Έλληνας με το μέτρο

 Αναδημοσίευση από το "rednotebook"

Της Άντας Ψαρρά

«Είμαστε πολλοί, είμαστε ανεξάρτητοι, είμαστε Έλληνες» (Πάνος Καμμένος)

«Υπάρχει Έλληνας (ακροατής) που να θύμωσε επειδή έβρισε (σ.σ. ο Τράγκας) τη Μέρκελ (σ.σ. ο χαρακτηρισμός ήταν ξεκωλιάρα), την περίοδο που μας ξεφτιλίζει η Γερμανία...;» (Νίκος Χατζηνικολάου) [1]

«Όμως ο κ. Παπανδρέου είχε ήδη ξεκινήσει τη συνωμοσία του εναντίον του ελληνικού λαού από το καλοκαίρι του 2009[…] Φυσικά οι Έλληνες συνεργάτες τους που έχουν ήδη καταδικαστεί στη συνείδηση του λαού μας ως προδότες, θα πρέπει να τιμωρηθούν» (Μίκης Θεοδωράκης)

Μετά το βαρόμετρο, το θερμόμετρο, το πιεσόμετρο, το βυθόμετρο και το ποτενσιόμετρο, η ελληνική κοινωνία ανακάλυψε και καθιέρωσε το ελληνόμετρο. Το ελληνόμετρο είναι εύχρηστο, φτηνό, αποτελεσματικό και διατίθεται σε διάφορες συσκευασίες. Το Χημείο του Κράτους δεν έχει δώσει ακόμα επίσημα στοιχεία, αλλά είναι βέβαιο, εκ του αποτελέσματος, ότι το ελληνόμετρο περιέχει συντηρητικά και τοξικές ουσίες.

Η πλούσια παράδοση του χαρακτηρισμού των κομμουνιστών και των συνοδοιπόρων τους σαν προδότες και ανθέλληνες, αλλά και το ιστορικό υποσυνείδητο του έλληνα ότι για όλα φταίνε οι άλλοι, οι ξένοι, βοήθησαν καθοριστικά στην κατασκευή αυτής της σύγχρονης μοντέρνας συσκευής, η οποία δεν χρειάζεται καν οδηγίες χρήσης. Την βάζεις στην πρίζα και μετράς τον διπλανό σου χωρίς καν να χρειάζεται η γνώμη του για τη μέτρηση. Το ελληνόμετρο καθιερώθηκε αρχικά για να μετράει την ελληνικότητα παιδιών που γεννήθηκαν στην Ελλάδα από αλλοδαπούς γονείς. Με ελληνόμετρο είχε μετρηθεί, για παράδειγμα, ο αριστούχος αλβανός μαθητής Τσενάι, αλλά και πολλοί άλλοι.

Όταν η κοινωνία συντηρητικοποιείται, η αριστερά σιωπά...

Το δυνάμωμα των συντηρητικών ανακλαστικών της κοινωνίας σε περιόδους κρίσης καταγράφεται με φαινόμενα ανοχής συμπεριφορών και κοινωνικών πρακτικών ενάντια στο ότι είναι διαφορετικό και ξεφεύγει από τους μέσους όρους και τα κοινωνικά στερεότυπα. Το επόμενο βήμα αυτής της πορείας είναι η ενσωμάτωση ανάλογων κοινωνικών πρακτικών στους κρατικούς ιδεολογικούς μηχανισμούς. Ένα δείγμα είναι η παρακάτω διαφήμιση:

Δυστυχώς η Αριστερά έχει ερμητικά κλειστά τα μάτια απέναντι σε αυτή την κατάσταση. Και ενώ άλλες εποχές θα ήταν αναμενόμενη η εκφορά ενός καταγγελτικού λόγου, σήμερα η ενσωμάτωσή της στο εθνικοπατριωτικό τόξο έχει μειώσει και αμβλύνει τις αντιστάσεις της απέναντι στο κοινωνικό συντηρητισμό, ο οποίος αποτελεί το υπόβαθρο ενός διευρυμένου πολιτικού συντηρητισμού και την βάση ενσωμάτωσης και χειραγώγησης πλατιών κοινωνικών στρωμάτων από τις κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις του αστισμού.

Δημοσιεύουμε καταγγελία της HOMOphonia, για την παραπάνω διαφήμιση:

Το τελευταίο διάστημα μια διαφήμιση της εταιρείας 11 8 80 προσβάλλει βάναυσα μια μερίδα του πληθυσμού με διαφορετική σεξουαλική ταυτότητα. Η εταιρεία αυτή στις διαφημίσεις της αναπαράγει μια εικόνα του ομοφυλόφιλου άντρα, βγαλμένη από το παρελθόν, διαποτισμένη από τη ναφθαλίνη του λαϊκισμού της δεκαετίας του ‘60, αναπαράγοντας στερεότυπα, υποτιμώντας την όποια διαφορετικότητα, ανάγοντάς την σε αντικείμενο άξιο χλευασμού...

Πώς αλλιώς να εκλάβει κανείς την ερώτηση του άντρα του «πολλά βαρύ», βλέποντας έναν ομοφυλόφιλο «καρικατούρα»: «ΠΟΥ ΤΟ ΒΡΗΚΕΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΦΡΟΥΤΟ;» ή ακόμα χειρότερα στην τελευταία εκδοχή της διαφήμισης να ακούγεται να λέει (sic)… «ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΑΝΘΡΩΠΟ, ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΖΩΟ...»!

Εμείς οι ομοφυλόφιλοι, γυναίκες και άντρες αυτής της χώρας, ίσοι μεταξύ ίσων, είμαστε αγανακτισμένοι και οργισμένοι με τη συγκεκριμένη διαφήμιση της εταιρείας, η οποία εδώ και χρόνια αναπαράγει μια εικόνα που δεν ανταποκρίνεται στην πλειονότητα των ομοφυλόφιλων, στιγματίζοντας και υποτιμώντας την όποια διαφορετικότητα. Και εδώ γεννάται ένα μεγάλο ερώτημα για το ίδιο το ΕΣΡ. Ποιός έδωσε την άδεια σε μια διαφήμιση που προσβάλει την αξιοπρέπεια και την ύπαρξη ανθρώπων με διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό;

Άγγελος Ελεφάντης: Να βαθύνουν οι διασπάσεις...

Αναδημοσίευση από τις "αναγνώσεις" της ΑΥΓΗΣ

Του Κώστα ΒΟΥΛΓΑΡΗ

Τώρα που ο δικομματισμός επιτέλους άρχισε να καταρρέει, τώρα που όλοι κοιτάζουν την επόμενη μέρα, ανακύπτει πάλι το ζήτημα της ενότητας της αριστεράς, ως απάντηση στα αιτούμενα της εποχής. Ως πολιτική πρόταση, είναι μια πρόταση ορθή, δηλαδή εύλογη, παράγει «θετική ενέργεια», έστω κι αν μέχρι στιγμής δεν διαφαίνονται ουσιαστικές πιθανότητες συνεργασίας μεταξύ των κομματικών δυνάμεων που σήμερα αποτελούν την αριστερά.

Μάλιστα, το αμέσως προηγούμενο διάστημα ζήσαμε δύο διασπάσεις της καθ’ ημάς αριστεράς, που και οι δυο είχαν ως σημαία τους μια ευρύτερη ενότητα... Δεν πρόκειται βέβαια για κάτι καινοφανές, αφού οι περισσότερες διασπάσεις της αριστεράς κάτω από αυτή τη σημαία έχουν γίνει. «Ενότητα, ενότητα, πόσες διασπάσεις διαπράχθηκαν επ’ ονόματί σου»: έτσι ξεκινούσε το κείμενό του ο Άγγελος Ελεφάντης, συμμετέχοντας σ’ ένα αφιέρωμα με θέμα την ενότητα της αριστεράς, στις αρχές της δεκαετίας του 1980, και μάλιστα σ’ ένα περιοδικό που εξέδιδαν αποχωρήσαντες από το ΠΑΣΟΚ...

Ο A.BADIOU,ο E. BALIBAR,ο J RANCIERE και άλλοι Γάλλοι διανοούμενοι: Να σώσουμε τον ελληνικό λαό από τους σωτήρες του!

Τη στιγμή που ένας στους δύο Έλληνες νέους είναι άνεργος, 25.000 άστεγοι περιπλανώνται στους δρόμους της Αθήνας, το 30% του πληθυσμού βρίσκεται κάτω από το όριο της φτώχιας, χιλιάδες οικογένειες υποχρεούνται να βάλουν τα παιδιά τους σε ιδρύματα προκειμένου να μην πεθάνουν από την πείνα και το κρύο, νεόφτωχοι και πρόσφυγες δίνουν μάχες για τους σκουπιδοτενεκέδες στους δημόσιους χώρους, οι «σωτήρες» της Ελλάδας, υπό το πρόσχημα ότι οι Έλληνες «δεν καταβάλουν αρκετές προσπάθειες», επιβάλλουν ένα νέο σχέδιο βοήθειας που διπλασιάζει τη χορηγούμενη θανατηφόρα δόση. Ένα σχέδιο που καταργεί το εργατικό Δίκαιο και καταδικάζει τους φτωχούς σε ακραία ένδεια, εξαφανίζοντας παράλληλα τις μεσαίες τάξεις.

Ο στόχος δεν είναι σε καμία περίπτωση η «σωτηρία» της Ελλάδας: όλοι οι οικονομολόγοι που είναι άξιοι του ονόματός τους συμφωνούν επ’ αυτού. Το ζητούμενο είναι να κερδηθεί χρόνος προκειμένου να σωθούν οι πιστωτές ενώ παράλληλα η χώρα οδηγείται σε μια προδιαγεγραμμένη χρεοκοπία. Πρωτίστως, το ζητούμενο είναι να μετατραπεί η Ελλάδα σε εργαστήριο μιας κοινωνικής μεταλλαγής που θα γενικευθεί, σε έναν δεύτερο χρόνο, σε ολόκληρη την Ευρώπη. Το μοντέλο που δοκιμάζεται πάνω στους Έλληνες είναι εκείνο μιας κοινωνίας χωρίς δημόσιες υπηρεσίες, στο πλαίσιο της οποίας τα σχολεία, τα νοσοκομεία και τα ιατρικά κέντρα κατεδαφίζονται, η υγεία καθίσταται προνόμιο των πλουσίων, οι ευπαθείς πληθυσμοί προορίζονται για μια προγραμματισμένη εξόντωση, ενώ όσοι εξακολουθούν να έχουν μια εργασία καταδικάζονται σε ακραίες μορφές εργασιακής επισφάλειας και οικονομικής εξαθλίωσης.

Το ΚΚΕ βγαίνει κι από πάνω για την επίσκεψη της "χρυσής αυγής" στην χαλυβουργία!...

 Αλλά τούτη τη φορά στην προβοκάτσια που έστησε η «Χρυσή Αυγή» πήραν μέρος το «Ξεκίνημα», αλλά και κάποιες αυτοαποκαλούμενες αριστερές δυνάμεις, όπως ΣΥΡΙΖΑ, το ΣΕΚ, συνιστώσα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, και άλλοι, που δε χάνουν ευκαιρία για να δείξουν τον άθλιο αντιΚΚΕ και αντιΠΑΜΕ ρόλο πιστεύοντας πως θα υπονομεύσουν το ταξικό εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, ρίχνοντας νερό στο μύλο της εργοδοσίας. Τους περιμένει η χλεύη των εργατών

(ριζοσπάστης "Φόρεσαν προβιά «προστάτη των εργατών» οι άθλιοι")

Βελτιώνονται λοιπόν οι σχέσεις του ΚΚΕ με το ΝΑΡ και το Κόμμα μπορεί πλέον να κάνει λεπτές πολιτικές διακρίσεις  ανάμεσα σε συνιστώσες της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και να διακρίνει ποιοί είναι οι πραγματικοί φίλοι της εργατικής τάξης! Φαίνεται ότι ο συντάκτης του "ρ" έχει διαβάσει το κείμενο του Π. Μαυροειδή  "Για την προβοκάτσια των φασιστών της ΧΑ ενάντια στους εργαζόμενους στη Χαλυβουργία" και εκτίμησε την προσφορά κόμμα. Εξάλλου δεν είναι η πρώτη φορά που το ΝΑΡ προσφέρει ανάλογες υπηρεσίες στο ΚΚΕ...

Η ανάδυση του (μη-)υποκειμένου

Αναδημοσίευση από το blaumachen

«Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω απ’ την Ευρώπη: το φάντασμα του “κουκουλοφορισμού”. Όλες οι δυνάμεις της γερασμένης Ευρώπης ενώθηκαν σε μια ιερή συμμαχία για να κυνηγήσουν αυτό το φάντασμα: Ο βρετανός πρωθυπουργός David Cameron και η Γ.Γ. Αλέκα Παπαρήγα, ο ιταλός υπ.εσ. Roberto Maroni, o Άδωνις και ο Τάκης Φωτόπουλος, ιταλοί COBAS και γερμανοί αστυνομικοί».

(Από το rioter.info)

Η Κυριακή 12 Φλεβάρη ήταν μία από εκείνες τις ιστορικές στιγμές που οι αντιφάσεις μιας  καπιταλιστικής κοινωνίας συναντιούνται στο χρόνο και στο χώρο, ξεσπούν εκρηκτικά και παράγεται μια νέα πραγματικότητα.  Η ταξική πάλη ανανεώνει δηλαδή τη δυναμική της και η νέα δυναμική αποτελεί επίσης το νέο εγγενές όριο που πρέπει να ξεπεράσει. Εκείνο που έχει σημασία δεν είναι αυτό καθ’ αυτό το γεγονός (κανένα γεγονός μόνο του δεν έχει καθοριστική σημασία από τη σκοπιά της επανάστασης), αλλά η ένταξη του μέσα στην ιστορική διαδικασία ανάδυσης του (μη-) υποκειμένου που παράγεται στην τρέχουσα συγκυρία.

Η Κυριακή αυτή ήταν αναμενόμενη από όλους, αντίθετα από το Δεκέμβρη του 2008. Τους τελευταίους μήνες σε όλη την Ευρώπη περίμεναν πλέον την έκρηξη που αντιστοιχούσε στην Ελλάδα. Την αντιμετώπιζαν όλοι σαν το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου και μετά από πολλές πολιτικές μανούβρες, την ανακοίνωσαν τα ΜΜΕ για Κυριακή 12 Φλεβάρη (η ειρωνεία της ιστορίας λειτούργησε στην εντέλεια) και της έδωσαν τον τίτλο «ψήφιση μνημονίου 2». Κανείς δεν έκανε κάτι για να σταματήσει την άφιξη της, κανείς δεν μπορούσε να κάνει κάτι, όσο κι αν κάποιοι θα το ήθελαν όπως δείχνει το κείμενο ενός νέου «άσπονδου φίλου» των «Γαβριάδων» [1]. 

Οι πρώτες δηλώσεις της Κυβέρνησης Παπαδήμου μετά την υπογραφή της συμφωνίας

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Οι πρώτες δηλώσεις της Κυβέρνησης Παπαδήμου μετά την υπογραφή της συμφωνίας

Ασφάλεια, Ανωνυμία, Προστασία σε διαδίκτυο, υπολογιστή, Android

Αναδημοσίευση από το osarena.net

Η ανωνυμία είναι η ασπίδα από την τυραννία της πλειοψηφίας

Η συγκεκριμένη φράση ανήκει σε απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου των ΗΠΑ, το 1995 (υπόθεση McIntyre v. Ohio Elections Commission),για να τονίσει την συμβολή του ανώνυμου λόγου στην εύρυθμη λειτουργία της δημοκρατίας, για να συμπληρώσει, μόλις δύο χρόνια μετά (υπόθεση Reno v. ACLU), ότι η συνταγματική προστασία της ανωνυμίας (Πρώτη Τροποποίηση στο Σύνταγμα των ΗΠΑ) περιλαμβάνει και το Διαδίκτυο (internet).

Συνεπώς, κάτι που δέχεται και το Δικαστήριο του Στρασβούργου (υπόθεση Editorial Board of Pravoye Delo and Shtekel κατά Ουκρανίας, 5.5.2011), το Διαδίκτυο είναι ένα νόμιμο forum άσκησης της ελευθερίας του ανώνυμου λόγου.Αναμφισβήτητα, προς την παραπάνω κατεύθυνση οδήγησε και το ίδιο το Διαδίκτυο, προσφέροντας –περισσότερο από κάθε άλλο forum– ποικίλα μέσα ανωνυμίας, ιδίως δε τα blogs, τα chart rooms και τα e-mails.

Αν τούτο συνδυαστεί με την ευρεία πλέον χρήση τους (ο Technorati, ο σπουδαιότερος διαχειριστής blogs στις ΗΠΑ, υπολογίζει ότι καθημερινά εμφανίζονται πάνω από ένα εκατομμύριο αναρτήσεις – posts), τότε γίνεται αντιληπτό γιατί όλο και πιο συχνά προβληματίζονται σήμερα στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη με ποιους όρους κάμπτεται η προστασία της ανωνυμίας στο Διαδίκτυο

Ενημέρωση από πλατεία Συντάγματος 19/02/2012

Κυριακή μεσημέρι στο Σύνταγμα, 19/2/2012

Κυριακή βράδυ στο Σύνταγμα, 19/2/2012

Συνεχής ενημέρωση εδώ:

Σύνταγμα ΤΩΡΑ. Πορείες Κυριακής 19-02-2012
και εδώ:  
Φωτογραφίες από το Σύνταγμα 19 Φλεβάρη

Γιατί πανικοβλήθηκαν διάφοροι αριστεροί από την επίσκεψη της “χρυσής αυγής” στην Χαλυβουργία;

Χέρι - χέρι  ...χωρίς τον Καρατζαφέρη!

Εξοργίστηκαν πολλοί αριστεροί με την επίσκεψη της “χρυσής αυγής” στην Χαλυβουργία και κατηγορούν το ΚΚΕ γιατί επέτρεψε να γίνει τέτοιο πράγμα. Χαρακτηριστικό δείγμα αυτής της οργής είναι το δημοσίευμα από το “βαθύ κόκκινο” με τον τίτλο “Είναι δυνατόν;;;;!!!!!”, το οποίο και αναδημοσιεύουμε:

“Πραγματικά έφυγε η γη κάτω απ’ τα πόδια μας βλέποντας το βίντεο που μας έστειλε αναγνώστης μας και στο οποίο διακρίνεται ο πρόεδρος των εργαζομένων της «Ελληνικής Χαλυβουργίας» Γ. Σιφωνιός να δηλώνει, έχοντας δίπλα του στέλεχος της Χρυσής Αυγής –στην φωτογραφία ο τύπος με τα μαύρα γυαλιά και το ξυρισμένο κεφάλι- ικανοποιημένος («έχουμε όλοι την Ελλάδα δίπλα μας» δήλωσε χαρακτηριστικά) που αντιπροσωπία της φασιστικής συμμορίας Χρυσή Αυγή, επισκέφτηκε τους απεργούς Χαλυβουργούς για να δηλώσει την «συμπαράστασή» της.Είναι τόσο ηλίθιος (ανακαλούμε έναν υπερβολικό χαρακτηρισμό που είχαμε γράψει αρχικά λόγω φόρτισης όταν μάθαμε την είδηση) ο Γ. Σιφωνιός –για τον οποίο τόσα εγκώμια έχουμε γράψει σε περασμένες αναρτήσεις μας- ή κάτι άλλο συμβαίνει που ούτε καν θέλουμε να το αναφέρουμε;”

Πρόκειται για αντιδράσεις σε μεγάλο βαθμό αδικαιολόγητες και υποκριτικές. Δεν είναι ούτε η πρώτη φορά και σίγουρα δεν είναι η τελευταία κατά την οποία η “χρυσή αυγή” δείχνει συμπαράστασή σε απεργούς, εμφανίζεται στο πλευρό των ταπεινών και καταφρονεμένων αυτής της κοινωνίας και εντάσσεται στο “αντισυστημικό” μέτωπο ενάντια στην ΠΛΟΥΤΟΚΡΑΤΙΑ, το μνημόνιο και την ΕΕ. Η επίσκεψη στη χαλυβουργία δεν καταγράφει καμιά αλλαγή γραμμής της “χρυσής αυγής”. Γιατί λοιπόν κάποιοι αριστεροί έπεσαν ξαφνικά από τα σύννεφα με  αυτό το γεγονός;