Αναδημοσίευση από το www.babylonia.gr
Σήμερα στη Θεσσαλονίκη Παρασκευή 22 Ιουλίου συναντηθήκαμε στο "12ο σχολείο για την ελευθερία" άτομα από την "θεματική συνέλευση λευκού πύργου για την άμεση δημοκρατία", συμμετέχοντες από το περσινό φεστιβάλ στη ΔΕΘ 2010 και από συλλογικά εγχειρήματα της πόλης, και αναλαμβάνουμε την πρωτοβουλία για μια "Συνάντηση άμεσης δημοκρατίας" στις ημερομηνίες 5 / 6 / 7 Σεπτεμβρίου 2011.
-Καλούμε σε ανοιχτή οργανωτική συνάντηση την Κυριακή 24 ιουλίου
στις 8.30 στο Μικρόπολις ( Βενιζέλου & Βασ. Ηρακλείου 18 )
Το site του περσινού φεστιβαλ http://ablocfest.gr/
Ακολουθεί το κείμενο - κάλεσμα του τριημέρου.
Το ρήγμα είναι γεγονός
Εδώ και τώρα: Ισότητα - Αξιοπρέπεια - Αλληλεγγύη
ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΠΑΝΤΟΥ!
Συνάντηση άμεσης δράσης και δημοκρατίας - ΑΠΘ 5/6/7 Σεπτεμβρίου ΔΕΘ 2011
Κάλεσμα σε συνάντηση άμεσης δημοκρατίας στη Θεσσαλονίκη
Το κίνημα των πλατειών που ξετυλίχτηκε μετά τα γεγονότα στην Β. Αφρική και από τα επακόλουθα στη Ισπανία ανέδειξε την παρουσία του σύγχρονου υποκειμένου που ανέλαβε με την παρουσία του να βάλει άλλους όρους στον κοινωνικό πολιτισμό και οικονομικό ανταγωνισμό που επιβάλει ο κόσμος της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης.
Ζήσαμε πολλές κινητοποιήσεις όλο το προηγούμενο διάστημα με αφορμή την παρουσία του ΔΝΤ και της ΕΚΤ από όλο το φάσμα των κομμάτων και των συνδικαλιστικών οργανώσεων. Σε αυτές όσο παραδοσιακή ήταν η κάθοδος του κόσμου στους δρόμους άλλο τόσο ήταν και η απόσυρση του από αυτούς. Από καιρό διαφαινόταν πως όλος ο παλιός κόσμος της "αντίστασης" είχε φτάσει στα όρια του. Η επίθεση της κυριαρχίας ήταν τόσο καταιγιστική και τόσο ολοκληρωτική που μέσα από απειλές ( δανεισμός ή καταστροφή ) και μονόδρομους ( ΔΝΤ ή Χάος ) αποστερούσε κάθε δυνατότητα διαπραγμάτευσης από τους επαγγελματίες εκπροσώπους των εκμεταλλευομένων.
Η αυθόρμητη κάθοδος του κόσμου στις πλατείες έκανε την κρίση ακόμη πιο έντονη. Μετέτρεψε πολύ γρήγορα την κρίση από οικονομική και πολιτική σε πολιτειακή. Το αντιπροσωπευτικό σύστημα ως μία ολότητα κοινωνικής οργάνωσης που διατρέχει όλο το εύρος των δραστηριοτήτων: πολιτικών, εργατικών, εκπαιδευτικών, δημοτικών κλπ δέχτηκε ένα καίριο πλήγμα. Οι πλατείες απαίτησαν άμεση δημοκρατία, ισότητα, αλληλεγγύη και αξιοπρέπεια. Το ζήτημα ετέθη και τίποτα δεν μπορεί πια να προχωρήσει χωρίς να λάβει υπόψιν του το βαθύ νόημα που αναδύθηκε στην Ελλάδα και στην Ευρώπη από το κίνημα των πλατειών.
Το ρήγμα είναι γεγονός έστω και αν βάλθηκαν πολλοί νεκροθάφτες του παλαιού κόσμο, εντός και εκτός των πλατειών, να το ορίσουν στα όρια τους και αυτό το ρήγμα είχε δύο μεγάλους αποδέκτες. Τα πολιτικά κόμματα και τα συνδικαλιστικά τους παραρτήματα στο σύνολο τους.
Η απαίτηση των πλατειών για την συμμετοχή του καθενός/μίας ως άτομο με ένα απλό ανεπιτήδευτο και πηγαίο τρόπο έστελνε όλες τις οργανωτικές δομές της πολιτικής πλατφόρμας και της οργανωτικής φόρμουλας των ειδικών στο κέντρο των πλατειών, αυτή την φορά όχι σαν σανίδα σωτηρίας και ελπίδας διεξόδων, αλλά ως κατηγορούμενους για το διαρκές έγκλημα που διέπρατταν και διαπράττουν στο όνομα και σε βάρος των καταπιεσμένων.