Άλλο ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από τα κεφάλια μας...

και ο  "διάλογος" συνεχίζει να διεξάγεται...

Στο αριστερό blog ο Παναγιώτης Μαυροειδής στο περιθώριο του κειμένου “Ο μακρόθεν διάλογος ή πώς δεν έχουμε μάθει να συζητάμε” τονίζει μια παράγραφο:

Στο έδαφος της κοινής συντροφικής δράσης, να αναδείξουμε και όχι να κουκουλώσουμε τις πολιτικές και ιδεολογικές διαφορές, συζητώντας επί αυτών, την ίδια στιγμή που θα υποβιβάζουμε και θα καταργούμε τις καταστροφικές λογικές της ιδιοκτησίας της αλήθειας, της καχυποψίας, του τακτικισμού και της θεωρίας ‘’ο χειρότερος εχθρός μου, είναι ο πιο κοντινός μου αριστερός’’.

Συμφωνώντας λοιπόν με το περιεχόμενο αυτής της παραγράφου, θα επιχειρήσουμε να κάνουμε μερικές κριτικές παρατηρήσεις από την ίδια σκοπιά του Π. Μαυροειδή, στο αμέσως προηγούμενο κείμενο που έχει δημοσιευθεί “αριστερό blog” με τον τίτλο “Μαζικός αντικαπιταλιστικός αγώνας κατά της ΕΕ!” και υπογράφεται από τους Ιπποκράτη Κωστή και Νίκο Ξηρουδάκη

Πριν όμως προχωρήσουμε στις παρατηρήσεις, θα θέλαμε να ξεκαθαρίσουμε την δική μας θέση για τα ζητήματα ουσίας τα οποία τίθενται από την παράγραφο που αναφέραμε παραπάνω. Το πρόβλημα της Αριστεράς μπορεί να λυθεί στα πλαίσια των εσωτερικών ανταγωνισμών ή συμφωνιών; Η άποψή μας είναι σαφής: Ο διάλογος είναι αναγκαίος, αλλά δεν είναι επαρκής όρος. Την έχουμε εκθέσει αναλυτικά στο κείμενο “Αναπαραγωγή ή μετασχηματισμός;” και εν συντομία εκφράζεται με το παρακάτω απόσπασμα:

Σήμερα, η ανασυγκρότηση της Αριστεράς δεν θα κριθεί τελικά από κάποια πολιτική συμφωνία, ούτε από το πόσο ολοκληρωμένο είναι ένα πολιτικό σχέδιο ή πρόγραμμα. Οι απαντήσεις που προϋποθέτει ένα τέτοιο εγχείρημα, δεν μπορούν να δοθούν κυρίως με την προσφυγή στον «διάλογο». Δεν υπάρχουν πολιτικά υποκείμενα που κατέχουν ή θα ανακαλύψουν την απόλυτη αλήθεια. Οι σχετικές αλήθειες που κατέχει κάθε υποκείμενο ξεχωριστά, δεν είναι επαρκείς για την ανασύνθεση της Αριστεράς. Η τομή που απαιτείται, περνάει από την συντριβή του παλαιού με την μορφή που υπάρχει, και το ριζικό μετασχηματισμό του. Το νέο δεν πρόκειται να προκύψει από απλές αθροιστικές πράξεις μεταξύ συγγενών υποκειμένων, διατεταγμένων σε ομόκεντρους ή παράπλευρους κύκλους. Πρόκειται για μια σύνθεση αντιθέσεων, για τη διαλεκτική της οποίας ισχύει η ρήση του προέδρου Μάο: «Τα δύο δεν γίνονται ένα». Για να μην μιλάμε κινέζικα, το μέλλον των ενωτικών εγχειρημάτων που ευαγγελίζονται την ανασύνθεση της αριστεράς, θα κριθεί τελικά αν η ρήξη με το υπάρχον, που εμπεριέχει ο πυρήνας όλων αυτών εγχειρημάτων, οδηγήσει στην κυριαρχία των όρων μετασχηματισμού και στην καταστροφή των όρων αναπαραγωγής των υποκειμένων που μετέχουν σε αυτά.

Κάποιοι φαίνεται πως αναζητούν την λύση της δικής τους πολιτικής ανεπάρκειας στην συντριβή κάποιων άλλων. Η κατάσταση γίνεται τραγική και αδιέξοδη, όταν αυτοί οι άλλοι που απαιτούμε την συντριβή τους είναι δημιουργήματα της πολιτικής μας φαντασίας. Ένα μεγάλο μέρος του κειμένου των Ιπποκράτη Κωστή και Νίκου Ξηρουδάκη κυνηγάει παρόμοια φαντάσματα. Το κείμενο γράφει:

Η πικρή αλήθεια είναι ότι μεγάλα κομμάτια της αριστεράς, είναι ενταγμένα οργανικά εδώ και δεκαετίες στην λογική του ευρωπαϊσμού. Έχουν ταυτίσει την κοινωνική πρόοδο, με την αστική στρατηγική για ένταξη στην ΕΟΚ παλιότερα, την ΕΕ τώρα...

Λάθος! Το σωστό είναι ότι μικρά κομμάτια της αριστεράς είναι ενταγμένα οργανικά εδώ και δεκαετίες στην λογική του ευρωπαϊσμού. Το μεγάλο κόμμα της Αριστεράς, το ΚΚΕ αλλά και το σύνολο σχεδόν της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς είχαν πάντα μια αντιευρωπαϊκή στάση. Ο χώρος της Ανανεωτικής Αριστεράς, ο χώρος δηλαδή του Λ. Κύρκου που ηγεμόνευσε με τις ιδέες του στον χώρο του ΣΥΝασπισμού, ήταν ο χώρος που χαρακτηρίζεται στο κείμενο των των Ιπποκράτη Κωστή και Νίκου Ξηρουδάκη ως “μεγάλα κομμάτια της Αριστεράς”. Αυτός ο πολιτικός χώρος στο ίδιο κείμενο μερικές αράδες παρακάτω περιγράφεται εντελώς διαφορετικά:

Σεχταριστής ήτανε μια ζωή ο Κύρκος, κι ας είχε σημαία του το «εθνικό ακροατήριο». Το δείχνανε άλλωστε και τα εκλογικά του ποσοστά: 1,37% το ’81, 2,7% το πολυδιαφημισμένο ενωτικό εγχείρημα της Συμμαχίας στις εκλογές του ’77. Και η επίσημη κομματική άποψη για την εκλογική συντριβή της; «Ο λαός έχει δικαίωμα να σφάλλει»…

Όμως και εδώ υπάρχει άλλο ένα λάθος. Είναι η συσχέτιση του “σεχταρισμού” με τα εκλογικά ποσοστά: Σεχταριστής ήτανε μια ζωή ο Κύρκος.. Το δείχνανε άλλωστε και τα εκλογικά του ποσοστά. Με τα ίδια λοιπόν κριτήρια για παράδειγμα θα μπορούσαμε άραγε να μετρήσουμε, πόσο πνιγμένη μέσα στον σεχταρισμό είναι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε σχέση με τον σεχταριστή Λ. Κύρκο. Ας μην μιλήσουμε και για τον σεχταρισμό της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ στον Άγιο Παντελεήμονα και σε άλλες λαϊκές γειτονιές της Αθήνας, σεχταρισμός που οφείλεται στην θέση της για την Ε.Ε. και το ευρώ...

Όπως και να το κάνουμε, δεν είναι ο Κύρκος και η παρέα του που εμπόδιζαν τόσα χρόνια την ηγεμονική άποψη στο χώρο της Αριστεράς , δηλαδή την Αντιευρωπαϊκή Αριστερά να ορθοποδήσει στην ελληνική κοινωνία! Μήπως λοιπόν η φράση «Ο λαός έχει δικαίωμα να σφάλλει», επιδέχεται πολλαπλές αναγνώσεις ως προς το υποκείμενο που την εκφέρει, σε σχέση με απ' αυτό που υπονοεί το κείμενο;

Το φάντασμα της “Ευρωπαϊκής Αριστεράς”, λοιπόν πλανιέται πάνω από τα κεφάλια μας. Και το κείμενο κυνηγάει αυτό το φάντασμα, βάζοντας στόχο την “ήττα” του, αφήνοντας να υπονοηθεί ότι αν διευθετηθεί στο εσωτερικό της Αριστεράς αυτό το ζήτημα, θα λυθεί και στην κοινωνία:

Αυτή η «ευρωπαϊκή αριστερά», είναι αριστερά του συστήματος που πρέπει να ηττηθεί.

Η λαϊκή έκφραση “ένα σκουλήκι ψόφιο, να το σκοτώσω δεν μπορώ, να φύγω δεν μ' αφήνει” νομίζουμε ότι περιγράφει με τον καλύτερο τρόπο αυτές τις αδιέξοδες πολιτικές στάσεις...

Ο Ιπποκράτης Κωστής και Νίκος Ξηρουδάκης κοιτάνε πολύ πίσω, πάρα πολύ πίσω, στην εποχή της χούντας και του Πολυτεχνείου για να δώσουν παραδείγματα για τον “σεχταρισμό” του Λ. Κύρκου αλλά και να στηρίξουν την πολιτική τους άποψη. Όμως υπάρχει η “καρδάρα με το γάλα”, δίπλα μας και την κλωτσάνε. Αναφερόμαστε στο κίνημα Κίνημα της 25ης Μάη, για το οποίο γράφουν:

“Σήμερα, μετά το Σύνταγμα και τις συνελεύσεις γειτονιάς όπου ο κόσμος μπαίνει μαζικά στο προσκήνιο, ίσως όχι πάντοτε με τον τρόπο που εμείς φανταζόμασταν ή θα θέλαμε (κι αυτό έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και θ’ άξιζε να συζητηθεί εκτενέστερα), έχει πια καταδειχτεί ότι δε θέλει ούτε ν’ ακούσει για την ΓΣΕΕ και τον Παναγόπουλο. Τον Παναγόπουλο που έχει την παγκόσμια πρωτοτυπία να μην μπορεί να συμμετάσχει στις συγκεντρώσεις που ο ίδιος διοργανώνει! Ποιος ακριβώς είναι λοιπόν σήμερα ο σεχταριστής; Σίγουρα όχι αυτός πάντως που μένει μακριά από τα βρόμικα ξεπουληματικά και προδοτικά παζάρια της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, που τα ΄χει πάρει χαμπάρι και τα ξεφωνίζει ο κόσμος.”

Θα συμφωνήσουμε μαζί τους για τον Παναγόπουλο, αλλά το πιο ενδιαφέρον κομμάτι του κειμένου τους είναι αυτό που το βάζουν ...πολιτικά μέσα σε παρενθέσεις. Η συζήτηση μόνον αν έχει την ανάποδη πορεία μπορεί να είναι πολιτικά γόνιμη: Θα πρέπει να ξεκινάει από τα επίδικα της συγκυρίας και όχι με τάματα στα εικονίσματα της Αριστεράς. Αλλιώς γίνεται απολογητική πολιτικών γραμμών, που ήδη έχουν κριθεί και έχουν αποτύχει...

Θα επανέλθουμε όμως με άλλο σημείωμά μας επιχειρώντας αυτή την αντιστροφή.

Που πας ρε Καραμήτρο; Η “πρωτοβουλία κατά του ευρώ και της Ε.Ε.”

(Έργα και ημέρες μιας Αριστεράς δεν έχει οράματα και στερείται στρατηγικής)

Τετάρτη 27/7, στις 19:00 στην Αίθουσα της ΕΣΗΕΑ (Ακαδημίας 22, 2ος όροφος) πραγματοποιείται η “Ιδρυτική Συνέλευση της Πρωτοβουλίας κατά του ευρώ και της Ε.Ε.” Το κείμενο που θέτει το πλαίσιο της πρωτοβουλίας (έχει συγκεντρώσει ήδη 357 υπογραφές υποστήριξης (22/7/2011) ) είναι διατυπωμένο με ένα τρόπο που μπορεί να χωράει σχεδόν όλη η παραδοσιακή κοινοβουλευτική και εξωκοινοβουλευτική αριστερά, αρκεί να υπάρχει “καλή διάθεση”...

Επίσης θα μπορούσε να είχε γραφτεί τον προηγούμενο αιώνα, αφού προβάλλει ως βασικές θέσεις την πολιτική που κυριαρχούσε στην κομμουνιστική αριστερά απέναντι στην Ε.Ε., ΠΡΙΝ καταρρεύσει ο υπαρκτός κομμουνισμός!

Πολιτικά αυτή η πρωτοβουλία έρχεται σήμερα να καλύψει το κενό της πολιτικής ενός “καλού ΚΚΕ” που δεν θα είναι τόσο σεχταριστικό όσο είναι το ΚΚΕ, αλλά πιο ανοικτό σε συνεργασίες με άλλες αριστερές δυνάμεις. Αποτελεί λοιπόν μια προσπάθεια, μπροστά στην προοπτική μιας εκλογικής αναμέτρησης, να συνευρεθούν στην σημερινή συγκυρία οι κουκουεδογενείς δυνάμεις (Αριστερό Ρεύμα, ΝΑΡ) και ένας ευρύτερος πολιτικός χώρος, ο οποίος συσπειρώνεται σήμερα γύρω από τα εκλογικά σχήματα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ..

Είναι προφανές ότι στα πλαίσια της ιδεολογικής συγκρότησης αυτής της πρωτοβουλίας δεν χωρούν δυνάμεις και κινήματα που έρχονται σε ρήξη ή βρίσκονται σε αντιπαλότητα με παραδοσιακή αριστερά, η οποία κατέρρευσε μαζί με τον υπαρκτό κομμουνισμό εδώ και δεκαετίες. Το μέτωπο ενάντια στο ευρώ και η Ε.Ε. είναι η ιδεολογική ομπρέλα που ομογενοποιεί ιστορικά/διαχρονικά/ιδεολογικά αυτό τον χώρο. Είναι η κόκκινη κλωστή που προσδιορίζει τις ηγεμονίες στο εσωτερικό του με όρους αναπαραγωγής των μηχανισμών που στηρίζουν αλλά και στηρίζονται σε αυτά τα αριστερά ιδεολογήματα που προβάλλουν το πόσο άθλιος και κακός είναι ο αντίπαλος. Δυστυχώς αυτά είναι κοινοτοπίες, τουλάχιστον στη σημερινή συγκυρία.

Εξάλλου και οι ίδιοι οι αστοί όχι μόνον δεν κρύβουν τις αδυναμίες και τα προβλήματα του ευρώ και της Ε.Ε. αλλά αντίθετα μερικές φορές προβάλουν όλα αυτά ζητήματα ως φόβητρα για να επιβάλουν τις δικές τους πολιτικές επιλογές. Δυστυχώς αυτή η καταδίκη της Ε.Ε. και του ευρώ, όσο οξεία και να διατυπώνεται φραστικά, δεν αρκεί για να συγκροτήσει το “άλλο”...

Είναι εντυπωσιακό ότι σε αυτό το κείμενο απουσιάζει οποιαδήποτε αναφορά στο κίνημα της 25ης Μάη, το οποίο ανέτρεψε το πολιτικό σκηνικό στη χώρα μας και επανέφερε τον λαϊκό παράγοντα στο πολιτικό προσκήνιο. Το κείμενο λοιπόν αγνοώντας προκλητικά οποιαδήποτε αναφορά στους όρους ύπαρξης και συγκρότησης του υπαρκτού μαζικού κινήματος ατενίζει το μέλλον με αφηρημένες εξαγγελίες για την “διαμόρφωση ενός ενωτικού λαϊκού ρεύματος” και καταλήγει σε ένα γενικό αντιιμπεριαλιστικό πρόσταγμα, το οποίο θα μπορούσε να είχε διατυπωθεί με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και πριν την έναρξη του 2ου παγκοσμίου πολέμου:

"Στόχος μας είναι η διαμόρφωση ενός ενωτικού λαϊκού ρεύματος που θα προτάσσει τα εργατικά λαϊκά συμφέροντα και θα υπερασπίζει το δικαίωμα του λαού να καθορίζει την πορεία των κοινωνικών και πολιτικών εξελίξεων, έξω από τις δεσμεύσεις των ιμπεριαλιστικών οργανισμών και ηγεμονικών καπιταλιστικών χωρών."

Το γνωστό τραγουδάκι εκείνης της εποχής: «Το ΕΑΜ μας έσωσε απ’ την πείνα/ θα μας σώσει τώρα απ’ τη σκλαβιά/ κι έχει πρόγραμμα λαοκρατία/ ζήτω-ζήτω-ζήτω το ΕΑΜ», είναι πολιτικά πιο ορθό και πιο επίκαιρο, διότι επικαλείται μια σημαντική κοινωνική παρακαταθήκη, η οποία απουσιάζει από την σημερινή αριστερά: “Το ΕΑΜ μας έσωσε απ’ την πείνα” και δηλώνει σαφώς ένα κοινωνικό όραμα “την λαοκρατία”....

Η μικροπολιτική είναι παρούσα σχεδόν σε κάθε διατύπωση του κειμένου. Μερικές παραγράφους παραπάνω κάποιες εκφράσεις έχουν γραφτεί με τρόπο ώστε να μην έχουν κανένα παράπονο δυνάμεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ (Λαφαζάνης, ΚΟΕ κλπ) όπως αυτή:

"Γι’ αυτό και εμείς επιδιώκουμε τον κοινό αγώνα των ευρωπαϊκών λαών κόντρα στο συνασπισμένο ευρωπαϊκό κεφάλαιο με άμεσο στόχο την ανατροπή της αντεργατικής επίθεσης και ορίζοντα την υπέρβαση της καπιταλιστικής κυριαρχίας σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο."

και αυτή:

"Να μην περάσει το αντιδραστικό «Σύμφωνο για το Ευρώ». Να αποτραπεί η ψήφισή του από το συντονισμένο πανευρωπαϊκό αγώνα των λαών, που μπορεί να γίνει τώρα εφικτός!"

Κάποιες άλλες φράσεις κλείνουν το μάτι προς το ΚΚΕ, χρησιμοποιώντας ακόμα και την δική του φρασεολογία:

"Για λαϊκή απειθαρχία και συνολική ρήξη με την ΕΕ του κεφαλαίου"

Το χειρότερο όμως με αυτό το κείμενο είναι η ελπίδα που αφήνει ότι αυτή η Αριστερά μπορεί να κυβερνήσει! Δεν το διατυπώνει βεβαίως ρητά. Το υπονοεί όμως σαφώς, όταν περιγράφει τα πράγματα με φράσεις όπως αυτή:

"Η αιτία των λαϊκών προβλημάτων βρίσκεται στην «ιερή συμμαχία» ελληνικών κυβερνήσεων, ΕΕ, ΔΝΤ, στο «μαύρο» μέτωπό τους με το κεφάλαιο, τις τράπεζες και τις αγορές."

Αν λοιπόν “σπάσει” αυτή η συμμαχία των ελληνικών κυβερνήσεων τα λαϊκά προβλήματα θα μπορέσουν να λυθούν. Ο κυβερνητισμός αυτής της Αριστεράς, βρίσκεται επίσης κρυμμένος πίσω από την αναπτυξιολαγνεία, η οποία είναι παρούσα σε όλες της τις εκδοχές στο διακηρυκτικό κείμενο. Αυτή η αριστερά ισχυρίζεται ότι υπάρχει και άλλη ανάπτυξη στον καπιταλισμό προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων. Αυτή η άλλη ανάπτυξη, είναι η ανάπτυξη εκτός ..εισαγωγικών που υπονοείται στην παρακάτω φράση:

"Η ανεργία διευρύνθηκε στις εποχές της «ανάπτυξης» και γιγαντώθηκε τώρα στις συνθήκες της κρίσης"

Αυτή η Αριστερά τρέφει τις  αυταπάτες των ιδεολογημάτων που προβάλει ο αστισμός για την ανάπτυξη. Ότι δηλαδή η οικονομία και η ανάπτυξη είναι διακριτά ζητήματα στον καπιταλισμό, γιαυτό υπάρχουν διαφορετικοί αναπτυξιακοί δρόμοι. Αυτό υπονοούν οι απόψεις για την διάλυση του “παραγωγικού ιστού της χώρας” ως ζήτημα που προσδιορίζεται από τις αστικές πολιτικές διαχείρισης και όχι από την ίδια την φύση της καπιταλιστικής οικονομίας, όπως εδώ:

“Διαλύθηκαν επίσης μια σειρά παραδοσιακοί κλάδοι, από τα ναυπηγεία μέχρι τη μεταποιητική βιομηχανία, προκαλώντας μια εκτεταμένη αποδυνάμωση του παραγωγικού ιστού της χώρας.”

Είναι η Αριστερά που πιστεύει ότι αν δεν έχεις βαριά βιομηχανία δεν έχεις υγιή καπιταλισμό. Και χωρίς υγιή καπιταλισμό δεν μπορεί να υπάρξει υγιής σοσιαλισμός. Είναι η αριστερά που πιστεύει ότι αν αναλάβει την εξουσία στο αστικό κράτος και κρατικοποιήσει τις παραγωγικές επιχειρήσεις θα κάνει σοσιαλισμό! Είναι η αριστερά που δεν έχει πάρει χαμπάρι τίποτα ακόμα από την πτώση του υπαρκτού κομμουνισμού...

«Ρωμηοσύνη» αλά αμερικανικά

Αναδημοσιεύουμε ένα παλαιότερο κείμενο (23/1/2010) του Ιού που δεν "χώρεσε" στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ και ξαναγίνεται επίκαιρο με τις εξελίξεις στον όμιλο Κυριακίδη και την εργοδοτική τρομοκρατία και τις απολύσεις στον Flash.

Εργα και ημέρες των νέων μεγιστάνων στα ελληνικά ΜΜΕ

«Ρωμηοσύνη» αλά αμερικανικά

Με αμηχανία καταγράφονται τους τελευταίους μήνες από τον Τύπο οι συνεχείς εξαγορές μέσων ενημέρωσης ή πακέτων μετοχών εκδοτικών συγκροτημάτων από το επιχειρηματικό δίδυμο των Λαυρέντη Λαυρεντιάδη και Πέτρου Κυριακίδη. Στις αρχές του χρόνου o όμιλος των δύο στενών συνεργατών έλεγχε ήδη τις εφημερίδες Espresso, Athens News, City Press, Σφήνα και Ισοτιμία, τα περιοδικά Free, Olive, Jolie, Μπομπ Σφουγγαράκης, κλπ., τον ραδιοφωνικό σταθμό Flash, τα κανάλια τοπικής εμβέλειας Sport TV και Κανάλι 10, ενώ είχε μερίδιο συμμετοχής στο ραδιόφωνο ΣΚΑΪ, το κανάλι ΣΚΑΪ TV, και ανακοίνωνε την εξαγορά ποσοστού 12,22% της Πήγασος (Mega, Εθνος, Πρώτο Θέμα, Ημερησία και διάφορα περιοδικά, καθώς και ραδιοφωνικοί σταθμοί) και ποσοστού 9,62% (που μετά από λίγες μέρες έφτασε το 10,14%) της Χ. Κ. Τεγόπουλος (Ελευθεροτυπία).

Πολλοί οικονομικοί αναλυτές έχουν επιχειρήσει να ερμηνεύσουν την εντυπωσιακή αυτή συγκομιδή αλλά δεν έχουν απαντήσει στο καίριο ερώτημα: ποια είναι η σκοπιμότητα μαζικής εξαγοράς μη κερδοφόρων μέσων ενημέρωσης και η συγκέντρωση στα ίδια χέρια αλλοπρόσαλλων εκδοτικών πρωτοβουλιών;

Καταρχήν είναι δεδομένο ότι στον εσωτερικό καταμερισμό του ομίλου Λαυρεντιάδη-Κυριακίδη, το ζήτημα των μέσων ενημέρωσης έχει ανατεθεί στην πλευρά Κυριακίδη και την εταιρεία ΝΕΠ Εκδόσεις Α.Ε. Ο Πέτρος Κυριακίδης ήταν μέχρι πρότινος ένας μικρομεσαίος εκδότης θεολογικών και εκκλησιαστικών βιβλίων. Τα τελευταία χρόνια η δραστηριότητα του «Εκδοτικού Οργανισμού Π. Κυριακίδη» στο χώρο αυτό εκτινάχτηκε. Οχι τόσο με την έκδοση νέων τίτλων, αλλά με την εξαγορά του μεγάλου εκδοτικού εκκλησιαστικών βιβλίων «Ακρίτας» και τη δημιουργία δύο βιβλιοπωλείων-πολιτιστικών χώρων στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Παράλληλα ο κ. Κυριακίδης (όπως και ο συνεταίρος του Λ. Λαυρεντιάδης) διατηρεί στενούς δεσμούς με Πατριαρχεία και Μητροπόλεις, ενώ πολύ συχνά εμφανίζεται ως «χορηγός» ή «ευεργέτης» κάθε λογής εκκλησιαστικών δραστηριοτήτων.

Αν αναρωτηθεί κανείς πώς συμβιβάζεται αυτή η ευσεβής δραστηριότητα με το σκανδαλοθηρικό περιεχόμενο της εκδοτικής ναυαρχίδας του Ομίλου, δηλαδή της εφημερίδας Espresso, η απάντηση είναι εύκολη. Εχουμε πριν από χρόνια εντοπίσει αυτά την παράξενη σύγκλιση της εφημερίδας με ορισμένους κύκλους της Εκκλησίας στη βάση ενός νέου πουριτανικού ρεύματος, στο οποίο συνυπάρχουν -όπως και στον παραδοσιακό πουριτανισμό- η καταγγελία κάποιου σκανδάλου και η αναλυτική ηδονοβλεπτική περιγραφή του («Η Espresso του μεσονυκτίου», Ιός, Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, 12.6.05).

"Συνάντηση άμεσης δημοκρατίας" στις ημερομηνίες 5 / 6 / 7 Σεπτεμβρίου ΔΕΘ 2011

Αναδημοσίευση από το www.babylonia.gr

Σήμερα στη Θεσσαλονίκη Παρασκευή 22 Ιουλίου συναντηθήκαμε στο "12ο σχολείο για την ελευθερία" άτομα από την "θεματική συνέλευση λευκού πύργου για την άμεση δημοκρατία", συμμετέχοντες από το περσινό φεστιβάλ στη ΔΕΘ 2010 και από συλλογικά εγχειρήματα της πόλης, και αναλαμβάνουμε την πρωτοβουλία για μια "Συνάντηση άμεσης δημοκρατίας" στις ημερομηνίες 5 / 6 / 7 Σεπτεμβρίου 2011.

-Καλούμε σε ανοιχτή οργανωτική συνάντηση την Κυριακή 24 ιουλίου

στις 8.30 στο Μικρόπολις ( Βενιζέλου & Βασ. Ηρακλείου 18 )

Το site του περσινού φεστιβαλ http://ablocfest.gr/

Ακολουθεί το κείμενο - κάλεσμα του τριημέρου.

Το ρήγμα είναι γεγονός 

Εδώ και τώρα: Ισότητα - Αξιοπρέπεια - Αλληλεγγύη

ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΠΑΝΤΟΥ!

Συνάντηση άμεσης δράσης και δημοκρατίας - ΑΠΘ  5/6/7 Σεπτεμβρίου ΔΕΘ 2011

Κάλεσμα σε συνάντηση άμεσης δημοκρατίας στη Θεσσαλονίκη

Το κίνημα των πλατειών που ξετυλίχτηκε μετά τα γεγονότα στην Β. Αφρική και από τα επακόλουθα στη Ισπανία ανέδειξε την παρουσία του σύγχρονου υποκειμένου που ανέλαβε με την παρουσία του να βάλει άλλους όρους στον κοινωνικό πολιτισμό και οικονομικό ανταγωνισμό που επιβάλει ο κόσμος της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης.

Ζήσαμε πολλές κινητοποιήσεις όλο το προηγούμενο διάστημα με αφορμή την παρουσία του ΔΝΤ και της ΕΚΤ από όλο το φάσμα των κομμάτων και των συνδικαλιστικών οργανώσεων. Σε αυτές όσο παραδοσιακή ήταν η κάθοδος του κόσμου στους δρόμους άλλο τόσο ήταν και η απόσυρση του από αυτούς. Από καιρό διαφαινόταν πως όλος ο παλιός κόσμος της "αντίστασης" είχε φτάσει στα όρια του. Η επίθεση της κυριαρχίας ήταν τόσο καταιγιστική και τόσο ολοκληρωτική που μέσα από απειλές ( δανεισμός ή καταστροφή ) και μονόδρομους ( ΔΝΤ ή Χάος ) αποστερούσε κάθε δυνατότητα διαπραγμάτευσης από τους επαγγελματίες εκπροσώπους των εκμεταλλευομένων.

Η αυθόρμητη κάθοδος του κόσμου στις πλατείες έκανε την κρίση ακόμη πιο έντονη. Μετέτρεψε πολύ γρήγορα την κρίση από οικονομική και πολιτική σε πολιτειακή. Το αντιπροσωπευτικό σύστημα ως μία ολότητα κοινωνικής οργάνωσης που διατρέχει όλο το εύρος των δραστηριοτήτων: πολιτικών, εργατικών, εκπαιδευτικών, δημοτικών κλπ δέχτηκε ένα καίριο πλήγμα. Οι πλατείες απαίτησαν άμεση δημοκρατία, ισότητα, αλληλεγγύη και αξιοπρέπεια. Το ζήτημα ετέθη και τίποτα δεν μπορεί πια να προχωρήσει χωρίς να λάβει υπόψιν του το βαθύ νόημα που αναδύθηκε στην Ελλάδα και στην Ευρώπη από το κίνημα των πλατειών.

Το ρήγμα είναι γεγονός έστω και αν βάλθηκαν πολλοί νεκροθάφτες του παλαιού κόσμο, εντός και εκτός των πλατειών, να το ορίσουν στα όρια τους και αυτό το ρήγμα είχε δύο μεγάλους αποδέκτες. Τα πολιτικά κόμματα και τα συνδικαλιστικά τους παραρτήματα στο σύνολο τους.

Η απαίτηση των πλατειών για την συμμετοχή του καθενός/μίας ως άτομο με ένα απλό ανεπιτήδευτο και πηγαίο τρόπο έστελνε όλες τις οργανωτικές δομές της πολιτικής πλατφόρμας και της οργανωτικής φόρμουλας των ειδικών στο κέντρο των πλατειών, αυτή την φορά όχι σαν σανίδα σωτηρίας και ελπίδας διεξόδων, αλλά ως κατηγορούμενους για το διαρκές έγκλημα που διέπρατταν και διαπράττουν στο όνομα και σε βάρος των καταπιεσμένων.

Το χρέος κατάφερε να ...επιβιώσει!

Παρουσιάζουμε τις δευτερολογίες των ομιλητών στην "Ημέρα Λαϊκής Διαβούλευσης για την επιλεκτική χρεοκοπία" που έγινε στην πλατεία Συντάγματος την Πέμπτη, 21-07-2011.

Ενώ το ΔΝΤ και η ΕΕ φροντίζουν για την σωτηρία των τραπεζών, τα ασφαλιστικά ταμεία είναι έτοιμα να κηρύξουν πτώχευση. Σύμφωνα με σημερινό δημοσίευμα του "ΕΘΝΟΥΣ" οι οφειλές στα ασφαλιστικά ταμεία είναι 11 δις ευρώ. Πάνω από 300.000 επιχειρήσεις χρωστούν στο ΙΚΑ το ποσό των 6,2 δισ. ευρώ. Η προσπάθεια του κράτους  να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα χαρίζοντας μέρος των οφειλών στους οφειλέτες με ευνοϊκές ρυθμίσεις είναι σε εξέλιξη, ωστόσο μέχρι τώρα έχει ανταποκριθεί μόνο ο ένας στους τρεις οφειλέτες. Οι υπόλοιποι δύο κάνουν "στάση πληρωμών" και αναμένουν ολική διαγραφή των χρεών τους...

Κ. Βεργόπουλος

Σ. Μαρκέτος

Σ. Λαπατσιώρας

Λ. Βατικιώτης

Παύση καθηγήτριας με αίτημα ΛΑΟΣ

Αναδημοσίευση από την "Ελευθεροτυπία"

Του ΤΑΣΟΥ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

 

Έκπληξη προκάλεσε σε κάποιους η ενθουσιώδης υποδοχή που ο ΛΑΟΣ επιφύλαξε στο νομοσχέδιο της Αννας Διαμαντοπούλου για την εκ βάθρων αναδιάρθρωση (ορθότερα: αποδιάρθρωση) των ελληνικών ΑΕΙ.

 

Το κόμμα του Γ. Καρατζαφέρη είχε κάνει ολόκληρη εκστρατεία για να μην εκλεγεί η Αλεξάνδρα Ιωαννίδου (πάνω). Τα αποτελέσματα φάνηκαν τώρα. Πρόκειται, όμως, για στάση απόλυτα αναμενόμενη: η επαγγελλόμενη καταστροφή του εμβληματικότερου ίσως δημοκρατικού θεσμού της μεταπολίτευσης, με τη μετατροπή των πανεπιστημίων σε ημιιδιωτικά κολέγια (και δη χρηματοδοτούμενα από το κράτος), την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου και -επί της ουσίας- των ακαδημαϊκών ελευθεριών, διά της προβλεπόμενης εκκαθάρισης όσων πανεπιστημιακών δεν είναι αρεστοί στους ιδιώτες επιχειρηματίες που θα στελεχώσουν τα δ.σ. των (τύποις κρατικών) ιδρυμάτων, είναι μια εξέλιξη που ικανοποιεί πάγια αιτήματα της εγχώριας ακροδεξιάς.

Από την εποχή της ψήφισης του μνημονίου, το κόμμα του Γιώργου Καρατζαφέρη φαίνεται άλλωστε πως έχει άτυπα αποφασιστικό λόγο για ορισμένες πλευρές της πανεπιστημιακής πολιτικής της Αννας Διαμαντοπούλου και των συνεργατών της. Το διαπιστώνουμε από την πρόσφατη απόλυση της Αλεξάνδρας Ιωαννίδου, αναπληρώτριας καθηγήτριας σλαβικής φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, η απομάκρυνση της οποίας από τα αμφιθέατρα αποτελούσε πάγιο αίτημα του ΛΑΟΣ και των ομοϊδεατών του.

Η εκστρατεία της ακροδεξιάς εναντίον της Αλεξάνδρας Ιωαννίδου είναι γνωστή στους αναγνώστες της «Ε» από παλιότερο ρεπορτάζ του «Ιού» («Ο Μακάρθι του Θερμαϊκού», «Ε» 20.6.2009). Στις αρχές του 2009, ο βουλευτής του ΛΑΟΣ Κυριάκος Βελλόπουλος και μια πλειάδα από τα συντονισμένα μπλογκ του «πατριωτικού χώρου» είχαν εξαπολύσει πολυήμερη καμπάνια για τη μη εκλογή της εν λόγω πανεπιστημιακού, ήδη επίκουρου καθηγήτριας του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, στο Τμήμα Σλαβικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών, με επιχειρήματα που αφορούσαν όχι την επιστημονική επάρκειά της αλλά αποκλειστικά και μόνο τις «εθνικά ύποπτες» (κατ' αυτούς) απόψεις και ερευνητικές δραστηριότητές της.

Τι γίνεται με τα ..."σκουπίδια;"

Ενώ όλοι σήμερα ασχολούνται με τις αποφάσεις Σύνοδο Κορυφής των Βρυξελλών για την σωτηρία των τραπεζών και την επιλεκτική χρεωκοπία της χώρας, επιλέξαμε να κάνουμε "πρώτο θέμα", τις εξελίξεις στο μέτωπο των απορριμάτων αναδημοσιεύοντας μια εμπεριστατωμένη και κατατοπιστική ανακοίνωση της "Επιτροπή Αγώνα Φυλής για το Άμεσο και Οριστικό Κλείσιμο της Χωματερής Άνω Λιοσίων-Φυλής".

Με το θέμα των αποφάσεων της Ε.Ε., θα παρουσιάσουμε αργότερα αποσπάσματα από την "Ημέρα Λαϊκής Διαβούλευσης για την επιλεκτική χρεοκοπία" που πραγματοποιήθηκε χθες το βράδυ στην πλατεία Συντάγματος με βασικούς ομιλητές τον Βεργόπουλο Κώστα, τον Μαρκέτο Σπύρο, τον Λαπατσιώρα Σπύρο, και τον Βατικιώτη Λεωνίδα.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Την εβδομάδα που πέρασε εκδόθηκαν δύο δικαστικές αποφάσεις σχετικά με την διαχείριση των απορριμμάτων στην Αττική. Η μία δικαιώνει, για άλλη μία φορά την Κερατέα, απαγορεύοντας οποιαδήποτε εργασία στο Οβριόκαστρο. Η άλλη κάνει δεκτή την προσφυγή της ΠΟΕ-ΟΤΑ ενάντια στον τρόπο που επιχειρήθηκε να υλοποιηθεί ο Περιφερειακός Σχεδιασμός και η δημιουργία των εργοστασίων καύσης. Επί της ουσίας δεν αποτρέπει την υλοποίησή του, απλά καθυστερεί την εφαρμογή του.

Την ίδια στιγμή, σε ανακοίνωση του ΥΠΕΚΑ μετά από την σύσκεψη που έγινε την Πέμπτη 14/7/2011 υπό τον υπουργό περιβάλλοντος κ. Γιώργο Παπακωνσταντίνου, αναφέρεται ότι η ολοκληρωμένη διαχείριση των απορριμμάτων στην Αττική θα πρέπει να βασίζεται σε ένα συνδυασμό ανακύκλωσης, επεξεργασίας και αξιοποίησης σε σύγχρονα εργοστάσια διαχείρισης απορριμμάτων (με ανοικτές και δόκιμες τεχνολογίες οι οποίες εφαρμόζονται σε χώρες της Ε.Ε.) και ασφαλούς ταφής των υπολειμμάτων.

Με αφορμή τις εξελίξεις αυτές ο περιφερειάρχης Αττικής κ. Γιάννης Σγουρός σε συνέντευξή του στις 18/7/2011 στα «ΝΕΑ» τονίζει ότι «ο περιφερειακός σχεδιασμός είναι το μόνο εργαλείο που έχουμε στα χέρια μας. Είναι η ισχύουσα νομοθεσία. Πρέπει να τον εφαρμόσουμε ακολουθώντας όλες τις διαδικασίες που προβλέπονται, τόσο αναφορικά με την εθνική και κοινοτική νομοθεσία όσο και με τους όρους και τις προδιαγραφές, οι οποίοι απαιτούνται για την εξάσφαλισή της χρηματοδότησης για την εκτέλεση των έργων».

Από τις εξελίξεις αυτές είναι προφανές ότι η κυβέρνηση και οι σύμμαχοί της (περιφέρεια, δημοτικές αρχές) βαδίζουν αταλάντευτα τον δρόμο που έχουν χαράξει, την υλοποίηση δηλαδή του υπάρχοντος περιφερειακού σχεδιασμού και την δημιουργία εργοστασίων καύσης κατ’επιταγή του «εθνικού» εργολάβου. Οι όποιες καθυστερήσεις προκύπτουν μέσω δικαστικών αποφάσεων επιβεβαιώνουν την βιασύνη τους και το τετελεσμένο των αποφάσεών τους αφού δεν «παίρνουν» τα αναγκαία μέτρα διαφύλαξης των αποφάσεων αυτών. Είναι τέτοια η αποφασιστικότητά τους όπου στις περιβαλλοντικές μελέτες για το Εργοστάσιο Μηχανικής Ανακύκλωσης ΙΙ (ΕΜΑ ΙΙ) έχουν αφαιρέσει από τον χάρτη τον οικισμό «Γεννηματά ΙΙ» και μέρος της Ζωφριάς.

Η Επιτροπή Αγώνα Φυλής, η οποία στόχο έχει τον ξεσηκωμό των κατοίκων ενάντια στο σχεδιαζόμενο έγκλημα, δεν πρόκειται να κάνει πίσω. Ξέρουμε ότι απέναντι στα σχέδιά τους μόνο ο ξεσηκωμένος λαός μπορεί να μπει εμπόδιο. Αυτό έδειξε και η εμπειρία από την αντίσταση των κατοίκων της Κερατέας. Συνεχίζουμε να ενημερώνουμε τον κόσμο και να τόν καλούμε σε αντίσταση απέναντι στην κυβέρνηση και τα οικονομικά συμφέροντα. Καμμία δικαστική απόφαση δεν πρόκειται να μας εφησυχάσει, το αντίθετο μάς αποκαλύπτει την «δυσκολία» που έχουν να προχωρήσουν ως αποτέλεσμα των αντιδράσεών μας. Είναι τέτοιος ο φόβος τους που δεν τολμούν να ονομάσουν ανοικτά τις τεχνολογίες που έχουν ήδη επιλέξει.

Φυλή, 21-07-2011

Επιτροπή Αγώνα Φυλής

για το Άμεσο και Οριστικό Κλείσιμο

της Χωματερής Άνω Λιοσίων-Φυλής.

Με αφορμή το θάνατο του Μπάμπερ Χαν στο Ελληνικό…

Ανακοίνωση της Κίνησης “Απελάστε το Ρατσισμό”

Αθήνα, 20/7/2011

ΩΣ ΕΔΩ

με τους θανάτους «από αμέλεια» στα στρατόπεδα συγκέντρωσης της ΕΛ.ΑΣ.

με τα βασανιστήρια και τους ξυλοδαρμούς μεταναστών στα τμήματα

με τη συνεργασία ΕΛ.ΑΣ. – φασιστών στα ρατσιστικά πογκρόμ

με τις ρατσιστικές επιχειρήσεις «σκούπα» και τις απελάσεις – εξπρές

με τη δημιουργία νέων άθλιων φυλακών που βαφτίζονται «κέντρα υποδοχής»

Ο θάνατος του Μπάμπερ Χαν στα νέα κρατητήρια Ελληνικού δεν είναι τυχαίο ή μεμονωμένο περιστατικό. Δεν αποτελεί ευθύνη των κακοπληρωμένων γιατρών ή των νοσηλευτών που βγάζουν μισό μεροκάματο τρόμου στα κρατητήρια και τις φυλακές.

Ένοχη είναι η αντιμεταναστευτική πολιτική της κυβέρνησης. Που αντιμετωπίζει τους μετανάστες χωρίς χαρτιά σαν εγκληματίες και ανθρώπους χωρίς δικαιώματα. Τους κυνηγά στους δρόμους των πόλεων, τους στοιβάζει σε πούλμαν της ΕΛ.ΑΣ., τους μεταφέρει παρά τη θέλησή τους σε κρατητήρια και στρατόπεδα συγκέντρωσης που δεν τους χωράνε και δεν πληρούν καμία συνθήκη ανθρώπινης διαβίωσης, υγιεινής και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Ένοχη είναι η πολιτική του Μνημονίου που περικόπτει δαπάνες από παντού, κλείνει σχολεία και νοσοκομεία και αναθέτει την ιατροφαρμακευτική κάλυψη νοσοκομείων, φυλακών και κρατητηρίων σε «ΜΚΟ» που απασχολούν γιατρούς ή νοσηλευτές για 600 Ευρώ.

Ηθικοί αυτουργοί είναι οι πολιτικοί του Μνημονίου. Που παίζουν το χαρτί του ρατσισμού για να αποπροσανατολίσουν τον κόσμο από τους πραγματικούς υπεύθυνους της φτώχειας της ανεργίας και της εξαθλίωσης του μισού πληθυσμού της χώρας. Ενώ την ίδια στιγμή κατηγορούν ως ανεύθυνους και βολεμένους όσους αντιστέκονται. Βαφτίζουν τις αντιδράσεις του κόσμου «κατευθυνόμενες προβοκάτσιες». Αγωνιούν να απαγορεύσουν τις διαδηλώσεις, να ξεπαστρέψουν το πανεπιστημιακό άσυλο και κάθε δημοκρατική ελευθερία. Δικαιολογούν μόνο την άγρια καταστολή της ΕΛ.ΑΣ. βαφτίζοντάς κάθε αποδεδειγμένη θηριωδία της «μεμονωμένο περιστατικό» που οφείλεται στην κούραση και την κακή ψυχολογία των ΜΑΤ, που είναι κι αυτοί άνθρωποι…

Το ΚΚΕ δεν επιστρέφει την κομματική ταυτότητα στον Άρη Βελουχιώτη διότι δεν συνεμορφώθη προς τας υποδείξεις...

Η ...ταμπακιέρα του Άρη

Ξεφυλλίζοντας τον Β' τόμο της ιστορίας του ΚΚΕ από το 1949 ως το 1968 (αναρτημένος ολόκληρος είναι [εδώ]) σταχυολογούμε μερικές φράσεις(οι υπογραμμίσεις είναι δικές μας). Στην σελίδα 17 διαβάζουμε:

Σήμερα η ΚΕ προτείνει να γίνει επίσημη κομματική αποκατάσταση του Νίκου Ζαχαριάδη με απόφαση της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης, στην οποία θα αποκαθίσταται η προσφορά του στο επαναστατικό κίνημα.

και μερικές αράδες παρακάτω:

Η ΚΕ επίσης προτείνει την επίσημη αποκατάσταση από κομματικό Σώμα των Άρη Βελουχιώτη και Νίκου Βαβούδη, που δεν έχει πραγματοποιηθεί μέχρι σήμερα.

Το τι σημαίνει η "επίσημη αποκατάσταση" του Άρη Βελουχιώτη και ποιά είναι η διαφορά της από την "επίσημη κομματική αποκατάσταση", εξηγείται αναλυτικά στην σελίδα 324:

3.Α. 13. ΑΝΑΓΚΗ ΕΠΙΣΗΜΗΣ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ ΑΡΗ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗ

Ο Άρης Βελουχιώτης (Θανάσης Κλάρας) σωστά χαρακτήριζε ως λαθεμένη τη Συμφωνία της Βάρκιζας. Αν και δεν είχε οδηγηθεί σε ολοκληρωμένα συμπεράσματα για τα προβλήματα στη στρατηγική του ΚΚΕ και τον ένοπλο αγώνα 1940-1944, με ηρωισμό και αυτοθυσία υπηρέτησε την ένοπλη ταξική πάλη.

Ωστόσο, παρά τη σημασία της πολιτικής διαφωνίας του, δεν δικαιώνεται ούτε η απειθαρχία ούτε η ατομική ευθύνη στην ανάληψη πρωτοβουλιών αντίθετων προς τις αποφάσεις και ενέργειες του Κόμματος. Η έμπρακτη αντίθεση του Άρη Βελουχιώτη με τη θεμελιώδη αρχή του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού δικαιολογημένα προκάλεσε τη διαγραφή του.

Το Κόμμα καθυστέρησε να αποκαταστήσει πολιτικά τον Άρη με Απόφαση κομματικού Σώματος, σε περίοδο που είχε πλέον συνειδητοποιήσει ότι η Συμφωνία της Βάρκιζας ήταν λαθεμένη από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων.

Ωστόσο, με σειρά ενεργειών του ΚΚΕ τιμούσε τη μνήμη του πρώτο-καπετάνιου του ΕΛΑΣ, Άρη Βελουχιώτη: Με την ευκαιρία της 15ης επετείου του θανάτου του, ο ραδιοφωνικός σταθμός Η Φωνή της Αλήθειας μετέδωσε τον Ιούνιο 1960 σημείωμα για τη ζωή και τη δράση του. Παρόμοιο σημείωμα δημοσιεύτηκε και τον Ιούνιο 1965 στο περιοδικό Νέος Κόσμος με την ευκαιρία της 20ής επετείου του θανάτου του.[451]

Και στα επόμενα χρόνια, έγιναν εκδηλώσεις στη μνήμη του, ενώ υπήρξαν πολλά σχετικά δημοσιεύματα στα κομματικά έντυπα. Στην πράξη απορρίφθηκαν οι σε βάρος του κατηγορίες ως προβοκάτορα κ.α.Ο Α' Τόμος του Δοκιμίου Ιστορίας του ΚΚΕ (1918-1949) αναφέρεται στην ηρωική δράση και στην τραγική θυσία του.[452]

Η ΚΕ του ΚΚΕ προτείνει την πολιτική του αποκατάσταση με Απόφαση της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης.

[451]: Περιοδικό Νέος Κόσμος, Ιούνης 1965, τεύχ. 6, Μ. Ρουμελιώτη, ≪Άρης Βελουχιώτης (1905-1945)≫, σελ. 91-94.

[452]: Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ, τομ. Α', έκδ. Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα, 1995, σελ. 517.

Alain Badiou: Τίνος πραγματικού το θέαμα είναι αυτή η κρίση;

Το κείμενο που παρουσιάζουμε είναι αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα "Κοινωνικά Κινήματα Δίκτυα". Eίχε γραφτεί από τον Alain Badiou στις 17.10.08 (De quel réel cette crise est-elle le spectacle?), στην αρχή της σημερινής κρίσης, όταν εκδηλώθηκε στις ΗΠΑ.  Η μετάφραση είναι του Μωυσή Μπουντουρίδη. Οι αναγνώστες που ενδιαφέρονται για το έργο του Alain Badiou μπορούν να βρουν μια μεγάλη συλλογή κειμένων (130 μέχρι σήμερα) στην ιστοσελίδα Radical Desire [εδώ]. Το αφιερώνουμε σε εκείνη την Αριστερά που αγωνιά για να σώσει την "πραγματική οικονομία" της χώρας και να διαχειριστεί την κρίση αναζητώντας εθνικές πολιτικές για το κεφάλαιο. 

Η πλανητική οικονομική κρίση, όπως μας την παρουσιάζουν, μοιάζει με μια απ’ εκείνες τις κακές ταινίες, τις οποίες τις σκαρφίζεται η βιομηχανία των προσυσκευασμένων επιτυχιών του μεγάλου θεάματος, που σήμερα ονομάζεται “κινηματογράφος.” Τίποτε δεν λείπει: το θέαμα μιας σταδιακής καταστροφής, το σασπένς των μεγάλων κόλπων, ο εξωτισμός του πανομοιότυπου – το χρηματιστήριο της Τζακάρτα ζυγίζεται με τα ίδια μέτρα και σταθμά του θεάματος όπως και της Νέας Υόρκης, η διαγώνια γραμμή από τη Μόσχα στο Σάο Πάουλο, παντού η ίδια φωτιά που καιει τις ίδιες τράπεζες – οι τρομακτικές νέες εξελίξεις: αλίμονο, ακόμη και τα πιο μελετημένα “σχέδια” δεν μπορούν να αποτρέψουν τη Μαύρη Παρασκευή, όταν όλα καταρρέουν ή όλα θα καταρρεύσουν.. Αλλά η ελπίδα πεθαίνει τελευταία: μπροστά στη σκηνή, βλέπουμε βλοσυρούς και σκεφτικούς, όπως στα κινηματογραφικά έργα της καταστροφής, τα μέλη της μικρής παρέας των ισχυρών, τους πυροσβέστες της νομισματικής πυρκαγιάς – Σαρκοζύ, Πώλσον, Μέρκελ, Μπράουν, Τρισέ κ.λπ. – να ρίχνουν μέσα στην κεντρική Τρύπα χιλιάδες δισεκατομμύριων. Θα αναρωτηθούμε αργότερα (στα προσεχή επεισόδια του σήριαλ) από πού προέρχονται όλα αυτά τα δισεκατομμύρια, γιατί απέναντι και στην παραμικρή απαίτηση των φτωχών, για χρόνια ως τώρα, όλοι αυτοί απαντούσαν γυρνώντας τις τσέπες τους μέσα-έξω, για να πουν ότι δεν είχαν ούτε μια τσακιστή. Προς το παρόν, δεν έχει σημασία. “Να σώσουμε τις τράπεζες!” Αυτή η ευγενική, η ουμανιστική και δημοκρατική κραυγή αναβλύζει από το στόμα κάθε δημοσιογράφου και κάθε πολιτικού. Να τις σώσουμε μ’ οποιοδήποτε τίμημα! Και πρέπει να το τονίσουμε, αφού το τίμημα δεν είναι μηδαμινό.

Οφείλω να ομολογήσω: κι εγώ ο ίδιος, μπροστά στα ποσά που κυκλοφορούν, τα οποία, όπως σχεδόν όλος ο κόσμος, δεν μπορώ να καταλάβω τι σημαίνουν (τι ακριβώς είναι χίλια τετρακόσια δισεκατομμύρια ευρώ;), έχω κι εγώ εμπιστοσύνη σ’ αυτούς. Την εναποθέτω ολόκληρη στα χέρια των πυροσβεστών. Όλοι ενωμένοι, το γνωρίζω, το αισθάνομαι, θα πετύχουν. Οι τράπεζες θα αναπτυχθούν περισσότερο από πριν, ενώ κάποιες από τις μικρότερες ή μεσαίου μεγέθους, που ως τώρα είχαν κατορθώσει να επιβιώνουν μόνο χάρη στην φιλευσπλαχνία του κράτους, θα δοθούν στις μεγαλύτερες για ένα κομμάτι ψωμί. Κατάρρευση του καπιταλισμού; Θα πρέπει να αστειεύεστε. Ποιος, τέλος πάντων, την θέλει; Ποιος γνωρίζει ακόμη και τι σημαίνει ή τι θα μπορούσε να εννοηθεί μ’ αυτό; Ας σώσουμε τις τράπεζες, σας λεω, κι όλα τα άλλα θα ακολουθήσουν. Λαμβάνοντας υπόψη την τρέχουσα κατάσταση του κόσμου και τις πολιτικές που ασκούνται σ’ αυτόν, είναι αναπόφευκτο, για τους πρωταγωνιστές του έργου, δηλαδή, τους πλούσιους, τους υπηρέτες τους, τα παράσιτά τους, γι’ αυτούς που τους λιγουρεύονται και γι’ αυτούς που τους λιβανίζουν, να υπάρξει στο τέλος ένα χέπυ εντ, ίσως λίγο μελαγχολικό.

Καλύτερα όμως, ας στρέψουμε την προσοχή μας προς τη μεριά των θεατών αυτού του σόου, στο ζαλισμένο πλήθος που, ανήσυχο χωρίς να ξέρει γιατί, κατανοώντας μόνο λίγα πράγματα κι εντελώς αποσυνδεδεμένο από οποιαδήποτε ενεργή ενασχόληση με την περίσταση, ακούει, σαν να ήταν μια βοή από μακριά, την αναγγελία του θάνατου των τραπεζών, που βρέθηκαν τώρα στριμωγμένες, προσπαθεί να εικάσει τι συμβαίνει παρακολουθώντας τις συναντήσεις τα σαββατοκύριακα, πραγματικά εξαντλητικές, της ένδοξης μικρής παρέας των κυβερνώντων μας, βλέπει να περνούν μπροστά του αστρονομικά κι ακατάληπτα χρηματικά ποσά κι αυτόματα τα συγκρίνει με τους δικούς του πόρους, ή μάλλον, για ένα πολύ σημαντικό τμήμα της ανθρωπότητας, με την παντελή και σκέτη ανυπαρξία τέτοιων πόρων γι’ αυτούς, ένα πράγμα που αποτελεί ταυτόχρονα την πικρή και την ενθαρρυντική βάση της ζωής τους. Να λοιπόν πού βρίσκεται το πραγματικό κι ο μόνος τρόπος να μπορέσουμε να έχουμε πρόσβαση σ’ αυτό θα ήταν αν γυρίζαμε την πλάτη μας στην οθόνη του θεάματος, για να βλέπαμε την αόρατη μάζα εκείνων, για τους οποίους, ακριβώς πριν ριχθούν μέσα στο χειρότερο σε σχέση μ’ αυτά που ζουν, το έργο αυτό της καταστροφής, συμπεριλαμβανομένου και του μελιστάλαχτου τέλους της (το Σαρκοζύ να αγκαλιάζει την Μέρκελ κι όλο τον κόσμο να κλαιει από χαρά), ποτέ δεν ήταν τίποτε άλλο παρά ένα θέατρο σκιών.

Συχνά μιλούν αυτές τις τελευταίες βδομάδες για την “πραγματική οικονομία” (την παραγωγή και την κυκλοφορία των αγαθών) και την οικονομία – πώς να την πούμε; τη μη πραγματική; – από την οποίαν πηγάζουν όλα τα δεινά, δεδομένου ότι οι παράγοντες της δεύτερης αυτής οικονομίας είχαν γίνει οι “ανεύθυνοι,” οι “παράλογοι,” οι “άρπαγες,” που άλεθαν πρώτα με απληστία, μετά με πανικό, την ανούσια πια μάζα των μετοχών, των ασφάλιστρων και των χρημάτων. Μια τέτοια διάκριση είναι γελοία και γενικώς θα μπορούσε εύκολα να ανασκευαστεί, όταν, μέσω μιας αντίθετης μεταφοράς, παρουσιαζόταν η χρηματοπιστωτική κυκλοφορία και κερδοσκοπία σαν το “κυκλοφοριακό σύστημα” της οικονομίας. Μήπως, έτσι, αφαιρείται η καρδιά και το αίμα από τη ζωντανή πραγματικότητα του σώματος; Είναι δυνατόν μια οικονομική καρδιακή προσβολή να μην έχει σχέση με την κατάσταση της υγείας ολόκληρης της οικονομίας; Ως γνωστό, ο χρηματοοικονομικός καπιταλισμός, γενικώς, αποτελεί – από τις απαρχές του, που σημαίνει, κατά τους τελευταίους πέντε αιώνες – μια από τις κεντρικές συνιστώσες του καπιταλισμού. Όσον αφορά τους ιδιοκτήτες και τους ιθύνοντες του συστήματος αυτού, αυτοί δεν είναι “υπεύθυνοι” παρά μόνο για τα κέρδη, ο “ορθολογισμός” τους μετριέται μόνο με τα οφέλη που αποκομίζουν και δεν είναι μόνο άρπαγες, αλλά, επιπλέον, οφείλουν να είναι τέτοιοι.

Ημέρα Λαϊκής Διαβούλευσης για την επιλεκτική χρεοκοπία

Αναδημοσίευση από το real-democracy.gr

Όλοι θυμόμαστε το «μεσοπρόθεσμο ή χρεοκοπία», σαν εκβιασμό, για να περιοριστεί η λαϊκή κατακραυγή μπροστά στην εξόντωση της χώρας και της κοινωνίας προς όφελος του κεφαλαίου και των δανειστών. Δεν πέρασαν δύο βδομάδες και η χρεοκοπία ομολογήθηκε από τα πιο επίσημα κυβερνητικά χείλη. Οι τεχνικοί προσδιορισμοί «επιλεκτική» ή «ελεγχόμενη» μικρή σημασία έχουν, όταν σταθερή επιλογή της κυβέρνησης είναι η ανεξέλεγκτη χρεοκοπία του λαού.

Για την καλύτερη και ανεξάρτητη ενημέρωση μας, αλλά και για να ανιχνεύσουμε τις προϋποθέσεις αντίστασης στις ακραίες συνθήκες που διαμορφώνονται οργανώνουμε ημερίδα λαϊκής διαβούλευσης γύρω από συγκεκριμένα ερωτήματα και με θέμα:

Χρεοκοπία

Α) Είναι αναπόφευκτη;

Β) Τί είναι η επιλεκτική χρεοκοπία; Τί η ελεγχόμενη; Ποια τα πιθανά ενδεχόμενα;

Γ) Προτάσεις για το τί κάνουμε σε όλα αυτά τα ενδεχόμενα. Ποια μπορεί να είναι η άμεση λαϊκή απάντηση.

Πέμπτη 21/07 20.00-23.30, πλατεία Συντάγματος

 (μέρα πραγματοποίησης της ευρωπαϊκής συνόδου κορυφής, που θα συζητήσει και γύρω από αυτά τα θέματα)

Εισηγητές-ομιλητές:

Βεργόπουλος Κώστας, καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο Paris VIII

Λαπατσιώρας Σπύρος, οικονομολόγος-Πανεπιστήμιο Κρήτης

Βατικιώτης Λεωνίδας, οικονομολόγος-δημοσιογράφος/ επιστημονική επιμέλεια του ντοκυμαντέρ Debtocracy

Οι ομιλητές θα κάνουν 15λεπτες εισηγήσεις.

Θα ακολουθήσουν 3λεπτες ερωτήσεις-παρεμβάσεις από τους συμμετέχοντες.

Σαν σήμερα, δέκα χρόνια πριν...

Σαν σήμερα, πριν από μια δεκαετία δολοφονείται στην Γένοβα ο 23χρονος Carlo Juliani στις διαδηλώσεις κατά του G8.

Ένα Καράβι για τη Γάζα, Δελτίο Τύπου 19/7/2011 23:00

Δελτίο τύπου

Αθήνα, 19/7/2011 ώρα: 11.00 μμ

Το ΥΠΕΞ με σημερινή ανακοίνωσή του σχετικά με την κατάληψη, από τις ισραηλινές ναυτικές δυνάμεις, του υπό γαλλική σημαία σκάφους “Dignité/Al Karama” με 16 επιβαίνοντες -μεταξύ των οποίων και ο συντονιστής της ελληνικής Πρωτοβουλίας Βαγγέλης Πισσίας- που εκπροσωπούν την διεθνή αποστολή “Freedom Flotilla II – Stay Human”, για μια ακόμα φορά μας εκπλήσει και μας υποχρεώνει να την σχολιάσουμε.

Το ΥΠΕΞ, μάλλον “άθελά” του, μπερδεύει το ρόλο του, ενδύεται αυτόν του δοσίλογου. Αντί να υποστηρίξει -ως οφείλει- τον Έλληνα πολίτη που συνελήφθη για μια ακόμα φορά παράνομα σε διεθνή ύδατα από στρατιωτικές δυνάμεις άλλης χώρας, προσπαθεί να δημιουργήσει για τον συλληφθέντα ένα προφίλ παρανομούντος, καθιστώντας έτσι πιο εύκολο τον κατασταλτικό ρόλο των ισραηλινών αρχών που -όπως αποδεικνύεται από “διαρροές” των μυστικών τους υπηρεσιών προς φιλικά τους μέσα-, έχουν ήδη στοχοποιήσει τον Βαγγέλη Πισσία.

Το ΥΠΕΞ, μάλλον “άθελά” του, μπερδεύει το ρόλο του, ενδύεται αυτόν του ταξιδιωτικού πράκτορα. Θεωρεί ότι εξαντλεί την συνταγματική του υποχρέωση προάσπισης των Ελλήνων πολιτών που συμμετέχουν σε μια καθόλα νόμιμη αποστολή, απλά υπενθυμίζοντας την ανακοίνωση της 22ας Ιουνίου με την οποία αποθάρρυνε τους Έλληνες πολίτες να συμμετέχουν, έτσι όπως ακριβώς θα έκανε κάθε ταξιδιωτικός πράκτορας ενημερώνοντας εκδρομείς για τους κινδύνους που θα διατρέξουν αν επιλέξουν πακέτα διακοπών σε επίφοβους προορισμούς.

Το ΥΠΕΞ, μάλλον “άθελά” του, μπερδεύει το ρόλο του, ενδύεται αυτόν του εκπαιδευόμενου υπολιμενάρχη. Εμφανίζει έντεχνα τον απόλπου από το Καστελόριζο με προορισμό την Αλεξάνδρεια και την εν πλω απόφαση για αλλαγή πλεύσης προς τη Γάζα, ως ατόπημα, όπως ακριβώς θα έκανε κάθε δόκιμος λιμενικός που αγνοεί πως η αλλαγή προορισμού πλεύσης αποτελεί τον κανόνα και όχι την εξαίρεση της ναυσιπλοΐας.

Στην πρόσθετη παράγραφο της διορθωμένης ανακοίνωσης που λίγη ώρα αργότερα το ΥΠΕΞ εξέδωσε, φαίνεται ότι προσπαθεί να πείσει για την επανένδυση στο θεσμικό του ρόλο. Για το μόνο που μας πείθει είναι ότι βρίσκεται σε στενή επικοινωνία με τις ισραηλινές αρχές, όχι βέβαια από ενδιαφέρον για την ασφάλεια του Βαγγέλη Πισσία, αλλά για την προώθηση των συμφερόντων του νέου “στρατηγικού εταίρου” της χώρας.

Ομοφυλόφιλες και ομοφυλόφιλοι στην Ελλάδα

Αυτή η σύνοψη δεν είναι διαθέσιμη. Κάντε κλικ εδώ, για να δείτε την ανάρτηση.

Ανακοίνωση-κάλεσμα μετά την κατάληψη του Dignite από τις ισραηλινές δυνάμεις

Το γαλλικό πλοίο «Dignite-Al Karama» που επεδίωκε να σπάσει συμβολικά το ναυτικό αποκλεισμό της Λωρίδας της Γάζας κατελήφθη από Ισραηλινούς πεζοναύτες . Το σκάφος «Αξιοπρέπεια» του 2ου Στόλου της Ελευθερίας οδηγείται στο λιμάνι του Ασντότ. Οι Ένοπλες Δυνάμεις του Ισραήλ έδωσαν εντολή για επιχείρηση αναχαίτισης, μετά την άρνηση των ακτιβιστών να αλλάξουν πορεία σε επικοινωνία που είχε μέσω ασυρμάτου με το πλοίο το ισραηλινό Ναυτικό.

Το Dignite μεταφέρει 16 επιβάτες από τη Γαλλία, τον Καναδά, την Ελλάδα, τη Σουηδία και την Τυνησία. Υπενθυμίζεται ότι ήταν το μοναδικό σκάφος που κατάφερε να ξεπεράσει την απαγόρευση απόπλου που έθεσε στο Στόλο της Ελευθερίας η ελληνική κυβέρνηση, καθώς ξεκίνησε από γαλλικό λιμάνι.

To ισραηλινό Πολεμικό Ναυτικό επικοινώνησε μέσω ασυρμάτου με το πλοίο, ζητώντας να αλλάξει πορεία. Το σκάφος «Αξιοπρέπεια» του 2ου Στόλου της Ελευθερίας επέμεινε ότι τελικός προορισμός του είναι το λιμάνι της Γάζας, και Ισραηλινοί κομάντος κατ' εντολή του αρχηγού των Ενόπλων Δυνάμεων κατέλαβαν το σκάφος.

Μετά την άρνηση του «Dignite-Al Karama» να αλλάξει πορεία ο αρχηγός των ισραηλινών Ενόπλων Δυνάμεων έδωσε εντολή για την επέμβαση στρατιωτών και την αναχαίτιση του πλοίου, σύμφωνα με το δικτυακό τόπο της ισραηλινής εφημερίδας Jerusalem Post.

«Το πλοίο έχουν περικυκλώσει τουλάχιστον τρία ισραηλινά πολεμικά πλοία και από τις 10:06 (ώρα Ελλάδος) υπάρχουν προβλήματα στην επικοινωνία. Δεν μπορούμε να επικοινωνήσουμε μαζί τους, ούτε μέσω τηλεφώνου, ούτε μέσω Διαδικτύου» είπε το πρωί της Τρίτης ένας από οργανωτές της αποστολής, Ζυλιέν Ριβουάρ από το Παρίσι.

Η Jerusalem Post αναφέρει ότι το σκάφος του 2ου Στόλου της Ελευθερίας παρακολουθούν τέσσερα πολεμικά πλοία -τρία κινούνται στα αριστερά και ένα στα δεξιά του σκάφους.

Το «Dignite-Al Karama» απέπλευσε την Κυριακή από το Καστελόριζο με επίσημο προορισμό την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Στο πλοίο επιβαίνουν Γάλλοι, Καναδοί, Σουηδοί και Έλληνες ακτιβιστές, η γνωστή δημοσιογράφος της ισραηλινής εφημερίδας Haaretz Αμίρα Χας και ένα συνεργείο του τηλεοπτικού δικτύου Αλ Τζαζίρα.

 Δημοσιεύουμε ανακοίνωση της πρωτοβουλία «Ένα Καράβι για τη Γάζα»

Ανακοίνωση-κάλεσμα μετά την κατάληψη του Dignite από τις ισραηλινές δυνάμεις

Αθήνα, 19/7/2011 

ώρα: 1.30μμ

Νωρίς σήμερα το πρωί το υπό γαλλική σημαία σκάφος “Dignite/Al Karama” με 16 επιβαίνοντες -μεταξύ των οποίων και ο συντονιστής της ελληνικής Πρωτοβουλίας Βαγγέλης Πισσίας- που εκπροσωπούν την διεθνή αποστολή “Freedom Flotilla II – Stay Human” ξεκίνησε από το ύψος του Πορτ Σάιντ της Αιγύπου με κατεύθυνση τη Λωρίδα της Γάζας. Το σκάφος έδωσε το τελευταίο του στίγμα στα διεθνή ύδατα, σε μια απόσταση περίπου 50 μίλια από τις ακτές της Γάζας, και από τις 11 πμ περίπου και ενώ οι τελευταίες πληροφορίες από τους επιβαίνοντες έκαναν λόγο για 4 ισραηλινά πολεμικά πλοία που το είχαν ήδη περικυκλώσει, κάθε επικοινωνία μαζί του έχει διακοπεί.

Πριν από λίγο, επιβεβαιωμένες πληροφορίες αναφέρουν ότι το σκάφος κατελήφθη. Το Ισραήλ, για μια ακόμα φορά, εμφανίζεται στον ρόλο του σερίφη της νοτιοανατολικής Μεσογείου. Η περιφρόνηση κάθε έννοιας διεθνούς δικαίου, η επιστράτευση κάθε έκνομου ή νομιμοφανούς μέσου για να πετύχει τους στόχους του, για να αποτρέψει κάθε προσπάθεια έκφρασης έμπρακτης διεθνούς αλληλεγγύης στην Παλαιαστίνη, είναι μια πάγια, γνωστή τακτική του. Η ελληνική κυβέρνηση, με την “βασιλικότερη του βασιλέως” στάση της, αφού ξεπέρασε κάθε φιλοϊσραηλινή προσδοκία, δέχτηκε ανερυθρίαστα τα συγχαρητήρια της ισραηλινής και -προχτές- της αμερικανικής κυβέρνησης, την ίδια στιγμή που ο Έλληνας Πρόεδρος -για πρώτη φορά Έλληνας πολιτικός- αποδοκιμαζόταν έντονα από όλους τους Παλαιστίνιους στη Ραμάλα.

Απαιτούμε από την ελληνική κυβέρνηση, όχι βέβαια να καταδικάσει την παράνομηενέργεια των φίλων της του Τελ Αβίβ που για ακόμα μια φορά παρενέβησαν στρατιωτικά, πέρα από κάθε έννοια διεθνούς δικαίου, κατά άοπλων πολιτών στα διεθνή ύδατα της ΝΑ Μεσογείου, αλλά να πράξει τουλάχιστον το ελάχιστο και στοιχειωδώς αυτονόητο: να παρέμβει άμεσα για να προστατέψει -ως κατά το Σύνταγμα οφείλει- την ζωή και την ακεραιότητα όλων των επιβαινόντων και -πρωτίστως- του Έλληνα επιβαίνοντα Βαγγέλη Πισσία.

Την απάντηση στην νέα ισραηλινή προκλητική ενέργεια θα την δώσει η ελληνική κοινωνία, αυτή -που σε αντίθεση με την κυβέρνησή της- στέκεται σταθερά και διαχρονικά αλληλέγγυα στην παλαιστιναική υπόθεση και στον παλαιστινιακό λαό.

Καλούμε σήμερα Τρίτη στις 19:00 σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο Σύνταγμα 

e-mail: office@shiptogaza.gr

web: www.shiptogaza.gr – www.freedomflotilla.eu (site με πλήρη διεθνή ενημέρωση για το εγχείρημα)

Πρωτοβουλία «Ένα Καράβι για τη Γάζα»: Σπάμε την πολιορκία

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Ηράκλειο, 17/7/2011

Το σκάφος “Juliano”, κοινό απόκτημα της σουηδικής, της νορβηγικής και της ελληνικής πρωτοβουλίας που συμμετέχουν στο διεθνές εγχείρημα αποστολής ανθρωπιστικής βοήθειας και προάσπισης των δικαιωμάτων των Παλαιστινίων “Freedom Flotilla II – Stay Human”, τελικά δεν μπόρεσε να αποπλεύσει από το λιμάνι του Ηρακλείου και να συναντήσει το γαλλικό σκάφος “Dignité / Al Karama” στην πορεία προς τη Γάζα. Παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειες που καταβλήθηκαν για να ξεπεραστούν τα πρωτοφανή εμπόδια που η ισραηλινή, η ελληνική και οι άλλες πρόθυμες πλευρές επινόησαν, βρίσκεται πάντοτε μπλοκαρισμένο στο κρητικό λιμάνι, αφού και η δεύτερη σημαία που απέκτησε, του αφαιρέθηκε μετά από λίγες ώρες.

Σήμερα Κυριακή, η ψυχή, η καρδιά και ο νους της Πρωτοβουλίας “Ένα Καράβι για τη Γάζα” βρίσκονται εξ ολοκλήρου στραμμένα στο γαλλικό σκάφος “Dignité / Al Karama” και στους επιβαίνοντές του, μεταξύ των οποίων και ο συντονιστής της ελληνικής Πρωτοβουλίας Βαγγέλης Πισσίας. Το μικρό σκάφος με τους 16 επιβαίνοντες, εκπροσωπώντας το σύνολο του διεθνούς εγχειρήματος “Freedom Flotilla II – Stay Human”, έχοντας σπάσει τον αποκλεισμό των ελληνικών χωρικών υδάτων, έχει ήδη πετύχει μεγάλη νίκη, έχει αποδείξει ότι η επιμονή, η υπομονή και η ευφυής  στρατηγική μπορούν να υπερκεράσουν εμπόδια που σε πρώτο χρόνο φαντάζουν ανυπέρβλητα, προχωρά με ψηλή ψυχολογία, ηθικό πλεονέκτημα και πολιτικό σχέδιο προς τον τελικό του στόχο, ένα ακόμα βήμα για το οριστικό σπάσιμο του αποκλεισμού της Γάζας.

Αύριο Δευτέρα, η Πρωτοβουλία “Ένα Καράβι για τη Γάζα” παραχωρεί συνέντευξη τύπου στο Ηράκλειο. Η κατάπτυστη, ξενόδουλη στάση της ελληνικής κυβέρνησης, η τρομοκρατία, οι δολιοφθορές και η παράβαση κάθε έννοιας διεθνούς δικαίου που επιστράτευσε το Ισραήλ για να μας σταματήσει, δεν μας πτοούν. Μπορεί σήμερα να μην μπορούμε να συνεχίσουμε τον πλου μας προς τη Γάζα, όμως η θέληση, η επιμονή και το φρόνημά μας δεν κάμπτονται. Περισσότερο επιχειρησιακά “σοφοί”, ψυχικά δυνατοί και πολιτικά γόνιμοι, αρχίζουμε να ετοιμαζόμαστε ήδη για την επόμενη φάση, αφού πως λέει και ο ποιητής “και τι δεν κάνατε για να με θάψετε, όμως ξεχάσατε ότι ήμουν σπόρος”.

Γραφείο:  Νοταρά 6, Εξάρχεια

Τηλ/Φαξ 210 -3800933.

Υπεύθυνοι Επικοινωνίας: Τάκης Πολίτης 6977315619, Δημήτρης Πλειώνης 6977664737, Έφη Κωτσάκη 6932901858.

e-mail: office@shiptogaza.gr

web: www.shiptogaza.gr – www.freedomflotilla.eu (site με πλήρη διεθνή ενημέρωση για το εγχείρημα)

Κατάληψη και αυτοδιαχείριση επιχείρησης που έκλεισε...

Να και μια καλή είδηση μέσα στην όλη μαυρίλα.
Οι εργαζόμενοι μπορούν και μόνοι τους, χωρίς αφεντικά.
Διαβάστε την ανακοίνωση των εργαζομένων στα Applebee's στη Θεσσαλονίκη.
Αξίζει να την προωθήσουμε ώστε να γίνει γνωστή!

Κώστας Λ.

Αναγκαστήκαμε να προβούμε σε επίσχεση εργασίας μετά από δύο μήνες απλήρωτοι, αντιμετωπίζοντας την αδιαφορία του εργοδότη σε όποιες κινήσεις ή προτάσεις κάναμε για να λυθεί το πρόβλημα της μισθοδοσίας ώστε να εξασφαλιστούν τα συμφέροντά μας αλλά και η εύρυθμη λειτουργία του καταστήματος.

Το μήνα Δεκέμβριο έγινε η πρώτη καταγγελία στην επιθεώρηση εργασίας, όπως και τον Απρίλιο, χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Εισπράξαμε εμπαιγμό, ψέματα και ειρωνεία από τη διοίκηση της εταιρίας. Στη συνέχεια προβήκαμε σε κινητοποιήσεις έξω από το κατάστημα και συμμετείχαμε στις Γενικές Απεργίες στις 15, 28 και 29 Ιούνη. Ο εμπαιγμός και η κοροϊδία συνεχίστηκαν και σε τηλεφωνική συνομιλία που είχαμε με την γενική διευθύντρια της εταιρίας, με αποτέλεσμα να αισθανόμαστε μονίμως ανασφαλείς για το μέλλον της επιχείρησης και κατ' επέκταση των θέσεων εργασίας μας (εργαζόμαστε στο κατάστημα στη λεωφόρο Νίκης 15 άτομα και συνολικά στην εταιρία 150).

Στις 15/7 πριν ξεκινήσει η πρωινή βάρδια μας ενημέρωσαν τηλεφωνικά πως η εταιρεία έκλεισε!Στην επιθεώρηση η εργοδοσία δήλωσε πως δεν πρόκειται να πληρώσει τίποτα από δεδουλευμένα, αποζημιώσεις κτλ. Δηλαδή μετά από χρόνια ξεζούμισμα με ελαστικές σχέσεις εργασίας, μας πετάνε απλήρωτους στο δρόμο, αφού μάζεψαν από τον ιδρώτα μας αρκετά εκατομμύρια στους τραπεζικούς τους λογαριασμούς.

Στο δρόμο των συναδέλφων σε Banquet, Πονηρά Μεζεδάκια, Καφεναί κ.α, και των «αγανακτισμένων» στις πλατείες όλης της χώρας, θα αγωνιστούμε για να υπερασπίσουμε τα δικαιώματά μας και τις ζωές μας.

Ενάντια στην εργοδοτική κοροϊδία, καταλάβαμε το χώρο εργασίας μας για να μην πάρει τίποτα ο εργοδότης μέχρι να πληρωθούμε. Αποφασίσαμε να αυτοδιαχειριστούμε οι εργαζόμενοι το μαγαζί ώστε να μπορέσουμε οικονομικά να συντηρήσουμε τις οικογένειές μας.

Από Δευτέρα 18/7 σερβίρουμε το πρωί καφέδες-ροφήματα και βράδυ μετά τις 8μμ θα λειτουργεί κουζίνα. Όλα σε οικονομικές τιμές, για την οικονομική ενίσχυση των εργαζομένων. Καλούμε όλους εσάς να στηρίξετε έμπρακτα την προσπάθειά μας.

Ζητάμε τη συμπαράσταση όλων των εργαζομένων και της νεολαίας στο δίκαιο αγώνα μας. Να μην χαθούν οι θέσεις εργασίας. Να καταβληθούν οι μισθοί μας άμεσα.

Οι εργαζόμενοι της Εταιρείας«applebee's» στη Λ. Νίκης (45)

http://applebeessquat.blogspot.com/

Σχόλια για την επικαιρότητα...

Του Γιώργου Πρασσά

1. Η "προφητεία"
 

«Εδώ και δύο χρόνια έχει αρχίσει το μεγάλο κακό που θα μετατρέψει σιγά - σιγά τους Έλληνες σε λαό πιθήκων, σε λαό ψηφοφόρων, δημοσίων υπαλλήλων, καταναλωτών, κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών, κομπιναδόρων και συνδικαλισταράδων. Σε είκοσι - τριάντα χρόνια από σήμερα Ανδρέας Παπανδρέου μπορεί να μην υπάρχει. Θα υπάρχει όμως μια Ελλάδα πτωχευμένη κι ένας λαός στα όρια της οικονομικής και της ηθικής εξαθλίωσης»
Χάρρυ Κλυνν (Από την παράστασή του «Αλλαγή και πάσης Ελλάδος», στην μπουάτ «Διαγώνιος» στην Πλάκα, το 1983!)


Το αφιερώνουμε στον Γιώργο Παπανδρέου και στους 154 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που νομίζουν πως όλα οφείλονται στο έλλειμμα που δημιούργησε η κυβέρνηση Καραμανλή.  (από την "ΑΥΓΗ")

2.  Στάση πληρωμών : ένα άλλο βλέμμα: 

ΕΝΑ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΑΤΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ (ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΜΕΝΗ ΕΤΣΙ ΚΙ ΑΛΛΙΩΣ) ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΤΟΥ ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ

3. Η επανεκκίνηση του ΣΥΡΙΖΑ
 

4. έρωτας κι επανάσταση

5. Κινηματικά μπάνια του λαού

6. το ταξι-κό κίνημα αντεπιτίθεται : πάτραs today
 

ΠΑΤΡΑ: Αναβλήθηκε η συνδιάσκεψη του ΠΑΣΟΚ στο Ρίο - Χάος από τα χημικά και τις πέτρες  

Χάος το πρωί στο εθνικό οδικό δίκτυο και τα λιμάνια της περιοχής

«Μην ντραπείτε να ζητήσετε το φεγγάρι»

 Αναδημοσίευση από την "Ελευθεροτυπία"

 

Του SERGE HALIMI

Η ευρωπαϊκή κρίση, η οποία εκτός από οικονομική είναι επίσης και δημοκρατική, εγείρει τέσσερα θεμελιώδη ερωτήματα. Γιατί κάποιες πολιτικές, παρόλο που η χρεοκοπία τους ήταν προδιαγεγραμμένη, εφαρμόστηκαν σε τέσσερεις χώρες (Ιρλανδία, Ισπανία, Πορτογαλία, Ελλάδα) με χαρακτηριστική δριμύτητα; Πόσο μεγάλοι φωστήρες μπορεί να είναι οι αρχιτέκτονες αυτών των επιλογών, ώστε η κάθε -προβλεπόμενη- αποτυχία του φαρμάκου που προτείνουν να τους οδηγεί στην απόφαση να δεκαπλασιάζουν τη δόση; Πώς, σε ένα δημοκρατικό σύστημα, να εξηγήσει κανείς το γεγονός ότι οι λαοί που πέφτουν θύματα τέτοιων συνταγών μοιάζουν να μην έχουν άλλη επιλογή από το να αντικαταστήσουν μια αποτυχημένη κυβέρνηση με μια άλλη, ιδεολογική κόπια της προηγούμενης και αποφασισμένη να εφαρμόσει την ίδια «θεραπεία σοκ»; Εντέλει, είναι δυνατόν να γίνουν τα πράγματα αλλιώς; 

Η απάντηση στα δύο πρώτα ερωτήματα είναι επιβεβλημένη, από τη στιγμή που ξεφεύγουμε από τη διαφημιστική φλυαρία περί «γενικού συμφέροντος», «κοινών ευρωπαϊκών αξιών» ή «κοινής διαβίωσης». Οι πολιτικές που εφαρμόζονται δεν είναι παράλογες. Είναι, αντιθέτως, ορθολογιστικές. Και, επί της ουσίας, επιτυγχάνουν τον στόχο τους. Μόνο που αυτός δεν είναι να μπει ένα τέλος στην οικονομική και χρηματοπιστωτική κρίση, αλλά να δρέψουν κάποιοι τους καρπούς της, που κρύβουν απίστευτο ζουμί. Μια κρίση η οποία επιτρέπει να καταργούνται χιλιάδες θέσεις δημοσίων υπαλλήλων (στην Ελλάδα, οι εννέα στις δέκα θέσεις που μένουν κενές λόγω συνταξιοδότησης δεν θα αναπληρώνονται), να πετσοκόβονται οι ασφαλιστικές παροχές και η διάρκεια της άδειας μετά αποδοχών, να ξεπουλιούνται ολόκληρα φιλέτα της οικονομίας προς όφελος ιδιωτικών συμφερόντων, να αμφισβητείται το δικαίωμα στην εργασία, να αυξάνονται οι έμμεσοι φόροι (οι πιο άδικοι) και το κόστος των δημοσίων υπηρεσιών, να μειώνονται οι εισφορές για την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, να ικανοποιείται, εν συντομία, το όνειρο για μια κοινωνία της αγοράς - η κρίση αποτελεί θείο δώρο για τους θιασώτες του φιλελευθερισμού. Σε κανονικές εποχές, το παραμικρό από τα παραπάνω μέτρα θα τους υποχρέωνε να δώσουν έναν αβέβαιο και άγριο αγώνα. Εδώ, τα πάντα γίνονται μονομιάς. Γιατί, λοιπόν, να επιθυμούν την έξοδο από ένα τούνελ που για αυτούς είναι σαν μια λεωφόρος ταχείας κυκλοφορίας με προορισμό τη Γη της Επαγγελίας; 

Οι εκκλησιές μας φταίνε ή τα καράβια του Εμπειρίκου;

Αν γύριζε ο χρόνος πίσω και ακούγαμε την ιστορική ομιλία του Άρη Βελουχιώτη στη Λαμία (22 Οκτωβρίου 1944) θα τον θεωρούσαμε ένα πολιτικάντη της σειράς που πουλάει “πατριωτισμό” και “δημοκρατία” για να προσεταιριστεί την λαϊκή αγανάκτηση και τον πόθο του κόσμου για μια άλλη κοινωνική πραγματικότητα, με στόχο η πολιτική του ΚΚΕ να αποκτήσει ευρύτερη λαϊκή συναίνεση. 

Δυστυχώς διαψεύστηκε οικτρά ο παρακάτω ισχυρισμός του: “Τον κομμουνισμό θα τον επιβάλλετε σεις, ο λαός κι όχι το ΚΚΕ. Κι είμαι βέβαιος ότι πολλοί από τους μορφωμένους μας, που δεν τον θέλουν σήμερα, θα ψηφίσουν τότε για να επικρατήσει ο κομμουνισμός”. Τον κομμουνισμό τον επέβαλε ο κόμμα και είδαμε τα αποτελέσματα. Άλλος κομμουνισμός δεν υπήρξε...

Σχεδόν όλα όσα είπε τότε ο Άρης Βελουχιώτης από βάθος της καρδιάς του απευθυνόμενος στο λαό της Λαμίας, σήμερα θα τα απορρίπταμε! Τι να κρατήσουμε;

• Τις ανιστόρητες διακηρύξεις για την “αθάνατη ελληνική φυλή” και την “προδοσία του αλβανικού έπους”;
• Την προβολή της αστικής ηθικής και των αστικών αξιών ως μέσου πολιτικής προπαγάνδας;
• Την εκθείαση της προστασίας της ατομικής ιδιοκτησίας στην ύπαιθρο με τον περιορισμό του εγκλήματος, της ζωοκλοπής και την εμπέδωση της ασφάλειας;
• Την υπεράσπιση της εκκλησίας και του θεσμού της οικογένειας από τους κινδύνους του “κομμουνισμού”;
• Μήπως την παιδαριώδη απάντηση στην κατηγορία ότι το ΚΚΕ ελέγχει πολιτικά και οργανωτικά το ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ: “Μας κατηγορούν ότι είμαστε όλοι κομμουνιστές και ισχυρίζονται, ότι το ΕΑΜ. και ο ΕΛΑΣ είναι σκεπασμένες κομμουνιστικές οργανώσεις. Μα αυτή η κατηγορία μπορεί ν’ αποτελέσει ντροπή ή έπαινο;”

Σήμερα λοιπόν δεν έχει να προσφέρει τίποτα η αναπαραγωγή  των απόψεων και αντιλήψεων που συγκρότησαν τότε το ΕΑΜ, ακόμα και αν αυτές ταυτίζονται σε μεγάλο βαθμό με τις καλύτερες εκδοχές τους, όπως συμβαίνει με την περίπτωση του Άρη Βελουχιώτη. Αυτή η αναπαραγωγή απλά καταγράφει μόνο πολιτική ένδεια των συντελεστών της. Είναι τραγικό σήμερα το γεγονός ότι ένα μεγάλο κομμάτι της αριστεράς προβάλει αυτές ακριβώς τις αντιλήψεις ως πολιτική πρόταση για το σήμερα, αποκομμένες μάλιστα από τον κεντρικό τους πυρήνα που ήταν το αντάρτικο και η ένοπλη πάλη. Αυτή η πολιτική στάση είναι η καλύτερη υπηρεσία που μπορεί να προσφέρει η Αριστερά στον αστισμό...

Υπενθυμίζουμε ότι στις 19 Οκτωβρίου είχε απελευθερωθεί η Λαμία. Δυνάμεις του ΕΛΑΣ, αντιπροσωπεία της ΠΕΕΑ και του ΕΑΜ, καταφτάνουν στην πόλη. Στις 29 Οκτωβρίου και με αφορμή την επέτειο του ΟΧΙ, συγκαλείται στην πλατεία Ελευθερίας της πόλης, πανηγυρική συγκέντρωση του ΕΑΜ με παμφθιωτική λαϊκή παρουσία. Ο Άρης εκφωνεί από το περίφημο μπαλκόνι τον παρακάτω λόγο:

Γιατί αγωνίστηκα.

Αδέλφια, Έλληνες και Ελληνίδες της Λαμίας και της περιοχής της!

Από μέρους του Γενικού Στρατηγείου του Ε.Λ.Α.Σ, σας φέρω τους πιο θερμούς χαιρετισμούς.

Όπως βλέπετε, πρόκειται «να βγάλω λόγο». Μα ο λόγος μου αυτός δεν θα μοιάζει καθόλου με τους λόγους που γνωρίσατε μέχρι σήμερα. Δεν πρόκειται να σας υποσχεθώ ούτε πως θα σας φτιάξω γεφύρια ή ποτάμια, όπως σας υποσχόντουσαν πως θα σας φέρουν οι παλιοί κομματάρχες. Ούτε και θα σας τάξω λαγούς με πετραχήλια. Δεν επιδιώκω ν’ αποσπάσω επαίνους για τη ρητορική μου δεινότητα. Επιδιώκω απλώς ν’ ακούσετε αυτά που θα σας πω. Προσέξτε. Θ’ αρχίσω σαν τα παραμύθια:

Η αθάνατη ελληνική φυλή.

Κάποτε η γωνιά αυτή της γης που πατάμε και λέγεται Ελλάδα ήτανε δοξασμένη κι ευτυχισμένη κι είχε ένα πολιτισμό, οπού επί 2 1/2 χιλιάδες χρόνια συνεχίζει να παραμένει και να θαυμάζεται απ’ όλο τον κόσμο. Κανένας σοφός η άσοφος δεν μπορεί μέχρι σήμερα να γράψει ούτε μια λέξη, αν δεν αναφερθεί στα έργα που άφησαν οι δημιουργοί αυτού του πολιτισμού, που λέγεται αρχαίος ελληνικός πολιτισμός.

Κάποτε, λοιπόν, η χώρα μας ήτανε δοξασμένη, μα αργότερα την υποδούλωσαν κι έχασε την παλιά της αυτή δόξα. Μα ύστερα από κάμποσα χρόνια η χώρα μας σηκώθηκε στο πόδι κι ύστερα από σκληρούς αγώνες ενάντια στη σκλαβιά, πάλι λευτερώθηκε.

Στην εποχή της σκλαβιάς πέρασε σκληρά, μαύρα χρόνια και πολλοί «έξυπνοι», αναμεσα στους οποίους και κάποιος Φαλμεράγιερ, ισχυρίστηκαν πως η ελληνική φυλή έσβησε κι ότι αυτή διασταυρώθηκε μ’ άλλες φυλές, που δεν έχουν τίποτα το κοινό με την αρχαία ελληνική φυλή.

Μα ότι κι αν πούνε, αυτό δεν έχει καμία αξία. Την ελληνικότητα μας την αποδείξαμε. Γεγονός είναι ότι η χώρα μας ξεσηκώθηκε και ξαναγένηκε πάλι λεύτερη.

Αυτό κάνεις δεν το ήθελε. Ούτε οι ξένοι βασιλιάδες, ούτε οι ντόπιοι κοτζαμπάσηδες. Οι ξένοι δεν το θέλανε, γιατί φοβισμένοι από τη γαλλική επανάσταση, χτυπούσαν όλες τις εξεγέρσεις και δημιούργησαν γι’ αυτό μεταξύ τους την Ιερή Συμμαχία. Οι ντόπιοι κοτζαμπάσηδες γιατί τα είχανε καλά με τους Τούρκους και ξεζουμίζανε το λαό.

Η νέα δημοσκόπηση της VPRC για τα "ΕΠΙΚΑΙΡΑ" δεν μας λέει πόσο θα έπαιρνε η ΣΠΙΘΑ αν κατέβαινε στις εκλογές....

και του προηγούμενου μήνα, για να κάνετε τις συγκρίσεις:

14 Ιουλίου 1789: Ο λαός κυριεύει το φρούριο της Βαστίλης - 14 Ιουλίου 2011: Η αστυνομία διώχνει τους "αγανακτισμένους"...

Οι "αγανακτισμένοι" διαδηλωτές που συγκεντρώθηκαν χθες βράδυ κοντά στην πλατεία της Βαστίλης στο Παρίσι με σκοπό κατασκηνώσουν ειρηνικά, στο πρότυπο της Πουέρτα ντελ Σολ στη Μαδρίτη, απομακρύνθηκαν τη νύχτα από την αστυνομία

"Στις 04:00 η ώρα, περίπου 50 αστυνομικοί μάς περικύκλωσαν πάνω στη λεωφόρο Ρισάρ Λενουάρ όπου είχαμε κατασκηνώσει και μάς ζήτησαν να διαλυθούμε και να αναχωρήσουμε κατά μικρές ομάδες, όπως και κάναμε", εξήγησε ο Γκρέγκορι Πεσκέγι.

Από τη στιγμή που οι "αγανακτισμένοι" εγκαταστάθηκαν στην πλατεία το βράδυ της Παρασκευής, η αστυνομία άρχισε να διαλύει τον καταυλισμό, αποσυναρμολογώντας τις σκηνές τους και εμποδίζοντας έτσι την παραμονή τους.

Οι διαδηλωτές τελικά άνοιξαν τους υπνόσακούς τους πάνω στο πεζοδρόμιο.

Στόχος τους ήταν να "ανακαταλάβουν τη Βαστίλη", μετά την απομάκρυνση χιλίων διαδηλωτών από τη διάσημη πλατεία στις 29 Μαΐου από την αστυνομία.

Το κίνημα των Γάλλων "αγανακτισμένων" απορρίπτει την "αντιπροσωπευτική δημοκρατία" και "μια ανυπόφορη πλέον οικονομική κατάσταση".

Άρχισε στις 19 Μαΐου στην πλατεία της Βαστίλης, στο πρότυπο του κινήματος το οποίο γεννήθηκε αυθόρμητα στην Πουέρτα ντελ Σολ στη Μαδρίτη που έγινε σύμβολο του εναλλακτικού κινήματος διαμαρτυρίας στην Ισπανία.

(πηγή: http://news247.gr/)