Δεν ακούστηκε μια κάποια προγραμματική εξαγγελία π.χ. καθημερινή ακτοπλοϊκή σύνδεση Αλεξανδρούπολης-Καστελόριζου, χρηματοδότηση μετακόμισης συνταξιούχων στην περιφέρεια, χρηματοδότηση δεντροφύτευσης εθνικών οδών από τους ανέργους του ΟΑΕΔ κ.λ.π..Κάτι τελοσπάντων.
    Απομείναμε να υποστηρίζουμε μετανάστες (στο μυαλό του μέσου πολίτη πρόκειται περί βάρους), ομοφυλόφιλους (στο μυαλό του μέσου πολίτη ταυτίζεται με την εικόνα των διαφημιστών της ομοφυλοφιλίας Βασίλη, Λάκη, Φώτη, Αγγελου..),
    της οποιαδήποτε απεργίας (στο μυαλό του μέσου πολίτη πρόκειται περί ταλαιπωρίας), των βίαιων ενεργειών (στο μυαλό του μέσου πολίτη πρόκειται περί νωθρής τσογλαναρίας)...
    Πορευόμαστε στην παγίδα, που έντεχνα στήνει η καθεστωτική παρέα, επικαλούμενη νόμους που η ίδια έχει θεσπίσει για την αυτοπροστασία της.
    Οσο για τις εσωκομματικές τριβές του ΣΥΡΙΖΑ...λίγο ενδιαφέρουν τον πολίτη.
    Καλημερούδια μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Τελικά δε υπάρχει κανένας αριστερός ή αναρχοσυριζαίος να απαντήσει στα ερωτήματα που έβαλε ο 10:57 και ο 7:10;;;;;;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ν'αγιάσει το χέρι του συντρόφου που έγραψε για τα συνεργεία στη Νίκαια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ωραία, "ΠΡΑΞΕΙΣ". Οι αναρχικοί είναι κάτι σαν τις πουτάνες τον κινημάτων. Πάνε με όλους. Πήγαν με τους απεργούς του ΜΕΤΡΟ, τους απεργούς της Κυριακής, τους ναυτεργάτες, τη ΒΙΟΜΕ, τους χαλυβουργούς, τη Χαλκιδική, τους εργολαβικούς ΑΠΘ, την Κούνεβα, τους αρνητές στράτευσης, τους απολυμένους των Metropolis, τους απλήρωτους του Λυμπέρη, τους απεργούς του ΤΤ, τους απεργούς του ΙΚΕΑ, τους απεργούς Βιβλίου-Χάρτου, τους απεργούς της αλουμινοβιομηχανίας, τους απλήρωτους της Ελευθεροτυπίας, τους απεργούς κρατουμένους κά. Τα κοινά σημεία, προγραμματικά τουλάχιστον, ποικίλλουν. Για το συνδικαλισμό, τα δημόσια δωρεάν αγαθά, τους μισθούς και τα ωράρια, το διαχωρισμό χειρωνακτικής και πνευματικής εργασίας, το σεξισμό, την ελευθερία του λόγου, το ρατσισμό κάθε μορφής, τα ναρκωτικά, το λαθρεμπόριο ανθρώπων, το ποινικό σύστημα...Ψάξ'τα! Μη ρωτάς εδώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή


ΑΛΛΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ