Δυο συγκεντρώσεις για το ΟΧΙ – αλλά η υπέρβαση προέχει…

Αναδημοσίευση από το "oikoniki"

του Γιάννη Σχίζα

Την Δευτέρα, 27.7.15, ώρα 8μμ, στον Πανελλήνιο Γυμναστικό Σύλλογο, Κυψέλη, θα γίνει πολιτική εκδήλωση υπό τον τίτλο «Το ΟΧΙ δεν ηττήθηκε-Συνεχίζουμε» , με κύριο ομιλητή τον Παναγιώτη Λαφαζάνη . Την επομένη, 28.7.15, ώρα 7.30, στην ΑΣΟΕΕ (οδός Πατησίων) θα γίνει μια άλλη συγκέντρωση, πάλι με αφετηρία το ΟΧΙ της 5ης Ιουλίου, που υποστηρίζεται από 132 (μέχρι χθές) υπογραφές, ανάμεσα στις οποίες υπάρχουν αυτές των Βατικιώτη, Μπελαντή, Παπακωνσταντίνου Π. και άλλων , λιγότερο γνωστών στον υποφαινόμενο, αλλά με τίτλους πολιτικής και κοινωνικής δράσης.

Ανεξάρτητα από τα επί μέρους στοιχεία των δυο κινήσεων, οι οποίες αξίζουν και πρέπει να υποστηριχθούν, το βέβαιο είναι ότι στην παρούσα φάση πρέπει να εμπεδωθεί στη λαϊκή συνείδηση ότι το πραξικόπημα της 13ης Ιουλίου καταστρατήγησε ευθέως τη διάταξη του άρθρου 44 του Συντάγματος περί Δημοψηφισμάτων και παρέκαμψε την εντολή του εκλογικού σώματος. Η Ιουλιανή εκτροπή και τα «προϊόντα» της - όπως η μνημονιακή καταλήστευση του ελληνικού λαού και η οριστικοποίηση του καθεστώτος αποικιακής επιτροπείας – αποτελούν καθοριστικά ζητήματα , που δεν πρέπει να επισκιασθούν από δευτερεύουσες απόψεις και μελλοντολογίες.

Λεγκρέν: Κανόνας Σόιμπλε απαγορεύει "κούρεμα" χρέους στο ευρώ

«Ο μοναδικός κανόνας της ευρωζώνης που υποτίθεται ότι θα ήταν απαραβίαστος αφορά το αμετάκλητο της συμμετοχής μιας χώρας σε αυτή. Η Γερμανία όχι μόνο καταπάτησε αυτόν τον κανόνα, αλλά πρόσφατα ο Σόιμπλε εφηύρε έναν νέο, ότι η αναδιάθρωση χρέους απαγορεύεται στην ευρωζώνη.

Αναδημοσίευση από το "Βήμα"

«Η Γερμανία έχει συνηθίσει να σπάει τους κανόνες»

Την άποψη ότι η ευρωζώνη έχει ένα γερμανικό πρόβλημα και ότι η αντιμετώπιση της κρίσης με τη λογική του «επαίτη και του γείτονα» όπως έκανε η Γερμανία, αποδείχθηκε καταστροφική εκφράζει ο οικονομολόγος Φιλίπ Λεγκρέν σε άρθρο του στο Project Syndicate.

Μια συζήτηση για την επόμενη μέρα

Πάνω από 300 άτομα γέμισαν την αίθουσα της οδού Σολωμού για την εκδήλωση του ΚΟΜΜΟΝ με ομιλητές τον δημοσιογράφο Πέτρο Παπακωνσταντίνου, τον Στάθη Κουβελάκη (μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ) και τον Κώστα Μάρκου (στέλεχος του ΝΑΡ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ).

ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ θα είναι το κόμμα του Α. Τσίπρα στις επόμενες εκλογές...

Μέσα στον επόμενο μήνα ολοκληρώνεται η τελευταία φάση του σχεδίου με τις εσωτερικές εκκαθαρίσεις και την αλλαγή της πολιτικής ταυτότητας του ΣΥΡΙΖΑ. Το σχέδιο  το έχει περιγράψει αναλυτικά ο Δ. Παπαδημούλης, ακούστε τον:  

(όλη η ομιλία απομαγνητοφωνημένη, εδώ: Μια ..."προεδρική" ομιλία από το συνέδριο του ΣΥΝασπισμού)

Το “νέο” κόμμα του Α. Τσίπρα, ήδη έχει διαμορφώσει τους δικούς τους μηχανισμούς, ανεξάρτητους από τον κομματικό μηχανισμό του ΣΥΡΙΖΑ. Οι μηχανισμοί αυτοί είναι: 

Ο ΣΥΡΙΖΑ, η κυβέρνηση, η "συμφωνία", η δημοκρατία και... οι άλλοι

...Κατά συνέπεια, η κυβέρνηση, υπό το παραπάνω πλαίσιο, αποκλείεται να κυβερνήσει ως αριστερή. Η αφομοίωση της λογικής των μονοδρόμων εκ μέρους της δικαιώνει όλες τις προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις και, σε συνδυασμό με πολλές από τις μέχρι τώρα επιλογές της (ΠτΔ, Δ.Σ. ΕΡΤ, στελέχωση «κλειστού» κυβερνητικού επιτελείου, υπουργείο Δημόσιας Τάξης κ.λπ.), αλλά και μια ρητορική που περιστρέφεται γύρω από τις «επενδύσεις», τις «αγορές» και την «ανάπτυξη», χωρίς ίχνος προσπάθειας για αποδόμηση της ιδεολογικής ηγεμονίας του νεοφιλελευθερισμού, στοιχειοθετούν σαφές σήμα αλλαγής κατεύθυνσης. Μια τέτοια κυβέρνηση δεν μπορεί να καταγραφεί ως «κυβέρνηση της Αριστεράς». Στην ουσία, αποτελεί κυβέρνηση ειδικού σκοπού και μπορεί να έχει την ανοχή των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, για να ολοκληρώσει το έργο της ως κυβέρνηση μειοψηφίας, μέχρι την προκήρυξη εκλογών...

Αναδημοσίευση από΄την "αυγή"

Του Αλέξανδρου Μπίστη*

Το πρωτοφανές πραξικόπημα σε βάρος της ελληνικής κυβέρνησης και η «λίστα φρικαλεοτήτων» την οποία αναγκάστηκε να αποδεχθεί εκβιαζόμενη, δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για διαφορετικές εκτιμήσεις τόσο ως προς την έκταση της συντριβής του πολιτικού σχεδίου του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης όσο και για τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα που παγιώνονται εντός της Ευρωζώνης.

Ο “συνωμότης” λαός έχει εφαρμόσει το πιο αποτελεσματικό σχέδιο ενάντια στις πολιτικές των επιτελείων του νεοφιλελευθερισμού...

του  Γιώργου Καλαντζόπουλου

Ο μόνος που είχε “σχέδιο” και το έβαλε μάλιστα σε εφαρμογή, είναι ο λαϊκός παράγοντας. Απλό και αποτελεσματικό. Έκανε στάση πληρωμών προς το κράτος, και σήκωσε τις αποταμιεύσεις του από τις τράπεζες. Και όπως φαίνεται, θα συνεχίσει να το εφαρμόζει: Ούτε το κράτος θα εισπράξει αυτά που προϋπολογίζει, ούτε πρόκειται να αρθεί το capital control, όσο συνεχίζονται αυτές οι πολιτικές. Η ανάληψη των καταθέσεων από τις τράπεζες επέφερε ένα καίριο κτύπημα στο τραπεζικό τους σύστημα. Και εκεί πράγματι οικοδομήθηκε η “εθνική ομοψυχία”, όχι στην Βουλή, που φαντασιώνεται το φθαρμένο πολιτικό σύστημα με την ψήφιση του νέου μνημονίου και στο “πάση θυσία στο ευρώ”...

Αυτή η “εθνική” πρακτική ήταν και παραμένει η μεγαλύτερη προστασία απέναντι σε ένα Grexit, γιατί θωράκισε όσο μπορούσε την ελληνική κοινωνία απέναντι σε αυτό τον κίνδυνο: Πάνω από 40 δις ευρώ βρίσκονται στο εσωτερικό της χώρας έξω από τις τράπεζες, που μπορούν να καλύψουν ανάγκες επιβίωσης και να κινηθεί η αγορά για κάποιο χρονικό διάστημα. Επίσης το μεγαλύτερο μέρος του πλούτου που έχει μεταφερθεί σε τράπεζες του εξωτερικού δεν κινδυνεύει άμεσα να πέσει στα χέρια των ληστών της ΕΕ, όπως έγινε στην Κύπρο. Γιαυτούς τους λόγους, όχι μόνον δεν δημιουργήθηκε η “ταραχή” που ανέμεναν από την επιβολή του capital control, αλλά συγκροτούν και ένα πρόσθετο δεδομένο στις ερμηνείες για το γιατί ο ελληνικός λαός ψήφισε ΟΧΙ στο δημοψήφισμα.

Δεν μπορώ να συμβαδίζω με τους δολοφόνους των συνανθρώπων μου

Αναδημοσίευση από το "παρατηρητής της Θράκης"

του Μουσταφά Τσολάκ [*]

Ήταν -ίσως- μια απ’ τις πιο δύσκολες στιγμές στη ζωή μου, η στιγμή που πήρα την απόφαση να αποχωρίσω απ’ τον ΣυΡιζΑ. Ήξερα ότι αφήνω πίσω τις ομορφότερες αναμνήσεις απ’ τη ζωή μου, αφήνω φίλους που πλέον δε ξέρω αν θα λέμε ένα «καλημέρα» και φεύγω νιώθοντας προδομένος.

Πριν οκτώ χρόνια οργανώθηκα στο ΣυΡιζΑ, μέσω της Διεθνιστικής Εργατικής Αριστεράς (ΔΕΑ). Θεωρώ πως ήμουν δραστήριος, ενεργός στο κίνημα και πιστός στις αρχές και στα ιδανικά μας, αυτά της αριστεράς…

Έφαγα τόνους δακρυγόνα για να φύγουν αυτοί που με τα μνημόνια καταστρέφουν τη χώρα αυτή, για να σταματήσει η λεηλασία της γης, για να μην περάσει ο φασισμός. Τσακώθηκα με καλούς φίλους, έμεινα άνεργος για το ΣυΡιζΑ…

Και τώρα;

Η σημερινή (22/07) τοποθέτηση της Ζωής Κωνσταντοπούλου στην Βουλή - video

Το τετράγωνο της Διαπλοκής...

Μέχρι σήμερα η ελληνική κοινωνία έχει μάθει να αναγνωρίζει το τρίγωνο της διαπλοκής: Κράτος - Τράπεζες - ΜΜΕ. Σύμφωνα με αυτό τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης τα τελευταία χρόνια λειτουργούν ως μηχανισμοί χειραγώγησης της κοινής γνώμης και ως αντάλλαγμα αναλαμβάνουν δημόσια έργα ενώ για να παραμείνουν σε λειτουργία λαμβάνουν «θαλασσοδάνεια» από τις τράπεζες τις οποίες στηρίζουν παρόλο που επιζούν με τεράστιο κόστος για τον Έλληνα πολίτη. Σήμερα το ThePressProject αποκαλύπτει τον 4ο πόλο της διαπλοκής, ή για να είμαστε πιο ακριβείς, τον μηχανισμό νομιμοποίησης και χρηματοδότησης του τριγώνου.
 η συνέχεια εδώ:

 SPECIAL REPORT: Το τετράγωνο της Διαπλοκής

Κι όμως υπήρχε εναλλακτική λύση!

Αναδημοσίευση από το "RProject"

Του Γιάννη Μηλιού

1.  «Δεν υπήρχε εναλλακτική λύση» στο Μνημόνιο 3;

Η πλειοψηφία όσων στηρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ, ευρύτερα όσων ανήκουν στην Αριστερά, αλλά και η πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας συμφωνούν ότι η κυβέρνηση υπέστη μια οδυνηρή ήττα στη Σύνοδο Κορυφής της 12ης Ιουλίου, όταν συνομολόγησε το 3ο Μνημόνιο. Η συντριπτική αυτή ήττα, που έχει χαρακτηριστικά συνθηκολόγησης, οδηγεί αυθόρμητα στην αποδοχή της άποψης ότι «δεν υπάρχει εναλλακτική λύση» (το περίφημο θατσερικό ΤΙΝΑ). Αυτό υποστηρίζουν πρωτίστως τα κόμματα της Δεξιάς και «κεντροαριστερής» αντιπολίτευσης και οι οπαδοί τους. Αλλά όχι μόνο.

Ακόμα και η κυβέρνηση φαίνεται να προσχωρεί με τον τρόπο της σε μια παραλλαγή της ιδέας της ΤΙΝΑ. Δηλώνει πως έπραξε «μέχρι το τέλος» ό,τι ήταν δυνατό και τελικώς υπέκυψε σε ένα αδυσώπητο εκβιασμό: Μνημόνιο ή η καταστροφική πρόταση Σόιμπλε για Grexit. Ισχυρίζεται πως συνθηκολόγησε «ηρωικώς μαχόμενη» απέναντι σε έναν αντίπαλο με συντριπτικά υπέρτερες δυνάμεις, επιλέγοντας το μικρότερο κακό. Επομένως σχεδόν τίποτα δεν ήταν δυνατό αλλά ούτε και θα είναι δυνατό να αλλάξει (ΤΙΝΑ), αφού ο αντίπαλος θα έχει πάντα υπέρτερες δυνάμεις και το μόνο που θα επιδιώκει θα είναι η συνέχιση της νεοφιλελεύθερης πολιτικής.