Ναι, ασφαλώς και θέλω να κρατήσω τα χέρια μου καθαρά, κατηγορείστε με γι΄αυτό κι από πάνω!

Αναδημοσίευση από το "apofasismenoi.gr"

Της Νάγιας Καραμπάση

Με ένα μπαράζ από σαθρά επιχειρήματα,λογικά άλματα που καταλήγουν σε παραλογισμούς,σοφιστείες και σε ένα κωμικοτραγικά μελό κρετσέντο, επιχειρείται από χθες ο εγκλωβισμός χιλιάδων ανθρώπων στο αδιέξοδο εγχείρημα στήριξης μιας αδιέξοδης γραμμής,της στήριξης δηλαδή της Κυβέρνησης και του Πρωθυπουργού με συναίνεση στην συμφωνία-κόλαφο.

Αναπόφευκτα,η προσπάθεια αυτή οδηγεί σε και ταυτίζεται πλέον ανοιχτά με την κατάμαυρη επιχειρηματολογία των κ. Γεωργιάδη, Βορίδη, Μητσοτάκη, Βενιζέλου και των λοιπών καταστροφέων του τόπου,των δυνάμεων της εργασίας και της νεολαίας.Τους ανασύρει δε από το περιθώριο που τους έβαλε ο λαός με τους αγώνες πέντε χρόνων,τις εκλογικές αναμετρήσεις και το δημοψήφισμα,τους νεκρανασταίνει κυριολεκτικά,τους δικαιώνει αυτοακυρώνοντας τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α και τις ιδέες της Αριστεράς όχι μόνον στην Ελλάδα και την Ευρώπη,αλλά σ” ολόκληρον τον κόσμο.

non paper 19/7/2015

Τσιπρισμός - Μερκελισμός οικοδομούν την νέο "Endlösung" για την Ευρώπη...

Δειλά και φοβισμένα είναι τα non papers που εκδίδει το Μαξίμου. Δεν αποπνέουν το απαιτούμενο ενθουσιασμό για την περίσταση. Επικρατεί η άποψη πως η κυβέρνηση βρίσκεται μπροστά στον δύσκολο αγώνα του τρίτου γύρου που ξεκινήσει με τον ανασχηματισμό της και τα αντιμνημονιακά όπλα παρά πόδας. Αποφασίσαμε λοιπόν να ανασυντάξουμε το σημερινό non paper:

Ο αγώνας μας τώρα δικαιώνεται!

Με την οξυδερκή καθοδήγηση του επιτελείου μας εκμεταλλευτήκαμε στο έπακρο τις αντιθέσεις στο αντίπαλο στρατόπεδο, διαμορφώσαμε τις κατάλληλες συμμαχίες και επιτύχαμε με κάθε μέσο ένα ισχυρό κτύπημα στις αντιδραστικές δυνάμεις που αποβλέπουν στην διάλυση της ΕΕ και της ΟΝΕ.

Η πρώτη μεγάλη μάχη που κερδήθηκε στο ελληνικό κοινοβούλιο, όπου εξαναγκάσαμε τους αντιπάλους μας να ψηφίσουν την συμφωνία που υπογράψαμε και επιτεύχθηκε επιτέλους η εθνική ομοψυχία, που τόσο την έχει ανάγκη ο τόπος μας. Πρώτη φορά στην χώρα μας, χέρι - χέρι κυβέρνηση και αντιπολίτευση, ξεπερνώντας τις μικροπολιτικές τους διαφορές, συνδιαμορφώνουν τις στρατηγικές πολιτικές ανάπτυξης της χώρας.

Μια παλιά, αλλά επίκαιρη αφίσα του ΣΥΡΙΖΑ...

Οι βλάκες, ξέχασαν να κάψουν και τον μερκελικό ΑΝΤ1!...

Αναδημοσιεύουμε ως σχολιασμό της εικόνας το παρακάτω κείμενο από το  "Νόστιμον ήμαρ"

Ανάβεις φωτιές

Φρένο στην ομαλή μετάβαση της Ελλάδας από τον κομμουνισμό στον μνημονιακό σοσιαλισμό βάζουν οι πυρκαγιές που ξέσπασαν από φυσικά αίτια σε 352 διαφορετικά σημεία ταυτόχρονα.

Σε δηλώσεις τους, οι πυρκαγιές είπαν ότι είναι εξοργισμένες με τον Αλέξη Τσίπρα που έφερε το τρίτο μνημόνιο κι αποφάσισαν να τα γαμήσουν όλα.

Οι φλόγες βρίσκονται αυτήν την ώρα στις παρυφές του Υμηττού, ενώ δίνουν μάχη με τον Στρατηγό Άνεμο ώστε να φτάσουν μέχρι το κέντρο της Αθήνας και να καεί, να καεί το μπουρδέλο η Βουλή.

Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, συνωμότες της δραχμής από την Αριστερή Πλατφόρμα του ΣΥΡΙΖΑ εντοπίστηκαν με μπιτόνια βενζίνης στον Υμηττό, ενώ τους ακολουθούσε κλιμάκιο με επικεφαλής τον Γιάνη Βαρουφάκη και τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, το οποίο πετούσε αναμμένα σπίρτα καίγοντας τα πάντα στο πέρασμά του.

Ο φονιάς με το θύμα αγκαλιά

Ένα απόσπασμα από το κείμενο της Βίκης Σκούμπη "Ο φονιάς με το θύμα αγκαλιά"

Η ιδεολογική ηγεμονία του νεοφιλελευθερισμού και η κυβερνώσα αριστερά

Όμως η κυβερνώσα αριστερά, όχι μόνο δεν έλαβε υπόψη τις ήδη ρητά διατυπωμένες απειλές – βλέπε τις κατόπιν εορτής αποκαλύψεις Βαρουφάκη για από τον Φλεβάρη απροσχημάτιστο εκβιασμό Ντάισελμπλουμ,– αλλά απάντησε στο 61,3% που άφησε έκθαμβη την Ευρώπη αλλά και τον κόσμο ολάκερο, με ‘εθνική συναίνεση’ και ομοψυχία με τις πάσης φύσεως ναιναίκους. Και τι μας έμελλε να ακούσουμε ακόμη; Την αναγκαιότητα να σωθεί η πατρίδα από εθνικό καταστροφή! Σώσαμε την χώρα από την άτακτη χρεοκοπία, μας είπαν. Την χώρα, το έθνος, την πατρίδα… Αλλά για πια πατρίδα μιλάμε; Αυτήν των λαϊκών στρωμάτων ή εκείνη του Μπόμπολα, του Σάλα, του Μαρινάκη, του Λάτση, του Πρετεντέρη, της Τρέμη, του Σταύρο, του Άδωνι και της Ντόρας; Έχουμε άραγε κοινά και όχι αντικρουόμενα συμφέροντα με αυτούς τους κυρίους; Και η υποτιθέμενη κοινότητα συμφερόντων του έθνους επιβάλλει να συνταχθούμε, όλοι μαζί, πέρα λοιπόν από τις διαφορές μας, για την σωτηρία της πατρίδος;

Good bye Tsipras!

Αναδημοσίευση από το "RProject"

Του Ηλία Ιωακείμογλου

Οι ανα­λύ­σεις και της πλειο­ψη­φί­ας του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ σχε­τι­κά με τη φύση της Ευ­ρω­ζώ­νης και πώς να την αλ­λά­ξου­με, απο­δεί­χθη­καν εκτός τόπου και χρό­νου, ανε­δα­φι­κές και ρο­μα­ντι­κές. Κακή εκτί­μη­ση των δυ­νά­με­ων του αντι­πά­λου, ανό­η­τη επι­μο­νή στη στρα­τη­γι­κή της διαρ­κούς άμυ­νας, αυ­τα­πά­τες για τη δύ­να­μη της λο­γι­κής ως δια­πραγ­μα­τευ­τι­κό όπλο, στα­δια­κή και συ­νε­χής υπο­χώ­ρη­ση στις απαι­τή­σεις του αντι­πά­λου, ιστο­ρι­κή ήττα της Αρι­στε­ράς όλα ανά­γο­νται στη λαν­θα­σμέ­νη στρα­τη­γι­κή του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, στη λαν­θα­σμέ­νη αντί­λη­ψη της πλειο­ψη­φί­ας του για τη φύση της Ευ­ρω­ζώ­νης.

Τι ακρι­βώς ητ­τή­θη­κε;

Πιο συ­γκε­κρι­μέ­να, αυτό που ητ­τή­θη­κε ήταν η στρα­τη­γι­κή της προ­ο­δευ­τι­κής με­ταρ­ρύθ­μι­σης της νο­μι­σμα­τι­κής ένω­σης της Ευ­ρώ­πης. Η ιδέα δη­λα­δή ότι το αντι­δη­μο­κρα­τι­κό τε­ρα­τούρ­γη­μα που είναι η Ευ­ρω­ζώ­νη θα μπο­ρού­σε να αλ­λά­ξει, είτε με μοχλό την εκ­με­τάλ­λευ­ση των εσω­τε­ρι­κών της αντι­θέ­σε­ων (αρι­στε­ρή εκ­δο­χή της στρα­τη­γι­κής) είτε με όπλο τη λο­γι­κή και τα επι­χει­ρή­μα­τα (δεξιά εκ­δο­χή). Βε­βαί­ως, αυτή που τέ­θη­κε σε δο­κι­μα­σία και ητ­τή­θη­κε, είναι η δεξιά εκ­δο­χή της στρα­τη­γι­κής της προ­ο­δευ­τι­κής με­ταρ­ρύθ­μι­σης της νο­μι­σμα­τι­κής ένω­σης, όπως αυτή εκ­φρά­ζε­ται από την ηγε­τι­κή ομάδα. Η ήττα επήλ­θε όταν η δια­πραγ­μά­τευ­ση προ­σέγ­γι­σε το κα­τώ­φλι αντο­χής της Ευ­ρω­ζώ­νης, αλλά η ηγε­σία του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δεν θέ­λη­σε να το ξε­πε­ρά­σει για να προ­χω­ρή­σει στην ανα­τρο­πή των κα­τε­στη­μέ­νων πο­λι­τι­κών ισορ­ρο­πιών: απλώς δεν είχε την επι­θυ­μία, δεν ήταν στα σχέ­διά της, δεν ήταν φτιαγ­μέ­νη για κάτι τέ­τοιο. Και αυτό που απο­μέ­νει ως κα­τα­κά­θι είναι ένα πο­λι­τι­κό πτώμα που πολ­λοί σύ­ντρο­φοι θέ­λουν να δια­τη­ρή­σουν στην κυ­βέρ­νη­ση σαν το νεκρό Εl Cid που δε­μέ­νος πάνω στο άλογο σκόρ­πι­σε τον τρόμο στους εχθρούς. Ξε­χνούν ότι στην ται­νία ο Cid είχε ηρω­ι­κό θά­να­το…