Το ιταλικό δημοψήφισμα θα είνα η αρχή του τέλους της ευρωζώνης;

Φαίνεται ότι η διάλυση της ΕΕ επιταχύνεται από εσωτερικές αντιθέσεις, στις οποίες η Αριστερά. αδυνατεί ανατρέψει συσχετισμούς και να βάλει την δική της σφραγίδα στις εξελίξεις. Τα δημοψηφίσματα, -  αυτά που έγιναν αλλά και αυτά που πρόκειται να γίνουν - όπως και οι εκλογές, αποτυπώνουν το χαρακτήρα αυτών των αντιθέσεων, όμως δεν αρκούν για να αλλάξει το ροή του ποταμού. Οι πολιτικές που θα ηγεμονεύσουν από την έκβαση αυτών των αντιθέσεων, δεν θα κριθούν στο χώρο των “σχεδίων” και οι διακηρύξεων αλλά των κοινωνικών ερεισμάτων. Δυστυχώς η Αριστερά στην ΕΕ αλλά και στην χώρα μας, έχει ήδη ηττηθεί, αφού δεν κατόρθωσε να βάλει φραγμό την επιβολή των πολιτικών του νεοφιλελευθερισμού και να αποκτήσει την εμπιστοσύνη ευρύτερων λαϊκών μαζών.

Αρκετοί οπαδοί της «παραγωγικής ανάπτυξης» της χώρας θα ζήλευαν σήμερα αυτή την επιτυχία της χούντας της 21ης Απριλίου...

περισσότερα εδω:
Τρεις στιγμές της Siemens: Από τα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης στην χούντα του Παττακού, και στον Μητσοτάκη, τον Χριστοφοράκο και τον Χριστόδουλο

Φρανσουά Φιγιόν: Ο άγγελος του θανάτου της ΕΕ

Αναδημοσίευση από το "tvxs.gr"

του Απόστολου Διαμαντή

Η αιφνίδια και ορμητική πορεία του Φρανσουά Φιγιόν, προς την νίκη στις προκριματικές εκλογές της γαλλικής δεξιάς, σημαίνει το οριστικό τέλος της φιλοευρωπαϊκής και φιλογερμανικής πολιτικής ελίτ της Γαλλίας.

Ο πρώην πρωθυπουργός βρίσκεται μόλις ένα μικρό βήμα πριν από τις θέσεις της Μαρίν Λεπέν, η οποία προτείνει άμεσα δημοψήφισμα εξόδου της Γαλλίας από το ευρώ. Ο Φιγιόν το λέει κάπως διαφορετικά, με άλλα λόγια, αλλά πολύ κοντά στην ίδια ουσία: θα κάνω δημοψήφισμα για να δώσω «τέλος στον διοικητικό φεντεραλισμό», έγραψε με τρόπο αποφασιστικό στον Monde στις 27 Ιουνίου.

Ένας «βανδαλισμός» και ένας βανδαλισμός

Του Άγγελου Καλοδούκα

Διαβάζω στα κοινωνικά δίκτυα, σε δεξιά σάιτ και έντυπα, ότι ο έφιππος ανδριάντας του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη στην οδό Σταδίου έπεσε «θύμα βανδάλων». Ο «βανδαλισμός» συνίσταται στο ότι «άγνωστοι έγραψαν με μαύρο σπρέι τη φράση ‘ΚΑΜΙΑ "ΕΛΠΙΔΑ" NO HOPE’, συνοδευόμενη από σύμβολα του αναρχικού χώρου». Ορισμένοι αναφέρουν ότι ο «βανδαλισμός» έγινε τη νύχτα, κατά τη διάρκεια των επεισοδίων που ακολούθησαν μετά την πορεία για την επέτειο του Πολυτεχνείου. O κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας Νίκος Δένδιας σχολίασε στον προσωπικό του λογαριασμό στο twitter:

«Αυτό που συμβαίνει στο κέντρο της Αθήνας είναι μια τεράστια ντροπή. Δεν γλίτωσε ούτε ο Κολοκοτρώνης».

Η πρώτη «κωλοτούμπα» του Α. Τσίπρα - με την συναίνεση του Μ Φίλη αλλά και του Π. Λαφαζάνη - συνέβη πολύ πριν υπογράψει το 3ο μνημόνιο...

Πρόσφατα  (11/10/2016) , ο Πάνος Καμμένος δήλωσε: «Καμμένος: Θα έριχνα την κυβέρνηση, αν υπήρχε ρήξη με την Εκκλησία».Δεν έκρυβε ποτέ τις θέσεις και πάντα ήταν ειλικρινής σε αυτό το ζήτημα. Από τον Ιούνη του 2012, με αφορμή το θέμα της μισθοδοσίας των κληρικών δήλωνε: «Δεν υπάρχει θέμα διαχωρισμού Κράτους –Εκκλησίας, η Ελλάδα είναι ένα Ορθόδοξο κράτος, όπως προβλέπει το Σύνταγμά της».

Το Γενάρη του 2015, επιβεβαίωνε και πάλι αυτή την θέση του, στην προοπτική να γίνει κυβερνητικός εταίρος. Στο ενδεχόμενο εκλογικής νίκης του ΣΥΡΙΖΑ και πιθανής κυβερνητικής συνεργασίας, ο Πάνος Καμμένος υποστήριζε ότι «θα υπάρξουν κόκκινες γραμμές» και πως «σε περίπτωση που προσπαθήσουν να αγγίξουν εθνικά θέματα ή θέματα που έχουν να κάνουν με την Ορθοδοξία, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες θα ρίξουν την κυβέρνηση». (05.01.2015 - εφημερίδα των συντακτών)

Μια απάντηση στο ερώτημα του Δ. Ψαρά: “Ποιος (συν)κυβερνά αυτόν τον τόπο;”

του Γιώργου Καλαντζόπουλου

Ο Δημήτρης Ψαράς αναρωτιέται στο άρθρο του στην εφημερίδα των συντακτών “Ποιος (συν)κυβερνά αυτόν τον τόπο;” με αφορμή την αποπομπή του Νίκου Φίλη  από το υπουργείο Παιδείας, επισημαίνοντας ότι: «Και αυτή τη φορά δεν τηρήθηκαν ούτε τα προσχήματα. Δεν μπορούσε κανείς να προσάψει κάτι άλλο στον αποπεμφθέντα υπουργό Παιδείας, εφόσον είχε να επιδείξει αξιόλογη αποτελεσματικότητα σε όλους τους τομείς ευθύνης του. Χρειάστηκε να προηγηθεί η συνέντευξη του κ. Ιερώνυμου στον «Σκάι», αυτό που ο κ. Φίλης ονόμασε «συμβόλαιο πολιτικού θανάτου» σε βάρος του, και η υπαναχώρηση του πρωθυπουργού μπροστά στον ωμό εκβιασμό.»

Χαρακτηρίζοντας αυτή την πράξη του πρωθυπουργού ως “ακραία στροφή” επισημαίνει ότι «Και πολύ σωστά συγκροτήθηκαν αυτά τα κομματικά όργανα. Μόνο που ο ανασχηματισμός απέδειξε ότι τα όργανα αυτά καταργήθηκαν προτού καν συγκληθούν»

Μόνο που αυτό δεν συνέβη πρώτη φορά, έχει συμβεί επανειλημμένα στο παρελθόν, πριν καν ο ΣΥΡΙΖΑ αναλάβει κυβερνητικές ευθύνες.  Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα «αρχηγικό» κόμμα και αυτός ο τρόπος πολιτικών χειρισμών δεν προκαλεί καμία έκπληξη σε κανένα, παρά μόνον σε όσους πιστεύουν ακόμα πως έχει κάποια σχέση με την Αριστερά. Γιαυτό και κανείς δεν έδωσε τώρα ιδιαίτερη σημασία για τον τρόπο που λήφθηκε η συγκεκριμένη απόφαση.

Το άρθρο του Δημήτρη Ψαρά καταλήγει με την εκτίμηση ότι: «Μας αρκούσε, νομίζω, ο κ. Καμμένος. Δεν χρειαζόταν να μπει στον «πρωινό καφέ» και ο κ. Ιερώνυμος». Κι εδώ θα διαφωνήσουμε.

Ο Πάνος Καμμένος ήταν πάντα ειλικρινής ως προς αυτό το ζήτημα. Δεν έχει χάσει ούτε μια ευκαιρία για να παρουσιάζεται ως ο εκπρόσωπος της εκκλησίας στην κυβέρνηση «με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ». Δεν πρόκειται λοιπόν για μια αλλαγή κατάστασης, αφού ο Καμμένος και ο Ιερώνυμος δεν διαφέρουν, αν και αυτή η ταύτιση μάλλον αδικεί τον ...Ιερώνυμο. Με τον Καμμένο στην κυβέρνηση δεν θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά τα πράγματα.