Γιατί δεν συμμετέχουμε στην Πανελλαδική Σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ

Εν όψει της 2ης Πανελλαδικής Σύσκεψης του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., η οποία επαναλαμβάνεται με την ίδια ακριβώς οργανωτική μορφή όπως και πριν από 14 μήνες, δηλώνουμε ότι, αν και εξακολουθούμε να υποστηρίζουμε τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α., δεν μετέχουμε στην σύσκεψη γιατί,
- δεν μας αφορά μια διαδικασία που σχεδιάστηκε για μια ακόμη φορά από μια γραμματεία που δεν μας εκπροσωπεί
- θεωρούμε άχαρο να παίξουμε για τρίτη φορά το ρόλο των «ανέστιων» ανένταχτων που πιέζουν να δοθεί ρόλος στο ΣΥΡΙΖA
Πιστεύουμε ότι η προσδοκία που δημιούργησε ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. για την ενότητα δράσης των αριστερών δυνάμεων, κατέγραψε μια δυναμική και είχε ευρύτερη απήχηση αλλά παραμένει μετέωρη ενάμιση χρόνο μετά. Αν στην 1η Πανελλαδική Σύσκεψη (που ξεκίνησε για συνδιάσκεψη), πολλές/οι σύντροφοι/ισσες έθεταν ως επείγον το θέμα της ουσιαστικής συμμετοχής όλων όσων μετείχαν στο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και της δημοκρατίας στη λήψη των αποφάσεων, σήμερα το στοίχημα μοιάζει να έχει χαθεί. Η αποστράτευση, η κούραση και η αδιαφορία του κόσμου που προσέγγισε ή εξέφρασε τη διάθεση να προσεγγίσει τις επιτροπές του ΣΥΡΙΖΑ είναι φανερή. Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. δεν προχώρησε και όπως ήταν αναμενόμενο οπισθοχώρησε.
Η αμηχανία γύρω από το ρόλο των επιτροπών, η δυσλειτουργία τοπικών επιτροπών που είτε αφέθηκαν στον πατριωτισμό των ανένταχτων είτε φορτώθηκαν με γραφειοκρατικές δυσκαμψίες, η απουσία συλλογικής επεξεργασίας κατά την κατάρτιση του προγράμματος, η συρραφή ιδεών και απόψεων αντί για την επιθυμητή ώσμωση και σύνθεση, η γενική χαλαρότητα που υπαγορεύεται από το γεγονός ότι τίποτε δεν κρίνεται στη βάση αλλά όλα αποτελούν αντικείμενο «κλειστής διαπραγμάτευσης» οδηγούν σε
- εσωτερική γκρίνια αφού τόσο οι ανένταχτοι, όσο και τα μέλη των συνιστωσών «καπελώνονται» από μια διαδικασία στην οποία δεν μετέχουν. Πρόσφατη έκφραση αυτής της εσωστρέφειας είναι οι εσωκομματικές έριδες στον ΣΥΝ και οι τριβές για το ευρωψηφοδέλτιο,
- ασάφεια γύρω από τους στόχους, τις θέσεις και τις επιδιώξεις του ΣΥΡΙΖΑ που δεν εκπέμπει σαφές μήνυμα και παράγει σύγχυση ακόμη και στον κόσμο που δηλώνει ότι τον στηρίζει.
- αδυναμία να ανταποκριθεί στις ανάγκες για ανανέωση στο επίπεδο της παραγωγής ιδεών και της άρθρωσης εναλλακτικού, αριστερού, ανατρεπτικού και ριζοσπαστικού λόγου,
- αδυναμία να εκφράσει και να δώσει πολιτικό περιεχόμενο στις ρήξεις και τις κοινωνικές εντάσεις που πυροδοτεί η οξύτατη κοινωνική, οικονομική και οικολογική κρίση
και τελικά στην ανασυγκρότηση του πολιτικού σκηνικού που χαρακτηρίζεται από τη ηγεμονία του δικομματισμού και που πέρυσι έμοιαζε να αποσυντίθεται, παρά την προφανή ανικανότητά του να δώσει προοπτική.
Το καταγεγραμμένο αποτέλεσμα των δημοσκοπήσεων δείχνει ότι η περίοδος που τμήματα της κοινωνίας στρέφονταν προς το ΣΥ.ΡΙΖ.Α., λόγω της κινητικότητας γύρω από αυτόν και της αναμονής μιας διαφορετικής πρότασης, παρήλθε.
Πιστεύουμε ότι η κατάσταση μπορεί να αντιστραφεί. Δεν θα έχουμε την ίδια ευκαιρία, αλλά μπορούμε να δημιουργήσουμε προϋποθέσεις. Αρκεί να αποφασίσουν όσοι έκαναν το πρώτο βήμα και ξεκίνησαν το δύσκολο δρόμο των συμμαχιών και των ιδεολογικών και πολιτικών συγκλίσεων, να προχωρήσουν στη διαδρομή. Και τότε θα είμαστε παρούσες και παρόντες.

Μαρίνα Βήχου, Τ.Ε. ΣΥΡΙΖΑ Κυψέλης
Χρήστος Ρουμπάνης, Τ.Ε. ΣΥΡΙΖΑ Κυψέλης
Δέσποινα Σπανούδη, Τ.Ε. ΣΥΡΙΖΑ Βοιωτίας

όποιος συμφωνεί με το παραπάνω κείμενο, μπορεί να επικοινωνήσει στο spanudi@gmail.com

Ο Λεωνίδας Κύρκος και το …φάντασμά του

Ο Λ. Κύρκος ήταν ο κύριος υπονομευτής του εγχειρήματος της ανανέωσης του κομουνιστικού κινήματος, από την πρώτη κιόλας μέρα που πραγματοποιήθηκε η διάσπαση του 68. Ήταν επίσης ο πιο γνήσιος εκφραστής του δεξιού ευρωκομουνισμού. Πολέμιος κάθε αριστερής αντιπολίτευσης, επιχείρησε επανειλημμένα την αποκομμουνιστικοποίηση του ΚΚΕ εσ. Πραγμάτωσε τα πολιτικά του οράματα και σφράγισε το τέλος του κύκλου της διάσπασης του 68, υλοποιώντας την δική του εκδοχή για την ενότητα της αριστεράς με την δημιουργία του ΣΥΝ. Αυτός ήταν Λ. Κύρκος και συνεχίζει να παραμένει αταλάντευτος σε αυτή την πολιτική γραμμή.

Εκείνοι που άλλαξαν πραγματικά, είναι οι σύντροφοι του με τους οποίους εδώ και αρκετά χρόνια μαζί πορεύονταν. Σήμερα τον κατηγορούν. Στο παρελθόν, οι σύντροφοι του «αριστερού ρεύματος» του ΣΥΝ, κάτω από το βάρος της κατάρρευσης του υπαρκτού σοσιαλισμού και μέσα σε μια συγκυρία που ευνοούσε τις συνδιαχειριστικές αυταπάτες, τον εμπιστεύτηκαν και τον ακολούθησαν για να γίνουν εφαψίες της πολιτικής εξουσίας με τα γνωστά αποτελέσματα. Η αντιπαλότητα που εκδηλώνεται σήμερα ενάντια την «ανανεωτική πτέρυγα» του ΣΥΝ είναι στην πραγματικότητα η αντιπαλότητα με το ίδιο το παρελθόν και την ιστορία του ΣΥΝ. Από αυτή την θέση μπορεί να αναδειχτεί ο πραγματικός χαρακτήρας των αντιθέσεων και να σηματοδοτηθεί δημιουργικά η εμπειρία του εγχειρήματος του ΣΥΡΙΖΑ. Σήμερα που είναι ακόμα μετέωρη και ανολοκλήρωτη η τομή που έγινε στο χώρο της Αριστεράς με το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ, είναι επιτακτική η θεώρηση των αντιθέσεων που χαρακτηρίζουν τον χώρο του ΣΥΝ από αυτή την οπτική γωνία: Μόνον έτσι μπορεί να δημιουργηθούν οι αναγκαίες παρακαταθήκες για να προχωρήσει ο ΣΥΡΙΖΑ με στέρεο βήμα προς τα μπρος. Αλλιώς, ο δρόμος προς την εύκολη και την συνήθη αντιμετώπιση παρόμοιων καταστάσεων είναι αυτός που εξοστρακίζει τις ευθύνες στους άλλους και οδηγεί σε μια αδιέξοδη και διευρυμένη αναπαραγωγή αντιθέσεων.

Όποιος λοιπόν αρκείται στο να υπερασπίζεται τα προφανή, λειτουργεί αποτρεπτικά για τους αναγκαίους μετασχηματισμούς. Ενισχύει τον κομματικό πατριωτισμό και αναπαράγει αντιθέσεις που ήδη έχουν ξεπεραστεί από τα ίδια τα πράγματα. Οι απόψεις και οι αντιλήψεις που συγκροτούν την «ανανεωτική πτέρυγα» έχουν ήδη συντριβεί και δεν αποτελούν κίνδυνο για την φυσιογνωμία και την πολιτική του ΣΥΝ. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι αυτό το ζήτημα δεν κρίθηκε τελικά στο εσωτερικό του. Κρίθηκε με την διακριτή πολιτική φυσιογνωμία απέναντι στο δικομματισμό που κατάφερε να καταγράψει ο ΣΥΡΙΖΑ και τις νέες σχέσεις εκπροσώπησης που διαμόρφωσε με τον κόσμο της Αριστεράς.

Ο ΣΥΝ γεννήθηκε μέσα σε συνθήκες μιας συνολικότερης και μακροχρόνιας ήττας της Αριστεράς, μιας ήττας που αγκαλιάζει όλες τις εκδοχές της. Η εμφάνισή του ΣΥΝ στο πολιτικό προσκήνιο δεν έφερνε καλά μαντάτα. Όχι μόνον δεν εμπεριείχε καμία ελπίδα για μια άλλη πορεία της Αριστεράς αλλά εμπέδωσε την υποταγή και τον συμβιβασμό με τις δυνάμεις του αστισμού. Η δημιουργία του ΣΥΝ επικύρωσε και με οργανωτικό τρόπο την ηγεμονία των αντιλήψεων του Λ. Κύρκου και της παρέας του σε ένα ευρύτερο χώρο της κομμουνιστικής αριστεράς. Και αυτή την αλήθεια, οι σ. του «αριστερού ρεύματος», θα πρέπει να την παραδεχτούν κάποτε ανοιχτά. Όπως παράλληλα θα πρέπει να οριοθετηθούν και από το παρελθόν τους, με διαφορετικό τρόπο απ’ αυτό που οριοθετήθηκαν μέσω των πολιτικών συντεταγμένων του ΣΥΝ. Και αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία, διότι επιβιώνουν αρκετά στοιχεία από το ΚΚΕδικο παρελθόν, κυρίως με την μορφή πολιτικών πρακτικών και αντιλήψεων, που στις τωρινές συνθήκες αναδύονται με ιδιαίτερο τρόπο. Και αυτά τα στοιχεία ίσως αναδειχθούν στο άμεσο μέλλον ως πιο σημαντικό πρόβλημα από τις πολιτικές θέσεις της ανανεωτικής πτέρυγας. Η αναβίωση μεθόδων οργανωτικού ελέγχου για την επιβολή πολιτικών επιλογών όπως επίσης και λογικές χειραγώγησης του μαζικού κινήματος είναι μερικά απ’ αυτά τα στοιχεία που έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα για το παρόν και το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ. Ο μετασχηματισμός του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα νέο πολιτικό σχηματισμό είναι μια υπέρβαση με την οποία μπορεί να ξεπεραστεί αυτό το παρελθόν με γόνιμο και δημιουργικό τρόπο. Το ανακάτεμα της τράπουλας ήδη έχει γίνει. Έχει έρθει η ώρα να αρχίσει το παιχνίδι…

Όταν κλαίνε οι κροκόδειλοι…

Ο ΣΥΝ με την παραχώρηση της 2ης θέσης της ευρωλίστας στις λοιπές δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, απεγκλωβίστηκε από τις τριβές που δημιουργεί η επιλογή του υποψηφίου και μετέφερε το πρόβλημα στους συμμάχους του. Παράλληλα, στο εσωτερικό του κατάφερε ένα σημαντικό πλήγμα στην «ανανεωτική πτέρυγα» που διεκδικούσε και αυτή την 2η θέση. Οι ανανεωτές δεν βρήκαν έξω από τον ΣΥΝ κανένα άλλο σύμμαχο για να τους στηρίξει στην διεκδίκηση αυτής της θέσης, εκτός από κάποια ΜΜΕ. Όμως, αυτά τα ΜΜΕ ταυτόχρονα με την στήριξη που παρέχουν στους ανανεωτές, στοχοποιούν και τον ΣΥΡΙΖΑ για τις επιλογές από τις οποίες αντλεί την δύναμή του, όπως είναι η απόρριψη της προοπτικής της συγκυβέρνησης με το ΠΑΣΟΚ και η στάση του στην εξέγερση του Δεκέμβρη. Έτσι, αυτή η προβολή των θέσεων των ανανεωτών λειτουργεί τελικά σε βάρος τους, αφού πολώνουν το σύνολο των φίλων και οπαδών του ΣΥΡΙΖΑ εναντίον τους. Επίσης, οι ανανεωτές βρίσκονται σε δύσκολη θέση και για ένα επιπλέον άχαρο λόγο: Θα είναι η πρώτη φορά που θα πρέπει να εργαστούν σκληρά για τον ΣΥΡΙΖΑ, αν θέλουν να διεκδικήσουν ευρωβουλευτή, αφού οι φιλοπασόκοι οπαδοί τους έχουν ήδη μετατοπιστεί προς το ΠΑΣΟΚ και δεν φαίνεται να επανακάμπτουν…

Όμως, ο ανταγωνιστικός χαρακτήρας που χαρακτηρίζει τις εσωτερικές αντιπαραθέσεις για την 2η θέση της ευρωλίστας, ανέδειξε την πολιτική ανωριμότητα δυνάμεων του ΡΙΖΑ. Κινήσεις και πρωτοβουλίες που εκδηλώθηκαν πρόσφατα αναδεικνύουν μεν συνολικότερα υπαρκτά ζητήματα της συγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ, πυροδοτήθηκαν όμως μέσα σε μια συγκυρία που επικαθορίζεται από την συγκρότηση της ευρωλίστας. Θεωρούμε υποκριτική τη στάση ανάδειξης τέτοιων σοβαρών ζητημάτων που αποβλέπει στην τροποποίηση των εσωτερικών συσχετισμών με στόχο μια θεσούλα στην λίστα. Αν και ασκούμε, ως οπαδοί, έντονη κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ για τον αντιδημοκρατικό τρόπο που έχει συγκροτηθεί και λειτουργεί, το μόνο πράγμα που δεν σκοπεύουμε να κάνουμε, είναι αυτό που κάνουν κάποιοι άλλοι, οι οποίοι, αν και αυτοχαρακτηρίζονται «μέλη» του ΣΥΡΙΖΑ, τον κατηγορούν ότι δεν θα συγκροτήσει με …δημοκρατικό τρόπο την ευρωλίστα. Ας πρόσεχαν! Δεν τους κορόιδεψε κανένας, ούτε τους υποσχέθηκε …άμεση δημοκρατία και άλλα παρόμοια, όταν πήγαιναν και στελέχωναν την Γραμματεία ή τις θεματικές και κλαδικές επιτροπές του ΣΥΡΙΖΑ. Τώρα ανακάλυψαν όλα αυτά τα περίεργα στην λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ;

Το πιο υποκριτικό σε αυτή την διαμάχη είναι το γεγονός ότι κάποιοι Ριζαίοι επιχειρούν να επενδύσουν την διεκδίκηση του ευρωβουλευτή και με περίσσια αντικαπιταλισμού, κάνοντας ακριβώς το ίδιο με αυτό που κάνουν και οι ανανεωτές του ΣΥΝ υπερασπίζοντας ευρωπαϊσμό τους. Όμως, στην 1η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ για το εργατικό, όπου πράγματι έμπαιναν και με όρους κινήματος τέτοια ζητήματα, δεν τους είδαμε να δίνουν με το ίδιο πάθος αυτήν την μάχη για τον αντικαπιταλιστικό προσανατολισμό του ΣΥΡΙΖΑ. Οι αποφάσεις άραγε που πάρθηκαν εκεί μαζί τον Καλύβη και τον Βρεττάκο για ένα "Πανελλαδικό δίκτυο συνδικαλιστών του ΣΥΡΙΖΑ", ήταν αποφάσεις που πάρθηκαν με διαφορετικές διαδικασίες από αυτές που θα καθορίσουν την λίστα με τους ευρωβουλευτές;

1η Πανελλαδική Εργατική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ

Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη προσπάθεια για να διαπιστώσει κανείς ότι η κοινή δράση των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ στο εργατικό κίνημα, στα συνδικάτα, στην νεολαία, στις γειτονιές είναι προβληματική. Σε μαζικούς χώρους όπου υπάρχουν δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, συχνά αυτές οι δυνάμεις αντί να συνυπάρχουν σε πλατιά ενωτικά σχήματα, δραστηριοποιούνται ανταγωνιστικά μέσα από διακριτές συνδικαλιστικές παρατάξεις. Όταν λοιπόν ακούσαμε στο «105.5 στο ΚΟΚΚΙΝΟ» ότι θα γίνει (28 Μαρτίου 2009) η 1η Πανελλαδική Εργατική Σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο ΑΘΗΝΩΝ (πρώην ΑΣΟΕE) αποφασίσαμε να παρακολουθήσουμε τις εργασίες της για να ακούσουμε πως θα αντιμετωπιστεί αυτό το πρόβλημα. Η περιέργειά μας μεγάλωσε, όταν πληροφορηθήκαμε ότι θα μιλήσει ο Α. Τσίπρας, αφού ο ΣΥΝ δεν μας είχε συνηθίσει σε τέτοια πράγματα. Το ενδιαφέρον του ΣΥΝ για τον ΣΥΡΙΖΑ περιορίζεται στο τι συμβαίνει στην Γραμματεία, και εκτός από εξαιρέσεις που οφείλονται στην προσωπική στάση μελών του, είναι άτονη η παρουσία του στις τοπικές και κλαδικές επιτροπές του ΣΥΡΙΖΑ. Επίσης, θέλαμε να δούμε, αν θα παρευρεθούν γνωστά στελέχη της ανανεωτικής πτέρυγας αλλά και του αριστερού ρεύματος για να εκφράσουν τις απόψεις τους για τις συνδιαχειριστικές πρακτικές που εφαρμόζουν στα συνδικάτα με τις δυνάμεις του δικομματισμού, αφού είναι γνωστό ότι αυτές οι πρακτικές αποτελούν βασικό σημείο τριβής ανάμεσα στον ΣΥΝ και τις υπόλοιπες δυνάμεις που συμμετέχουν στον ΣΥΡΙΖΑ.

Στην σύσκεψη δήλωσαν συμμετοχή 135 σύντροφοι. Παραβρέθηκαν και παρακολούθησαν τις διαδικασίες, μερικοί ακόμα, χωρίς να καταθέσουν τα στοιχεία τους. Η συμμετοχή κρίνεται μικρή σε σχέση με την βαρύτητα της θεματολογίας. Όλες οι συνιστώσες καταγράφτηκαν στον κατάλογο των ομιλητών, είτε για να καταθέσουν μια διαφορετική άποψη ή μόνο για να δηλώσουν την παρουσία τους εκεί. Αίσθηση προκάλεσε η απουσία συνδικαλιστικών στελεχών του ΣΥΝ από χώρους με έντονο το πρόβλημα της κοινής συνδικαλιστικής παρουσίας των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ, όπως από το χώρο των υγειονομικών και των μηχανικών, όπου ο ΣΥΝ συνδιοικεί με τις δυνάμεις του δικομματισμού. Το πρόβλημα αυτό μάλιστα ήταν το κύριο θέμα της τοποθέτησης συντρόφου από τον ΣΥΡΙΖΑ Θεσσαλονίκης που δραστηριοποιείται συνδικαλιστικά στους υγειονομικούς, ο οποίος αναφέρθηκε αναλυτικά στις αντιφάσεις και στις αντιθέσεις που δημιουργούν αυτές οι συνδιαχειριστικές πρακτικές στον χώρο του.

Η σύσκεψη ξεκίνησε με την ομιλία του Α. Τσίπρα, που αρκέστηκε σε μια γενική τοποθέτηση για τις πολιτικές κατευθύνσεις και τους στόχους της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ στον εργατικό χώρο αποφεύγοντας να τοποθετεί στα δύσκολα προβλήματα. Μια τέτοια τοποθέτηση είναι προφανές ότι δεν μπορούσε να προχωρήσει παραπέρα από γενικές εκκλήσεις όπως: Ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να πρωτοστατήσει στην ίδρυση πρωτοβάθμιων συνδικάτων στους χώρους εργασίας.

Η τοποθέτηση του Παύλου Ροβολή, μέλους ΔΣ Εργατικού Κέντρου Θήβας, ήταν από τις πιο ενδιαφέρουσες τοποθετήσεις, όχι μόνο γιατί στηριζόταν πάνω στην μαζική δουλεία που αποτελεί το στοιχείο συγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ στην περιοχή της Βοιωτίας, αλλά γιατί κατέληξε και σε συγκεκριμένες προτάσεις που τάραξαν τα νερά και δημιούργησαν ανησυχίες κυρίως στους συντρόφους του από τον Συνασπισμό. Ο Παύλος υποστήριξε ότι η πολιτική ενότητα που υπάρχει σήμερα στον ΣΥΡΙΖΑ, είναι στοιχείο που μπορεί να οδηγήσει άμεσα στην συγκρότηση κοινής συνδικαλιστικής παράταξης του ΣΥΡΙΖΑ, σε αντίθεση με την πρόταση της εισήγησης για συντονιστικό ΔΙΚΤΥΟ συνδικαλιστών του ΣΥΡΙΖΑ, πρόταση που θεώρησε ότι είναι άνευρη και δεν έχει να προσφέρει πολλά πράγματα για την κοινή δράση στους μαζικούς χώρους. Πρότεινε μάλιστα να ονομαστεί ΔΡΑΣΥ αυτή η συνδικαλιστική παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ (Δημοκρατική Ριζοσπαστική Αριστερή ΣΥνεργασία). Η άλλη πρόταση που κατέθεσε ο σ. Π. Ροβολής αφορούσε την συμμετοχή της «ΑΥΤΟΝΟΜΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ» στα προεδρεία των τριτοβαθμίων συνδικαλιστικών ενώσεων (ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ) και ζήτησε την παραίτηση των εκπροσώπων της απ’ αυτά.

Δύο ήταν τα θέματα στα οποία αναφέρθηκαν οι πιο πολλοί ομιλητές:

1. Το δίλλημα για ενιαία συνδικαλιστική παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ ή συντονιστικό δίκτυο των συνδικαλιστών και
2. η συμμετοχή των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ στις διοικήσεις των συνδικαλιστικών οργάνων με την λογική των αναλογικών προεδρείων.
   

Στο πρώτο θέμα κυριάρχησαν σαφώς οι απόψεις για «Συντονιστικό Δίκτυο». Η θέση αυτή υποστηρίχτηκε τόσο από στην συνδικαλιστική ηγεσία της παράταξης του ΣΥΝ την «ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ», όσο και από το σύνολο των άλλων συνιστωσών αλλά και ανένταχτων που προέρχονταν κυρίως από τον ΣΥΡΙΖΑ της Θεσσαλονίκης. Στην συζήτηση κυριάρχησε η αντίληψη, όπως εύστοχα την διατύπωσε κάποιος ομιλητής «Ναι στην διαφωνία, όχι στην αντιπαλότητα». Όμως η πρακτική εφαρμογή αυτής της αντίληψης είχε σαν αποτέλεσμα όποιος παρακολουθούσε την συζήτηση να μην καταλαβαίνει πια ακριβώς είναι η διαφωνία που εμποδίζει σήμερα την κοινή συνδικαλιστική έκφραση των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ στο εργατικό κίνημα. Σχεδόν όλοι οι ομιλητές τήρησαν αυτή την αρχή, αφού φρόντισαν να μην αναδείξουν καμία διαφωνία που θα μπορούσε να καταγραφεί ως …αντιπαλότητα. Έτσι κυριάρχησαν εκκλήσεις για ενότητα στην δράση και άλλα παρόμοια και κρίθηκε ότι δεν είναι ώριμο το αίτημα για κοινή συνδικαλιστική παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ.

Ήταν προφανές ότι δεν θα μπορούσε να συζητηθεί ουσιαστικά αυτό το ζήτημα γιατί επικαθορίζεται από την φυσιογνωμία του ΣΥΡΙΖΑ. Οι διαφωνίες που όλοι διαπίστωναν στις τοποθετήσεις τους, αλλά κανένας δεν τις έκανε συγκεκριμένες, αφορούσαν στο θέμα της πολιτικής συγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ, θέμα που ήταν έτσι κι αλλιώς εκτός συζήτησης. Με άλλους όρους γίνεται η συζήτηση για τις σχέσεις του κόμματος με το συνδικάτο και τις συνδικαλιστικές παρατάξεις, αν αναφέρεσαι σε ένα ενιαίο πολιτικό φορέα, και με άλλους όταν αναφέρεσαι σε μια εκλογική συνεργασία, η οποία προσπαθεί να καταγράψει την παρουσία της εκτός από το κοινοβούλιο και στο εργατικό κίνημα. Όσοι λοιπόν αντιστρατεύονται στην λογική του ενιαίου πολιτικού φορέα, είναι προφανές ότι αντιστρατεύονται και την ενιαία συνδικαλιστική παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ. Εμείς θεωρούμε ότι αυτό το δίλλημα είναι αποπροσανατολιστικό με τους όρους που τέθηκε στην σύσκεψη. Η μαζική δουλειά του ΣΥΡΙΖΑ στο εργατικό κίνημα, δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί σε όλες του τις διαστάσεις παρά μόνον αν συγκροτηθούν κομματικές οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ στους μαζικούς χώρους, οι οποίες θα δραστηριοποιούνται μέσα σε πλατειά ενωτικά συνδικαλιστικά σχήματα. Όμως για να υπάρχουν τέτοιες οργανώσεις, θα πρέπει να λυθεί το ζήτημα του ενιαίου πολιτικού φορέα...

Το δεύτερο ζήτημα ήταν εκείνο που ανέδειξε όλα τα προβλήματα της λειτουργίας του ΣΥΡΙΖΑ, όπως και τους όρους κάτω από τους οποίους λαμβάνονται οι αποφάσεις. Αποδείχτηκε με τον πιο καθαρό τρόπο ότι η δήλωση του σ. Καλύβη κατά το κλείσιμο στης σύσκεψης, ότι «οι αποφάσεις λαμβάνονται με ευρείες συναινέσεις» είναι άλλος ένας μύθος. Στον ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να υπάρξει απόφαση, αν διαφωνεί εκπρόσωπος της ηγετικής ομάδας του ΣΥΝ. Για το δεύτερο ζήτημα που απασχόλησε την σύσκεψη, υπήρξε μια ευρύτατη συναίνεση ενάντια στην λογική των «αναλογικών» προεδρείων, από όλες τις συνιστώσες, από τους ανένταχτους αλλά και από ένα σημαντικό τμήμα μελών του ΣΥΝ με κύριο εκφραστή τον σ. Π. Ροβολή. Οι μόνοι που υπερασπίστηκαν αυτή την θέση ήταν μόνον κάποια συνδικαλιστικά στελέχη του ΣΥΝ που συμμετέχουν σε τριτοβάθμια συνδικαλιστικά όργανα, όπως ο Καλύβης και ο Βρεττάκος. Ήταν φανερό και δεν χρειαζόταν να γίνει καμία ψηφοφορία για να διαπιστωθεί η θέση του σώματος. Όμως, αυτή θέση δεν καταγράφηκε τελικά στις προτάσεις που θα κατατεθούν από την σύσκεψη προς στα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά στις ..διαφωνίες που θα συνοδεύουν αυτές τις προτάσεις!...

Σε αυτό το ζήτημα συμπυκνώνονται οι πραγματικοί λόγοι που εμποδίζουν την κοινή και ενιαία δράση των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ στο μαζικό κίνημα. Η λογική της συνδιαχείρισης που κουβαλάει ο ΣΥΝ από την εποχή της Μ. Δαμανάκη και του Ν. Κωσταντόπουλου, αν και στο κεντρικό πολιτικό επίπεδο έχει λήξει, στο συνδικαλιστικό κίνημα συνεχίζει να έχει υλική υπόσταση μέσα από μορφές κοινής διαχείρισης με τις δυνάμεις του δικομματισμού στα προεδρεία συνδικαλιστικών οργάνων. Η λογική των «αναλογικών» προεδρείων είναι κληρονομία των σ. του αριστερού ρεύματος του ΣΥΝ από το ΚΚΕ. Η λογική αυτή αποτελούσε για το ΚΚΕ ένα τέχνασμα για να δικαιολογήσει κυρίως προς τα μέλη του το γεγονός ότι συμμετείχαν σε προεδρεία με δυνάμεις που τους χώριζε άβυσσος πολιτικά. Είναι προφανές ότι αυτή η επιλογή πέρασε στον ΣΥΝ και παραμένει σε ισχύ μέχρι σήμερα, γιατί βολεύει όλες τις εκδοχές των συνδιαχειριστικών απόψεων που υπήρχαν στο εσωτερικό του. Ως γνωστόν, όλες οι άλλες δυνάμεις από το παλαιό ΚΚΕ εσ. ως την εξωκοινοβουλευτική αριστερά επιδίωκαν να συμμετέχουν σε προεδρεία με άλλες δυνάμεις όταν μπορούσε να υπάρξει προγραμματική συμφωνία σε συγκεκριμένους στόχους δράσης. Όταν, λοιπόν ο σ. Καλύβης προσπάθησε να τεκμηριώσει αυτές τις συνδιαχειριστικές πρακτικές, πάνω στην αντίληψη ότι η ενότητα του εργατικού κινήματος δεν προσδιορίζεται με τον ίδιο τρόπο που προσδιορίζεται η ενότητα στο κοινοβούλιο που αποβλέπει σε ένα κυβερνητικό πρόγραμμα, έλαβε την δέουσα απάντηση από ένα επόμενο ομιλητή. Ένας σύντροφος από την επαρχία τον έστειλε στην …Λάρισα για να ενημερωθεί πως αυτές οι αντιλήψεις που πρεσβεύει οδηγούν μέλη του ΣΥΝ να κατεβαίνουν ως υποψήφιοι σε ψηφοδέλτια της ΠΑΣΚΕ και να ψηφίζουν ενάντια στην εγγραφή σωματείου στο εργατικό κέντρο, στο οποίο δραστηριοποιούνται άλλοι ανένταχτοι σύντροφοι του ΣΥΡΙΖΑ, μόνο και μόνο γιατί κινδυνεύει η ΠΑΣΚΕ να χάσει την πλειοψηφία!

Σε πολλές ομιλίες υπήρχαν επίσης αναφορές στην εξέγερση του Δεκέμβρη και πώς αυτή σφραγίζει σήμερα το εργατικό κίνημα. Επίσης κατακρίθηκε από πολλούς συντρόφους η στάση μερίδας συντρόφων του ΣΥΝ στην ΠΟΣΔΕΠ, αλλά τελικά και σε αυτό το ζήτημα δεν πάρθηκε καμία απόφαση.

Τελειώνοντας θα σταθούμε σε μερικές τοποθετήσεις που είχαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, όπως συντρόφισσας που δραστηριοποιείται στο σωματείο ιματισμού στην Θεσσαλονίκη, η οποία ανέλυσε τις δυσκολίες της συνδικαλιστικής δράσης στον ιδιωτικό τομέα και την σημασία της διάκρισης ανάμεσα στην εργοδοσία και την κυβερνητική πολιτική στην συγκεκριμενοποίηση των στόχων ενός συνδικάτου. Σύντροφος από το σωματείο των ταχυμεταφορέων (κούριερ) ανέδειξε τα προβλήματα της συνδικαλιστικής δράσης σε τέτοιους χώρους, αλλά και την σημασία που έχουν συγκεκριμένες νίκες για την μαζικοποίηση του σωματείου, όπως οι τρεις ανακλήσεις απολύσεων που πραγματοποιήθηκαν το τελευταίο εξάμηνο. Όμως, εκείνον που περιμέναμε να ακούσουμε άλλα δεν μίλησε ήταν ο σ. Στρατούλης! Αρκέστηκε μόνον σε μια δήλωση – ανακοίνωση για μια ακτιβίστικη ενέργεια που θα γίνει την ερχόμενη βδομάδα και κάλεσε τους παρόντες να συμμετέχουν. Αν είναι επιτυχημένη, τότε ίσως ενημερωθείτε για τα υπόλοιπα από τα …ΜΜΕ!

Ποιός θα είναι τελικά ο 2ος ευρωβουλευτής;

Οι συζητήσεις για τον 2ο ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζονται, όπως επίσης και αντιπαράθεση πάνω σε αυτό το ζήτημα. Στα πλαίσια αυτού του διαλόγου, αναδημοσιεύουμε δύο απόψεις που έχουν κατατεθεί δημόσια για αυτό το ζήτημα:

Η πρόταση της Ρόζα για το ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ

Εχουμε ήδη μπει στην τροχιά των ευρωεκλογών και όπως είναι επόμενο έχει ανοίξει η συζήτηση για τη συγκρότηση του ευρωψηφοδελτίου του ΣΥΡΙΖΑ. Από την πρώτη στιγμή αυτής της συζήτησης επισημάναμε δύο κινδύνους που θα έπρεπε οπωσδήποτε να αποφευχθούν: Ο πρώτος είναι η υποβάθμιση των κινηματικών καθηκόντων στο όνομα των προεκλογικών διαδικασιών. Ο δεύτερος δεν είναι άλλος από τη διολίσθηση της διαβούλευσης για το ψηφοδέλτιο σε μια διαπραγμάτευση που δεν (θα έπρεπε να) έχει καμία σχέση με την Αριστερά. Αν τον πρώτο κίνδυνο μένει τους επόμενους μήνες να δούμε αν θα μπορέσουμε να τον αποφύγουμε, σε ό,τι αφορά τον δεύτερο οι ανησυχίες μας νομίζουμε πως είναι δικαιολογημένες.
Εκτιμάμε ότι η συζήτηση δεν θα πρέπει να εστιάζεται στα πρόσωπα των υποψηφίων αλλά στις διαδικασίες συγκρότησης του ψηφοδελτίου και τους πολιτικούς όρους λειτουργίας της ευρωομάδας. Όποιος/α και αν τελικά επιλεγεί, στο βαθμό που το οργανωτικό πλαίσιο του ΣΥΡΙΖΑ μένει το ίδιο, πολύ λίγο θα μπορέσει να μεταβάλει την υφιστάμενη κατάσταση. Μια κατάσταση όπου ο ΣΥΡΙΖΑ δεν λειτουργεί ως όλον, η κοινοβουλευτική ομάδα είναι περισσότερο συνάντηση ατομικοτήτων παρά δεμένη συλλογικότητα και η συμμετοχή στο κοινοβούλιο είναι πολύ περισσότερο διαμεσολαβητική διαδικασία κοινωνικών αιτημάτων παρά οργανικό τμήμα μιας ευρύτερης συγκρότησης που δουλεύει μεν σε πολλαπλά επίπεδα αλλά σχεδιάζει και δρα από κοινού με στόχο την ανατροπή των συσχετισμών. Γι’ αυτό και εξαρχής μείναμε μακριά από την ονοματολογία και επιμείναμε στους ακόλουθους πολιτικούς όρους, οι οποίοι –ασφαλώς– αφορούν όλες τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ:
1. Οι ευρωβουλευτές είναι του ΣΥΡΙΖΑ και όχι των συνιστωσών του. Κατά συνέπεια η επιλογή τους μπορεί να έχει επαρκή πολιτική νομιμοποίηση μόνο αν συζητηθεί συνολικά από τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ (και όχι μόνο από τη Γραμματεία).
2. Στο βαθμό που οι ευρωβουλευτές είναι του ΣΥΡΙΖΑ και όχι των συνιστωσών, πρέπει να διασφαλιστεί η συλλογική λειτουργία της κοινοβουλευτικής ομάδας και η οργανική σύνδεσή της με τα μη κοινοβουλευτικά όργανα. Βασική προϋπόθεση για κάτι τέτοιο είναι η δημιουργία μιας στιβαρής ομάδας συνεργατών, η επιλογή των οποίων είναι αρμοδιότητα του ΣΥΡΙΖΑ και όχι των ευρωβουλευτών ή των συνιστωσών.
3. Η διαχείριση των οικονομικών ανήκει επίσης στον ΣΥΡΙΖΑ. Οι μισθοί των ευρωβουλευτών και των συνεργατών θα πρέπει να κατατίθενται στον ΣΥΡΙΖΑ και αυτός με τη σειρά του θα πρέπει να κανονίζει το ύψος των αμοιβών σε σχέση με τις ιδιαίτερες ανάγκες διαβίωσης στο εξωτερικό καθώς και με τον μέσο όρο απολαβών των ελλήνων εργαζομένων.
4. Η συμμετοχή στα κοινοβουλευτικά όργανα δεν μπορεί να είναι αιώνια και να καλλιεργεί τον παραγοντισμό. Είναι απαραίτητο να καθιερωθεί η εναλλαγή.
5. Η συγκρότηση του ψηφοδελτίου πρέπει να εκφράσει τον πλουραλισμό του ΣΥΡΙΖΑ και την (επιδιωκόμενη) σύνδεση του με τα κινήματα, να αποτυπώνει όλη την κοινωνική/κινηματική κινητικότητα της τελευταίας περιόδου. Γι’ αυτό είναι απαραίτητο να περιληφθούν στη λίστα αγωνιστές-τριες που συμμετείχαν στις αντιστάσεις που έδωσαν τον τόνο την προηγούμενη περίοδο: φοιτητές-τριες, πανεπιστημιακοί, επισφαλείς εργαζόμενοι-ες, αγρότες-τισσες, ακτιβιστές-τριες των ελεύθερων χώρων, φυλακισμένοι-ες, ομοφυλόφιλοι-λεσβίες, εθνικές μειονότητες.
6. Είναι αυτονόητη η συμμετοχή γυναικών στις εκλόγιμες θέσεις σε ποσοστό 50%.

Ομάδα Ρόζα

Η εκπροσώπηση του ΣΥΡΙΖΑ στις Ευρωεκλογές

Ο καθορισμός της στάσης του συνόλου ΣΥΡΙΖΑ εν όψει της Πανελλαδικής Σύσκεψης του Απριλίου 2009, δεν μπορεί παρά να γίνει στη βάση δύο παραδοχών:
Αφενός του ότι διεκδικούνται τρεις έδρες στο Ευρωκοινοβούλιο, με βάση την εκτίμηση της εκλογικής επιρροής των πραγματοποιημένων δημοσκοπήσεων, πράγμα που συνιστά μια σοβαρή προώθηση σε σχέση με την μία έδρα που είχε προκύψει στις εκλογές του Ιουνίου 2004.
Αφετέρου, της διασφάλισης της ισότιμης συμμετοχής και των τριών υπαρκτών και διακριτών ρευμάτων που τον συναποτελούν στην μέχρι σήμερα συγκρότηση και δράση του, και στη βάση της σχετικής συμμετοχής των δυνάμεων των συνιστωσών του στη δομή, στις δραστηριότητες και στις παρεμβάσεις του ΣΥΡΙΖΑ.
Τα τρία αυτά ρεύματα δεν είναι άλλα από :
Την σχετική συμμετοχή εκπροσώπων της αριστερής πλειοψηφίας του ΣΥΝ (Αριστερό Ρεύμα, ΚΠΔ και ΑΡΑΝ) που συμβατικά αντιπροσωπεύουν το ένα τρίτο των οργανωμένων δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ, με δεδομένο ότι η ανανεωτική - εκσυγχρονιστική του πτέρυγα όχι μόνον δεν συμμετέχει στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά απεναντίας κατακρίνει τα «15 Σημεία Στόχους Πάλης», απέχει από τις διαδικασίες του, εναντιώνεται στην αντισυστημική του στάση και τάσσεται ανοιχτά υπέρ της κεντροαριστερής σύμπραξης με το ΠΑΣΟΚ.
Την έντονη συμμετοχή των ανεξάρτητων στρατευμένων αγωνιστών που σχηματικά αποτυπώνονται στο «2ο Κύμα ΣΥΡΙΖΑ». Μ’ αυτό το ρεύμα που επιδιώκει την ενωτική ανασύνθεση του ΣΥΡΙΖΑ (από εκλογικό μέτωπο συνιστωσών σε «ενιαίο ομοσπονδιακό πολυτασικό πολιτικό οργανισμό») και τον αντικαπιταλιστικό προγραμματικό του προσανατολισμό, βρίσκονται σε παράλληλη τροχιά, από μια ορισμένη άποψη, συνιστώσες όπως λ.χ. Ξεκίνημα, Κόκκινο, Ρόζα, ΑΚΟΑ κλπ. Αθροιστικά αυτό το ρεύμα συγκροτεί τουλάχιστον το ένα τρίτο του δυναμικού του οργανωμένου ΣΥΡΙΖΑ.
Τις πολιτικές συνιστώσες που συμμετέχουν στη λειτουργία και δομή του ΣΥΡΙΖΑ «δι’ εκπροσώπων», διατηρούν την «περιχαρακωμένη» μικροκομματική τους υπόσταση, διέπονται από αντικαπιταλιστικά προγραμματικά χαρακτηριστικά, αντιτίθενται στα κεντροαριστερά εναλλακτικά σενάρια, ωστόσο όμως δεν συντάσσονται στην κατεύθυνση ενωτικής ανασύνθεσης του ΣΥΡΙΖΑ σε «ενιαίο ομοσπονδιακό πολυτασικό πολιτικό οργανισμό» (π.χ. ΚΟΕ, ΚΕΔΑ, ΔΕΑ, ΔΗΚΚΙ κ.ά.), αντιπροσωπεύουν δε αντίστοιχα το άλλο τρίτο του δυναμικού του ΣΥΡΙΖΑ στη δομή και τη λειτουργία του.
Κατά συνέπεια, οι τρεις έδρες δεν μπορούν, στη βάση των αρχών της ισοτιμίας, της δημοκρατικότητας και της ενωτικής έκφρασης του ΣΥΡΙΖΑ στις Ευρωεκλογές, παρά να κατανεμηθούν από μία σε κάθε επιμέρους ρεύμα, ανεξαρτήτως της σειράς τοποθέτησής τους στο ευρωψηφοδέλτιο. Σ’ αυτά τα τρία υπαρκτά ρεύματα εναπόκειται να ορίσουν τους δημοκρατικούς τρόπους (συναινετικά ή με γενική εκλογική διαδικασία όπως κάνει ο ΣΥΝ με το εσωτερικό του δημοψήφισμα του Μαρτίου 2009) ανάδειξης των τριών εκπροσώπων του ΣΥΡΙΖΑ στην Ευρωβουλή.
Η πολιτική απαίτηση του ΣΥΝ, όπως διατυπώθηκε στο Προγραμματικό του Συνέδριο του Φεβρουαρίου 2009, για την εκλογή των δύο από τους τρεις ευρωβουλευτές από τις τάξεις του, δεν μπορεί παρά να απορριφθεί από τον όλο ΣΥΡΙΖΑ στην επικείμενη Πανελλαδική Σύσκεψη του Απριλίου 2009 για τους ακόλουθους λόγους:
Κατά πρώτο, η συμμετοχή του ΣΥΝ στις διαδικασίες, όργανα, δράσεις του οργανωμένου ΣΥΡΙΖΑ μετά βίας φτάνει στο επίπεδο του ενός τρίτου των δυνάμεών του.
Κατά δεύτερο, μια τέτοια προοπτική (1η και 3η θέση όπως έχει αποφασιστεί και τείνει να αποτυπωθεί), εξ αντικειμένου εμφανίζει και καταγράφει τον ΣΥΡΙΖΑ ως απλή εκλογική ομπρέλα του ΣΥΝ, πράγμα που δεν μπορεί παρά να αποκρούεται από την πλειοψηφία των ενεργών δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ.
Κατά τρίτο, με δεδομένο ότι με βάση τους υπάρχοντες συσχετισμούς, η 1η θέση θα καταληφθεί από τον εκπρόσωπο της αριστερής πλειοψηφίας του ΣΥΝ, και η 3η θέση από τον εκπρόσωπο της «ανανεωτικής – εκσυγχρονιστικής» μειοψηφίας του, προκύπτει μείζον πολιτικό ζήτημα για τις δυνάμεις της μεγάλης πλειοψηφίας του ΣΥΡΙΖΑ (δεύτερο ρεύμα, τρίτο ρεύμα και ένα μέρος του πρώτου ρεύματος) για δύο σαφέστατους λόγους :
Από τη μια πλευρά, ο δεύτερος αυτός εκπρόσωπος αντιπροσωπεύει καθαρά την «ανανεωτική – εκσυγχρονιστική» μειοψηφία του ΣΥΝ η οποία δεν συμμετέχει στον ΣΥΡΙΖΑ, συντάσσεται ανοιχτά με την κεντροαριστερή εναλλακτική λύση, αντιτίθεται στα «15 Σημεία Στόχους Πάλης» του ΣΥΡΙΖΑ και έτσι αναιρεί την συνολικά διαμορφωμένη φυσιογνωμία του ΣΥΡΙΖΑ.
Από την άλλη πλευρά, εφόσον είναι ρητά διατυπωμένος και σαφώς διακηρυγμένος ο «ανανεωτικός – εκσυγχρονιστικός» προσανατολισμός της μειοψηφίας του ΣΥΝ, επόμενο είναι ότι ο ενδεχόμενος κοινοβουλευτικός της εκπρόσωπος να ακολουθεί αυτή την κατεύθυνση, πράγμα εξίσου ακυρωτικό για τους προσανατολισμούς του ΣΥΡΙΖΑ.
Σε τελική ανάλυση δεν μπορεί η εμμονή του ΣΥΝ στην «ασύμβατη» (;) πολιτική του ενότητά να τείνει να συμπαρασύρει το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ στην αναίρεση, την πολιτική απονεύρωση, την υπονόμευση και την ακύρωσή του.

Ανέστης Ταρπάγκος
ΣΥΡΙΖΑ Θεσσαλονίκης

Μια συζήτηση με τον Π. Κοροβέση

Στις 3 Μάρτη 2009, στείλαμε ένα μήνυμα στον σ. Περικλή Κοροβέση. Σήμερα που λάβαμε την απάντησή του, δημοσιεύουμε και τα δύο αυτά κείμενα, γιατί πιστεύουμε ότι έχουν γενικότερο ενδιαφέρον για τους αναγνώστες μας:

Σύντροφε Περικλή,
Ο καθένας που παρακολουθεί την αρθρογραφία σου στην «ΕΠΟΧΗ», ανεξάρτητα αν διαφωνεί ή συμφωνεί με αυτά που γράφεις, για το μόνο πράγμα που δεν θα μπορούσε να σε κατηγορήσει, είναι ότι μασάς τα λόγια σου. Όμως, στην ΕΠΟΧΗ της Κυριακής (1 Μαρτίου 2009) στο κείμενό σου με τον τίτλο «Τι απέγιναν οι ανένταχτοι;» όταν αναφέρεσαι σε ζητήματα που αφορούν τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν παίρνεις καθαρή θέση, αλλά τοποθετείσαι με «μήπως» και με ερωτήσεις όπως αυτή: «Και αντί να καταδικάζουμε τον Στάλιν του ΚΚΕ που επανήλθε θριαμβευτικά στην ηγετική ομάδα του, μήπως θα πρέπει να ψάξουμε για τον λανθάνον σταλινισμό που υπάρχει στις γραμμές μας;». Σωστή η κριτική στο ΚΚΕ που επανειλημμένα έχεις κάνει, όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το ΚΚΕ είναι ένα κόμμα ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μια «εκλογική σύμπραξη». Μήπως είναι και κάτι άλλο ο ΣΥΡΙΖΑ, άλλα το κρύβει, και δεν το ξέρουμε ακόμα;

Εμείς ευθαρσώς λέμε την άποψή μας: Θα θέλαμε Ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι ένας πολιτικός φορέας, στον οποίο να μπορούσαμε να συμμετέχουμε ως αριστεροί και όχι ως παράγοντες ή πολιτευτές. Όμως, ακόμα και ως ανένταχτοι αριστεροί, έχουμε πολύ πιο μειωμένες απαιτήσεις από τον ΣΥΡΙΖΑ, από αυτές που διατυπώσεις εσύ που είσαι και βουλευτής του: «Είμαστε 21ος αιώνας. Και αυτός έχει δημιουργήσει καινούργια κινήματα, νέες αντιλήψεις, διαφορετικές συμπεριφορές που οδηγούν σε νέες συλλογικότητες που λειτουργούν με άμεση δημοκρατία και συναίνεση, καταργώντας την ιεραρχία που ξέραμε». Εμείς, απλώς αρνούμαστε να συμμετέχουμε στις τοπικές ή θεματικές οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ, γιατί δεν τηρούνται ούτε καν οι στοιχειώδεις δημοκρατικές αρχές που προστατεύει η αστική δημοκρατία για το απλό μέλος του τελευταίου συνδικάτου: Το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι και την αρχή της πλειοψηφίας για την λήψη των αποφάσεων. Τουλάχιστον, αν δεν έχουμε κάτι καλύτερο μέχρι να καταργήσουμε την …ιεραρχία και να επιβάλουμε την άμεση δημοκρατία, ας παραμένουμε πιστοί στις αρχές της αστικής δημοκρατίας!

Εκτός από αυτά, τα σχετικά με το άρθρο σου, θα θέλαμε να διαμαρτυρηθούμε το κρούσμα λογοκρισίας και την αντισυντροφική συμπεριφορά των διαχειριστών της ιστοσελίδας του ΣΥΡΙΖΑ. Πραγματικά ξαφνιαστήκαμε από την λογοκρισία που επιβλήθηκε στο κείμενο που σας στέλνουμε συνημμένα. Το κείμενο αυτό στάλθηκε στην ιστοσελίδα του ΣΥΡΙΖΑ για δημοσίευση στην θεματική ενότητα: "άρθρα & παρεμβάσεις" . Οι διαχειριστές της ιστοσελίδας - ούτε καν για λόγους συντροφικότητας - δεν μπήκαν καν στον κόπο να μας στείλουν μια απάντηση για τους λόγους για τους οποίους δεν το δημοσίευσαν

ΕΟΣ (Ένωση Οπαδών ΣΥΡΙΖΑ)

Και η απάντηση:

Αγαπητέ σύντροφε,

Χωρίς δυσκολία μπορώ να συμμεριστώ βασικά στοιχεία του προβληματισμού σου, όπως:
α. «(…) διαμορφώνεται ένας νέος πολιτικός χώρος με αριστερά χαρακτηριστικά που διεκδικεί την αυτονομία του απέναντι στο δικομματισμό. Αυτή ήταν -και παραμένει- η μεγάλη πολιτική κατάκτηση του ΣΥΡΙΖΑ. Η κατάκτηση αυτή καταγράφεται από τον τρόπο που ο ΣΥΡΙΖΑ διαμεσολάβησε στην κεντρική πολιτική σκηνή το μαζικό κίνημα, τους αγώνες της νεολαίας ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος και την πρόσφατη εξέγερση του Δεκέμβρη».

β. «Η κοινή δράση των συνιστωσών του στο εργατικό κίνημα, στα συνδικάτα, στη νεολαία, στις γειτονιές είναι ακόμα προβληματική και ‘‘προβλέπεται’’ να παραμείνει». Επίσης με βρίσκει σύμφωνο το αίτημα της ιστοσελίδας της ΕΟΣ για την τήρηση από τον ΣΥΡΙΖΑ των στοιχειωδών δημοκρατικών αρχών «που προστατεύει η αστική δημοκρατία για το απλό μέλος του τελευταίου συνδικάτου: το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι και την αρχή της πλειοψηφίας για τη λήψη των αποφάσεων».

Εδώ όμως τελειώνουν οι συμφωνίες και αρχίζουν οι διαφωνίες, οι οποίες εστιάζονται κυρίως στον ενδεδειγμένο τρόπο αντιμετώπισης αυτών των προβλημάτων, που εύστοχα αναδεικνύεις και διεκτραγωδείς.

Η επιλογή «συγκρότησης» της ΕΟΣ υποθέτω ότι είναι προϊόν μιας εκτίμησης ότι δεν υπάρχουν συλλογικά εργαλεία αντιμετώπισης αυτών των προβλημάτων, ότι το παιχνίδι είναι χαμένο και ότι το μόνο που μας μένει να κάνουμε είναι να «προβοκάρουμε» το «σύστημα ΣΥΡΙΖΑ» και να προκαλέσουμε τους «διαχειριστές» του.

Ακόμη όμως και αν δεν υποκρύπτεται μια εκτίμηση ότι το στοίχημα έχει χαθεί, ο τρόπος αυτός αντιμετώπισης των προβλημάτων δεν με βρίσκει σύμφωνο. Η διαδρομή μου στην Αριστερά και τα κινήματα με δίδαξε πως ακόμη και αν μια μάχη φαίνεται να έχει χαθεί, τη δίνεις, και τη δίνεις συλλογικά και πραγματικά – όχι «συμβολικά».

Με χαρά πληροφορήθηκα ότι την προηγούμενη Πέμπτη κατατέθηκε στη Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ κείμενο ανεντάχτων το οποίο με τον εύστοχο τίτλο «Για ένα δεύτερο κύμα στον ΣΥΡΙΖΑ» βάζει ακριβώς το ζήτημα του μετασχηματισμού του ΣΥΡΙΖΑ στην κατεύθυνση που και εσύ γράφεις. Προσωπικά, υποστηρίζω ένθερμα την πρωτοβουλία αυτή, όπως θα υποστηρίξω και οποιαδήποτε ανάλογη θα επιχειρήσει να θέσει και να παλέψει τα ζητήματα αυτά ανοιχτά μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ. Πιστεύω ότι ο πολιτικός χρόνος είναι κατάλληλος, το αδιέξοδο της σημερινής μορφής του ΣΥΡΙΖΑ είναι σχεδόν πασιφανές και επομένως είναι πολύ μεγάλες οι δυνατότητες να συλλογικοποιηθεί και να μαζικοποιηθεί η απαίτηση μετασχηματισμού του ΣΥΡΙΖΑ.

Δεν γνωρίζω αν συμμετέχεις και συ στην πρωτοβουλία για το «δεύτερο κύμα» στον ΣΥΡΙΖΑ. Ελπίζω όμως ότι θα ανοίξει το δρόμο για τη δημιουργία μαζικού ρεύματος για το μετασχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ και ότι θα συναντηθούμε μέσα σ’ αυτό το ρεύμα.

Συντροφικά,

Περικλής Κοροβέσης
Υ.Γ. Είμαι φανατικός πολέμιος κάθε είδους λογοκρισίας, γι’ αυτό δεν υποστηρίζω το «κόψιμό» σας από το site του ΣΥΡΙΖΑ. Σας συνιστώ πάντως να επικοινωνήσετε διά ζώσης με τα κεντρικά του ΣΥΡΙΖΑ και τον υπεύθυνο του site, γιατί δεν αποκλείω το ενδεχόμενο ο δισταγμός τους να οφείλεται σε ερωτηματικά γύρω από το ποιοι είναι σ’ αυτό το site και κατά πόσο είναι πραγματικά ανένταχτοι του ΣΥΡΙΖΑ, ερωτηματικά που ενδεχομένως επιτείνει ο «προκλητικός» τίτλος ΕΟΣ.