Αναδημοσίευση από το «Anarchy press gr»
Εδώ και χιλιάδες χρόνια, άντρες και γυναίκες ζούμε κατά κάποιον τρόπο φυλακισμένοι μέσα στις «ταυτότητες μας», στις «κουλτούρες» μας, στους περιορισμούς, στους φόβους και στις ενοχές μας. Οι φυλακές, που κλείνουν τις άκαμπτες προσωπικότητες μας δεν αποκαλούνται «φυλακές». Τις έχουμε βαφτίσει με πιο ωραία και απατηλά ονόματα. Τις λέμε ναούς, θρησκεία, πολιτικά κόμματα, ιδεολογία, κουλτούρα, πολιτισμό, φήμη, εξουσία και τιμές. Την αποξένωση την γνωρίζει ο κάθε άνθρωπος από την στιγμή που έρχεται στο κόσμο. Για λίγες ώρες, αλλά πολύ καθοριστικές, το βρέφος αποχωρίζεται την λεχώνα, ώσπου να της επιτραπεί από τον γιατρό να το θηλάσει.