Αναρτήσεις
Η συγκυρία ενδείκνυται για ιστορικές συγκρίσεις. Όμως, ελάχιστες αναφορές για αυτό το θέμα υπήρξαν στα ΜΜΕ. Μια από αυτές τις εξαιρέσεις ήταν το 8σέλιδο αφιέρωμα της εφημερίδας “Δρόμος”(Κομμάτια από αυτό το αφιέρωμα δημοσιεύονται στο ιστολόγιο http://istoriologio.blogspot.com/). Αν και πέρασαν 45 χρόνια από τα “Ιουλιανά” φαίνεται ότι το πολιτικό σύστημα, μαζί με αυτό και η Αριστερά, θέλουν να τα ξεχάσουν. Γιαυτό και σιωπούν. Όμως στα παλικάρια του Περισσού δεν αρμόζει η σιωπή, για αυτό “κραυγάζουν”. Η τέχνη της παραποίησης της ιστορικής πραγματικότητας είναι ένα επίκτητο χαρακτηριστικό που έχει ενσωματωθεί πλέον είναι στο πολιτικό και ιδεολογικό τους DNA.
Ο Κυριακάτικος ριζοσπάστης (18/7) στο άρθρο των 4.980 λέξεων με τίτλο“ΙΟΥΛΙΑΝΑ: Γεγονότα που σημάδεψαν τη νεότερη ιστορία της Ελλάδας” φροντίζει εξ αρχής να ξεκαθαρίσει την θέση του. Στην 2η παράγραφο δηλώνει “Η σημασία τους καθορίζεται από τη μεγάλη όξυνση και τη διάρκεια που πήραν οι εγχώριες ενδοαστικές αντιθέσεις, πάντα σε συνδυασμό με την άμεση εμπλοκή του ξένου παράγοντα (ΗΠΑ) και τους γενικότερους σχεδιασμούς του στην περιοχή (Κυπριακό) και που έστρωσαν το δρόμο για την επιβολή της δικτατορίας.” παραβλέποντας την πολιτική σημασία του “λαϊκού παράγοντα” και την καταλυτική παρέμβασή του στις εξελίξεις.
Για το ΚΚΕ, ο “λαϊκός παράγοντας” είναι το ίδιο αυτοπροσώπως και κανένας άλλος. Ότι δεν το ελέγχει ή δεν είναι καθοδηγημένο από το ίδιο είναι δημιούργημα των κύκλων της αντίδρασης. Γιαυτό και το “Πολυτεχνείο” ήταν προβοκάτσια. Γιαυτό και οι λαϊκές αντιδράσεις ενάντια στα καθεστώτα του υπαρκτού σοσιαλισμού, όπως η “άνοιξη της Πράγας”, ήταν έξωθεν υποκινούμενες ενέργειες. Γιαυτό ο “Μάης του 68” ήταν οι εξεγερσιακές αυταπάτες των μικροαστών...
Είναι γνωστή η κριτική του ΚΚΕ για την ΕΔΑ και τους Λαμπράκηδες για την δεξιά γραμμή που ακολουθούσαν στο κίνημα. Όμως το συγκεκριμένο άρθρο του ριζοσπάστη πλέκει το εγκώμιό τους και τους υποδεικνύει ως τους γνήσιους εκφραστές του μαζικού κινήματος. Γιατί άραγε; Επειδή θέλει να κρύψει τον πραγματικό χαρακτήρα εκείνης της εξεγερσιακής περιόδου που θύμιζε Δεκέμβρη 2008. Επειδή η σημασία των Ιουλιανών δεν περιορίζεται μόνον στην “στην μεγάλη όξυνση και την διάρκεια που πήραν οι εγχώριες ενδοαστικές αντιθέσεις ...” αλλά και στην αυτονόμηση του “λαϊκού παράγοντα” από τις ηγεσίες ΚΚΕ/ΕΔΑ που προσπαθούσαν να ποδηγετήσουν και να καταστείλουν το μαζικό κίνημα – είτε ήταν αυθόρμητο, είτε οργανωμένο – όταν παρέκκλινε από τις κατευθύνσεις που διαμόρφωναν τα καθοδηγητικά τους κέντρα.
Γι αυτό και ένα μεγάλο μέρος του άρθρου του ριζοσπάστη για τα “ΙΟΥΛΙΑΝΑ” καταναλώνεται στις γνωστές συνωμοσιολογίες, πως από το σαμποτάζ του Παπαδόπουλου στον Έβρο καταλήξαμε στην χούντα. Κι όλα αυτά τα έπαθε ο λαός μας γιατί έτρεφε αυταπάτες και τζάμπα βγήκε στο δρόμο. Είναι αποκαλυπτικό το παρακάτω απόσπασμα: “Βεβαίως, η Ενωση Κέντρου πήρε και κάποια μέτρα που τότε φάνταζαν δημοκρατικά και που, εξαιτίας των Ιουλιανών, οδήγησαν ορισμένους ιστορικούς στο συμπέρασμα πως επρόκειτο για μέτρα που τρομοκράτησαν την άρχουσα τάξη, η οποία, τάχα, φοβήθηκε πως άνοιγαν οι «δυνατότητες προς μια πολιτική εξέλιξη, που μακροπρόθεσμα θα έθετε τέρμα στα προνόμιά της» (Ν. Σβορώνου: «Επισκόπηση της Νεοελληνικής Ιστορίας», εκδόσεις «Θεμέλιο», σελ. 149).” Σύμφωνα με τους ηγέτες του Περισσού που κατακρίνουν τον Ν. Σβορώνο, είναι μαρξιστικά - λενινιστικά τεκμηριωμένο ότι μόνον το ΚΚΕ φοβάται η αστική τάξη. Γι αυτό και τα ΙΟΥΛΙΑΝΑ ήταν ενταγμένα εξυπηρέτηση των στόχων των κυρίαρχων τάξεων και τις διευκόλυναν μάλιστα κάνουν πιο σύντομα το πραξικόπημα που σχεδίαζαν. Να πως καταλήγει το άρθρο: Το κατεστημένο στην Ελλάδα και οι ξένοι σύμμαχοί του είχαν ήδη αυτό που ήθελαν για να προχωρήσουν στην εφαρμογή των σχεδίων τους. Η ΕΔΑ δεν μπορούσε να τους εμποδίσει, το ΚΚΕ ήταν παράνομο. Ετσι οι εξελίξεις οδήγησαν στο στρατιωτικοφασιστικό πραξικόπημα και τη δικτατορία του Απρίλη 1967.
Τα ΙΟΥΛΙΑΝΑ λοιπόν για το ΚΚΕ, ήταν κάτι σαν το ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ, το οποίο ως προβοκάτσια απέβλεπε να ακυρώσει την φιλελευθεροποίηση του Μαρκεζίνη και έφερε μια πιο σκληρή χούντα, την χούντα του Ιωαννίδη. Που είσαι Λ. Κύρκο να δεις πως κλέβουν τα ερμηνευτικά του σχήματα οι σύντροφοι του Περισσού!
Διαβάζοντας παρόμοια κείμενα, όπως αυτό του “ρ” για τα ΙΟΥΛΙΑΝΑ, θα έπρεπε να λύνονται όλες οι απορίες που εκφράζουν διάφοροι αριστεροί γιατί η νεολαία που δεν έχει ακόμα κάψει τα μυαλά της, φτύνει την αριστερά και στρέφεται στον αντιεξουσιαστικό χώρο.
