ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΛΑΕ
Το οριστικό τέλος της διαδρομής του ΣΥΡΙΖΑ ως αριστερής πολιτικής δύναμης (είτε των αυταπατών για τη διαδρομή - δεν θα μιλήσουμε εδώ για αυτό), η επιλογή του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ (ανοιχτά, από την προκήρυξη των εκλογών του Σεπτέμβρη) να συντρίψει την ελληνική αριστερά και να αναλάβει με τον πιο θρασύ, αδίστακτο και αποτελεσματικό τρόπο τη δουλειά της δεξιάς, δηλαδή την μνημονιακή καταστροφή, ανέδειξαν με δραματική καθαρότητα το κενό της πολιτικής συγκρότησης της αριστεράς.
Το περίγραμμά του κενού ορίζει καταρχήν η δομική και πολιτική αδυναμία της υπαρκτής αριστεράς, που μετά από έξι χρόνια καταστροφής δεν καταφέρνει να βγει από το περιθώριο ή την στασιμότητα.
Όμως την ανάγκη νέου πολιτικού φορέα της αριστεράς, την αναδεικνύει κυρίως η κοινωνία που αντιστέκεται. Αντιστάθηκε εκπλήσσοντας τον πλανήτη, με τους αγώνες του ‘10 του ΄11 και του ΄12, με τις αλληλέγγυες δράσεις, με το δημοψήφισμα του ΄15, με τη στάση της στην προσφυγική κρίση. Για αυτή την κοινωνία, η προδοσία δεν μπορεί να γίνεται ανεκτή. Η χώρα μας δεν αξίζει να εξευτελίζεται, με μια κυβέρνηση που προσφέρει διεθνές παράδειγμα για επίδοξους πραξικοπηματίες - όπως πρόσφατα συνέβη, στη συζήτηση που ακολούθησε το βρετανικό δημοψήφισμα.
Η ίδρυση της ΛΑΕ από βουλευτές που καταψήφισαν το 3ο Μνημόνιο και η κατάθεση του διευρυμένου ψηφοδελτίου της στις εκλογές του περσινού Σεπτέμβρη, προς στιγμήν λειτούργησε ως προσκλητήριο για τη δημιουργία νέου πολιτικού φορέα της αριστεράς.
Οι υπογράφοντες ανταποκριθήκαμε, μαζί με ήδη ενταγμένους σε επιμέρους συλλογικότητες ή ανέντακτους συντρόφους και συντρόφισσες διαφορετικών προελεύσεων.
Ήταν προφανές ότι έμεναν να γίνουν πολλά βήματα για να μιλάμε σοβαρά για πολιτικό φορέα. Όμως τα βήματα που έγιναν ήταν μόνο προς τα πίσω.
Το προφανές έλλειμμα αποτελεσματικής αντιπολίτευσης, που άγγιξε επανειλημμένα τα όρια της πλήρους απραξίας, έχει επιφέρει μια ταχύτατη και δια γυμνού οφθαλμού αισθητή οργανωτική συρρίκνωση του φορέα.
Απ΄ την άλλη, ο κόσμος που παρακολούθησε το ξεκίνημα της ΛΑΕ, αλλά και σημαντικές προσωπικότητες που στην αρχή συνεργάστηκαν με αυτήν, δε βρήκαν τρόπο και χώρο συμβολής και συμμετοχής, απομακρύνθηκαν, αποχώρησαν ή διαφοροποίησαν τη πολιτική τους πορεία.
Οι υπογράφοντες, αναζητήσαμε χρονικά περιθώρια για γίνουν αντιληπτά τα προβλήματα της πρώτης διαδρομής της ΛΑΕ και να αντιμετωπιστούν. Όμως η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη, αντί για λύσεις, κατάφερε να σωρεύσει νέα προβλήματα στον φορέα.