Συμβαίνει και αυτό: άλλο κόμμα ψηφίζεις και αλλού προστίθεται η ψήφος σου...

Δεν είναι αμερικανιά... είναι γνήσιο ελληνικό προϊόν!

Στον κοινοβουλευτισμό οι κανόνες της "αντιπροσώπευσης" προσδιορίζονται από τον εκλογικό νόμο. Μερικές φορές με πρόσχημα την εύρυθμη λειτουργία του συστήματος, το σύστημα εμπεριέχει και ένα σύστημα αξιολόγησης της ψήφου, ώστε όλες οι ψήφοι να μην θεωρούνται ισοδύναμες και ισάξιες. Για παράδειγμα, ενώ υπάρχει η δυνατότητα να ψηφίσει κάποιος λευκό, άκυρο, στο τελικό αποτέλεσμα της κατανομής των βουλευτικών εδρών ανά κόμμα, αυτές οι ψήφοι δεν μετράνε.

Όμως μερικές φορές συμβαίνει κάτι χειρότερο. Έγκυροι ψήφοι αποδίδονται σε άλλα κόμμα, εντελώς διαφορετικά απ’ αυτά που ανήκουν. Ας δούμε πως συμβαίνει αυτό, στον ισχύοντα εκλογικό νόμο. Αφορά τους έγκυρους ψήφους που συλλέγουν τα κόμματα που δεν ξεπερνούν το όριο του 3%. Το σύνολο αυτών των ψήφων, στο οποίο ως ενιαίο ποσοστό συχνά  αντιστοιχούν πολλές έδρες ( μερικές φορές μπορεί να είναι  ισοδύναμο με το 2ο κόμμα), οι έδρες αυτές  κατανέμονται στα κόμματα που ξεπερνούν αυτό το όριο.

Το ψέμα του Κ.Κ.Ε για Βαρουφάκη

Ο νέος ΣΥΡΙΖΑ των διλημμάτων

Αναδημοσίευση από το "ThePressProject"

του Κωνσταντίνου Πουλή

Μία φορά κι έναν καιρό, πριν από πάρα πολλά χρόνια, ίσως αιώνες, τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν κόμμα της αντιπολίτευσης και είχε αυταπάτες, είχα γράψει ένα κείμενο για τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη, στο οποίο το βασικό επιχείρημα ήταν πως το κόλπο του δικομματισμού είναι να παράγει διλήμματα-θρίλερ: να ισχυρίζεται πως αν εγώ έχω ατέλειες, ο αντίπαλος μου είναι ο διάολος ο ίδιος. Μπου ντουνιά τσαρκ φελέκ, όμως, ρόδα είναι ο κόσμος και γυρίζει, ακριβώς το ίδιο επιχείρημα χρησιμοποιεί ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα. Και είναι εξίσου παραπλανητικό.

Η κεντρική επικοινωνιακή γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ είναι ο μπαμπούλας του Κυριάκου. Ευλόγως, διότι ο Κυριάκος είναι πράγματι ό,τι πιο αχώνευτο έχουμε σε πολιτικό, μετά τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Θα θέσω όμως το ίδιο ερώτημα. Ο ΣΥΡΙΖΑ σάς ρωτάει: θέλετε να έρθει ο Κυριάκος; Και εγώ σας ρωτώ: θέλετε να ψηφίσετε ένα μνημονιακό κόμμα, επειδή ο άλλος είναι ακόμη χειρότερος;

Ο Αλέξης Τσίπρας είπε ότι θέλει να συγκρίνουμε τα προγράμματα των δύο κομμάτων. Είναι πολύ λογικό, είμαι σίγουρος ότι θα βγει κερδισμένος από τη σύγκριση. Αλλά από πότε είναι λογικό να ψηφίζουμε με αυτό το κριτήριο; Και όσοι το προωθούν, το έλεγαν και πριν το ’15 αυτό ή είναι από τα επιχειρήματα που αλλάζουν ανάλογα με τη θέση που βρίσκεται κανείς; Διότι υπάρχει το παράδειγμα του λεωφορείου, όπου κανείς πιστεύει ότι το λεωφορείο είναι ασφυκτικά γεμάτο αν βρίσκεται ήδη μέσα, αλλά πιστεύει ότι χωράει μερικούς ακόμα αν βρίσκεται έξω. Δεν είναι ζήτημα άποψης, είναι ζήτημα προοπτικής. Εις ό,τι με αφορά, το θεωρώ κάπως εξευτελιστικό να αλλάζει κανείς γνώμη επειδή μετακόμισαν τα συμφέροντά του.

Αν το επιχείρημα είναι πως «εγώ είμαι χάλια αλλά ο άλλος είναι χειρότερος», είχαμε κι άλλους να μας τα πουν αυτά, τα λέγαν από παλιά.

Βαρουφάκης: Τις ανοησίες περί Νομισματοκοπείου τις έλεγε ο Φλαμπουράρης

Πηγή: η συνέντευξη του Γ. Βαρουφάκη στο “ΠΟΝΤΙΚΙ”.

Ως εμνευστή της ιδέας του Νομισμαοκοπείου έδειξε τον Αλέκο Φλαμπουράρη και όχι τον Παναγιώτη Λαφαζάνη λέγοντας συγκεκριμένα πως «η ιδέα του Φλαμπουράρη για τον Τσίπρα ήταν. Δεν ήταν του Παναγιώτη. Ο Παναγιώτης μετά είναι αυτό που είχε πει ο Φον Νόιμαν για τον Οπενχάιμερ. Ο Φον Νόιμαν ήταν πολύ σκληροπυρηνικός σε σχέση με τα πυρηνικά όπλα. Ο Οπενχάιμερ, που είχε ανακαλύψει την ατομική βόμβα, κάποια στιγμή είχε τύψεις. Και λέει ο Φον Νόιμαν για τον Οπενχάιμερ ότι παραδέχεται την αμαρτία για να αγκαλιάσει τη δόξα. Αυτό έκανε κι ο Λαφαζάνης. Δεν ήταν δική του ιδέα, μετά τον κατηγόρησαν, γι’ αυτό και είπε «ναι, εγώ το έκανα». Δεν το έκανε αυτός, τις ανοησίες τις έλεγε ο Φλαμπουράρης, γιατί έχω καταγράψει ακριβώς πώς είχε γίνει η ιστορία.».

Για την «εσωκομματική αντιπολίτευση της εποχής» που ασκούσαν, μεταξύ άλλων, ο Παναγιώτης Λαφαζάνης και η Ζωή Κωνσταντοπούλου, ο κ. Βαρουφάκης υπογράμμισε:

Ποίος θυμάται την ...Ευαγγελία Αλεξάκη;

Πάνοπλες καθαρίστριες βιαιοπραγούν εναντίον ανυπεράσπιστων ανδρών των ΜΑΤ στις 10 Ιουλίου 2014 έξω από το υπουργείο Οικονομικών και παραπέμπονται για 18 παραβάσεις του Ποινικού Κώδικα

 περισσότερα εδώ: Καθαρίστρια ύψους 1,50 σακάτεψε άνδρα των ΜΑΤ!

Μετά από 5 χρόνια (2 Απριλίου 2019)...

Όλοι στα Δικαστήρια Ευελπίδων για τις αγωνιζόμενες καθαρίστριες, Ευαγγελία Αλεξάκη και Βάσω Γκόβα

Το μήνυμα της Ευαγγελίας Αλεξάκη για τις εκλογές της 7ης Ιούλη 2019

Δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα

Στα 57 μου χρόνια σε μια νύχτα απολύθηκα από την δουλεία μου μαζί με 595 συναδέλφισσες καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών. Από την πρώτη στιγμή σφίξαμε τις γροθιές μας και είπαμε να παλέψουμε να πάρουμε πίσω τις δουλείες μας. Δεν σταματήσαμε να είμαστε στο δρόμο ούτε για μια μέρα, η πλειοψηφία της κοινωνία μας στήριξε ακούραστα. Όλα τα κόμματα κι οι οργανώσεις της αριστεράς στάθηκαν στο πλευρό μας, υποστήριξαν τη δικαίωση του αγώνα. Βρέθηκα στο πλάι ανθρώπων, εργαζόμενων, μεταναστών που αγωνίζονταν κι εκείνοι για τα δικαιώματα τους και τη δικαίωση τους. Έμαθα τι σημαίνει αλληλεγγύη, συμπαράσταση, ενότητα, συλλογικότητα.

Μετά τη δικαίωση το 2015 και την επιστροφή στις δουλειές μας, το καλοκαίρι του ίδιου χρόνου η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ φέρνει στη βουλή για ψήφιση το τρίτο μνημόνιο. Το 62% του Όχι του λαού γίνεται σε μια νύχτα Ναι. Είχα από καιρό πριν αποφασίσει οτι αγώνας για τη δουλειά μου δεν ήταν μια συντεχνιακή διεκδίκηση, ήταν ένας αγώνας για τα δικαιώματα των εργαζόμενων, ένας αγώνας για το μέλλον των παιδιών μας, μέχρι να έρθει η κοινωνική ανατροπή.

Το παράλληλο σύστημα πληρωμών μπορεί να σώσει ή να καταστρέψει το ευρώ

του Γιάνη Βαρουφάκη από το "www.project-syndicate.org"

μετάφραση από το "ThePressProject"

Είναι ένα παράξενο συναίσθημα, να βλέπεις το σχέδιό σου να χρησιμοποιείται για να κάνει το ακριβώς αντίθετο από αυτό που είχες στο μυαλό σου. Και αυτό είναι το συναίσθημα που με διακατέχει από τότε που έμαθα ότι η ιταλική κυβέρνηση σχεδιάζει μια παραλλαγή του παράλληλου συστήματος πληρωμών που είχα προτείνει για την Ελλάδα το 2015.

Η ιδέα μου ήταν η δημιουργία ενός ψηφιακού συστήματος πληρωμών συνδεδεμένου με το φορολογικό μητρώο, με σκοπό τη δημιουργία δημοσιονομικού χώρου για τις χώρες της ευρωζώνης οι οποίες το χρειάζονταν, όπως η Ελλάδα και η Ιταλία. Το ιταλικό σχέδιο, ωστόσο, θα χρησιμοποιούσε το παράλληλο σύστημα πληρωμών με στόχο τη διάλυση της ευρωζώνης.

Σύμφωνα με την πρότασή μου, κάθε αριθμός φορολογικού μητρώου που αντιστοιχεί είτε σε εταιρία είτε σε ιδιώτη, θα συνδεόταν αυτόματα με έναν λογαριασμό δημοσίου και έναν κωδικό PIN, με τον οποίον θα μπορούσαν να μεταφέρονται ποσά από τον έναν λογαριασμό δημοσίου στον άλλον, ή ακόμα και προς το κράτος.

Ένας τρόπος πίστωσης των λογαριασμών θα ήταν με την πληρωμή ληξιπρόθεσμων οφειλών σε αυτούς. Οι φορολογούμενοι, στους οποίους χρωστάει το κράτος, θα μπορούσαν να επιλέξουν να πιστωθεί απευθείας σε αυτόν τον λογαριασμό, ένα μέρος ή το σύνολο των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς αυτούς, αντί να περιμένουν μήνες μέχρι να πιστωθεί ο τραπεζικός τους λογαριασμός. Με αυτόν τον τρόπο, πολλές ληξιπρόθεσμες οφειλές θα τακτοποιούνταν άμεσα και με αυτόν τον τρόπο θα αποκαθίστατο η ρευστότητα της εγχώριας οικονομίας.

Τις πταίει για τη συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ;

Άνοιξη του 15

Αναδημοσίευση από το  «ThePressProject»

της Σίσσυ Βελισσαρίου,

υποψήφια του ΜέΡΑ25 στην Β1 Αθηνών

Ο Ελληνικός λαός που δεν πρόλαβε να χωνέψει το πρόγραμμα παροχών του ΣΥΡΙΖΑ και να καταλάβει επαρκώς ότι είναι για το καλό των πολλών; Ο Ελληνικός λαός που, αν και «τσέπωσε» την 13η σύνταξη, αποδείχτηκε αχάριστος μαυρίζοντας τον ευεργέτη του και ρίχνοντάς το στην επάρατη; Το επικοινωνιακό έλλειμα της κυβέρνησης, δηλ. αυτό που η κ. Γεροβασίλη περιγράφει στην «αχτύπητη» Συριζαϊκή διάλεκτο ως εξής: «η σκληρή δουλειά που κάναμε δεν επικοινωνήθηκε καλά από τους υπουργούς» ; Η συμφωνία των Πρεσπών; Ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ που δεν κατάλαβε την αξία του ευρωκομουνισμού και των συμμαχιών λόγω του κακού παρελθόντος του στο αντιπαγκοσμιοποιητικό κίνημα, όπως διατείνεται ο εμπνευστής συλλογής υπογραφών στήριξης του ΣΥΡΙΖΑ από παλιούς Ρηγάδες; Τα ΜΜΕ που ελέγχει ο αντίπαλος; Η «το ζαβό το ριζικό μας / Φταίει ο Θεός που μας μισεί! /Φταίει το κεφάλι το κακό μας»;

Ας σοβαρευτούμε τώρα. Ο λαός είναι ο ίδιος λαός που ψήφισε 62% ΟΧΙ στο εμβληματικό για την ιστορία αυτής της χώρας δημοψήφισμα του Ιουλίου 2015 και ο ίδιος που έδωσε δυο συντριπτικές νίκες στο ΣΥΡΙΖΑ την ίδια χρονιά, έχοντας μετατρέψει ένα κόμμα του 4% σε κόμμα εξουσίας από το 2012 και μετά. Η συμφωνία των Πρεσπών, παρά τις εθνικιστικές οιμωγές και τα κακόγουστα πατριωτικά show, αποδείχτηκε ότι ελάχιστα επηρέασε το αποτέλεσμα. Τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ είναι ακριβώς τα ίδια με αυτά που είχαν εξαπολύσει την τερατώδη, συστηματική τρομοκράτηση του λαού κατά του ΟΧΙ για να πάρουν τη μεγαλειώδη απάντηση της μέγιστης πλειοψηφίας του λαού. Οι «Γέφυρες» με φθαρμένους εκπροσώπους του ΠΑΣΟΚ, «διανοούμενους» του Σημιτισμού στα αζήτητα και τις λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις είναι η αυτούσια συνταγή της Κυρκικής εκδοχής του ευρωκομμουνισμού στη χώρα μας, ενώ οτιδήποτε άλλο απλώς μια φαντασίωση στα κεφάλια κάποιων ανανεωτικο-εκσυγχρονιστών που και πάλι απέτυχαν. Όσο για το επικοινωνιακό έλλειμα, συνέβη ακριβώς το αντίθετο: υπήρχε πλεόνασμα τύπου Πολάκη. Εκτός αν νομίζει κανένας ότι ο εν λόγω έκανε και κυρίως έλεγε όσα έλεγε εξαιτίας της «αυθορμησιάς» του. Όπως όμως έχει αποδείξει περίτρανα το παράδειγμα Τραμπ αυτές οι «εκρηκτικές» συμπεριφορές είναι προσεκτικά στοχευμένες σε συγκεκριμένα ακροατήρια και εξυπηρετούν τον κεντρικό επικοινωνιακό σχεδιασμό.

ΣΥΡΙΖΑ, Κόμμα, Κράτος

Mετά τη Διακυβέρνηση, τι;

Του Γιάννη Μαυρή

1. Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως μαζικό δημοκρατικό κόμμα της Αριστεράς,στηρίζεται στις κοινωνικές δυνάμεις και δεν εξαρτά την επιβίωσή του από κάθε είδους σχέση με τους κρατικούς μηχανισμούς. (…)

3.Ο ΣΥΡΙΖΑ στην περίπτωση που συμμετάσχει στη διακυβέρνηση της χώρας, διατηρεί σε κάθε περίπτωση την οργανωτική και πολιτική του αυτονομία έναντι της κυβέρνησης και του κράτους. (…)

Τα στελέχη που κατέχουν αμειβόμενη κυβερνητική θέσηή αξίωμα (μέλος Υπουργικού Συμβουλίου ή μέλος ΔΣ Δημόσιου Οργανισμού / Διεθνούς Οργανισμού ή Ανεξάρτητης Αρχής / ΔΕΚΟ / ΝΠΔΔ / Γενικοί και Ειδικοί Γραμματείς Υπουργείων, Υφυπουργοί),

δεν μπορεί να υπερβαίνουν το 25% των μελών κάθε οργάνου του κόμματος.

(Καταστατικό του ΣΥΡΙΖΑ, Άρθρο 27)

Στις πρόσφατες τριπλές εκλογές, αποκαλύφθηκε αυτό που ήταν γνωστό εδώ και καιρό: ότι δηλαδή η θέση του ΣΥΡΙΖΑ μέσα στο συνεχώς μεταβαλλόμενο κομματικό σύστημα, είναι επισφαλής και κάθε άλλο παρά παγιωμένη. Ο τρόπος με τον οποίο διαμορφώθηκε, ως νεοπαγές κόμμα, στην περίοδο της κρίσης, η σχέση που διαμόρφωσε με το κράτος, καθώς και η πλήρης εγκατάλειψη κάθε έννοιας οργάνωσης, καθιστούν καίριο το ερώτημα, τι θα συμβεί μετά την εκλογική ήττα και την αποχώρησή του από την διακυβέρνηση.

1. Κόμματα-καρτέλ, κόμματα του κράτους

Τα σύγχρονα κόμματα εξουσίας, ακολουθούν τις τελευταίες τρεις δεκαετίες μια κίνηση που τα απομακρύνει από την κοινωνία και τα φέρνει πιο κοντά στο κράτος. Ενώ οι δεσμοί τους με την κοινωνία έχουν αποδυναμωθεί, οι δεσμοί τους με το κράτος έχουν ενισχυθεί, στο βαθμό που τα κόμματα δεν λειτουργούν πλέον ως αντιπρόσωποι της κοινωνίας των πολιτών. Αντιθέτως, έχουν απορροφηθεί από το κράτος και ενεργούν ως (ημι)κρατικοί οργανισμοί, έχουν μετατραπεί σε κόμματα-καρτέλ.

Οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί στα Βαλκάνια καλά κρατούν…

Το "Μακεδονικό" ξεχάστηκε στην χώρα μας παρ' όλο ότι κάποιοι περίμεναν ότι θα έβαζε την σφραγίδα του στις εκλογές που έρχονται. Όμως οι εξελίξεις προχωρούν, άλλα  - ο καθένας για τους δικούς του λόγους -  κάνει πως δεν τις βλέπει...    



«Μίλησα με τον συνάδελφό μου, Ζόραν Ζάεφ, την περασμένη εβδομάδα, για να φυλάξουμε τον εναέριο χώρο της Βόρειας Μακεδονίας όταν φθάσουν τα νέα αεροσκάφη. Αυτό θα είναι καλό για αυτούς και για εμάς», είπε ο Μπορίσοφ.
Περισσότερα εδώ:

1. Βουλγαρία και Ελλάδα διαφωνούν για τη φύλαξη του εναέριου χώρου μας

Για τον τσάρο Σαμουήλ, τον Άγιο Κλήμη και τον Άγιο Ναούμ βρέθηκε μια συμβιβαστική λύση, αλλά σκοντάψαμε στον Γκότσε Ντέλτσεφ.

Η απάντηση στο ερώτημα:

«Είναι Σλαβομακεδόνας ή Βούλγαρος;», έχει γίνει μια απειλή για τη Συνθήκη Καλής Γειτονίας στη συζήτηση της Κοινής Επιτροπής μεταξύ Βουλγαρίας και Βορείου Μακεδονίας προκειμένου η χώρα να προχωρήσει στην ένταξη στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ.

Η υπουργός Εξωτερικών της Βουλγαρίας, Εκατερίνα Ζαχαρίεβα δήλωσε ότι εάν δεν αναγνωρισθεί ο Γκότσε Ντέλτσεφ ως Βούλγαρος, θα αποχωρήσει η Βουλγαρία από την Επιτροπή και ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης, Κρασιμίρ Καρακατσάνοφ προχώρησε ακόμη περισσότερο απειλώντας με βέτο στην ένταξη των Σκοπίων στην ΕΕ.
Περισσότερα εδώ:

2. Η Συνθήκη με τη Βουλγαρία σκόνταψε στον Γκότσε Ντέλτσεφ

Η ανατρεπτική δυναμική του αστάθμητου

του Νίκου Θεοτοκά

(πρώτη δημοσίευση: περιοδικό ΧΡΟΝΟΣ, 17 Δεκεμβρίου 2016)

Τα τελευταία –πολλά πλέον– χρόνια όλο και χάνονται, νομίζω, οι συνέχειες με τους καιρούς στους οποίους αναφέρθηκαν οι ομιλητές του συνεδρίου ιστορίας της Νεολαίας της ΕΔΑ. Φράσεις όπως «ο ρόλος της αριστερής νεολαίας» συνεχίζουν να παραπέμπουν σε σημασίες που, σε μας τους παλιούς και τους παλιότερους, φαίνονται αυτονόητες. Παραπέμπουν δηλαδή σε μια αυστηρά ιστορική έννοια της νεολαίας, σε συλλογικότητες, σε προτάγματα συνδεδεμένα με την αλλαγή, στη διεύρυνση και εμβάθυνση της δημοκρατίας, στη ρήξη με τους αρχαϊσμούς, στα δικαιώματα και στην προκοπή των ανθρώπων, στην προοπτική του σοσιαλισμού.

Φοβάμαι ότι, σήμερα, όλα τούτα δεν αποτελούν παρά κελύφη σημασιών, το περιεχόμενο των οποίων έπαψε να νοηματοδοτείται από τους ανοικτούς ορίζοντες κοινωνικών προσδοκιών. Το «αύριο» μοιάζει κλειστό, σκοτεινό, απρόσιτο. Και οι ιδεολογίες δεν ζωογονούνται από το μέλλον· επιβιώνουν και αναπαράγονται με υλικά και νοήματα ενός παρελθόντος που, όλο και περισσότερο, θολώνει στις εικόνες της αφαίρεσης και χάνει τις συνδέσεις του με την εμπειρία. Είναι το τέλος των ιδεολογιών ή το ξεκίνημα της ανανέωσης; Θα θυμηθώ μόνο τις αφηγήσεις φίλων που δεν είναι πια ανάμεσά μας, του Άγγελου Ελεφάντη ή του Φίλιππου Ηλιού για τον Μίμη Δεσποτίδη. «Το κόμμα –οι συλλογικότητες της Αριστεράς, θα μετέγραφα– είναι εκείνος ο ένας που θα ψάξει, θα βρει, θα πείσει και θα φέρει στον αγώνα άλλον έναν». Λόγια που πολλές και πολλοί κρατούν ως βίωμα.