Αναδημοσίευση από την εφημερίδα "δρόμος"
Ως «µάνα εξ ουρανού» δέχτηκε η ηγεσία του ΚΚΕ τις πρόσφατες εξελίξεις σχετικά µε τα δύο ψηφοδέλτια του ΣΥΡIΖΑ, στην Περιφέρεια Αττικής. Θεµιτό και κατανοητό να χαίρεται ένα κόµµα -ακόµα και το κόµµα της εργατικής τάξης- όταν ένας αντίπαλος διχάζεται, έστω κι αν ο αντίπαλος είναι ένα άλλο αριστερό κόµµα. Όταν, µάλιστα, τούτο το κόµµα έρχεται και σου προσφέρει στο πιάτο απογοητευµένους ψηφοφόρους, τότε η χαρά είναι διπλή και δικαιολογηµένη.
Μέχρις εδώ, καλά. Όταν, όµως το ΚΚΕ αρχίζει την πoλιτική ερμηνεία και «ανάγνωση» των γεγονότων, τότε αναδύεται ένας συντηρητισµός και µια έντονη αγωνία της ηγεσίας του, ένα άγχος «να ξεµπερδεύουν» πια µε τον οπορτουνισµό. «Στις δύο κυρίαρχες οµάδες που στοιχήθηκαν πίσω από τις βασικές υποψηφιότητες, κρύβεται η αγωνία για το ποια γραµµή µπορεί να υπηρετήσει καλύτερα το µπόδισµα της ριζοσπαστικοποίησης πλατιών λαϊκών συνειδήσεων σε συνθήκες γενικευµένης κρίσης του αστικού πολιτικού συστήµατoς και της σοσιαλδηµοκρατίας.» Eπειδή, όµως, ιδιαίτερα σε εκλογές η συσπείρωση των δυνάµεων είναι ζητούµενο, ο «εχθρός» είναι πάντα χρήσιµoς. «Σε κάθε περίπτωση, τόσο η µία, όσο και η άλλη γραµµή εντός του χώρου που εκφράζει ο ΣΥΝ/ΣΥΡIΖΑ, φιλοδοξεί να λειτoυργήσει σαν ανάχωµα προς το ΚΚΕ».
Και επειδή η θέληση του ΚΚΕ είναι και θέληση του λαού, το απαιτεί ο Ριζοσπάστης:«Να ξεµπερδεύει ο λαός µαζί τους» Φοβάται η ηγεσία του κόµµατος. Φοβάται πως το βήµα προσέγγισης µε τη Ριζοσπαστική Αριστερά που έκανε ο Γ. Χουρµουζιάδης, ο Avτ. Κακαράς, ο Λεοντής, ο Διον. Τσακνής και άλλοι, δεν είναι καλό σηµάδι και φροντίζει έγκαιρα να τους πρoειδoπoιήσει: «Για το ότι έχουν βάλει υπογραφή συµµετoχής στο Αριστερό Bήµα και άνθρωποι µε καλές προθέσεις δεν χωρεί αµφιβολία. Ωστόσο, η καλή πρόθεση ορισµένων δεν αρκεί για να προσδώσει και καλή στόκευση σε ένα εγχείρηµα που από την αρχή βρίσκεται σε αντι-ΚΚΕ ράγες!»
Πιο πολύ, όµως, νοµίζω πως φοβάται το «µήνυµα» που βγαίνει µέσα από µια πρόσφατη δήλωση του Γ. Χουρµουζιάδη: «Φυσικά, ανήκω στο ΚΚΕ. Πιστεύω τις πολιτικές αναλύσεις του, συµµερίζοµαι τους αγώνες του, θέλω και εγώ να είµαι ανυπάκουος και απείθαρχος. Εδώ και καιρό, όµως, όλα αυτά δεν µε καλύπτουν. Ο καπιταλισµός, µε το προσχημα της κρίσης, πήρε πίσω τις κατακτήσεις ενός αιώνα. Η εργατική τάξη παγιδεύεται στην “ευηµερία” των συνθηµάτων. Οι διανοούµενοι συντρίβονται µέσα στο χάος της µεταµovτέρνας σκέψης.Οι κυβερνητικές πολιτικές υπηρετούν αποκλειστικά το κεφάλαιο. Η κοινωνία ψάχνει να βρει φτηνή βενζίνη. Το Αριστερό Bήµα είναι µια πρόταση για νέους αγώνες. Να µπούµε µέσα στον κόσµο. Να βρούµε όλοι µαζί το γιατί. Να βρούµε τη λύση. Αλλιώς θα χαθούµε!».
Δεν είναι κακό να παίρνεις στα σοβαρά, σοβαρούς αγωνιστές.
Τυµβωρυχεί ο Σωκράτης