ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΓΕΝΙΚΑ ΕΠΙΤΕΛΕΙΑ!
Αγωνιζόμαστε για την "ΣΥσπείρωση της ΡΙΖοσπαστικής Αριστεράς" στην κατεύθυνση της κοινής δράσης στους μαζικούς χώρους και τα κοινωνικά κινήματα, και παράλληλα για την πολιτική της συγκρότηση σε ένα ενιαίο αμεσοδημοκρατικό πολιτικό φορέα

Τρίτη 1 Οκτωβρίου 2013

Παρακολουθώντας τις συλλήψεις της Χρυσής Αυγής: Διαπιστώσεις και προβληματισμοί

Το ανεπανάληπτο θέαμα της σύλληψης σε ζωντανή μετάδοση του ηγετικού πυρήνα της Χρυσής Αυγής επιταχύνει τις πολιτικές εξελίξεις. Αυτές όμως θα καθοριστούν και από την επαύριο των Γερμανικών εκλογών και από το τι θα κομίσουν από τις ΗΠΑ Σαμαράς και Βενιζέλος. Δεν θα υπήρχε για την κυβέρνηση Σαμαρά καλύτερη στιγμή από τη σημερινή για προκήρυξη εκλογών με μονομερή αντι-Χρυσαυγίτικη ατζέντα και τον ίδιο σε ρόλο εγγυητή της δημοκρατίας, θέτοντας το δίλημμα “σταθερότητα ή χάος”, μετατοπίζοντας τη συζήτηση από το κοινωνικό και οικονομικό αδιέξοδο στην υπεράσπιση των θεσμών. Όμως τα ποντίκια χορεύουν όταν λείπουν οι γάτες που εν προκειμένω είναι οι δανειστές, ο υπερατλαντικός παράγοντας και η επανεκλεγείσα καγκελάριος. Η ηχηρή σφαλιάρα που εισέπραξε ο ΓΑΠ στις Κάνες από το δίδυμο Μέρκελ – Σαρκοζί, δημιουργεί κακό προηγούμενο για το αν θα επιτραπεί στον Σαμαρά να παίξει ένα τέτοιο παιχνίδι πολιτικής επιβίωσης, βάζοντας σε ρίσκο το πρόγραμμα της τρόικας.

Mε ποια στρατηγική θα αντιμετωπίσουμε τη Χρυσή Αυγή;


Ούτε συνταγματικό τόξο ούτε αντιμνημονιακό μπλοκ ούτε «διπλό δημοψήφισμα».

Χρειάζεται η επεξεργασία μιας σύνθετης πολιτικής πρότασης που δεν μπαίνει σε διλήμματα που άλλοι έχουν επιλέξει, αλλά παίρνει την πρωτοβουλία να χαράξει η ίδια μια νέα πολιτική γεωγραφία και να βάλει με τον δικό της τρόπο διλήμματα στους άλλους

Αναδημοσίευση από την "αυγή"
Του Αντώνη Λιάκου*

Η αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής χρειάζεται να είναι προσεκτική, γιατί ενδέχεται να προκαλέσει απροσδόκητα αποτελέσματα που θα στραφούν σαν μπούμερανγκ εναντίον της δημοκρατίας. Η έως τώρα ανοχή ή η αδιαφορία απέναντι στη Χρυσή Αυγή, η έλλειψη ενός σαφούς ιδεολογικού μετώπου δεν πρέπει να οδηγήσει σε αποτελέσματα που θα έχουν ως συνέπειες αμφισβητούμενες συνταγματικές πράξεις. Με δυο λόγια, η αμέλεια δεν δικαιολογεί την πρεμούρα που παραβιάζει τυπικές διαδικασίες, ούτε η εγκληματική ιδεολογία και πράξη της Χ.Α. δικαιολογεί το «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» εναντίον της. Ο κύβος έχει ριφθεί με τη σύλληψη της ηγεσίας της Χρυσής Αυγής, το ζήτημα είναι η αποναζιστικοποίηση των μυαλών των οπαδών της. Η αποφασιστική μάχη εναντίον της Χρυσής Αυγής θα είναι πολιτική, όχι απλώς νομική. Η πολιτική ήττα της θα θωρακίσει τη δημοκρατία. Διαφορετικά, κινδυνεύουμε να κατέβουμε ένα-ένα, και κατρακυλώντας, τα σκαλοπάτια της εκτροπής και μιας άγριας ανεξέλεγκτης σύγκρουσης. Ο κίνδυνος δεν έχει παρέλθει. Χωρίς τον σχολαστικό σεβασμό του Συντάγματος και της νομοθεσίας της δημοκρατίας, η υπεράσπιση του λεγόμενου «συνταγματικού τόξου» είναι προπέτασμα καπνού. Το ζήτημα αυτό απασχολεί τον κόσμο, τους συμπολίτες μας που μάχονται τον φασισμό καθημερινά, στο σχολείο, στους τόπους δουλειάς, στις γειτονιές. Αντιμετωπίζουν το δίλημμα: Θα πολεμήσουμε τη Χρυσή Αυγή με το συνταγματικό τόξο ή εμβαθύνοντας την αντιμνημονιακή πάλη;

Καταρχήν αυτή η έννοια "συνταγματικό τόξο" είναι καθυστερημένο αντίγραφο από την Ιταλία και χρησιμοποιήθηκε για να αποκλείσει τους νεοφασίστες του MSI και να περιγράψει τα κόμματα της Ιταλίας μετά τη συντριβή του Μουσσολίνι. Αυτή η δημοκρατία έγινε σκόνη από τα σκάνδαλα και οι νεο- ή μετα-φασίστες έγιναν συνεταίροι του Μπερλουσκόνι. Ο όρος έπαψε πλέον να χρησιμοποιείται, ώσπου τον θυμηθήκαμε στην Ελλάδα. Πολλοί τον θεωρούν ως κολυμβήθρα του Σιλωάμ, μέσα στη Ν.Δ. και το ΠΑ.ΣΟ.Κ., Σαμαράς και Βενιζέλος επιδιώκουν μια δημοκρατική αναβάπτιση.

Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου 2013

Είναι νίκη του λαϊκού κινήματος οι συλλήψεις των χρυσαυγιτών;



Ο φετινός Σεπτέμβρης ήταν “θερμός” μήνας, όχι όμως όπως τον είχαν φανταστεί στα θερινά τους όνειρα τα επιτελεία της Αριστεράς: Σκληρούς εργατικούς αγώνες ανέμεναν και συλλήψεις αγωνιστών, όχι χρυσαυγιτών. Εύλογη λοιπόν η αμηχανία που επικρατεί στους χώρους της Αριστεράς από τις πρόσφατες εξελίξεις που πυροδοτήθηκαν από την κυβερνητική απόφαση για την αντιμετώπιση της χρυσής αυγής με τις διατάξεις του ποινικού κώδικα (τρομονόμος). Όμως, όταν ο φόβος γίνεται συνοδός αυτής της αμηχανίας της Αριστεράς, τότε οδηγεί στην πολιτική απραξία. Η Αριστερά σήμερα είναι απλός θεατής των εξελίξεων...

Χαρακτηριστικό δείγμα αυτής της κατάστασης ήταν η στάση που κράτησε απέναντι στην δολοφονία του Π. Φύσσα. Το πρώτο πράγμα που περίμενε κανείς από την Αριστερά ήταν να βγάλει αμέσως τον κόσμο στον δρόμο και να πρωτοστατήσει σε ένα μαζικό συλλαλητήριο στο κέντρο της Αθήνας. Αμ δε! Φοβούμενη έναν νέο “Δεκέμβρη” έκανε ότι πέρναγε από το χέρι της να αποφευχθεί αυτό το ενδεχόμενο. Και όταν μετά από μεγάλη καθυστέρηση – αφού είχαν οργανωθεί ανάλογα συλλαλητήρια σε πρωτεύουσες άλλων χωρών – οργανώθηκε και στην Αθήνα συλλαλητήριο, η Αριστερά φρόντισε ώστε να εξαληφθεί κάθε συγκρουσιακό και αγωνιστικό περιεχόμενο, αλλά και και να έχει περιορισμένη μαζικότητα. Το πρωί - πρωί, ο κόκκινος σίφουνας του ΚΚΕ (ψεκάστε – σκουπίστε – τελειώσαμε) έκανε την δική του παρέλαση. Το απόγευμα, ο Αλέξης Τσίπρας ως νέος Χατζησωκράτης[1] πήρε ένα κομμάτι από τον ΣΥΡΙΖΑ και το πήγε στο Κερατσίνι. Οι φοβισμένοι “νοικοκυραίοι” του ΣΥΡΙΖΑ που πήγαν στο συλλαλητήριο, έπαιζαν το δικό τους βιολί στο ΣΥΝΤΑΓΜΑ, την ώρα που γινόταν η πορεία προς τα γραφεία της “χρυσής αυγής” στην Μεσογείων...

Παρασκευή 27 Σεπτεμβρίου 2013

Ο στρατός και η χρυσή αυγή....


Οι εικόνες μιλάνε μόνες τους, δεν χρειάζονται σχόλια:


Μια ματιά και εδώ:

Πέμπτη 26 Σεπτεμβρίου 2013

Συνωμοσιολογίες και πτώση απ' τα σύννεφα


Αναδημοσίευση από την "εφημερίδα των συντακτών"
Της Άντας Ψαρρά.


Οι θεωρίες που αποδίδουν αορίστως ευθύνες στους πολιτικούς, τους ξένους και τους «σιωνιστές» αποτελούν δεκανίκι της μνημονιακής κυβέρνησης και της Ακροδεξιάς.

Από τότε που εμφανίστηκε ο όρος «πολιτική αξιοποίηση» στην πολιτική σκηνή έπαψαν να έχουν πολιτική σημασία τα ακραία περιστατικά. Η ανάποδη σκέψη αναλυτών (αριστερών και δεξιών) ότι μια δολοφονία από τη Χ.Α. ενός Eλληνα (μια και για τις δολοφονίες μεταναστών δεν γίνεται λόγος) βοηθάει πολιτικά μια αδύναμη κυβέρνηση και άρα… ίσως ακόμα και να προέρχεται από κυβερνητικούς θύλακες (διότι διαφορετικά σε τι χρησιμεύει μια τέτοια σκέψη;) ακυρώνει τελικά κάθε αντίδραση. Το αν «βοηθάει» ένας φόνος από τα τάγματα εφόδου των ναζιστών την κυβέρνηση σε ψήφους και στην επίθεση στα εργατικά κινήματα και το αν -κατά συνέπεια- μπορεί να αποδοθεί ο φόνος σε «κέντρα» ή σε ψεκασμούς (καμιά διαφορά δεν υπάρχει σε αυτές τις βαθυστόχαστες αναλύσεις) ή στα σιωνιστικά συμφέροντα, δεν μπορεί να τεκμηριώνει το οποιοδήποτε πολιτικό επιχείρημα. Διαφορετικά, τι νόημα έχουν η κοινωνική αντίσταση και οι εκκλήσεις για σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα και στους θεσμούς (όσο αυτοί υπάρχουν);

Τρίτη 24 Σεπτεμβρίου 2013

Όταν η “χρυσή αυγή” δημοσιεύει άρθρα από το ΠΡΙΝ...


Ανέλπιστους συμμάχους στο χώρο της Αριστεράς βρίσκει αυτές τις μέρες η “χρυσή αυγή”. Χθες είχε τον Τάκη Φωτόπουλο. Περισσότερα γι' αυτό το θέμα εδώ:

Σήμερα το κείμενο «ΕΕ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ απειλούν τη Δημοκρατία» του  Γ. Δελαστικ που δημοσιεύτηκε στο ΠΡΙΝ, το λάτρεψε η Χρυσή Αυγή και γράφει γιαυτό ύμνους στην ιστοσελίδα της:


Ο Γιώργος Δελαστίκ είναι γνωστός «αντιφασίστας», επομένως δεν τίθεται κανένα ζήτημα συμπάθειας για την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ. Με κείμενό του στο διαδίκτυο υπό τον τίτλο «ΕΕ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ απειλούν τη Δημοκρατία», ο Δελαστίκ αναφερόμενος στην υπόθεση Φύσσα γράφει ότι «από πολιτική σκοπιά πολύ δύσκολα μπορεί κανείς να υποθέσει ότι την εντολή δολοφονίας την έδωσαν ηγετικά στελέχη πρώτης γραμμής του κόμματος στο οποίο ανήκει ο δράστης».
Ο Δελαστίκ λέει το αυτονόητο. Αυτό ακριβώς, το οποίο μέσα στην απύθμενη λάσπη που εκτοξεύουν τα τσοντοκάναλα και οι βρωμοφυλλάδες της διαπλοκής κάνουν ότι δεν βλέπουν οι «ανεξάρτητοι» δημοσιογράφοι. Τι θα μπορούσε να κερδίσει η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ από μια τέτοια ιστορία; Τίποτα απολύτως. Γι' αυτό και προσπαθούν καθημερινά με απίστευτες ιστορίες γι' αγρίους, ανύπαρκτες συνεντεύξεις δήθεν πρώην και νυν (!) μελών και σενάρια επιστημονικής φαντασίας να συντηρήσουν το ανήθικο και άνοστο αυτό παραμύθι περί εμπλοκής της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ στην εγκληματική αυτή ενέργεια.
Για να δούμε ποίος θα είναι ο επόμενος...

Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου 2013

Τα άρθρα 187 και 195 του Π.Κ. ως εργαλεία για την ρύθμιση των ενδοαστικών αντιθέσεων...


Μια κατηγορία εγκλημάτων
από πρόθεση κατά
της ανθρώπινης ζωής
προβάλλονται ως
παραδείγματα προς μίμηση
και οι εγκληματίες
τιμώνται ως ήρωες...
Η Χρυσή Αυγή, στον βαθμό που αποτελεί εγκληματική συμμορία, δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί χωρίς την αστυνομία και τη δικαιοσύνη. Το κίνημα, οι αντιφασίστες, οι ευαισθητοποιημένοι πολίτες μπορούν να κάνουν πολλά, αλλά δεν μπορούν να γίνουν ανακριτικοί υπάλληλοι, αστυνόμοι και δικαστές, κυνηγοί που θα εντοπίζουν τους δράστες, θα τους συλλαμβάνουν και νθα τους τιμωρούν. Είναι και αδύνατον και επικίνδυνο. Ωστόσο, εδώ υπάρχει μια μεγάλη αντίφαση: Η αστυνομία και (σε μικρότερο βαθμό) η δικαιοσύνη –αυτές οι ίδιες, που είναι τόσο σημαντικές για την αντιμετώπιση των νεοναζί– είναι αποδεδειγμένα διαβρωμένες από τη Χρυσή Αυγή, με τη σιωπηρή ανοχή ή υποστήριξη της κυβέρνησης. Διαβάσαμε, λ.χ. ότι στο σημείο της δολοφονίας μια ολόκληρη ομάδα ΔΙΑΣ παρακολουθούσε άπραγη· ότι, λίγες μέρες πριν, σε έρευνα σε τοπικά γραφεία της Χρυσής Αυγής (για την επίθεση στο Πέραμα) αστυνομικοί και εισαγγελείς τράπηκαν σε φυγή όταν εμφανίστηκε μαινόμενος Χρυσαυγίτης βουλευτής. Στο βαθμό που ισχύουν, εικονογραφούν εφιαλτικά το αδιέξοδο… Γιατί, αν δεν κοπεί αυτός ο δεσμός, δεν μπορεί να υπάρξει αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής.
(Από το κείμενο:“Έγκλημα. Και τιμωρία;” της ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΩΝ ΕΝΘΕΜΑΤΩΝ)

Σάββατο 21 Σεπτεμβρίου 2013

Εμείς λέμε ότι η ΝΔ του Σαμαρά και η Χρυσή Αυγή είναι το ίδιο πράγμα



Αναδημοσίευση από την "αυγή"
Του Γιώργου Ανανδρανιστάκη

«Εμείς λέμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και η Χρυσή Αυγή είναι το ίδιο πράγμα», δήλωσε εντός του Κοινοβουλίου ο γενικός γραμματέας του Υπουργικού Συμβουλίου και στενός, πιο στενός δεν γίνεται, συνεργάτης του Σαμαρά Τάκης Μπαλτάκος. Τολμάει να ταυτίζει την Αριστερά με τους ναζί η ΝΔ του Σαμαρά, η ΝΔ του Μπαλτάκου, που γυρνάει στους διαδρόμους και απειλεί ότι, αν χρειαστεί, ο Αντώνης θα κυβερνήσει μαζί με τη Χρυσή Αυγή; Του Μπαλτάκου που γράφει ιστορικά μυθιστορήματα για την Κρυπτεία, για τη συνήθεια δηλαδή των αρχαίων σπαρτιατών να μαχαιρώνουν κρυφά και μέσα στη νύχτα δούλους. ‘Ο, τι κάνουν δηλαδή οι χρυσαυγίτες με τους μετανάστες και όχι μόνο με τους μετανάστες.

Μιλάει η ΝΔ του Μάκη Βορίδη, που τον είχε χρίσει μέσα από τη φυλακή ο Γεώργιος Παπαδόπουλος γραμματέα της νεολαίας της ΕΠΕΝ. Του Βορίδη που κυνηγούσε αριστερούς φοιτητές με το τσεκούρι, που κυκλοφορούσε με μπότες και στολή παραλλαγής, που χαιρετούσε ναζιστικά τον Μιχαλολιάκο σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας

Για τη διάχυση των απεργιακών αγώνων




Ξαναβρίσκουμε το νόημα των μικρών δράσεων. Οι μεγάλες γίνανε παιχνίδι στα χέρια των ηγεσιών. Αυτές έχουν τις δικές τους πολιτικές ατζέντες και καλούν τον κόσμο σε μίζερες, νομοταγείς και άσφαιρες 24ωρες και 48ωρες απεργίες χωρίς προοπτική...

Προκήρυξη 
συλλογικότητας καθηγητών, δασκάλων, ανέργων και αλληλέγγυων που μοιράστηκε στις πορείες και σε συνελεύσεις εκπαιδευτικών.  Η συλλογικότητα συναντιέται κάθε Δευτέρα στις 7 μμ, στο ΕΜΠ.

«Θα χυθεί αίμα!»

Μ’ αυτή την απειλητική λακωνική φράση, ένας από τους πολλούς διατεταγμένους στην υπηρεσία του κεφαλαίου υπουργούς των τελευταίων ετών –στη συγκεκριμένη περίπτωση ο υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης Λοβέρδος– είχε εγκαινιάσει στις αρχές του 2010 τα μέτρα λιτότητας που μέσα σε τρία χρόνια θα εξελίσσονταν σε μέτρα πλήρους απαξίωσης της εργασιακής μας δύναμης και γενικευμένης φτωχοποίησης και ταπείνωσης.

Πράγματι, τόσο το εν λόγω σκουπίδι όσο και όλοι οι συνάδελφοί του που τον διαδέχτηκαν σ’ αυτό το πόστο φρόντισαν να κάνουν πράξη τα λόγια του:

Πέμπτη 19 Σεπτεμβρίου 2013

Το Κράτος δολοφόνησε τον Παύλο Φύσσα...




Η Κυβέρνηση είναι η μόνη υπεύθυνη για την δολοφονία του Π. Φύσσα. Η εκτέλεση τελέστηκε με την επιτήρηση κρατικών οργάνων (4 αστυνομικών της ομάδας ΔΙΑΣ) που παρείχαν προστασία στον φυσικό αυτουργό κατά την εκτέλεση της δολοφονίας. Η "χρυσή αυγή" είναι ένας πολιτικός μηχανισμός που εκπορεύεται από το βαθύ κράτος των κατασταλτικών μηχανισμών και του δικαστικού σώματος. Εκεί βρίσκεται το πραγματικό πολιτικό κέντρο της "χρυσής αυγής" και όχι στους φαιδρούς κοινοβουλευτικούς εκπροσώπους της. Υπεύθυνοι για αυτή την κρατική πολιτική βίας με την έννοια της φυσικής και ηθικής αυτουργίας είναι ο ίδιος ο Πρωθυπουργός και ο υπουργός της δημόσιας Τάξης.


ΑΛΛΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ