Εκθεση Ε.Ε.:Σοκ ζήτησης

Απόσπασμα από άρθρο του Ambrose Evans Pritchard της Telegraph, που αναλύει μία έκθεση της Κομισιόν, σύμφωνα με την οποία ένα τμήμα της Ευρώπης είναι παγιδευμένο σε ένα φαύλο κύκλο φτώχειας. Ολόκληρο το άρθρο είναι δημοσιευμένο στο περγάδι (το), εδώ: Εκθεση Ε.Ε.:Σοκ ζήτησης

...Η έκθεση προειδοποιεί ότι δημιουργείται ένα "νέα χάσμα" μεταξύ των χωρών του πυρήνα της ΕΕ και τις χώρες "που δείχνουν παγιδευμένες σε ένα φαύλο κύκλο  μείωσης της  παραγωγής, ραγδαίας αύξησης της ανεργίας, μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος. Το κύμα των πολιτικών λιτότητας εγείρει σημαντικά ερωτήματα σχετικά με τη βιωσιμότητα του κράτους πρόνοιας στην Ευρώπη. " Πράγματι.

Σύμφωνα με τις προβλέψεις, αναμένεται ότι η ευρωζώνη θα συρρικνωθεί κατά 0,2% φέτος, με μια μικρή ανάκαμψη το 2014. Μέχρι τότε, εκατομμύρια άνθρωποι θα έχουν πέσει σε μια  "τεράστια παγίδα φτώχειας ", σύμφωνα με τα ίδια τα λόγια του επικεφαλής της ειδικής ομάδας για την απασχόληση της ΕΕ Laszlo Andor.

Αυτός είναι ο λόγος που ο Gustav Horn - επικεφαλής του γερμανικού Ινστιτούτου IMK και από τους  "πέντε σοφούς " (κορυφαίους  γερμανούς οικονομολόγους) - την περασμένη εβδομάδα ζήτησε τον τερματισμό των βασανιστηρίων της λιτότητας. "Είναι ένας φαύλος κύκλος. Η υπερβολική λιτότητα δεν θα οδηγήσει σε μείωση του χρέους, αλλά το αντίθετο, στην αύξηση του χρέους", είπε.

Ο Δρ Χορν κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο μόνος βιώσιμος τρόπος για να γεφυρωθεί το χάσμα είναι η Γερμανία να επιτρέψει μια πληθωριστική έκρηξη με αύξηση των μισθών κατά 4% για κάποιο χρονικό διάστημα. Έχει δίκιο.

Η μισή Ευρώπη βρίσκεται τώρα σε μια "μεγάλη ύφεση ", λιγότερο έντονη από ό,τι ήταν στις αρχές της δεκαετίας του '30 (η Αμερική είναι μια άλλη ιστορία), αλλά μεγαλύτερης διάρκειας και τελικά πιο βαθιά ριζωμένη...

Ο επίλογος δεν έχει γραφτεί ακόμα…

Ο επίλογος από το κείμενο του Κ. Λαπαβίτσα "Μαθήματα Πολιτικής Οικονομίας σε πρώτο πρόσωπο"

...Η πρόταση της εξόδου από την ΟΝΕ δεν κατάφερε να κυριαρχήσει πολιτικά την τριετία που πέρασε. Είναι όμως βέβαιο ότι λειτούργησε ως ο άλλος πόλος που ξεκαθάρισε το πρόβλημα και ανάγκασε την παράταξη του ευρώ και τους ευρωπαϊστές να διαμορφώσουν τις θέσεις τους. Είναι επίσης βέβαιο ότι έπεισε ένα πολύ σημαντικό ποσοστό του εκλογικού σώματος, ίσως 20%-30%, παρά την συστηματική εκστρατεία κατατρομοκράτησης από πλευράς άρχουσας τάξης και παρά την αδυναμία διαμόρφωσης πολιτικού φορέα που θα την εκφράζει αξιόπιστα. Το ποσοστό αυτό αυτό περιλαμβάνει τα πιο ριζοσπαστικά κομμάτια της ελληνικής κοινωνίας και της πολιτικής ζωής. Είναι αυτοί που καταλαβαίνουν ότι η έξοδος είναι όρος για να λυθεί η κρίση υπέρ των λαϊκών συμφερόντων, αλλά και για να υπάρξει ουσιαστική κοινωνική αλλαγή στην Ελλάδα για πρώτη φορά στον Μεταπόλεμο. Χωρίς έξοδο από το ευρώ θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να γύρει η πλάστιγγα υπέρ του κόσμου της εργασίας, να εκδιωχθεί η διαφθορά που νέμεται την κοινωνική και πολιτική εξουσία στη χώρα, να αναζωογονηθεί η κοινωνία από τα κάτω.

Κάθε άλλο παρά έχουν εκλείψει οι δυνάμεις που είναι έτοιμες να αγωνιστούν για την ριζοσπαστική κοινωνική αλλαγή σε αυτήν τη βάση. Βρίσκονται κατεσπαρμένες κατά μήκος του πολιτικού φάσματος, αλλά και ανάμεσα σε πλατιά στρώματα που έχουν απογοητευτεί από τα πολιτικά κόμματα και την πολιτική ζωή. Η νεολαία ιδίως που φέρει τεράστιο το βάρος της ανεργίας είναι έτοιμη να ακούσει νέες ιδέες για πραγματική ριζοσπαστική αλλαγή. Ο κύριος οργανωμένος όγκος των δυνάμεων αυτών βρίσκεται όμως εντός του ΣΥΡΙΖΑ. Εκεί θα δοθεί η πολιτική μάχη που θα καθορίσει την πορεία της Ελλάδας και της κοινωνίας της τα επόμενα χρόνια. Όσο η "παράταξη του ευρώ" επιτείνει τον κοινωνικό όλεθρο, τόσο μεγαλύτερη θα γίνεται η σημασία αυτής της σύγκρουσης. 

Είναι απολύτως απαραίτητο να συμπαραταχθούν όσοι δεν φοβούνται την έξοδο από την ΟΝΕ και επιζητούν την ριζοσπαστική αλλαγή της χώρας. Αυτό είναι προς το συμφέρον όλων των πολιτικών δυνάμεων που έχουν τέτοια γενική κατεύθυνση, είτε είναι μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, είτε όχι, αλλά και όλων των κοινωνικών δυνάμεων που επιζητούν την απαλλαγή της χώρας από το άγος που την βαραίνει. Μόνο έτσι θα μπορέσουν τα εργατικά και λαϊκά στρώματα να κερδίσουν τον ταξικό πόλεμο που ξέσπασε το 2010...

Συγκυβέρνηση έτοιμη για όλα

Αναδημοσίευση από την "ΑΥΓΗ"

Του Βασίλη Μουλούπουλου

Πιστεύω ότι υπάρχει ένα όριο ανοχής ακόμη και στους πλέον καλόπιστους ψηφοφόρους της Ν.Δ., του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜ.ΑΡ. στην πολιτική και ηθική απαξίωση αυτής της συγκυβέρνησης. Και πιστεύω ότι το ολοκαύτωμα της Ελλάδας και του 90% των κατοίκων της εξάντλησε αυτό το όριο ανοχής.

Δεν είναι πλέον μόνο τα σκάνδαλα και η συγκάλυψή τους. Δεν είναι μόνο η αναλγησία που αναδεικνύει η κυνική συμπεριφορά τους απέναντι και στις πιο ευπαθείς, στις πιο αδύναμες κοινωνικές ομάδες. Δεν είναι μόνο η γενική παράλυση της χώρας.

Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι απλώς ανίκανοι ή λαμόγια. Αυτοί οι άνθρωποι είναι επικίνδυνοι για την επιβίωση της χώρας. Παραχώρησαν, σαν να ήταν προσωπική τους περιουσία (όπως αποκαλύπτει το ΦΕΚ 240 που περιέχει τις πράξεις νομοθετικού περιεχομένου της δανειακής σύμβασης) όλον τον υπόγειο, επίγειο, θαλάσσιο και υποθαλάσσιο πλούτο της Ελλάδας. Από τα αποθέματα χρυσού της ΤτΕ ως τα αποθέματα αερίου και πετρελαίου.

Ποιά ευρήματα από την τελευταία δημοσκόπηση της PUBLIC ISSUE έθαψε η αριστερά και τα αξιοποιεί η κυβέρνηση;

Οξύνεται η ταξική πόλωση αλλά παράλληλα οι πολιτικοί σχηματισμοί της αριστεράς αδυνατούν να εκφράσουν σήμερα πολιτικά τον ένα πόλο αυτής της πόλωσης; Υπάρχει κάμψη του μαζικού κινήματος; Υπάρχει συντηρητική στροφή ενός μεγάλου τμήματος της ελληνικής κοινωνίας;

Αυτά είναι μερικά από τα ερωτήματα απέναντι στα οποία η Αριστερά δεν θα πρέπει να κλείνει τα μάτια της. Οι αυταπάτες για την ύπαρξη μιας εθνικής ενότητας του λαού απέναντι στους ιμπεριαλιστές και σε μια χούφτα ντόπιων μεγαλοαστών που είναι φερεφωνά τους, όχι μόνον κρύβουν τον βαθύ ταξικό χαρακτήρα της κρίσης αλλά τρέφουν και ψευδαισθήσεις για την “επαναστατικοποίηση” διαφόρων μικρομεσαίων στρωμάτων, τα οποία εξαθλιώνονται μέσα απ' αυτή την κρίση. 

Ο παραδοσιακός οικονομισμός της Αριστεράς την εμποδίζει να ανιχνεύσει τους όρους με τους οποίους η κυρίαρχη ιδεολογία σφραγίζει την έντονη ταξική κινητικότητα που συντελείται στη χώρα κάτω από τις πολιτικές των μνημονίων και του ΔΝΤ. Αν η Αριστερά δεν κατορθώσει να αποκτήσει την ιδεολογική ηγεμονία στην κοινωνία, σε τέτοιες συνθήκες κανένα πολιτικό της σχέδιο δεν μπορεί να λειτουργίσει προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων, ακόμα και αν κληθεί να κυβερνήσει...

Αχούρι το γραφείο του πρωθυπουργού!...

το δάπεδο του "πρωθυπουργικού"
γραφείου χρειάζεται ..."συντήρηση"

Παραξενευτήκαμε από τις εικόνες που έδειξαν τα κανάλια από το γραφείο του πρωθυπουργού που δέχτηκε ένοπλη επίθεση. Όχι από το γεγονός ότι όλα τα κανάλια έδειχναν τις ίδιες ακριβώς εικόνες, όπως συμβαίνει στα ολοκληρωτικά καθεστώτα, όπου η πληροφόρηση του κοινού είναι  υπόθεση την οποία  διαχειρίζεται αποκλειστικά η πολιτική εξουσία. Παραξενευτήκαμε από την κενότητα του χώρου, ο οποίος έδινε μια ανάμικτη αίσθηση έκθεσης επίπλων και γκαρσονιέρας. Όταν είδαμε και το δάπεδο, το οποίο ήταν σε άθλια κατάσταση, μας ήρθε στο νου μια κακοσκηνοθετημένη ελληνική ταινία που δείχνει τον Κολοκοτρώνη στο ένα χέρι να κρατάει γιαταγάνι και στο άλλο να φοράει ρολόι...

ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και κα­τα­λή­ψεις

Αναδημοσίευση από την "εποχή"

Του Γιάν­νη Αλμπά­νη

Η ε­βδο­μά­δα ξε­κί­νη­σε με τον κα­λύ­τε­ρο τρό­πο για τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και κλεί­νει με τον χει­ρό­τε­ρο. Τη Δευ­τέ­ρα εί­χα­με δη­λα­δή μια λα­μπρή στιγ­μή, ό­ταν ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ α­ντι­πα­ρα­τέ­θη­κε με­τω­πι­κά με το Mega, το Μπο­μπο­λέι­κο και το ό­λον σύ­στη­μα της δια­πλο­κής. Την Πα­ρα­σκευή ό­μως, εί­δα­με τη με­γά­λη υ­πο­χώ­ρη­ση στο θέ­μα της κα­τα­στο­λής των κα­τα­λή­ψεων, που ση­μα­το­δο­τή­θη­κε α­πό τη συ­νέ­ντευ­ξη στον Real FM του συ­ντρό­φου Τσί­πρα. Αν δεν πρό­κει­ται για ά­στο­χες εκ­φρά­σεις του προ­φο­ρι­κού λό­γου, και ό­ντως η α­πό­φα­ση της η­γε­σίας του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ εί­ναι να α­πο­στα­σιο­ποιη­θεί α­πό τις διω­κό­με­νες αυ­τή τη στιγ­μή κα­τα­λή­ψεις, τό­τε τό­σο το λαϊκό κί­νη­μα  ό­σο και ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ θα μπουν σε σκλη­ρή δο­κι­μα­σία.

Πρώ­τα α­π’ ό­λα, αν δεν α­να­χαι­τι­στεί τώ­ρα η φα­σί­ζου­σα γραμ­μή της κυ­βέρ­νη­σης στο πε­δίο των ε­λευ­θε­ριών, πο­λύ γρή­γο­ρα η ί­δια η Αρι­στε­ρά θα βρε­θεί σε α­σφυ­κτι­κό κλοιό. Χτες ή­ταν οι με­τα­νά­στες, σή­με­ρα οι α­ναρ­χι­κοί, αύ­ριο οι α­ρι­στε­ροί και οι συν­δι­κα­λι­στές. Χτες έ­πρε­πε να κα­τα­δι­κα­στεί η «βία», σή­με­ρα η «α­νο­μία», αύ­ριο ο «ι­δε­ο­λο­γι­κός εξ­τρε­μι­σμός». Χτες ή­ταν στο στό­χα­στρο η ε­ξέ­γερ­ση, σή­με­ρα η πο­λι­τι­κή α­νυ­πα­κοή, αύ­ριο η ό­ποια  πο­λι­τι­κή δρά­ση ε­να­ντιώ­νε­ται στο Μνη­μό­νιο. Αν η κα­τά­λη­ψη ε­νός ε­γκα­τα­λε­λειμ­μέ­νου κι ε­τοι­μόρ­ρο­που σπι­τιού θεω­ρεί­ται πλέ­ον έ­γκλη­μα κα­θο­σιώ­σεως, δεν θα θεω­ρη­θεί το ί­διο και μια κα­τά­λη­ψη ε­πι­χεί­ρη­σης α­πό α­πλή­ρω­τους ερ­γα­ζό­με­νους ή ε­νός ά­δειου κτι­ρίου α­πό ά­στε­γους; Κι αν κα­τα­δι­κά­ζου­με την «α­νο­μία» (sic) εν γέ­νει, πώς μπο­ρού­με να υ­πε­ρα­σπι­στού­με τα κι­νή­μα­τα «Δεν Πλη­ρώ­νω» ή τις ε­πα­να­συν­δέ­σεις ρεύ­μα­τος στα σπί­τια αυ­τών των  φτω­χο­διά­βο­λων που πα­λεύουν για την ε­πι­βίω­ση; Το έ­χου­με ξα­να­πεί πολ­λές φο­ρές: η υ­πο­χω­ρη­τι­κό­τη­τα α­πέ­να­ντι στις ε­πι­θέ­σεις του τα­ξι­κού α­ντι­πά­λου δεν τον κα­τα­πραΰνει, αλ­λά τον ο­δη­γεί στην α­πο­θρά­συν­ση.  Όποιος παίρ­νει τα λί­γα, θα ζη­τή­σει και τα πε­ρισ­σό­τε­ρα. Ήδη ο Πρε­τε­ντέ­ρης ε­πι­τί­θε­ται στα… τρο­μο­κρα­τι­κά δη­μο­σιεύ­μα­τα του left.gr με στό­χο τη φί­μω­ση της ι­στο­σε­λί­δας. Ένα νέο ι­διώ­νυ­μο αρ­χί­ζει να κά­νει την εμ­φά­νι­σή του.

Aπό την Kukutza στην villa Amalias...

Αλληλεγγύη σε όλους όσους πραγματώνουν συλλογικά τα όνειρά τους και αγωνίζονται για μία ζωή πέρα από τον καπιταλισμό

Τον Σεπτεμβρη 2011 η Ισπανική αστυνομία εισέβαλλε στο χώρο της κατάληψης της Kukutza...
Περισσότερα εδώ:Αλληλεγγύη στην Kukutza

αριστερό φλας και ...δεξιά στροφή από το “αριστερό ρεύμα”...

Να ενταχθεί στις τάξεις του κάλεσε το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ρωσίας τον Γάλλο ηθοποιό Ζεράρ Ντεπαρντιέ, ο οποίος πρόσφατα απέκτησε ρωσικό διαβατήριο.

«Σήμερα έστειλα στον Ντεπαρντιέ μια επίσημη επιστολή προτείνοντας του να γίνει μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ρωσικής Ομοσπονδίας (ΚΚΡΟ)», δήλωσε ο επικεφαλής της τοπικής οργάνωσης του κόμματος στη Μόσχα, Βαλέρι Ράσκιν

(από το κρατικό πρακτορείο ειδήσεων Ria Novosti της Ρωσίας)

Οι πραγματικές διαχωρίστηκες γραμμές ανάμεσα την «αριστερά» και την «δεξιά» του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ είναι τελείως διαφορετικές από αυτές που προσπάθησαν να αναδείξουν οι ανταγωνισμοί των μηχανισμών στο εσωτερικό του κατά τις εργασίες της πρόσφατης 1ης Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης. Βρίσκονται ανάμεσα στην προτεραιότητα της ανάπτυξης του μαζικού κινήματος και τον κυβερνητισμό. 

Τις τελευταίες μέρες βρισκόμαστε μπροστά σε μια πλήρη σύμπλευση του Αριστερού Ρεύματος/Αριστερής Πλατφόρμας με την ηγετική ομάδα του Α. Τσίπρα. Το Αριστερό Ρεύμα μάλιστα λαμβάνει πιο συντηρητικές θέσεις από την επίσημη γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ για τα τελευταία γεγονότα που ακολούθησαν την ανακατάληψη της Βίλλα Αμαλίας και θυμίζει την στάση της ομάδας του Φ. Κουβέλη στα γεγονότα του “Δεκέμβρη”, γαρνιρισμένη με γιρλάντες δανεισμένες από την κουκουέδικη προπαγάνδα. Αρκεί ο αναγνώστης να ρίξει μια ματιά στο κείμενο που δημοσιεύτηκε στην “ίσκρα” με τον τίτλο: ΒΙΛΛΑ ΑΜΑΛΙΑΣ: ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟ ΣΧΕΔΙΟ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ! και στην ανακοίνωση της “Ανοικτής Πόλης” για να αντιληφθεί αυτές τις διαφορές. Μεταξύ άλλων γράφει η “ισκρα”:

Με τρόπο που θα ζήλευε ακόμα και ο Γκέμπελς, το εγχώριο κατεστημένο επιχειρεί να συσκοτίσει τα φλέγοντα ζητήματα που εξαθλιώνουν τους εργαζόμενους, τα λαϊκά στρώματα και τη νεολαία, όπως το όργιο φοροδιαφυγής και φοροαποφυγής που αναδύεται από την υπόθεση της λίστας Lagarde και το πολιτικό πλαίσιο που τα θρέφει, τη νέα φοροεπιδρομή που επιχειρείται μέσα από το φορολογικό νομοσχέδιο που ψηφίζεται τις επόμενες μέρες στη Βουλή κ.α.

Ελευθεροτυπία «ειδικού σκοπού»...

Αναδημοσίευση από την "εφημερίδα των συντακτών"

Του Δημήτρη Ψαρρά

 Η εφημερίδα που κυκλοφόρησε χτες με τον τίτλο «Ελευθεροτυπία», σύμφωνα με προχτεσινή ανακοίνωση της Χ. Κ. Τεγόπουλος προς το Χρηματιστήριο, εκδίδεται «βάσει σύμβασης έργου που υπεγράφη με την εταιρεία Τρίτη Oψη Α.Ε., η οποία αναλαμβάνει με δικά της έξοδα την επανέκδοση και θα ανταποδίδει στη Χ. Κ. Τεγόπουλος Εκδόσεις ΑΕ ποσοστό 90% των καθαρών της κερδών».

Μάθαμε λοιπόν έτσι στο παρά πέντε την επωνυμία της μυστηριώδους εταιρείας που μέχρι πριν από λίγες μέρες καλούσε κάποιους «επίλεκτους» εργαζόμενους να υπογράψουν μια σύμβαση στην οποία δεν αναφερόταν καν το όνομά της. Τελικά, κάτω από τις γνωστές συνθήκες, υπέγραψε αυτή τη σύμβαση ένα μικρό ποσοστό (κάτω του 10%) από τους πρώην εργαζόμενους της «Ελευθεροτυπίας», παρά την προτροπή τής ΕΣΗΕΑ (και άλλων συνδικαλιστικών ενώσεων) να μην αποδεχτούν τη μεθόδευση αυτή που μόνο σκοπό είχε «τη διάσπαση των εργαζομένων, την απαλλαγή τής Χ. Κ. Τεγόπουλος από ένα μέρος αυτών, και την κατάργηση των όρων αμοιβής και εργασίας της συλλογικής σύμβασης που εξακολουθούν να ισχύουν για όλους τους εργαζόμενους».

Ω Αλληλέγγυε, Πού Είσαι;

Αναδημοσίευση από το "mao.gr"

Ο αλληλέγγυος σκορπιός δαγκώνει την ουρά του

Αλληλέγγυε/αλληλέγγυα,γιατί είσαι εδώ; Τι θέλεις;Πεθαίνεις να μάθεις τα τελευταία νέα για την πορεία απελευθέρωσης των συλληφθέντων και των κοινωνικών χώρων; Βάδισες μαζί μας τα τελευταία χρόνια;Παρατήρησες πόσοι πολλοί αριστεροί στήριξαν ηλεκτρονικά το κάλεσμα συμπαράστασης στους συλληφθέντες αλλά πόσο λίγοι βρέθηκαν στην πραγματικότητα χθες το βράδυ έξω από τη ΓΑΔΑ;

Επίδοξε αντιφασίστα/αντιφασίστρια.γιατί είσαι μαζί μας; Τι ψάχνεις; Μια αφορμή για να βγεις από το κελί σου ή μια αφορμή να κουρνιάσεις για τα καλά μέσα σε αυτό;

Και αν δεν ήσουνα μαζί μας, μήπως ανεχόσουν τόσα χρόνια τον μπαμπά σου που προσπαθούσε να επικοινωνήσει με τον βουλευτή από την Καλαμάτα για να σου βρει μια δουλίτσα; Εχει σημασία;

Διάβασες μήπως την ανακοίνωση του ΚΚΕ; Συμφωνείς ότι η κατάληψη στην Αγίου Κωνσταντίνου, στα γραφεία της αριστερά της ευθύνης (που τη φτύνεις), ήταν απαράδεκτη; Μήπως ο Περισσός φοβάται κατάληψη και στα δικά του γραφεία από τους απολυμένους του 902 και του Ριζοσπάστη; Μήπως φοβάται ότι δεν έχει πια το μονοπώλιο της αντίστασης; Χρειαζόταν να πει ότι την «καταδικάζει»; Δεν αρκούσε να πει ότι δεν συμφωνεί Συμφωνείς ότι αυτές οι ενέργειες δίνουν προσχήματα και επιχειρήματα στην κυβέρνηση να κλιμακώσει τον αυταρχισμό κατά του λαϊκού κινήματος; Τι ενοχλεί τον Περισσό; Το ότι τα παιδιά στρέφονται στην αναρχία, ενώ σήμερα το ΣΑΣΑ (Συντονιστικό Αγώνα Σχολείων Αθήνας) είναι ένα φάντασμα του παλιού εαυτού του; Θυμάται κανείς τον μικρό Γαβρήλη που έλεγε «εμείς δεν θα κάνουμε συμφωνία της Βάρκιζας;» Ξέρει κανείς τι κάνει σήμερα; Και ο Περισσός το κάνει από τη μικροπρεπή και ιδιοτελή σκοπιά της μικρής ιδιοκτησίας και του κομματικού πατριωτισμού ή από την αλτρουιστική σκοπιά της υπεράσπισης των μακροπρόθεσμων συμφερόντων της εργατικής τάξης, ακόμα και εκείνων που δεν συμφωνούν μαζί του;