Ο Γιώργος Κύρτσος είπε και κάτι άλλο, σε ένα σχόλιο του στο twitter:
“Η Καϊλή τιμωρήθηκε για την αλαζονεία της. Μας κορόιδευε με αυτά που έκανε σαν πιο "έξυπνη" και κυρίως σαν αδίστακτη”.
Όμως η αλαζονεία είναι χαρακτηριστικό της νεοφιλελεύθερης κυβερνητικότητας. Οι νεοφιλελεύθεροι επίσης είναι και αδίστακτοι... Τιμωρούνται μόνον αυτοί που παρεκκλίνουν από το κυρίαρχο.
Ο Τάσος Τέλλογλου σε ένα δημοσίευμά του στο insidestory.gr προς το τέλος προσθέτει και μια άλλη λεπτομέρεια που έχει και αυτή την σημασία της: “Επίσης η κ. Καϊλή δεν δείχνει ευαισθησίες μόνο ως προς το Κατάρ – απέφυγε να καταδικάσει το ρωσικό καθεστώς.”
Η διαφθορά ως ένα οργανικό σύμπτωμα των μηχανισμών εξουσίας είναι γνωστό, και προκαπιταλιστικό (Η διαφθορά στην αρχαία Αθήνα… ). Η υπόθεση χρηματισμού της Καϊλή δεν έχει να προσθέσει τίποτε καινούργιο σ’ αυτό.
Το πραγματικό ενδιαφέρον αυτής της ιστορίας εντοπίζεται αν την προσεγγίσουμε με βάση την διάκριση της αιτίας από την αφορμή. Τότε μόνον μπορούμε να κατανοήσουμε τις πολιτικές επικοινωνιακής διαχείρισής της: Δεν είναι ζήτημα που όλος ο κόσμος τ’ χει τούμπανο και οι “Αρχές” κρυφό καμάρι. Πρόκειται για μια υπόθεση που οι “Αρχές” την έκαναν “τούμπανο” και οι υπηρεσίες τους διεκπεραιώνουν όλες τις πλευρές της διαχείρισής της, από την αστυνομική μέχρι την επικοινωνιακή...
“Η Καϊλή τιμωρήθηκε για την αλαζονεία της. Μας κορόιδευε με αυτά που έκανε σαν πιο "έξυπνη" και κυρίως σαν αδίστακτη”.
Όμως η αλαζονεία είναι χαρακτηριστικό της νεοφιλελεύθερης κυβερνητικότητας. Οι νεοφιλελεύθεροι επίσης είναι και αδίστακτοι... Τιμωρούνται μόνον αυτοί που παρεκκλίνουν από το κυρίαρχο.
Ο Τάσος Τέλλογλου σε ένα δημοσίευμά του στο insidestory.gr προς το τέλος προσθέτει και μια άλλη λεπτομέρεια που έχει και αυτή την σημασία της: “Επίσης η κ. Καϊλή δεν δείχνει ευαισθησίες μόνο ως προς το Κατάρ – απέφυγε να καταδικάσει το ρωσικό καθεστώς.”
Η διαφθορά ως ένα οργανικό σύμπτωμα των μηχανισμών εξουσίας είναι γνωστό, και προκαπιταλιστικό (Η διαφθορά στην αρχαία Αθήνα… ). Η υπόθεση χρηματισμού της Καϊλή δεν έχει να προσθέσει τίποτε καινούργιο σ’ αυτό.
Το πραγματικό ενδιαφέρον αυτής της ιστορίας εντοπίζεται αν την προσεγγίσουμε με βάση την διάκριση της αιτίας από την αφορμή. Τότε μόνον μπορούμε να κατανοήσουμε τις πολιτικές επικοινωνιακής διαχείρισής της: Δεν είναι ζήτημα που όλος ο κόσμος τ’ χει τούμπανο και οι “Αρχές” κρυφό καμάρι. Πρόκειται για μια υπόθεση που οι “Αρχές” την έκαναν “τούμπανο” και οι υπηρεσίες τους διεκπεραιώνουν όλες τις πλευρές της διαχείρισής της, από την αστυνομική μέχρι την επικοινωνιακή...