Απλά μαθήματα ονοματοδοσίας

Ο χάρτης της Ευρώπης από το 1000 μ.χ έως σήμερα

Αναδημοσίευση από "ΤΟ ΒΗΜΑ"

Του Αγγελου Χανιώτη

Μια συγκυρία, από αυτές που σπάνια εμφανίζονται στην Ιστορία, φάνηκε να επιτρέπει την επίλυση ενός προβλήματος που στοιχειώνει επί δεκαετίας την εξωτερική μας πολιτική: την ονομασία της FYROM. Ομως αίφνης, κάτι η τύφλωση της δεξιάς συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης, κάτι η επιπολαιότητα και ο τακτικισμός του Πρωθυπουργού και κάτι η πολιτική ανεπάρκεια του αρχηγού της αντιπολίτευσης έχουν οδηγήσει την Ελλάδα στα πρόθυρα ενός Βατερλό στην εξωτερική της πολιτική. Ενώ ένθεν και ένθεν των συνόρων οι πατριδοκάπηλοι κόπτονται για αδιαπραγμάτευτα ιστορικά δίκαια παρακινώντας μάζες εθισμένες στη διχρωμία του άσπρου και του μαύρου σε αδιαλλαξίες, κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να ρωτήσει τη γνώμη των ιστορικών για το υποτιθέμενο διακύβευμα. Αυτόκλητος, λοιπόν, θα εξηγήσω κάποιες απλές και αδιαπραγμάτευτες αλήθειες, διακρίνοντας πράγματα που είναι πολύ διαφορετικά.

Ας αρχίσουμε από τα εύκολα: την ελληνικότητα των αρχαίων Μακεδόνων. Μετά από δεκαετίες ερευνών η ελληνικότητα των αρχαίων Μακεδόνων είναι αδιαμφισβήτητη. Το εθνικό τους όνομα έχει διακριτή ετυμολογία, από το «μακεδνός» (ορεσίβιος ή ψηλορείτης)· οι πόλεις τους έχουν ονόματα με ελληνική ετυμολογία, όπως Αιγές (η κατσικούπολη) και Δίον (το ιερό του Δία). Στα παιδιά τους έδιναν ελληνικά ονόματα, όπως Φίλιππος, Αλέξανδρος, Βερενίκη (δηλαδή Φερενίκη), Βάλακρος (δηλαδή φαλακρός), Περδίκκας, Αμύντας, Κράτερος, Παράμονος. Πτολεμαίος, Κλεοπάτρα κ.λπ. Λάτρευαν θεούς ελληνικούς. Κι αν και η διάλεκτός τους μας ξενίζει (άντε να καταλάβεις ότι Δάρρων σημαίνει Θάρρων), δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι ανήκει στις ελληνικές διαλέκτους. Οταν ο Αθηναίος Δημοσθένης τους κατηγορούσε για βαρβάρους, το έκανε με τον ίδιο τρόπο που ο οπαδός του Ολυμπιακού μπορεί να πει τον Παοκτζή «Βούλγαρο».

Ενα «bitcoin» για τη Βενεζουέλα

Αναδημοσίευση από την "εφημερίδα των συντακτών"

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Μπορεί ένα κρυπτονόμισμα να απειλήσει την οικονομική αυτοκρατορία των Ηνωμένων Πολιτειών; Κρίνοντας από τις σπασμωδικές αντιδράσεις του αμερικανικού υπουργείου Οικονομικών, η απάντηση είναι πιθανότατα θετική. Και η Βενεζουέλα δείχνει τον δρόμο… θεωρητικά.

Το χρήμα δεν είναι δημιούργημα κάποιας σύμβασης. Δημιουργείται από την ανταλλαγή

Καρλ Μαρξ

Σε λίγες ημέρες η Βενεζουέλα θα αποκτήσει ένα νέο νόμισμα. Οπως ανακοίνωσε ο πρόεδρος Μαδούρο, στις 20 Φεβρουαρίου ξεκινά η προπώληση του πέτρο, το οποίο θα στηρίζεται στην τεχνολογία των κρυπτονομισμάτων και θα λειτουργεί παράλληλα με το εθνικό νόμισμα, μπολίβαρ. Στόχος είναι να παρακαμφθούν οι αμερικανικές κυρώσεις και οι τρομακτικές συνέπειες που έχουν στον πληθυσμό της χώρας, επιτρέποντας παράλληλα στη βενεζουελάνικη οικονομία να ξεφύγει από τον φαύλο κύκλο του υπερπληθωρισμού και της εξάρτησης από το δολάριο.

Αν και αρχικά ο Μαδούρο παρουσίασε το νέο νόμισμα σαν το bitcoin της Βενεζουέλας (κερδίζοντας την προσοχή των διεθνών μέσων ενημέρωσης), η σύγκριση ήταν μάλλον ατυχής αφού το bitcoin δεν πληροί καμία από τις προϋποθέσεις ενός πραγματικού νομίσματος: δεν είναι μέσο μέτρησης αξιών, αφού δεν καλύπτεται και δεν εκφράζει τα μεγέθη μιας πραγματικής οικονομίας, δεν είναι ασφαλές μέσο αποθησαυρισμού (λόγω των τρομακτικών διακυμάνσεων της τιμής του) αλλά ούτε και μέσο συναλλαγών αφού χρησιμοποιείται ως επί το πλείστον από εγκληματίες και κερδοσκόπους.

Τα συλλαλητήρια για το μακεδονικό ως «ανασύνταξη» του κράτους

Του Γιώργου Καλαντζόπουλου

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου δηλώνει ότι: «Ας είναι η Μακεδονία η αφορμή που ο κόσμος θα ξεσηκωθεί».  Στο “μπας και γίνει τίποτα...”, δεν προσβλέπει μόνον η Ζωή. Προσβλέπουν και άλλοι που είναι αφοσιωμένοι στον αγώνα για την κοινωνική ανατροπή, απογοητευμένοι από την αναποτελεσματικότητα της πολιτικής τους δράσης. Όμως, στο τυχαίο της στιγμής, που θα ανοίξει το παράθυρο για ένα διαφορετικό μέλλον, προσβλέπουν αρκετοί περισσότεροι.

Ακόμα και νοικοκυραίοι που δεν είναι διατεθειμένοι να κουνήσουν το χεράκι τους για τίποτα άλλο πέρα απ' αυτά που αφορούν στην οικογένειά τους. Αισθάνονται ότι δεν έχουν στον ήλιο μοίρα και με μελαγχολία παρατηρούν τα πράγματα να εξελίσσονται απ' τον καναπέ του σπιτιού τους.

Όλοι αυτοί, αντιλαμβάνονται τα συλλαλητήρια ως “ευκαιρία”, παρόμοια με το “μάνα” εξ ουρανού και λένε να την αρπάξουν. Μόνον που αγνοούν ή κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν, ότι η οργάνωση των συλλαλητηρίων για το Μακεδονικό, μόνον “τυχαία” δεν είναι. Όταν παίζεις ρουλέτα στο καζίνο, χάσεις - κερδίσεις, το καζίνο είναι τελικά κερδισμένο...

Ακριβώς σε αυτό το “ξεσηκωμό” προσβλέπει και το κράτος ( και ιδιαίτερα το “βαθύ”): Να διευθετήσει λειτουργικές του ανάγκες, να κλείσει τα ζητήματα που παραμένουν ανοικτά στην σχέση του με την κοινωνία. Η επιβολή της βίαιης επέκτασης της κεφαλαιακής σχέσης στον ελληνικό κοινωνικό σχηματισμό την εποχή των μνημονίων, πρώτα απ' όλα καθιστά ως αναγκαιότητα στην νέα συγκυρία τον αντιδραστικό εκσυγχρονισμό του κράτους και την αναδιαμόρφωση των σχέσεων εμπιστοσύνης προς αυτό (αναδιάταξη των όρων συναίνεσης την εποχή των μνημονίων). Μόνο που το κράτος δεν ασκεί πολιτική με “μανιφέστα” που καλούν στο συλλαλητήριο, σαν αυτό της Ζωής ή του Μίκη, αλλά με πολυδιάστατες πρακτικές. Μερικές φορές σε πρώτη ανάγνωση, κάποιες από αυτές τις πρακτικές, μπορεί να φαίνονται και ως “αντιφατικές” μεταξύ τους.

DiEM25: Όχι στα συλλαλητήρια της πατριδοκαπηλείας και του εθνικιστικού μίσους

Αναδημοσίευση από το "diem25.org"

Οι πολιτικές δυνάμεις που διοργανώνουν τα συλλαλητήρια για το «Μακεδονικό» ήταν εκείνες που σφύριζαν αδιάφορα όταν η Ελλάδα έχανε την ανεξαρτησία της το 2010, έλεγαν τα «Ναι σε όλα» στο Κοινοβούλιο, βροντοφώναζαν «Βάστα Γερούν» το 2015 και νομιμοποιούν με κάθε τρόπο τα «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» της τρόικας εξωτερικού και εσωτερικού.

Την ώρα λοιπόν που η ολιγαρχία μονιμοποιεί τη χρεοδουλοπαροικία του ελληνικού λαού και (στο όνομα της δήθεν εξόδου από τα Μνημόνια) εγγυάται τη διαδικασία ερημοποίησης της Ελλάδας, η αναζωπύρωση του «Μακεδονικού» είναι το τελευταίο που χρειάζεται η πατρίδα.

Το DiEM25 Ελλάδας, ως διεθνιστικό, πανευρωπαϊκό και πατριωτικό κίνημα, πρεσβεύει το δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό όλων των ευρωπαίων ενώ εναντιώνεται σε όλα τα είδη αλυτρωτισμού και επεκτατισμού επί ευρωπαϊκού εδάφους.

Ο Μίκης Θεοδωράκης και οι ...«φίλοι» του

Το τελευταίο “σχέδιο” της πατριωτικής αριστεράς με τον Μίκη μπροστά και την ΛΑΕ από πίσω, το είδαμε πέρσι τον Μάη στην πλατεία Συντάγματος:


Την έκκληση του Μίκη Θεοδωράκη «Όλοι και όλες στο Σύνταγμα – Όλοι και όλες στις πλατείες των πόλεων της Ελλάδας», υπόγραψαν τότε  “προσωπικότητες” για να μην στιγματιστεί ως "κομματική πρωτοβουλία".  Μετρημένες  όμως και ζυγισμένες οι υπογραφές από τα επιτελεία της ΛΑΕ (όπως περίπου γίνονται και οι στημένες δημοσκοπήσεις) , ώστε να μην εισέλθει κάποιος παρείσακτος, η παρουσία του οποίου θα μπορούσε να  αμφισβητήσει την η πολιτική ηγεμονία της ΛΑΕ, σε αυτή  πρωτοβουλία που εκφραζόταν από την «πλατιά έκκληση» που απεύθυνε ο Μίκης. Τον Δ. Καζάκη δεν τον κάλεσαν να συνυπογράψει τότε, ούτε τον ...Δ. Τσοβόλα και πολλούς άλλους, ούτε την Ζωή Κωνσταντοπούλου με την οποία, όπως δηλώνουν σε τακτά χρονικά διαστήματα,  θέλουν και εκλογική συνεργασία και άλλα ωραία παρόμοια. Συνυπογράφουν:

Γεώργιος Κασιμάτης, ομότιμος καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου του Πανεπιστημίου Αθηνών
Γιώργος Βήχας, καρδιολόγος, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών, εκ των εμπνευστών και ιδρυτών του Κοινωνικού Ιατρείου Ελληνικού.
Αποστόλης Δεδουσόπουλος, καθηγητής Παντείου Πανεπιστημίου
Περικλής Κοροβέσης, Συγγραφέας – Δημοσιογράφος - Ακτιβιστής
Γιάννης Κουζής, καθηγητής Εργασιακών Σχέσεων Παντείου Πανεπιστημίου
Σπύρος Λαβδιώτης, Οικονομολόγος, συγγραφέας, πρώην στέλεχος της κεντρικής τράπεζας του Καναδά
Νίκος Μαγδαληνός, Ηθοποιός

Alain Badiou: Ο 4ος Μάης του 68 (απόσπασμα - video)

Αποσπάσματα από την ομιλία του Alain Badiou στην εκδήλωση με θέμα
«Μάης του ‘68: 50 χρόνια μετά». Προηγούμενα έχει αναφερθεί στο Μάη
1) της νεολαίας
2) των εργατικών αγώνων
3) του πολιτισμού

Μια ψύχραιμη άποψη από την άλλη μεριά των συνόρων...

του Νικολά Βοκανόβσκι

Ο Νικολα Βοκανοβσκι γεννήθηκε στην πόλη Μπίτολα (Μοναστήρι). Από μικρός ήταν ανυπότακτο πνεύμα και έτσι στα είκοσί του χρόνια κατέληξε στα δόντια του κρατικού μηχανισμού. Απέδρασε και ήρθε στην Ελλάδα. Μια χώρα την οποία λάτρεψε, αλλά τα μονοπάτια της ζωής και ο τρόπος σκέψης και δράσης του τον οδήγησαν στις ελληνικές φυλακές. Αφού εξέτισε την ποινή του, πριν περίπου δυο μήνες επέστρεψε και ζει στην πόλη που γεννήθηκε στα Μπίτολα.

Αναδημοσίευση από το "glasnost.gr"

Το όνομα "Μακεδονία"

Το τελευταίο χρονικό διάστημα, εδώ στα Μπίτολα όπου και μένω τώρα, όπως και στην Ελλάδα, το κυρίαρχο θέμα συζήτησης είναι για το όνομα των Σκοπίων ή Μακεδονία. Έτσι αποφάσισα, με παρότρυνση συντρόφων, να τοποθετηθώ πάνω σε αυτό το θέμα, μιας και έχω εικόνα και από τις δύο πλευρές αφού έζησα και στις δυο χώρες.

Το 1945 όταν ο Τίτο έφτιαχνε τη μεγάλη Γιουγκοσλαβία, συμπεριέλαβε και αυτό το κομμάτι ως ανεξάρτητο ομόσπονδο κράτος και το ονόμασε Δημοκρατία της Μακεδονίας. Να θυμίσω για όσους δεν γνωρίζουν ότι, η Γιουγκοσλαβία αποτελούνταν από έξι δημοκρατίες και δυο περιοχές το Κόσοβο και τη Βοΐβοντίνα.

Την τότε εποχή δεν άνοιξε μύτη πουθενά, δεν μίλησε κανένας για την ελληνικότητα της Μακεδονίας. Μέγα πολίτικο λάθος. Απλά την αναγνωρίσαν με σχετική νομοθεσία της εποχής ως είχε. Από την άλλη πλευρά εδώ (Μακεδονία - Σκόπια), στην επίσημη παιδεία μας, μας δίδασκαν ότι είμαστε Μακεδόνες απόγονοι του Μ. Αλεξάνδρου. Αυτό ίσχυε και ισχύει μέχρι σήμερα. Συνεπώς, γενιές ολόκληρες αυτό έμαθαν, αυτό ξέρουν. Δεν μπορώ να κατηγορήσω τον ιστορικά τυφλό λαό, άλλα ούτε να δικαιολογήσω φασιστικές συμπεριφορές από όπου και να προέρχονται.

Αυτές τις μέρες που το θέμα έχει αναθερμανθεί, αναρωτιέμαι για τον όρο "Μακεδονία" αν θα συμπεριληφθεί στην ονομασία η όχι. Τι θα χάλαγε στη μια ή στην άλλη πλευρά;

Πως είναι δυνατόν να μην καταλάβει η λαϊκή μάζα είτε εκεί είτε εδώ ότι όλο το παιχνίδι είναι στημένο για πολιτικές σκοπιμότητες και από τις δυο πλευρές των χωρών; Επίσης, ως γείτονες χώρες, όπως παντού ανά την υφήλιο, έχουν κάποιες διαφορές Γιατί λοιπόν πρέπει να μας τις λύνουν η Η.Π.Α και όχι μονοί μας;

Ωστόσο, να πάρω τα πράγματα με μια σειρά... Στην Ελλάδα έχει ξεπουληθεί ό,τι ελληνικό υπάρχει. Αεροδρόμια, λιμάνια, γη, νησιά και ο λαός βελάζει από οικονομικές κυρώσεις οι οποίες έχουν επιβληθεί από το παγκόσμιο καπιταλιστικό κεφάλαιο. Οι εθνικιστές και οι εθνοσωτήρες, που ήταν τότε; Θα πω μια γνώμη, μοιράζαν τα κλεμμένα!

Από την άλλη πλευρά εδώ, για να σταθεί ως κράτος έπρεπε να χτιστεί μια εθνική ταυτότητα. Όμως με ποιο τρόπο θα γινόταν αυτό σε μια μικρή πολυεθνική και πολύγλωσση χώρα; Για να θυμηθούμε και τα λόγια του Βασίλη Ραφαιλίδη, “τα Σκόπια είναι το Λουξεμβούργο των Βαλκανίων", σωστότατη τοποθέτηση.

Σε αυτό το συλλαλητήριο, θα πάμε!

Οπισθοδρόμηση:
Πέρσι το Φλεβάρη κατέβηκαν τα μηχανοκίνητα στο Συντάγματα, εφέτος κάποιοι άλλοι θέλουν να κατεβάσουν άλογα και περικεφαλαίες...

Εξόρυξη πετρελαίου στην Ιταλία

O Alen Badiou στην Αθήνα (video)

Χθες πραγματοποιήθηκε η 1η διάλεξη του Alen Badiou με θέμα «Η Ιστορία: δομή και συμβάν» στο Γαλλικό Ινστιτούτο που γιορτάζει τα 111 χρόνια από την ίδρυσή του, ανοίγοντας τον νέο κύκλο διαλέξεων «Σύγχρονη σκέψη». Στην ομιλία χρησιμοποίησε ως παράδειγμα "συμβάντος" το ελληνικό δημοψήφισμα του ΟΧΙ και αναφέρθηκε εκτενώς σε αυτό, καταδεικνύοντας εκτός των άλλων,  με φιλοσοφική ορολογία - και την ευγένεια που τον διακρίνει - πως ο Α. Τσίπρας δεν είναι "ηγέτης", όπως διατείνονται διάφοροι συριζαίοι...