Κώστας Λαπαβίτσας: Προοπτικές και κίνδυνοι για μια αριστερή κυβέρνηση

κρίση πανικού

Αναδημοσίευση από την "ΑΥΓΗ"
Του Κώστα Λαπαβίτσα

Η εκλογική άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ είναι η πιο αισιόδοξη πολιτική εξέλιξη από την αρχή της γιγαντιαίας κρίσης της Ευρωζώνης. Το δίλημμα των εκλογών της 17ης Ιουνίου είναι ξεκάθαρο. Αν σχηματιστεί αριστερή κυβέρνηση που θα εφαρμόσει το ριζοσπαστικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, υπάρχει η δυνατότητα αφενός να βγει η Ελλάδα από την κρίση και αφετέρου να δρομολογηθεί νέα πορεία για την υπόλοιπη Ευρώπη. Αν σχηματίσει κυβέρνηση ο μετριότατος κ. Σαμαράς, η χώρα θα συνεχίσει ακάθεκτη προς την κατάρρευση, που όλα δείχνουν πως δεν θα αργήσει.

Τις τελευταίες μέρες έγινε ξεκάθαρο ακόμη και για τους πιο δύσπιστους ότι η κρίση είναι πανευρωπαϊκή και όχι απλώς ελληνική. Δεν ευθύνεται ο ελληνικός δημόσιος τομέας ούτε η ελληνική διαφθορά και οι πελατειακές σχέσεις για την τεράστια αναταραχή. Το πρόβλημα έχει να κάνει, πρώτον, με την παγκόσμια κρίση που ξεκίνησε το 2007 στις ΗΠΑ και, δεύτερον, με τους μηχανισμούς του ευρώ που διαμεσολάβησαν και επέτειναν την κρίση στην Ευρώπη. Μετά από δύο χρόνια συνεχούς άρνησης και θεωρητικών ακροβασιών -από τα δεξιά, αλλά δυστυχώς και από τα αριστερά- η σκληρή πραγματικότητα σταδιακά γίνεται αποδεκτή από όλους. Ο λόγος είναι απλός. Τη στιγμή αυτή η Ισπανία χρειάζεται ίσως 250-300 δισ. ευρώ τα οποία δεν θα μπορέσει να βρει στις ανοιχτές αγορές και άρα μάλλον θα μπει στο πρόγραμμα "διάσωσης".

Και λίγο γέλιο!...

Έσπειρες κομμουνιστές, θρέψαμε φασίστες... 

Lenin Reloaded

Μόνο γέλωτα μπορούν να προξενήσουν δημοσιεύματα του "ριζοσπάστη" που δείχνουν πόσο έχει τρομοκρατηθεί ο Περισσός μήπως βρεθεί εκτός βουλής και χάσει την κρατική επιχορήγηση, η οποία πλέον αποτελεί το βασικό μέσο αναπαραγωγής του,  αφού δεν έχει πλέον έσοδα από τις επιχειρήσεις του τις οποίες βούλιαξε, παρ' όλα τα θαλασσοδάνεια που πήρε με την κρατική βοήθεια, όπως και άλλοι κρατικοδίαιτοι καπιταλιστές... 

Λοιπόν, αν δεν σας αρέσει η σελιδοποίηση του "ρ", μπορείτε τα διαβάσετε ένα απ' αυτά τα δημοσιεύματα του  κάτω από το άγρυπνο βλέμμα του Λένιν, εδώ:

Η Φιλική Εταιρεία

Ανανεώνοντας το πρόταγμα της αυτονομίας μέσα από αλληλέγγυες συλλογικές πρακτικές επιβίωσης

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα "δράση"
Του Σταύρου Σταυρίδη*

Δεν βρισκόμαστε σε μια περίοδο που η ζωή μας κυλάει κανονικά, όπου τα ερωτήματα τίθενται από μια συνθήκη όπου έχουν εξασφαλιστεί τα βασικά δεδομένα προβλεψιμότητας του μέλλοντος μιας κανονικής ζωής, αλλά σε μια περίοδο κρίσης όπου πολλά από αυτά που θεωρούσαμε δεδομένα δεν είναι πια δεδομένα. Αυτή η νέα συνθήκη έχει θέσει με καινούργιο τρόπο ένα ερώτημα το οποίο διαμορφώνεται όχι μονάχα στα μυαλά εκείνων που είχαν μια εμπλοκή με το πρόβλημα της ανθρώπινης χειραφέτησης και προσπαθούσαν με τον ένα ή άλλο τρόπο να το αρθρώσουν σε μια πολιτική, αλλά και στα μυαλά εκείνων που αυτό τους φαινόταν πολύ μακρινό ή αδιάφορο. Το ερώτημα αυτό είναι: μπορούμε, με τις συνθήκες που ζούμε, εμείς οι ίδιοι να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας; Είναι δυνατό, καθώς αδιαφορεί πλέον το κράτος, ως μηχανή αναπαραγωγής της κοινωνίας, για τη ζωή μας, να ρυθμίσουμε εμείς αυτή τη ζωή;

η "Παρέμβαση" για τις εκλογές της 17ης Ιούνη

προεκλογική αφίσα του ΜΑΑ

Η "Παρέμβαση" - διαχωρίζοντας την θέση της από το ΜΑΑ, το οποίο  πλέον ενδιαφέρεται πρώτιστα να αποκτήσει ο τόπος μια κυβέρνηση της "δραχμής" και όχι για μια κυβέρνηση της Αριστεράς, όπως φαίνεται και από την προεκλογική του αφίσα - με ανακοίνωσή της δηλώνει ότι

 “Στις 17 Ιουνίου ψηφίζουμε ΣΥΡΙΖΑ”, αφού προηγουμένως τονίζει:

 Η στήριξη στον ΣΥΡΙΖΑ, πρέπει να είναι και συντροφική αντιπαράθεση στον ΣΥΡΙΖΑ. Πρέπει να είναι και απαίτηση για πλήρη ακύρωση των μνημονίων και των εφαρμοστικών νόμων και πολιτικών. Πρέπει να γίνεται με γνώση της δυσκολίας, της σκληρότητας της μάχης, των αναγκαίων ρήξεων και ανατροπών. Πρέπει να γίνει με πλήρη συνείδηση ότι μια μεγάλη πολιτική αλλαγή στις 17 Ιούνη μπορεί να γίνει η απαρχή μιας δύσκολης πορείας ρήξεων και συγκρούσεων, με το λαό παρόντα και ενεργό, και τελικό έπαθλο την ανεξαρτησία και την κοινωνική δικαιοσύνη.

Ολόκληρη η ανακοίνωση εδώ:

Να μην αναστηθεί το μνημόνιο – έξω η Τρόικα από την Ελλάδα

Στις 17 Ιουνίου ψήφο σε αριστερή, αντιμνημονιακή κυβέρνηση

Αναγκαίο ένα πολιτικό και κοινωνικό μέτωπο διεξόδου από την κρίση

Από τις εκλογές της 6 Μαΐου το λαϊκό κίνημα και η αριστερά έχει μπει σε μια νέα φάση. Η κατακρήμνιση του πάλαι ποτέ δικομματισμού, με την ταυτόχρονη εκτίναξη του ΣΥΡΙΖΑ στην δεύτερη θέση, κάτω από το σύνθημα της αριστερής κυβέρνησης που θα απαλλάξει τον λαό και την χώρα από τα μνημόνια, έχει δημιουργήσει ένα κοινωνικό ρεύμα ελπίδας ότι αυτή η βαθιά λαϊκή επιθυμία είναι άμεσα εφικτή.

Ο ΣΥΡΙΖΑ και η δυνατότητα αριστερής αντιμνημονιακής κυβέρνησης συναντιέται με μια πανίσχυρη λαϊκή απαίτηση να μπει πάτος στο βαρέλι, που φωνάζει δεν πάει άλλο, που αναζητά ελπίδα. Είναι ίσως θολή, συχνά σε σύγχυση ή σε αμηχανία, διαθέτει όμως ανυποχώρητο πείσμα και αγανάκτηση. Η πολιτικοποίηση αυτού του ρεύματος δεν θα γίνει με καταγγελία του. Σήμερα τίθεται το ερώτημα αν είναι εφικτό να έχουμε μια μεταβατική φιλολαϊκή κυβέρνηση, η οποία μαζί με το λαό θα αντιπαρατεθεί στις καταστροφικές απαιτήσεις των δανειστών και της ΕΕ. Αν μια τέτοια εξέλιξη βοηθάει το λαϊκό κίνημα και τον μακροχρόνιο αγώνα για μια διέξοδο από την κρίση.

Και ο Φαήλος Κρανιδιώτης με τον Ιφικράτη Αμυρά...

Ο Ιφικράτης Αμυράς δεν ήταν υποψήφιος στις προηγούμενες εκλογές στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ, και σε αυτό συμβάλαμε και εμείς με δημοσιεύματά μας τότε, όπως αυτά:

Ο ΣΥΡΙΖΑ ανακοινώνει προεκλογικά την ίδρυση του νέου “ΕΛΑΣ"!

 

Μια διαφορετική "παρέλαση" από την ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ...

Σήμερα το "μαύρο μέτωπο" θυμήθηκε αυτή την ιστορία για να επιτεθεί στον ΣΥΡΙΖΑ. Όμως δεν ήταν μόνο στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που έκαναν "παρέα" με τον Ιφικράτη Αμυρά. Απολαύστε το παρακάτω video του Φαήλου Κρανιδιώτη, φίλο του Αντώνη Σαμαρά και υποψήφιο βουλευτή, με τη ΝΔ, με τον Αμυρά:

Ποιος θυμάται το ’36; Το ’73, μήπως; Ζητήματα αριστερής διακυβέρνησης και πολιτικής εξουσίας

Το κείμενο του Γ. Αλεξάτου που ακολουθεί αναφέρεται στην ανάγκη να γίνεται εντός της Αριστεράς διάλογος για τα κρίσιμα ζητήματα άσκησης κυβερνητικής εξουσίας από την Αριστερά και διαπιστώνει ότι "Αυτή είναι η συζήτηση που δεν γίνεται! ". Πράγματι αυτή η συζήτηση (όπως και πολλές άλλες συζητήσεις) δεν γίνονται και δεν μπορούν να γίνουν ανάμεσα στα πολιτικά υποκείμενα της Αριστεράς στις πολιτικές πρακτικές των οποίων κυριαρχούν οι όροι αναπαραγωγής τους.

Σήμερα μετά το εκλογικό αποτέλεσμα της 6ης Ιούνη αυτή η κατάσταση έχει αλλάξει για τον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ της 7ης Μάη, ο ΣΥΡΙΖΑ που κατεβαίνει στις εκλογές την 17η Ιούνη είναι διαφορετικός από τον ΣΥΡΙΖΑ που γνωρίσαμε την προηγούμενη περίοδο. Μετά την 6η Μάη τα πράγματα συνολικά στην Αριστερά αλλάζουν. Η παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα στην πολιτική σκηνή με την υπερψήφιση του μετωπικού σχήματος του ΣΥΡΙΖΑ, έφερε ανατροπές εντός της Αριστεράς και άνοιξε τον δρόμο για μετασχηματισμούς και αλλαγές τις οποίες καμία διαδικασία διαλόγου / αντιπαράθεσης στο εσωτερικό της δεν θα μπορούσε να γεννήσει. Μπαίνουμε σε μια περίοδο που δεν θα μας τελειώσει το ΚΚΕ αλλά και ο ΣΥΝασπισμός, με την μορφή και τα χαρακτηριστικά που είχαν αυτοί οι πολιτικοί σχηματισμοί.

Οι υλικοί όροι για να διεξαχθεί ο "διάλογος" στον οποίο αναφέρεται ο Γ. Αλεξάτος υπάρχουν σήμερα εντός του ΣΥΡΙΖΑ. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν συγκροτηθεί σήμερα δημοκρατικά ως ένας νέος μαζικός και μάχιμος πολιτικός οργανισμός που αφουγκράζεται την κοινωνία και συγκροτείται στο εσωτερικό των κοινωνικών κινημάτων, αυτός ο "διάλογος" δεν έχει καμία πρακτική αξία. Ακριβώς αυτό το ζήτημα ήταν και το πιο ενδιαφέρον σημείο της τοποθέτησης του Γιάννη Δραγασάκη σε μια εκδήλωση κλαδικής οργάνωσης του ΣΥΡΙΖΑ όπου είχε κληθεί πρόσφατα να δώσει εξηγήσεις για το "οικονομικό πρόγραμμα" του ΣΥΡΙΖΑ.

Αναδημοσίευση από το "ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΒΗΜΑ"

του Γιώργου Αλεξάτου

Αλήθεια, πώς τα φέρνει καμιά φορά η ζωή! Να αναλωνόμαστε επί δεκαετίες σε συζητήσεις και οξύτατες αντιπαραθέσεις για κάποιο ζήτημα, και να το παραβλέπουμε όταν αυτό έρχεται στο προσκήνιο, ως ερώτημα που θέτει η πραγματικότητα και όχι ως υπόθεση θεωρητικής αναζήτησης.

Εν όψει των εκλογών της 17ης Ιουνίου, στην ελληνική Αριστερά και θα έλεγα, χωρίς διάθεση υπερβολής, στην Αριστερά σε ολόκληρο τον πλανήτη, τίθεται το ερώτημα της προοπτικής, στην περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ αναλάβει κυβερνητικές ευθύνες. Τίθεται, κατά συνέπεια, το ζήτημα της άσκησης της κυβερνητικής εξουσίας από την Αριστερά και -σε άμεση σύνδεση μ’ αυτό- το ζήτημα της στρατηγικής για τη διεκδίκηση της πολιτικής εξουσίας.

Αυτή είναι η συζήτηση που δεν γίνεται! Όσο κι αν πλευρές του ζητήματος εμπεριέχονται ούτως ή άλλως σε κείμενα κομμάτων και μετωπικών σχημάτων, σε άρθρα στελεχών της Αριστεράς και αριστερών διανοουμένων, η συζήτηση επί της ουσίας απουσιάζει.

Ποιος θυμάται το ’36; Τότε που τα Λαϊκά Μέτωπα (κομμουνιστές, σοσιαλιστές, αριστεροί δημοκράτες και ριζοσπάστες) ανέλαβαν κυβερνητικές ευθύνες στην Ισπανία και τη Γαλλία, μετά από εκλογικές νίκες, για να βρεθούν αντιμέτωπα με καταστάσεις που δεν τις προέβλεπαν οι σχεδιασμοί τους.

Για τον ΦΟΒΟ...

Μέρα με τη μέρα εντείνονται οι επιθέσεις από εχθρούς και άσπονδους φίλους του ΣΥΡΙΖΑ μπροστά στην εκλογική αναμέτρηση της 17ης Ιούνη. Το "μαύρο μέτωπο" και οι κάθε λογής συνοδοιπόροι του χρησιμοποιούν κάθε μέσο για να εκφοβίσουν το λαό και να ανατρέπουν τον σχηματισμό μιας αριστερής κυβέρνησης στη χώρα μας. Στους συντρόφους που στρατεύονται σήμερα σε αυτόν τον αγώνα ενάντια στο "μαύρο μέτωπο", αφιερώνουμε τα παρακάτω (3) video, όπου ο Eduardo Galeano μιλάει για τον φόβο:

Συνέντευξη Γ. Βαρουφάκη για το ΣΥΡΙΖΑ την Ελλάδα την Ευρώπη

Αναδημοσίευση από το papaioannou.wordpress.com

ZEIT-ONLINE: ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΥ Γ. ΒΑΡΟΥΦΑΚΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΧΡΕΟΥΣ

Συνέντευξη, που παραχώρησε ο οικονομολόγος Γιάννης Βαρουφάκης στον Matthias Breitinger, δημοσιεύεται στην ZEIT-Online με τίτλο «Ο ΣΥΡΙΖΑ ενεργεί με υπευθυνότητα» και υπότιτλο «Ο γερμανός φορολογούμενος πρέπει να χαίρεται με τη ριζοσπαστική Αριστερά στην Ελλάδα, δηλώνει στη συνέντευξή του ο οικονομολόγος Γιάννης Βαρουφάκης. Η χώρα είναι πρόθυμη για μεταρρυθμίσεις».

Ερώτηση: Κύριε Βαρουφάκη, οι Έλληνες θέλουν κατά πλειοψηφία να διατηρήσουν το ευρώ, αλλά ψηφίζουν με τον ΣΥΡΙΖΑ και τον επικεφαλής του Αλέξη Τσίπρα ένα κόμμα, τα σχέδια του οποίου θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε έξοδο από τη νομισματική ένωση. Πώς συμβιβάζονται αυτά τα δύο;

Απάντηση: Και ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να παραμείνει η Ελλάδα στην Ευρωζώνη. Αλλά ταυτόχρονα θέλουν να επαναδιαπραγματευτούν το πρόγραμμα λιτότητας, επειδή δεν λειτουργεί. Αυτό το γνωρίζει στο μεταξύ κάθε οικονομικά καταρτισμένος άνθρωπος. Πριν από δύο εβδομάδες, το ελληνικό κράτος αναγκάστηκε να δανειστεί από τον μηχανισμό διάσωσης EFSF 4,2 δις ευρώ με επιτόκιο περίπου 4%. Η κυβέρνηση ενέβασε το ποσό αμέσως στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, για να αγοράσει ληξιπρόθεσμα ελληνικά κρατικά ομόλογα. Επομένως, η Ελλάδα δανείζεται χρήματα από μια Αρχή της ΕΕ, για να τα δώσει αμέσως σε μια άλλη ευρωπαϊκή Αρχή. Ταυτόχρονα επιβάλλονται στη χώρα μέτρα λιτότητας, τα οποία την οδηγούν στην καταστροφή. Πώς θα μπορέσει λοιπόν να απαλλαγεί κάποτε η Ελλάδα από το χρέος της;

Ακριβοι στα πιτουρα και φθηνοι στ’ αλευρι

Αν θέλετε να καταλάβετε τι σημαίνει "μάτια ερμητικά κλειστά" μπροστά στα πολιτικά ζητήματα που αναδεικνύονται από την εκλογική μάχη της 17ης Ιούνη, αρκεί να ρίξετε μια ματιά στην ιστοσελίδα του ΜΑΑ. Είναι άραγε τυχαίο, ενώ ο λαός με την ψήφο του την 6η Μάη έδωσε την απάντηση για πιο είναι το "αριστερό μέτωπο" που ήδη συγκρούεται με το "μαύρο μέτωπο",  ο Α. Αλαβάνος πηγαίνει στα Χανιά ως ομιλητής στην εκδήλωση με θέμα: "Πρωτοβουλία Συγκρότησης Μετώπου Αντεπίθεσης για Λαϊκή Κυριαρχία";  Το παρακάτω κείμενο το αφιερώνουμε εξαιρετικά στην συντακτική επιτροπή της ιστοσελίδας του ΜΑΑ, αφού κείμενα ανάλογου περιεχομένου θεωρούνται ότι είναι εκτός "πολιτικής γραμμής" του ΜΜΑ και προφανώς δεν δημοσιεύονται...

(αναδημοσίευση από το avantgarde)

του Κ. Ρουσίτη

Νίκη στο Σύριζα

Όταν πριν λίγους μήνες στη διάρκεια της κυβέρνησης Παπαδήμου επιχειρηματολογούσαμε από αυτή την ιστοσελίδα για την αναγκαιότητα να υιοθετηθεί το σύνθημα «κυβέρνηση της αριστεράς», ένας σύντροφος από την Ανταρσύα θυμάμαι είχε κάνει την εξής παρατήρηση: «Πολύ ωραία τα λέτε όλα, αλλά αυτή η θέση για κυβέρνηση της Αριστεράς είναι για γέλια! Είναι τόσο γελοία όσο δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματικότητα».
 
Τώρα, πλησιάζοντας στην 17η Ιούνη και την κρισιμότερη μεταπολεμική εκλογική αναμέτρηση στην Ελλάδα, η συστράτευση για ψήφο στον Σύριζα στην προοπτική κυβέρνησης της Αριστεράς κερδίζει διαρκώς έδαφος στον κόσμο της αριστεράς σε όλο το πλάτος του. Καταλαβαίνει κανείς με το μυαλό του ή με το ένστικτό του την κρισιμότητα των στιγμών και ειδικά όσο βλέπει τη λύσσα του αντιπάλου που συμπτύσσεται σε ένα αντισύριζα μέτωπο. Μπροστά σε αυτή την αναμέτρηση, όποιος παλεύει συνειδητά για την αλλαγή της κοινωνίας πρέπει να συστρατευτεί ανεπιφύλακτα στην μάχη για την εκλογική νίκη του Σύριζα και την κυβέρνηση της Αριστεράς. Και μάλιστα, ανεξάρτητα από το διαφορετικό του σχέδιο για την υπόθεση της «νέας κοινωνίας».

Η αντιστροφή των διλημμάτων

 

 του Μάκη Μαλαφέκα

Δημοσιεύτηκε στη Libération, στις 05/06/2012.

Απλό πράγμα να προχωράει κανείς απαντώντας σε διλήμματα. Απλό και διαστροφικό.

Ιδίως όταν αυτά είναι απλά διατυπωμένα και, κυρίως, εκβιαστικά.

Να αγοράσω carte Orange (κάρτα συγκοινωνιών) αυτόν τον μήνα, ή μήπως να υπολογίσω δέκα σάντουιτς ζαμπόν-τυρί να τρώω τα μεσημέρια; Να δεχτώ για τρίτη συνεχόμενη εβδομάδα τις καταχρηστικές υπερωρίες και την αυταρχική συμπεριφορά του εργοδότη μου, ή μήπως να αρχίσω να ψάχνω για καμιά άλλη δουλειά; (Γιατί όχι και για κανέναν άλλο επαγγελματικό κλάδο... Σάμπως λείπουν οι ευκαιρίες;)