(Μια απάντηση στο άρθρο της "εφημερίδας των Συντακτών": Μόνο πολιτική και ευρωπαϊκή λύση)
Το ΔΝΤ ήρθε στη χώρα μας – παραβιάζοντας τις καταστατικές του αρχές – όχι για να σώσει το νόμισμά της, αλλά προκειμένου να σώσει μια νομισματική ένωση, την ΟΝΕ. Αν πράγματι κινδύνευε το ευρώ, τότε τα μέτρα και η βοήθεια που προσέφερε θα έπρεπε να καταμεριστούν εντός της ΟΝΕ και όχι μόνον στη χώρα μας. Αν δεν κινδύνευε το ευρώ, δεν είχε κανένα λόγο να ανακατευτεί στις εσωτερικές υποθέσεις της ΟΝΕ. Η δημοσιονομική πολιτική εντός της ΟΝΕ είναι εσωτερική της υπόθεση. Η εμπλοκή του ΔΝΤ εξυπηρετούσε τα σχέδια των επιτελείων της ΕΕ, ώστε να μην επιβαρυνθεί το ευρώ και το κόστος της πολιτικής να το χρεωθεί αποκλειστικά η χώρα μας.
Το ΔΝΤ προβάλλει επίσης μια σημαντική θέση που αμφισβητείται από τις πολιτικές των επιτελείων της ΕΕ. Ότι δηλαδή το χρέος της χώρας δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί και θα πρέπει να γίνει αναδιάρθρωση. Η “ευρωπαϊκή λύση” αντίθετα στηρίζεται σε πολιτικές που αποβλέπουν να εξασφαλίσουν την εξυπηρέτηση του χρέους. Η σημερινή στάση του ΔΝΤ είναι στην πραγματικότητα μια μορφή πίεσης προς τα επιτελεία της ΕΕ, ότι θα πρέπει η κρίση χρέους της χώρας μας που απειλεί την ΟΝΕ, να διευθετηθεί με λύσεις εντός της ΟΝΕ.