«και ένα και δύο και τρία και τέσσερα παιδιά» του …ναζισμού

Στην πολιτική των εθνικών αναδιπλώσεων στο χώρο της Ευρώπης πρωτοστατούν οι δυνάμεις της ακροδεξιάς. Το φαινόμενο της «χρυσής αυγής» δεν μια ελληνική ιδιομορφία. Ναζιστικά πολιτικά μορφώματα στην δυτική και ανατολική Ευρώπη αποκτούν λαϊκά ερείσματα και εισέρχονται στο χώρο της πολιτικής σκηνής και αλλάζουν τα δεδομένα.

Τώρα και η Ουγγαρία αποκτά την δικής «χρυσή αυγή». Όπως μας πληροφορεί το euronews:

Ένα καινούργιο ακροδεξιό κόμμα έκανε την εμφάνιση του στην Ουγγαρία, η Ουγγρική Αυγή. Η ίδρυση του νέου κόμματος, που δεν έχει ακόμα πάρει την έγκριση από το αρμόδιο δικαστήριο, έχει προκαλέσει ποικίλες αντιδράσεις. Ο Άντρας Κίσγκεργκερλι, πρόεδρος του νεοσύστατου κόμματος, εξήγγειλε ήδη ότι στην ιστοσελίδα της Ουγγρικής Αυγής, θα αναρτηθεί η εθνικότητα όλων των μελών. Παράλληλα προανήγγειλε ότι θα καταργήσει την ειρηνευτική συμφωνία που συνήφθη μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο και θα αγωνιστεί για την επέκταση της χώρας, στα εδάφη πριν το 1920. " Όλοι στη Ουγγαρία πρέπει να έχουν το δικαίωμα να προστατεύουν τον εαυτό τους, την οικογένεια τους, την περιουσία τους και τις αξίες τους. Και βέβαια μπορώ να πω απερίφραστα ότι θα αγωνιστούμε για το δικαίωμα όλων των πολιτών στην οπλοκατοχή", δήλωσε χαρακτηριστικά ο Άντρας Κίσγκεργκερλι. 

Επιστροφή στη βάση

Αναδημοσίευση από τη "δράση"

του Ραούλ Βανεγκέμ

Τι χρειαζόμαστε περισσότερο; Ευαίσθητη νόηση του κόσμου και ατομική δημιουργικότητα. Πρέπει ο καλλιτέχνης που υπνώττει μέσα στον καθένα να αφυπνιστεί, προκειμένου να ανακαλύψει ότι αυτό που νοηματοδοτεί το έργο του πέρα και έξω από το ίδιο –με την πολυμορφία που εκφράζεται, στη ζωγραφική, τη μουσική, τη λογοτεχνία, την αρχιτεκτονική, την ανθοκομική διακόσμηση, τη μαγειρική προετοιμασία, την ένδυση, την κηπουρική...– είναι η τέχνη της ζωής της οποίας αποτελεί το προσχέδιο. Η δημιουργία δεν πρέπει να είναι στην υπηρεσία του μηδενός, ούτε της αγοράς ούτε των ιδεών ούτε ενός κοινωνικού προγράμματος. Αρκεί να υπάρχει και να συνειδητοποιεί τη μυστική δύναμή της. Είναι η πραγματική ποίηση της ύπαρξης. Σήμερα που καταρρέει αυτός ο παλιός κόσμος που πάντοτε μας λεηλατούσε, αυτή η ποίηση αναδύεται για να μας σώσει από το ναυάγιο, οδηγώντας μας στα εύφορα εδάφη του ζωντανού. Εκεί όπου δεν επιβιώναμε παρά σαν θηρία, θα μάθουμε να ζούμε ως ανθρώπινα όντα.

Η αποτυχία των ιδεολογιών δεν έκανε τίποτα άλλο από το να αποκαλύψει την αποτυχία της σκέψης που είναι διαχωρισμένη από το ζωντανό. Στην πνευματική κατανόηση μιας πραγματικότητας που αναθεωρείται και αναιρείται από την οικονομία, θέλουμε να αντιπαραθέσουμε την ευαίσθητη νόηση μιας ζωής που δεν αφήνεται να υποβιβαστεί στην επιβίωση...

Προαναγγέλλει την επέμβαση των ΜΑΤ στο ραδιομέγαρο της Αγ Παρασκευής ο Π. Καψής

Αναδημοσίευση από το "βαθύ κόκκινο"

Ο διορισμένος Υφυπουργός. Καψής, απ’ την μια πάει να δικαιολογήσει τον παχυλό μισθό του - σχεδόν μισό εκατ. ευρώ πληρώνουμε κάθε χρόνο γι’ αυτόν και τους παρατρεχάμενους του- και από την άλλη κάνει ότι μπορεί να διατηρήσει το «κεντρώο προφίλ» του που φιλοτέχνησε με τόσο κόπο δεκαετίες σαν στέλεχος του ΔΟΛ.

Στην προκειμένη περίπτωση απ’ την μια ξαναπροαναγγέλει επέμβαση των δυνάμεων καταστολής για την εκκένωση του ραδιομεγάρου της Αγίας Παρασκευής, και από την άλλη χρεώνει το τυχόν μπουκάρισμα των μπάτσων σε ένα άλλο διορισμένο κυβερνητικό στέλεχος. Στον υπουργό οικονομικών Γ. Στουρνάρα.

Ακύρωση του χρέους ή φορολόγηση του κεφαλαίου;

Ένα μικρό απόσπασμα από το “Ακύρωση του χρέους ή φορολόγηση του κεφαλαίου: Τι να διαλέξουμε;” που δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα της “Ελληνικής επιτροπής ενάντια στο Χρέος”

Οι ανταλλαγές απόψεων μεταξύ των T. Piketty και D. Graeber περιστρέφονται γύρω από τα συγκριτικά πλεονεκτημάτων της φορολόγησης του κεφαλαίου και της αποκήρυξης του δημόσιου χρέους.

Ο D. Graeber, στηριζόμενος σε μια πανέμορφη, ιστορική και ανθρωπολογική επιστημονική γνώση, υπογραμμίζει ότι η ακύρωση του συνόλου ή μέρους του χρέους, ιδιωτικού ή δημοσίου, είναι ένα επαναλαμβανόμενο σχήμα των ταξικών αγώνων εδώ και 5.000 χρόνια. Λαμβάνοντας υπόψη ότι το χρέος είναι ένας κεντρικός μηχανισμός της καπιταλιστικής κυριαρχίας σήμερα, δεν βλέπει κανένα λόγο για τον οποίο θα πρέπει να είναι διαφορετικά στο μέλλον
.
Ο T. Piketty, εκτιμά από την πλευρά του ότι μπορούμε να πετύχουμε μια σημαντική μείωση του βάρους των χρεών μέσω ενός φορολογικού μηχανισμού των μεγάλων περιουσιών ο οποίος θα ήταν κοινωνικά δικαιότερος, εφόσον απέφευγε να χτυπήσει τους μικρούς και μεσαίους κατόχους ομολόγων (όπως αμοιβαίων κεφαλαίων τραπεζών και ασφαλιστικών εταιρειών).

Ο «πιστός σκύλος» του Μεταξά

Ανασημοσίευση από την "εφημερίδα των συντακτών"

Τι είναι, λοιπόν, αυτό που συγκινεί τους σημερινούς εθνικοσοσιαλιστές στην προσωπικότητα του Μανιαδάκη; Μα, πρώτα πρώτα το γεγονός ότι ήταν εκείνος ο πρώτος δάσκαλός τους. Δική του ήταν και η έμπνευση να δημιουργηθεί η οργάνωση που έφερε τον τίτλο «Κόμμα 4ης Αυγούστου». Αλλωστε, ο Μανιαδάκης προτού προσχωρήσει στην ΕΡΕ (1958) είχε από το 1956 ιδρύσει το δικό του Κόμμα των Αρχών του Ιωάννου Μεταξά. Στις αναμνήσεις του για την περίοδο που συγκρότησε τη νεοφασιστική αυτή οργάνωση, ο Κώστας Πλεύρης εξηγεί ότι εκείνος που τους εισήγαγε στην πολιτική ήταν ο Μανιαδάκης:

η συνέχεια εδώ:

Ο «πιστός σκύλος» του Μεταξά

Η ανυπακοή που υπερασπίζεται δικαιώματα είναι ηθική και νόμιμη

Αναδημοσίευση από την "ΑΥΓΗ"

Συνέντευξη του Κώστα Δουζίνα στον Χρήστο Σίμο

* Και μετά τις προφυλακίσεις ηγετικών στελεχών της Χ.Α., η κυβέρνηση εμμένει στη θεωρία των δύο άκρων, ισχυριζόμενη μεταξύ άλλων πως "δεν υπάρχει καλή και κακή βία". Πού στοχεύει η ρητορική αυτή; Πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί;

Όπως υποστήριξαν πολλοί, η άποψη αυτή είναι ανιστόρητη και επιστημονικά σαθρή. Δεν υπάρχει μία και μόνη "βία", αλλά πολλές και πολυσχιδείς μορφές κρατικής βίας και κοινωνικής αντίστασης. Τα περισσότερα συντάγματα, όπως και τα δικά μας, καθιερώθηκαν παραβιάζοντας τα πρωτόκολλα της συνταγματικής νομιμότητας. Ήταν αποτελέσματα πολέμου, επανάστασης, κατοχής ή απελευθέρωσης. Η βία της γέννησης εγγράφεται στο δίκαιο και διαμορφώνει το πλαίσιό του. Ο Βάλτερ Μπένγιαμιν την ονομάζει «βία που συντηρεί δίκαιο». Η τακτική της άσκηση επιδεικνύει την τρομερή δύναμη στα χέρια του κράτους και, ταυτόχρονα, τη συγκαλύπτει στο όνομα υψηλών και αφηρημένων ιδανικών σκοπών, όπως το Έθνος, το Δίκαιο ή η Ανθρωπότητα. Η κρατική βία λειτουργεί με υλικούς και συμβολικούς τρόπους: εκφοβίζει, καταστέλλει αντιστάσεις και, ταυτόχρονα, προσδίδει νομιμότητα στον εαυτό της. Η ιδεολογία μετατρέπει τη βία των κυρίαρχων σε άσκηση νόμιμης ισχύος και παρουσιάζει κάθε αντιστεκόμενη δύναμη ως βίαια, εγκληματική, βάναυση.

ΟΧΙ στη βία απ' όπου κι αν προέρχεται...

ο Ιωάννης Μεταξάς είπε ΟΧΙ στη βία απ' όπου κι αν προερχόταν

Άλλοι έχουν το "όνομα", και άλλοι έχουν την "χάρη"...

Για το "όνομα", εδώ:

1. ΔΗΛΩΣΗ ΠΑΝ. ΛΑΦΑΖΑΝΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΗΦΟ ΕΠΙ ΤΗΣ ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΟΛΗ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗΣ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ

και για την "χάρη", εδώ:

1. "Λάθος" χαρακτηρίζει η Κουμουνδούρου το "παρών" της Ζ. Κωνσταντοπούλου

2. Εξωκυκλική δήλωση του Μανώλη Γλεζου

Το δίλημμα...

Διότι δεν συνεμορφώθην προς τας υποδείξεις...
Γιαυτό, αν και "αποκαταστάθηκε" δεν πήρε πίσω την κομματική ταυτότητα...

Πειθαρχική εξουσία και καπιταλισμός

PIERRE MACHEREY

 Φουκώ και Μαρξ: 

Το παραγωγικό υποκείμενο,

μετάφραση Τάσος Μπέτζελος,

 Εκτός Γραμμής,

Από τον Φουκώ στον Μαρξ

Αναδημοσίευση από την "ΑΥΓΗ"

Του Χρίστου Σίμου

Με ένα βιβλίο του Πιέρ Μασερέ, που επιχειρεί να διερευνήσει τη θεωρία του Καρλ Μαρξ για τον καπιταλισμό, διαβάζοντας αποσπάσματα από το Κεφάλαιο, κυρίως, μέσα από το εννοιολογικό οπλοστάσιο του Μισέλ Φουκώ, κάνει την πρώτη του εμφάνιση ο εκδοτικός οίκος Έκτος Γραμμής, δίνοντας έτσι το θεωρητικό και πολιτικό στίγμα εντός του οποίου θα επιδιώξει να κινηθεί. Ο Π. Μασερέ ανήκε στον κύκλο των μαθητών του Λουί Αλτουσέρ, και είχε συμμετάσχει στη συγγραφή του διάσημου έργου «Να διαβάσουμε το Κεφάλαιο». Δίδαξε φιλοσοφία στα πανεπιστήμια Paris I και Lille ΙΙΙ. Το συγγραφικό του έργο είναι πολύ πλούσιο, καθώς περιλαμβάνει μελέτες για την φιλοσοφία του Σπινόζα, τον Μαρξ και τον μαρξισμό, τη λογοτεχνία και βεβαίως μελέτες για το φιλοσοφικό ρεύμα που έχει καταγραφεί στην ιστορία των ιδεών ως δομισμός. Στα ελληνικά κυκλοφορούν τρία ακόμα βιβλία του.

Ο «Ξανθός Άγγελος» Και Το Νέο Κύμα Του Ρατσισμού

Σήμερα, με αφορμή το ξανθό κοριτσάκι που βρέθηκε σε μια οικογένεια Ρομά στα Φάρσαλα, ένα νέο κύμα μίσους και ρατσισμού απειλεί να κατακλύσει την ελληνική κοινωνία. Εκεί που όλα τα κυρίαρχα ΜΜΕ το έπαιζαν φλογεροί αντιφασίστες, τώρα μιλούν για το «ξανθό αγγελούδι» και τα εγκληματικά κυκλώματα των Ρομά. Χαρακτηριστικός είναι ο τίτλος της εφημερίδας Εspresso: «Ρομά αρπάζουν μωρά». Όχι «κάποιοι» ή, έστω, «πολλοί» Ρομά, αλλά οι Ρομά γενικώς. Φερετζές του ρατσισμού στη συγκεκριμένη περίπτωση η χρήση του πολίτικαλ κορέκτ όρου…

περισσότερα εδώ:

Ο «Ξανθός Άγγελος» Και Το Νέο Κύμα Του Ρατσισμού

Ευρωκαταδίκη της Ελλάδας για τα μεταλλεία χρυσού!

Αναδημοσίευση από "το ποντίκι"

της Βάλια Μπαζού

Κόλαφος είναι για την κυβέρνηση η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου το οποίο καταδικάζει τη χώρα μας για το γεγονός ότι παρέλειψε (;) να λάβει εντός συγκεκριμένων προθεσμιών τα απαραίτητα μέτρα προκειμένου να ανακτήσει και μάλιστα εντόκως από την Ελληνικός Χρυσός - συμφερόντων Μπόμπολα - τα 15,34 εκατ. ευρώ εκατομμύρια που παρανόμως χορήγησε το ελληνικό δημόσιο πωλώντας δημόσια περιουσία σε τιμή κατώτερη της αξίας της και με απαλλαγή από τους φόρους.