ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΊΑ ΤΩΝ ΜΕΤΑΒΆΣΕΩΝ. Η περίπτωση της Γαλλίας.

Αναδημοσίευση από (το) περγάδι

Το 2016, ο E. Mακρόν ίδρυσε το κόμμα του με το σύνθημα "En Marche! ("εν κινήσει'') προτρεπτικό, αισιόδοξο, με προοπτική. Δεν ξέρουμε αν ο Μακρόν διάβαζε την κίνηση της γαλλικής κοινωνίας της οποίας ήθελε να ηγηθεί η αν πίστευε ότι την προκαλούσε ο ίδιος, αλλά γεγονός είναι ότι αυτή η πρόσκληση για να τεθεί σε κίνηση πήρε τη δυναμική έννοια μιας μετάβασης, όπως αυτή πραγματικά είναι και συντελείται

Για να διαβάσουμε αυτή τη μετάβαση, θα πρέπει να ξεχάσουμε το επικαλυπτόμενο στρώμα της εκλογικής πολιτικής. Η εκλογική πολιτική με τους δυο γύρους είναι ειδικά σχεδιασμένη για να επαναφέρει στο χωρώ του κέντρου την τελική έκφραση που θα έχει στο κοινοβούλιο. Για να διαβάσουμε τη μετάβαση από τη σκοπιά της πολίτικης κοινωνιολογίας θα πρέπει, αντίθετα, να επιμείνουμε στην καταμέτρηση των καθαρόν ψήφων.

Οι καθαρές ψήφοι λένε το εξής: ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ (ΛΕΠΕΝ) 10 εκατομμύρια, ΑΡΙΣΤΕΡΑ 7 εκατομμύρια, MAΚΡΟΝ 7 εκατομμύρια, ΡΕΠΟΥΜΠΛΙΚΑΝΟΙ 1,5 εκατομμύριο. Στην πράξη, στη χωρά, οι δεξιοί ψηφοφόροι της Ε.Σ. είναι τα δυο τρίτα των άλλων 10 έως 15 εκατομμυρίων, δηλαδή το 38% του σύνολου.

Το αποτέλεσμα της Ε.Σ. ξεπερνάει το εκλογικό αποτέλεσμα που είχε πετύχει μόλις πριν δυο χρονιά. Μόλις πριν από δυο χρονιά, η Ε.Σ. μετρούσε 3,5 εκατομμύρια ψήφους όποτε μπορούμε να πούμε ότι σχεδόν τριπλασίασε την εκλογική της βάση σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Η Αριστερά επιβεβαίωσε λιγο-πολυ τη συνοχή της, ενώ το κυβερνών κόμμα έχασε ένα εκατομμύριο ψήφους, λιγο-πολυ προς τηνΕ.Σ..

Η "κίνηση Μακρόν" επομένως ήταν πολύ πιο έξυπνη και αποτελεσματική από ο,τι είχαν αρχικά υποθέσει οι σχολιαστές και μάλιστα, φταίνε οι σχολιαστές (συμπεριλαμβανόμενου και του γράφοντος) που δεν έλαβαν δεόντως υπόψη τους τη μηχανική λογική του δεύτερου γύρου.

Η Γαλλία λοιπόν βρίσκεται με τον "κίνδυνο να έχει αποτραπεί", με μια έστω και ονομαστικά νικήτρια Αριστερά, σίγουρη ότι αυτί θα καταρρεύσει προσφέροντας στο κόμμα του κέντρου, ένα χέρι βοήθειας για να φτιάξει μια κυβέρνηση εθνικής χρησιμότητας, θα δούμε αν με η χωρίς τους Ρεπουμπλικάνους. Τα 10 εκατομμύρια δεξιοί ψηφοφόροι, όμως, παραμένουν.

Δεδομένου ότι μπορεί κάποιος να αμφιβάλλει ότι τα επόμενα χρονιά θα χρησιμεύσουν για να επιδιορθώσουν τον σκισμένο καμβά της γαλλικής πολιτικής κοινωνιολογίας, αναρωτιέμαι τι θα συμβεί. Θα γίνουν νέες εκλογές;

Θα παραμείνει η Ε.Σ. και η εκλογική της βάση πολύ πέρα από τα όρια της πολίτικης αποδοχής;

Θα κριθούν τα αιτήματα τους άκυρα και συνεπώς θα αγνοηθούν ή έγκυρα αλλά θα αγνοηθούν παρ' όλα αυτά;

Θα καταφέρει ο Μακρόν να μεταφέρει το όλο θέμα λίγο πολύ αλώβητος μέχρι το 2027 στις νέες προεδρικές εκλογές; Με δεδομένες τις αναλύσεις για τη γαλλική οικονομική και δημοσιονομική κατάσταση, που είναι τουλάχιστον επισφαλείς, η Standard&Poor's Global Rating έχει ήδη αφήσει να εννοηθεί ότι είναι έτοιμη να μειώσει την αξιολόγησή της, πως θα εγγυηθεί ο Μακρόν την "ανάπτυξη και την εξυγίανση του δημόσιου χρέους", όπως απαιτούν οι αγορές;

Ο Πλάτωνας έλεγε ότι ο πολιτικός είναι σαν τον καπετάνιο ενός πλοίου σε μια καταιγίδα. Η γαλλική καταιγίδα, πέρα από τα νομικά ελεγχόμενα εκλογικά αποτελέσματα, συνεχίζεται. Η μετάβαση σε έναν από τους δυο πυλώνες της ΕΕ και του ευρώ είναι "εν κινήσει". Το προς τα που θα το δούμε.