Παρεμβάσεις στην 5η ανοικτή ολομέλεια μελών ΣΥΡΙΖΑ (Μέρος V)

22. Μ. Δημοπούλου
23. Β. Χριστοπούλου
24. Χρήστος και
25. Μ. Κατσουρός

Ενημέρωση από την 5η ανοικτή γενική συνέλευση μελών του ΣΥΡΙΖΑ στο ΕΜΠ(Αμφιθέατρο Γκίνη)

Πραγματοποιήθηκε σήμερα η 5η ΓΣ μελών του ΣΥΡΙΖΑ με την συμμετοχή 70 περίπου συντρόφων, από τους οποίους έκαναν παρεμβάσεις οι παρακάτω (25): B. Σωτηροπούλου (εισηγητική παρέμβαση), Γ. Χατζηχρήστος, Γ. Πλεμένος, Κ. Δημητριάδης, Μ. Μπουντουρίδης, Δ. Αλεξίου, Μ. Βήχου, Π. Τζαβέλας, Α. Πλεμμένος, Α.Αλαβάνος, Ρ. Καλατζή, Χ. Χριστίδου, Ε. Πορτάλιου, Ν. Αϊβαλιώτης, Ε. Μηνακάκη, Γ. Καλατζόπουλος, Θ. Κανάκης, Γ. Σαπουνάς, Π. Τακόπουλος, Δ. Ζαγορίτης, Ν. Τσαουσάκης, Μ. Δημοπούλου, Β. Χριστοπούλου, Χρήστος και Μ. Κατσουρός.
Ενδιαφέρον είχαν όλες οι τοποθετήσεις που αναφέρθηκαν σε μια σειρά κρισίμων ζητημάτων που απασχολούν τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και την ελληνική κοινωνία. Ο πλούσιος προβληματισμός που τέθηκε προφανώς δεν μπορεί να καταγραφεί σε μια σύντομη παρουσίαση, γι αυτό θα αναρτήσουμε αργότερα, όταν ολοκληρωθεί η τεχνική επεξεργασία, όλες τις τοποθετήσεις των συντρόφων που μαγνητοσκοπήθηκαν από την ΠΑΣΑ. Στο τέλος η Συνέλευση κατέληξε στην παρακάτω απόφαση.

Η 5η συνέλευση μελών του ΣΥΡΙΖΑ στο αμφ. Γκίνη στις 30 Ιαν 2010 κατέληξε στα παρακάτω:

1. Προχωράμε συντονισμένα σε πολιτική και κινηματική δράση με μια νέα προσπάθεια επικαιροποίησης του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ και των 15 σημείων, με αιχμή το σύμφωνο σταθερότητας της ΕΕ και το πρόγραμμα σταθεροποίησης της κυβέρνησης. Ανοίγουμε μέτωπα στο εργασιακό, στο μεταναστευτικό, το αγροτικό, της διοικητικής μεταρρύθμισης και άλλα ζητήματα.
2. Η γραμματεία να προχωρήσει με αποφασιστικότητα στην υλοποίηση των αποφάσεων των Π.Σ. του ΣΥΡΙΖΑ χωρίς ταλαντεύσεις και να ορίσει ημερομηνία για την 4η Π.Σ. του ΣΥΡΙΖΑ.
3. Οι τοπικές επιτροπές συντονίζονται για την οργάνωση Νομαρχιακών Συνελεύσεων. Συγκροτούμε κλαδικές οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ και συμβάλουμε στην ανασυγκρότηση των πρωτοβάθμιων σωματείων.
4.Συμμετοχή όλων των τοπικών και θεματικών οργανώσεων του ΣΥΡΙΖΑ στο Σύριζα-Οριζόντια με εκπροσώπους ορισμένους από αυτές, οι οποίοι θα αναλάβουν την διαχείριση του.

Μερικοί ακόμα λόγοι για να είμαστε στο πλευρό των αγροτών που κατεβαίνουν στα μπλόκα…

Ο αγώνας των αγροτών σηματοδοτεί πολιτικά την ανυπακοή στο κλίμα της συναίνεσης που επιχειρείται να συγκροτηθεί πάνω στην θέση πως όλοι είμαστε συνυπεύθυνοι για την οικονομική κρίση και επομένως όλοι θα πρέπει να πληρώσουμε. Και αυτή την αντίληψη προσπαθούν να μας την επιβάλουν με ποικίλους τρόπους η κυβέρνηση, η αξιωματική αντιπολίτευση και τα ΜΜΕ.

Αυτό τον καιρό θα ακούσουμε για μια ακόμα φορά πόσο τεμπέληδες και αντιπαραγωγικοί είναι οι αγρότες, πόσο καλοπληρωμένοι και υψηλόμισθοι είναι οι εφοριακοί και οι τελωνειακοί και άλλοι κλάδοι εργαζομένων που ετοιμάζονται να κατέβουν στον δρόμο σε σχέση με άλλους εργαζόμενους που βρίσκονται στην επισφάλεια ή είναι άνεργοι. Θα ακούσουμε και άλλα παρόμοια φιλολαϊκά πασοκο-νεοδημοκρατικά επιχειρήματα που αναδεικνύουν τις ταξικές διαφορές ανάμεσα στους εργαζόμενους, που αποκρύπτουν όμως συστηματικά τις βασικές ταξικές αντιθέσεις που προσδιορίζουν την κοινωνική πραγματικότητα.

Οι αγώνες αυτοί σήμερα έρχονται σε άμεση σύγκρουση όχι μόνον με τις κυβερνητικές επιλογές αλλά με κεντρικές πολιτικές της Ε.Ε. γιατί αμφισβητούν έμπρακτα το Σύμφωνο Σταθερότητας. Για αυτό τον λόγο θα βρουν απέναντί τους σκληρές και ποικιλόμορφες αντιδράσεις, οι οποίες ήδη έχουν αρχίσει να εκδηλώνονται. Όμως δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι αυτή η σκλήρυνση θα φέρει τα αναμενόμενα αποτελέσματα...

Γιατί η αριστερά πρέπει να ζητήσει δημοψήφισμα για την αποδέσμευση της οικονομικής πολιτικής από το Σύμφωνο Σταθερότητας

«Γιατί η αριστερά πρέπει να ζητήσει δημοψήφισμα για την αποδέσμευση της οικονομικής πολιτικής από το Σύμφωνο Σταθερότητας»

Ο Αλέκος Αλαβάνος παρουσιάζοντας το νέο τεύχος του περιοδικού ΕΝΕΚΕΝ στη Θεσσαλονίκη έκανε την παρακάτω δήλωση :

«Τα μπλόκα στους δρόμους, οι δίκαιοι αγώνες των αγροτών, τα κυκλοφοριακά οδοφράγματα σε όλη τη χώρα είναι μόνο ένας πρόλογος στο σκληρό θρίλερ που ενδέχεται να ακολουθήσει στην Ελλάδα της κρίσης.

Οι αντιδράσεις ενάντια στην κινητοποίηση των αγροτών είναι σαφής προειδοποίηση για το ενδεχόμενο συγκρούσεων ανάμεσα σε διαφορετικές δυνάμεις σε περίπτωση που απέναντι στη διαλυτική για την κοινωνία πολιτική της κυβέρνησης δεν αναδειχθεί μια κάθετη, εναλλακτική και συγκροτημένη πολιτική για ανάπτυξη και κοινωνική δικαιοσύνη.

Εδώ βρίσκεται το άμεσο χρέος και η σημαντική δυνατότητα της αριστεράς. Απέναντι στην τακτική κυβέρνησης και συστήματος να οξύνουν αντιθέσεις μεταξύ τάξεων και πολιτών, προκειμένου να απομονώνουν, να δυσφημούν και να σπάνε κάθε αγώνα, η αριστερά οφείλει να αντιπαραθέσει μια γραμμή ενοποίησης των αγώνων, συμμαχίας, συμπόρευσης και αλληλεγγύης
Το κρίσιμο σημείο που συγκλίνουν οι ποικίλες και μη ταυτόσημες πολλές φορές διεκδικήσεις των πιο διαφορετικών κοινωνικών συνιστωσών είναι η απελευθέρωση της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής από το Σύμφωνο Σταθερότητας. Γι’ αυτό το δημοψήφισμα για τη μη εφαρμογή του Συμφώνου Σταθερότητας στην Ελλάδα παίρνει μια κεντρική σημασία για τις συνολικές εξελίξεις. Για μια δυναμική επανεμφάνιση της ριζοσπαστικής αριστεράς. Για την επανεργοποίηση των μελών και φίλων που με τη συλλογή υπογραφών για το δημοψήφισμα θα έχουν τη δυνατότητα πλατιά να εκλαϊκεύσουν το ριζοσπαστικό αριστερό σχέδιο.

Στη βάση λοιπόν αυτή μπορεί να στηριχθεί η θετική Προγραμματική Αντιπρόταση της αριστεράς που στηρίζεται στα «15 σημεία» του ΣΥΡΙΖΑ και περιλαμβάνει Δημοκρατικό Σχεδιασμό, Προγραμματισμό, Επενδυτικό Πρόγραμμα, Προτεραιότητα στην Παιδεία και Τεχνολογία, Αναγέννηση του Κοινωνικού Κράτους, Δημοσιονομική Ανασυγκρότηση.

Τέλος, τη στιγμή που φακός όλων των ευρωπαϊκών μέσων ενημέρωσης είναι στραμμένος στη χώρα μας σε σχέση με την εφαρμογή του Συμφώνου Σταθερότητας, μια δυναμική εμφάνιση της αριστεράς με αίτημα τη μη εφαρμογή του, μπορεί να αναδειχθεί σε θέμα που αφορά σε όλη την ευρωπαϊκή αριστερά, να προκαλέσει ένα κίνημα αλληλεγγύης και να καταγραφεί ως, όχι μόνο ελληνικός, αλλά ευρωπαϊκός κοινωνικός αγώνας, όπως πριν μερικά χρόνια είχε γίνει με το γαλλικό δημοψήφισμα.»

27/1/2010

Η διάλυση του ΣΥΝασπιμού προχωράει, αλλά κανείς δεν το παραδέχεται!

Μετά την συνεδρίαση της Π.Γ του ΣΥΝ, από την οποία αποχώρησε η Ανανεωτική Πτέρυγα καταγγέλλοντας τον πρόεδρο του κόμματος, η κατάσταση είναι εκτός ελέγχου. Είναι προφανές ότι η Α.Π. δεν θέλει συνέδριο επειδή εκτιμά ότι δεν έχει την πλειοψηφία. Δεν πρόκειται όμως για ένα οργανωτικό ζήτημα αλλά για μια πολιτική ήττα που καταγράφεται πρακτικά στην πλήρη αδυναμία της Α.Π. να αποκτήσει έστω και ένα σύμμαχο στον ευρύτερο χώρο του ΣΥΡΙΖΑ. Η μόνη ορατή συμμαχία που μπορεί κάνει είναι εκτός του ΣΥΡΙΖΑ. Πιθανόν να συμμαχήσει στις προσεχείς δημοτικές εκλογές με δυνάμεις από το ΠΑΣΟΚ ή από τους οικολόγους πράσινους …

Οι αντιθέσεις στο εσωτερικό του ΣΥΝ οξύνονται για το μέλλον του εγχείρηματος του ΣΥΡΙΖΑ. Η κατάσταση χειροτερεύει γιατί μετά την 3η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη, η αυτονόμηση της πορείας του ΣΥΡΙΖΑ από τον στενό οργανωτικό και πολιτικό έλεγχο του ΣΥΝασπισμού είναι δεδομένη. Η κατάσταση γίνεται δυσμενέστερη για τις πολιτικές επιδιώξεις της Κουμουνδούρου, γιατί όσο περνάει ο καιρός όλο και περισσότερα μέλη του ΣΥΝασπισμού αποστασιοποιούνται και εναποθέτουν τις ελπίδες τους στον ΣΥΡΙΖΑ. Το σύνθημα «ισχυρός ΣΥΝασπισμός σημαίνει και ισχυρός ΣΥΡΙΖΑ» δεν το πιστεύει κανένας πλέον.

Έφτασε λοιπόν η ώρα που οι σ. του ΣΥΝασπισμού άρχισαν να αντιλαμβάνονται ότι υπάρχουν και ανταγωνιστικά χαρακτηριστικά ανάμεσα στον ΣΥΝασπισμό και τον ΣΥΡΙΖΑ. Και αυτά τα χαρακτηριστικά όταν μερικές φορές κυριαρχούν οδηγούν σε πολιτικά αδιέξοδα. Θα πρέπει λοιπόν να αποφασίσουν που θα δώσουν προτεραιότητα, όταν εκδηλώνεται αυτός ο ανταγωνισμός: Σε ένα «ισχυρό» ΣΥΝ ή σε ένα «ισχυρό» ΣΥΡΙΖΑ;

Σήμερα, όπως έχουν διαμορφωθεί τα πράγματα, η προτεραιότητα για ένα ισχυρό ΣΥΝασπισμό σημαίνει αναγκαστική συνύπαρξη με την Ανανεωτική Πτέρυγα και διάλυση του εγχειρήματος του ΣΥΡΙΖΑ. Για να επιτευχθεί λοιπόν αυτή η συνύπαρξη, θα πρέπει να την επιθυμούν όλα τα μέρη. Όμως η Ανανεωτική Πτέρυγα δεν την αποδέχεται, εφόσον δεν έχει εξασφαλίσει και την πολιτική ηγεμονία. Η στάση της είναι αποκαλυπτική, ιδιαίτερα μετά τις βουλευτικές εκλογές που σημείωσε μια σημαντική νίκη. Με όπλο κυρίως τον συσχετισμό που έχει διαμορφωθεί στην Κοινοβουλευτική Ομάδα, διεκδικεί να έχει το πάνω χέρι στον ΣΥΝασπισμό και να εγκαταλειφθεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Με αυτά τα δεδομένα, η διάσπαση του ΣΥΝασπισμού, χωρίς την ταυτόχρονη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ είναι προφανώς πολιτική αυτοκτονία για όποιον επιχειρήσει κάτι τέτοιο, διότι θα σήμαινε πρακτικά την τριχοτόμηση του ΣΥΡΙΖΑ. Ποίος όμως σήμερα στον ΣΥΝασπισμό είναι διατεθειμένος να κάνει τις αναγκαίες υπερβάσεις, που θα οδηγήσουν σε νέες ανασυνθέσεις και θα προχωρήσει το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ άλλο ένα βήμα μπροστά;

Διαβάζοντας την ΑΥΓΗ....

Διαβάσαμε στον χθεσινό τύπο τις δημοσιεύσεις που αφορούσαν στην συνέντευξη του σ. Α. Αλαβάνου. Προσπαθήσαμε να διαπιστώσουμε πια δημοσίευση ήταν πιο αντικειμενική σε σχέση με αυτό το γεγονός. Τελικά καταλήξαμε ότι το καλύτερο κείμενο από αυτή την άποψη δημοσιεύτηκε στην ΑΥΓΗ (εκτός από την ...φωτογραφία). Και γι' αυτό το αναδημοσιεύουμε:

Αλ. Αλαβάνος: Γόρδιος δεσμός το Σύμφωνο Σταθερότητας

Ζαγάρας Κ.

Ημερομηνία δημοσίευσης: 26/01/2010

Βήμα - βήμα ο Αλέκος Αλαβάνος, ο οποίος δηλώνει απλό μέλος ΣΥΡΙΖΑ Χαλανδρίου, επιστρέφει και διεκδικεί πρωταγωνιστικό ρόλο στις διεργασίες του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και ευρύτερα στον χώρο της αριστεράς.

Μετά τον δεκάλογο για την πολιτική συγκυρία που παρουσίασε χθες, ο Αλ. Αλαβάνος προετοιμάζει "μανιφέστο" υπογραφών για την ανασυγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ και της αριστεράς

Χθες, σε συνέντευξη Τύπου, ο τέως πρόεδρος του ΣΥΝ και της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ παρουσίασε δέκα προτάσεις για την πολιτική και οικονομική συγκυρία με αιχμή του δόρατος τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για το Σύμφωνο Σταθερότητας και τη δημιουργία “Μετώπου ανατροπής και αλληλεγγύης”.
Τη Δευτέρα ο Αλ. Αλαβάνος θα μιλήσει σε εκδήλωση, που διοργανώνουν τέσσερις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, δηλώνοντας παράλληλα ότι “είναι πολύ ελπιδοφόρες οι κινήσεις που γίνονται μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, μέσα από οργανώσεις του, μέσα από συσπειρώσεις διαδικτυακές ή άλλες, οι οποίες προσβλέπουν στη δημοκρατική ανασυγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ”.
Ερωτηθείς αν μπορεί να υπάρξει ΣΥΡΙΖΑ χωρίς τον ΣΥΝ και ΣΥΝ χωρίς τον ΣΥΡΙΖΑ υπογράμμισε ότι “μία τέτοια εξέλιξη θα ήταν ιδιαίτερα αρνητική” και συμπλήρωσε ότι “δεν μπορεί να μένει όμως κανείς σε μία κατάσταση τέλματος”.

Το τρίτο βήμα
Το τρίτο βήμα που προανήγγειλε είναι η δημοσιοποίηση κειμένου στις 8 Φεβρουαρίου, που θα υπογράφουν πολλά πρόσωπα και το οποίο χαρακτήρισε “απόπειρα θετικής συμβολής στον ΣΥΡΙΖΑ και την αριστερά”. Χαρακτηριστικό επίσης του προσανατολισμού του Αλ. Αλαβάνου είναι η προβολή θέσεων και ζητημάτων που συγκινούν επίσης το ΚΚΕ και την εξωκοινοβουλευτική αριστερά, όπως η δημιουργία “Μετώπου ανατροπής”.

Άλλωστε ο ίδιος προσδιόρισε το εύρος του Μετώπου σε “ένα μεγάλο τόξο δυνάμεων, από την εξωκοινοβουλευτική αριστερά και τη νεολαία που δεν έπρεπε να χαθεί στον αντιεξουσιαστικό χώρο, μέχρι και δυνάμεις που βρίσκονται μέσα στο ΠΑΣΟΚ και άλλες που διασπείρονται σε όλο τον πολιτικό χώρο, αλλά είναι ικανές να συνειδητοποιήσουν το κοινωνικό τους συμφέρον”.
Ο Αλ. Αλαβάνος έκανε αναδρομή στη σύγχρονη ελληνική ιστορία, αναφερόμενος σε δύο σημεία σταθμό -τον χειμώνα του 1898 που επιβλήθηκε στη χώρα Διεθνής Οικονομικός έλεγχος και το 1951 που διεθνή κέντρα επέβαλαν μείωση μισθών και συντάξεων- για να φτάσει στο σήμερα και να υπογραμμίσει ότι “ζούμε ιστορικές στιγμές. Στιγμές που μπορούν να αφήσουν μόνιμο στίγμα στη χώρα”.

Ταυτόχρονα παρατήρησε ότι “η Ελλάδα παρουσιάζεται με διπλή εικόνα. Από τη μία πλευρά ως κοιτίδα πρωτοπόρων και ανθεκτικότατων κινημάτων και από την άλλη ως πτώμα” ενός οικονομικού πλαισίου που την καθιστά “μεγάλο πείραμα” των υποταγμένων κοινωνιών. Ο τέως πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ στάθηκε ιδιαίτερα στο Σύμφωνο Σταθερότητας χαρακτηρίζοντάς το “γόρδιο δεσμό για την πορεία της χώρας και την τύχη των εργαζομένων”, μίλησε για ανάγκη να “ηττηθεί ολοκληρωτικά” η κυβερνητική πολιτική και τόνισε πως πρέπει να υπάρξει επαναπροσέγγιση με ένα μεγάλο τμήμα του κόσμου του ΠΑΣΟΚ που έρχεται σε σύγκρουση με την πολιτική της κυβέρνησης.
Υπογράμμισε επίσης ότι η Ελλάδα αποτελεί τον “αδύναμο κρίκο της Ευρωπαϊκής Ένωσης”, για να πει ότι αυτό είναι σήμερα “το γήπεδο της αναμέτρησης”. Παράλληλα σημείωσε ότι πρέπει να αναπτυχθεί ένα ευρύ μέτωπο και κίνημα “ανατροπής κατά των δουλειών από το Σύμφωνο Σταθερότητας”, με ανάλογα χαρακτηριστικά του κινήματος κατά του Άρθρου 16.

“Η αριστερά καλείται από την Ιστορία”
Τέλος ο Αλ. Αλαβάνος σημείωσε ότι “η αριστερά καλείται από την Ιστορία”, πρόσθεσε ότι “σήμερα το πεδίο ζητάει την αριστερά” και πως “μπορεί να ανοίξει νέος δρόμος με κατεύθυνση αριστερή, σοσιαλιστική”. Αναφερόμενος στον ΣΥΡΙΖΑ είπε ότι είναι αναγκαίος “ένας δημοκρατικά συγκροτημένος, πολύπλευρος και διαυγής ΣΥΡΙΖΑ των μελών του, ανοιχτός στον λαό, χωρίς φοβικούς αποκλεισμούς”. Ταυτόχρονα ανέφερε ότι αποτελεί “ικανότητα του εγχειρήματός μας είναι να συνθέτει τα πιο διαφορετικά ρεύματα της αριστεράς και δεν πρέπει να φοβόμαστε την ετερότητα”.
Στην κατάμεστη από στελέχη -κυρίως- του ΣΥΡΙΖΑ αίθουσα της ΕΣΗΕΑ το “παρών” έδωσαν, μεταξύ άλλων, στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικότητες της αριστεράς. Ξεχωρίσαμε τους Γ. Μπανιά, Π. Κοροβέση, Τ. Τρίκκα, Αντ. Νταβανέλο, Ν. Βαλαβάνη, Ελ. Πορτάλιου, Ρ. Ρινάλντι, Ν. Γαλάνη, Β. Πριμικήρη, Γ. Χελάκη, Χρ. Πιλάλη, Α. Μπαδογιάννη, Γ. Σαπουνά και τους δημοσιογράφους Αρ. Μανωλάκο, Δ. Στούμπο, Ν. Φίλη, Θ. Καρτερό, Δ. Ψαρά.

Τη συνέντευξη διηύθυναν ο Δήμος Τσακνιάς, από την Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ και η Αυγή Θεοδόση από την ΚΠΕ του ΣΥΝ.