Νέα ήθη: έξω χαραμοφάηδες επίορκοι και λοιποί «ύποπτοι»

Αναδημοσίευση από την "εφημερίδα των συντακτών"

Του Κωνσταντίνου Τσουκαλά

Η μεταρρυθμιστική ευχολογία είναι συχνά κοινότοπη. Όταν μας λένε ότι η αθλιότητα πρέπει να αναστραφεί, ότι η κοινωνία πρέπει να γίνει πιο δίκαιη και πιο ελεύθερη, ότι η εθνική οικονομία πρέπει να ανακάμψει, ότι η βία πρέπει να αποδοκιμάζεται ή ότι η αναξιοπιστία είναι βλαπτική, είναι σαν να μας διαβεβαιώνουν πως είναι καλύτερα να είμαστε νέοι, πλούσιοι, ωραίοι και υγιείς παρά γέροι, πένητες, κακομούτσουνοι και κατάκοιτοι. Και γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο οι παραινέσει αυτές τείνουν συχνά να είναι επικοινωνιακά πειστικές. Ακόμα και όταν δεν συντρέχουν προϋποθέσεις για πραγματικές «λύσεις», οι ανέξοδες ρητορικές γενικεύσεις μπορεί πάντα να προσφέρουν επιφάσεις συναινέσεων. Με αυτήν την έννοια λοιπόν, η κοινοτοπία εμφανίζεται συχνά σαν από μηχανής θεός. Εγκλωβισμένοι στην ασφυξία του αυτονόητου, οι πολίτες ούτε χρειάζεται ούτε τολμούν να προβληματίζονται για «λεπτομέρειες».

Οικονομική Κρίση και πλασματικό κεφάλαιο

Ενώ οι νεοφιλελεύθεροι αλλά και οι κεϋνσιανιστές θεωρητικοί επιλέγουν να ερμηνεύουν την κρίση ως πρόβλημα αξιοποίησης της προσφοράς ή της ζήτησης, ο Ernst Lohoff και ο Norbert Trenkle υποστηρίζουν ότι η αστική οικονομία έπαθε έμφραγμα στα χρόνια της Τεχνολογίας της Πληροφορίας ( IT), όταν με την ολο και μεγαλύτερη αντικατάσταση της ανθρώπινης εργασίας από την τεχνολογία πετάχτηκε έξω από το χώρο της μισθωτής εργασίας ένας μεγαλύτερος όγκος ανθρώπων απ’ όσους προσλαμβάνονταν και που είχαν την εργασία σαν βασική πηγή εισοδήματος. Αυτή είναι μια αλλαγή που υποστηρίζεται ότι μπορεί να αντισταθμιστεί μόνο με κερδοσκοπικό κεφάλαιο, γνωστό ως "πλασματικό κεφάλαιο." 

Τρία κείμενα για την κυπριακή κρίση

...Το όχι δεν αποτυπώνει μόνο μια αντίδραση αποτυπώνει και ένα συγκυριακό «εθνικό συγχρονισμό» ο οποίος διαμόρφωσε μια ισορροπία μεταξύ πολλών συντελεστών. Το κύριο δεν είναι το όχι αλλά η μορφή του κυπριακού συγχρονισμού . Αυτή η μορφή θα επικρατήσει ως «αντιμνημονιακή» φαντασίωση . Η ιδιοσυγκρασιακή ταύτιση εργαζομένων, συνταξιούχων της Κύπρου με τα μεσοπρόθεσμα συμφέροντα των ξένων επενδυτών ,προκάλεσε το όχι. Χωρίς αυτές τις ιδιομορφίες τέτοιο όχι δεν υπάρχει στην Ελλάδα. Και αυτό που θα επικρατήσει είναι η εικόνα μιας «εθνικής» ανάτασης...

Όλόκληρο το κείμενο εδώ: To όχι και το όχι της KPMG

Νέο 74 για την Κύπρο αλλά και για την ...Ελλάδα!

Ποιός θα είναι ο νέος
Καραμανλής;

Τότε ο πόλεμος ανάμεσα στους καπιταλιστές γινόταν με όπλα, σήμερα γίνεται με το χρήμα. Ο νέος “Σαμψών”, με το αποτυχημένο πραξικόπημα του Eurogroup  στην Κύπρο, άνοιξε τους ασκούς του Αιόλου. Η δίνη αυτής της σύγκρουσης θα φέρει την νέα μεταπολίτευση στην Ελλάδα. Οι μέρες της Κυβέρνησης του Σαμαρά είναι μετρημένες.

Το συμβάν της Κύπρου, το οποίο πυροδοτήθηκε από τις ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις, ανοίγει ρωγμές στο πολιτικό σκηνικό μέσα από τις οποίες ο λαϊκός παράγοντας μπορεί να αναδειχθεί ως ρυθμιστικός παράγοντας. Διάδοχη λύση προς όφελος του λαού δεν μπορεί να υπάρξει αν δεν οδηγηθεί σε πλήρη χρεωκοπία το πολιτικό σύστημα. Το στοίχημα της Αριστεράς είναι σήμερα κατά πόσο μπορεί να οξύνει τις  αυτές τις αντιθέσεις και αποσταθεροποιήσει ακόμα παραπέρα το πολιτικό σύστημα.

142 χρόνια από την Παρισινή Κομμούνα

Ένα απόσπασμα από το βιβλίο “Τhe City and the Grassroots” του Manuel Castells,

Η “Παρισινή Κομμούνα” και η σύγχρονη αριστερά...
και άλλο ένα απόσπασμα για το ίδιο θέμα, από το βιβλίο του Alain Badiou “Η κομμουνιστική υπόθεση”

Η “Παρισινή Κομμούνα” και η σύγχρονη αριστερά... (ΙΙ)

Χρήσιμα διδάγματα από τις εξελίξεις στην Κύπρο για το “κόμμα της δραχμής”

Ο “αδύναμος κρίκος” στην ΕΕ αναδεικνύεται τελικά ότι είναι η Κύπρος. Η τελευταία απόφαση του Eurogroup αποκαλύπτει το χαρακτήρα των ενδοκαπιταλιστικών αντιθέσεων και αναδεικνύει ότι το ευρώ δεν είναι ταμπού για τα επιτελεία της ΕΕ. Δεν διστάζουν να εξωθήσουν μια χώρα της ΕΕ στην έξοδο από την ΟΝΕ ακολουθώντας τις νεοφιλελεύθερες συνταγές του Γερμανικού κεφάλαιου με την απαίτηση το κόστος εξόδου από την κρίση να βαρύνει την αστική τάξη της Κύπρου και το ρώσικο κεφάλαιο που είναι επενδεδυμένο στο τραπεζικό της σύστημα.

Πως τέθηκε σε εφαρμογή το “ΣΧΕΔΙΟ Β”

Πριν τρία χρόνια...

Τι δείχνει η τελευταία δημοσκόπηση της PUBLIC ISSUE

Ο ΣΥΡΙΖΑ όλο και περισσότερο κατοχυρώνεται ως ο πολιτικός εκφραστής του ενός πόλου της ταξικής πόλωσης, αναδεικνύεται αξιόπιστος ως αξιωματική αντιπολίτευση και ο Α. Τσίπρας προηγείται πλέον του πρωθυπουργού σε δημοτικότητα:

Η ξεφτίλα της συναλλαγής μεταξύ των μηχανισμών του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει όρια!

(Πριν ριζοσπαστικοποιήσετε το κίνημα και την κοινωνία,

μάθετε πως  ...“ριζοσπαστικοποιείται” ένα ρεπορτάζ )

Αρκετές φορές έχουμε αναφερθεί στο πως η πολιτική γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί προϊόν αδιαφανούς και υπόγειας συναλλαγής μεταξύ των μηχανισμών που κληρονόμησε από τον ΣΥΝ και οι οποίοι ενισχύθηκαν με την προσέλευση και αρκετών προθύμων από τις λοιπές συνιστώσες.

Αποτέλεσμα μιας τέτοιας συναλλαγής ήταν παρέμβαση του Α. Τσίπρα στην 1η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη, όπου υποχώρησε στους εκβιασμούς του Αριστερού Ρεύματος/Αριστερής Πλατφόρμας και εμπόδισε το σώμα να αποφασίσει με ποιο τρόπο θα εκλέγει τα όργανά του. Ήταν το 1ο σημαντικό βήμα για την μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα διευρυμένο ΣΥΝασπισμό...

“Δώσε θάρρος στον χωριάτη, να σ' ανέβει στο κρεβάτι”. Αυτό ακριβώς συνέβη μετά την 1η Πανελλαδική. Οι φραξιονιστές επέκτειναν την δράση τους. Έβαλαν ως επόμενο στόχο την κατάληψη θέσεων στα ενδιάμεσα όργανα. Κανείς δεν είχε αντιληφθεί την σημασία αυτής της επιμονής, δεδομένου ότι αυτά τα όργανα θα είχαν μικρή θητεία μέχρι να γίνει το 1ο Συνέδριο. Όμως οι φραξιονιστές αλλού στοχεύουν: Στην αναβολή του Συνεδρίου μετά το καλοκαίρι, γιατί εκτιμούν ότι σήμερα ο συσχετισμός είναι εναντίον τους.

Οι πομπές του ΠΑΜΕ (ΔΑΣ) και η αλλοίωση των συσχετισμών στην ΟΙΥΕ δεν κρύβονται...

(αφιερωμένο εξαιρετικά σε όσους αγωνίζονται για την “ενότητα” της Αριστεράς...)

Αναδημοσίευση από την "ΑΥΓΗ"

Απάντηση και μάλιστα με συγκεκριμένα στοιχεία στη συνήθη επίθεση του ΠΑΜΕ (ΔΑΣ) για τα πρόσφατα αποτελέσματα στην Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων, όπου πρώτευσε η Αυτόνομη Παρέμβαση, δίνει η συνδικαλιστική παράταξη της ριζοσπαστικής Αριστεράς.

Όπως τονίζει, "καλά θα κάνει η ΔΑΣ να σταματήσει να αναπαράγει τη γνωστή 'πιπίλα' περί συνεργασίας της Αυτόνομης Παρέμβασης με την εργοδοσία στον χώρο των τροφίμων", καθώς φαίνεται να αγνοεί το ρητό «δεν μιλάνε για σκοινί στο σπίτι του κρεμασμένου» και επιχειρεί να κρύψει τις αμαρτίες της:

1. Κρύβει ότι πιάστηκε να έχει βάλει να διπλοψηφίσουν πάνω από 300 άτομα στο επιχειρησιακό σωματείο της Carrefour - Μαρινόπουλος (εμφανίζει 1.354 ψηφίσαντες).