Και μια κριτική της κριτικής…

Αυτές τις μέρες πληροφορηθήκαμε ότι: «Αποκομμένη από τα άλλα νησιά έμεινε η ακριτική Γαύδος, εξαιτίας των νέων κανόνων ασφαλείας της Ε.Ε. για τις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες, οι οποίοι δεν επιτρέπουν σε πλοία όπως τα «Δασκαλογιάννης» και «Σαμαριά» της ΑΝΕΝΔΥΚ να μεταφέρουν επιβάτες». Διαβάζοντας αυτή την είδηση μας ήρθε στο νου αυτό που γράφαμε πρόσφατα: Έχετε αναρωτηθεί μήπως οι εφοπλιστές μας θα προτιμούσαν η χώρα μας να χρεοκοπήσει, να βγει από το ευρώ και να γίνει η "Αντίγκουα" της Μεσογείου;

Γιατί τα γράφουμε όλα αυτά; Γιατί πιστεύουμε πως η Αριστερά δεν θα πρέπει να προβάλει ως κύρια πολιτικά αιτήματα που στοχεύουν στην υπεράσπιση του κόσμου της εργασίας από την εξοντωτική επίθεση που υφίσταται, πολιτικές επιλογές που έχουν μεγάλη πιθανότητα να υλοποιηθούν από τον κυρίαρχο ταξικό συσχετισμό ως πολιτικές διεξόδου από την δημοσιονομική κρίση της χώρας μας, οι οποίες φορτώνουν όλα τα βάρη στους εργαζόμενους. Απ' αυτή την σκοπιά είμαστε από τους πρώτους που κάναμε κριτική στο σύνθημα «ΠΑΥΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ - ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ», όπως αυτό αναδείχτηκε από το κείμενο συλλογής υπογραφών ως η προμετωπίδα της «Πρωτοβουλίας των οικονομολόγων και πανεπιστημιακών».

Δεν περιμέναμε να διαμορφωθούν συσχετισμοί και να παγιωθούν ομαδοποιήσεις γύρω από αυτή την «γραμμή» για να πούμε την άποψή μας. Σήμερα που έχουν διαφανεί τα όρια αυτής της πρωτοβουλίας, άρχισαν να εμφανίζονται και δημόσια συστηματικές κριτικές. Επισημαίνουμε ότι αυτή η πρωτοβουλία, παρ’ όλο ότι υποστηρίχτηκε και από μέλη και στελέχη πολιτικών οργανώσεων που ανήκουν στην πλειοψηφία των οργανώσεων που συγκροτούν την ΑΝΤΑΡΥΑ αλλά και οργανώσεων που συμμετέχουν στον ΣΥΡΙΖΑ, παρ’ όλο ότι έχει οργανώσει πετυχημένες εκδηλώσεις και παρ’ όλο ότι συζητήθηκε και συνεχίζει να συζητιέται αρκετά, δεν έχει κατορθώσει να συγκεντρώσει ούτε 1200 υπογραφές μέχρι σήμερα από τις 15/5 που πρωτοεμφανίστηκε.

Κυριακάτικα λοιπόν (5/7), δημοσιεύτηκαν δύο συστηματικές κριτικές για τις θέσεις αυτής της «Πρωτοβουλία των οικονομολόγων και πανεπιστημιακών»:

- Στην εφημερίδα ΑΥΓΗ, το άρθρο "Η άρνηση πληρωμής του χρέους και οι παγίδες" του Οικονομολόγου Κώστα Καλλωνιάτη.

- Στην εφημερίδα ΠΡΙΝ, ένα συλλογικό κείμενο με τίτλο "Κρίση και επαναστατική Αριστερά" που υπογράφεται από τους Βαγγέλη Ζέρβα, Γιάννη Ζησιμόπουλο, Σίμο Μποζίκη, Γιώργο Οικονομάκη και Νίκο Χαραλαμπόπουλο.

Ε λοιπόν, σήμερα θεωρούμε καθήκον μας να υπερασπιστούμε αυτή την πρωτοβουλία από τις επιθέσεις που δέχεται. Οι επιθέσεις στην πραγματικότητα δεν αφορούν το πολιτικό περιεχόμενο των διακηρύξεών της αλλά τα ενωτικά χαρακτηριστικά και τους δρόμους που ανοίγει ως πολιτική πρακτική. Μια πρακτική που έμπρακτα αμφισβητεί τις πολιτικές αυθεντίες και τους μικροηγεμονισμούς των ομαδοποιήσεων στους πολιτικούς χώρους της Αριστεράς.

Ας δούμε μερικά στοιχεία για το πως εξελίχτηκε και που βρίσκεται σήμερα ο διάλογος για την «ΠΑΥΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ - ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ». Αρχικά προβλήθηκε, και μάλιστα με κατηγορηματικό τρόπο, ως η πεμπτουσία του αντικαπιταλιστικού αγώνα. Η ευθύνη για αυτή την προβολή αυτού του επαναστατικού περιεχομένου του συνθήματος δεν ανήκει κυρίως στην «Πρωτοβουλία των οικονομολόγων και πανεπιστημιακών» αλλά σε ομάδες της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς που προσπάθησαν και προσπαθούν να συγκροτήσουν τις δικές τους αντικαπιταλιστικές συμμαχίες και μέτωπα με πλαίσιο αυτό το σύνθημα. Όταν αρχίζουν να ακούγονται κριτικές φωνές - από το ΚΚΕ και όχι μόνο - ότι αυτή η θέση δεν συγκροτεί αντικαπιταλιστική και επαναστατική γραμμή, αρχίζει να διευκρινίζεται ότι η παύση πληρωμών και η έξοδος από το ευρώ δεν είναι πράγματι επαναστατικό ή σοσιαλιστικό μέτρο, αλλά μέτρο διαχειριστικό στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος. Ο Δ. Καζάκης αναλαμβάνει επανειλημμένα να κάνει αυτές τις διευκρινήσεις και να προβάλλει πολλά άλλα μέτρα θα πρέπει να συνοδεύουν αυτή την επιλογή, ώστε να δύναται τελικά να ενσωματωθεί σε μια αντικαπιταλιστική προοπτική. Στην πραγματικότητα αυτή η επανατοποθέτηση αναιρεί τον χαρακτήρα της επίμονης στοχοπροσήλωσης σε αυτό το αίτημα, το οποίον είχε καταγραφεί   ως το σύνθημα που συμπυκνώνει την αντικαπιταλιστική πάλη στην συγκυρία. Με αυτές τις διευκρινήσεις θα περίμενε κανείς ότι αρκετοί αν από τους επικριτές θα έπρεπε ήδη να είχαν καλυφθεί πολιτικά, όμως συνέβη ακριβώς το αντίθετο…

Στην πραγματικότητα όλη αυτή η συζήτηση ήταν και συνεχίζει να είναι προσχηματική για τα επίδικα διακυβευμένα στο χώρο της Αριστεράς. Μια πολιτική γραμμή που θα μπορούσε να ανατρέπει τον υπάρχοντα κοινωνικό και πολιτικό συσχετισμό δεν κρίνεται σήμερα κατά την γνώμη μας από τον αδιέξοδο διάλογο που γίνεται με άξονα το σύνθημα «ΠΑΥΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ - ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ». Το ενδιαφέρον και τα θετικά στοιχεία που έχει αναδείξει η «Πρωτοβουλία των οικονομολόγων και πανεπιστημιακών» είναι άλλα πράγματα, τελείως άσχετα με αυτό το θέμα. Είναι η διάθεση για ένα συστηματικό και γόνιμο διάλογο που προσπαθεί να ξεφύγει από τις αγκυλώσεις του παρελθόντος και τις στενές κομματικές περιχαρακώσεις. Είναι ακριβώς αυτά τα στοιχεία που την αυτοπροσδιορίζουν, αλλά και αυτά που θεωρεί ότι παραμένουν ζητούμενα, όπως καταγράφονται στο κείμενο της «ποιοι είμαστε»:

Η «Πρωτοβουλία των οικονομολόγων και πανεπιστημιακών» αποτέλεσε μια πρώτη αντίδραση προοδευτικών και αριστερών επιστημόνων ενάντια στην υπαγωγή της Ελλάδας στον κοινωνικά καταστροφικό μηχανισμό ΔΝΤ – ΕΕ, από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Στόχος της αντίδρασής μας ήταν να δείξουμε πως αυτή η επιλογή θα φέρει φτώχεια, ανεργία και χρεοκοπία. (Για περισσότερα βλέπε Λετονία, Ρουμανία και παλιότερα Βολιβία, Αργεντινή, κ.λπ., κ.λπ.). Επίσης ότι δεν αποτελούσε μονόδρομο. Αντίθετα ήταν βαθιά πολιτική επιλογή με στόχο την αφαίρεση των κοινωνικών κατακτήσεων.

Ζητούμενο της δραστηριοποίησής μας παραμένει η στήριξη των κοινωνικά αναγκαίων αγώνων για γενναίες αυξήσεις σε μισθούς, συντάξεις και επιδόματα ανεργίας, για δημόσια και δωρεάν παιδεία και υγεία, απαγόρευση των απολύσεων, αποτροπή των ιδιωτικοποιήσεων και αύξηση της φορολογίας του κεφαλαίου.