21η ΜΑΡΤΗ: Παγκόσμια μέρα κατά του ρατσισμού

Η 21η Μάρτη είναι μέρα σταθμός για το αντιρατσιστικό κίνημα στην Ελλάδα και τον κόσμο. Η μέρα αυτή θυμίζει την 21η Μάρτη 1960, όταν 70 μαύροι φοιτητές, που διαδήλωναν ειρηνικά μαζί με χιλιάδες άλλους διαδηλωτές κατά των ρατσιστικών νόμων του απαρτχάιντ στην πόλη Σάρπβιλ της Νοτίου Αφρικής, έχασαν τη ζωή τους από εν ψυχρώ πυροβολισμούς της Νοτιοαφρικανικής αστυνομίας. Μετά από έξι χρόνια, η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών την καθιέρωσε ως Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη των Φυλετικών Διακρίσεων.

Μπλόκο στα μέτρα της κυβέρνησης....

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΥ.ΡΙΖ.Α.

«ΟΧΙ ΣΤΟ ΣΥΜΦΩΝΟ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑΣ»,

«ΤΑ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ»

Οι Τοπικές Επιτροπές ΣΥΡΙΖΑ, Χαλανδρίου, Χολαργού, Αγ. Παρασκευής, καλούν σε συγκέντρωση, συζήτηση την  
Κυριακή 21/3/2010 

στον κινηματογράφο «Σινέ Χολαργός» 

Μεσογείων 232, 4η στάση Χολαργού, στις 11.30 π.μ.

Ομιλητές:  
Πέτρος Παπακωνσταντίνου, Δημοσιογράφος

Μάκης Καβουριάρης Πανεπιστημιακός

Αλέκος Αλαβάνος μέλος ΣΥΡΙΖΑ Χαλανδρίου

Αυτό το Σάββατο, 20/3, διαβάστε στο «Δρόμο»

Η κυβέρνηση βάζει χειροπέδες στην κοινωνία που αγωνίζεται. Ο Μάριος Ζ. μιλά αποκλειστικά στο «Δρόμο» μέσα από τις φυλακές Κορυδαλλού και αποκαλύπτει πώς στήθηκε η σκευωρία της αστυνομίας.

Μεγαλώνει η απόσταση μεταξύ κυβέρνησης και βάσης του ΠΑΣΟΚ. Ο πρώην πρόεδρος της Βουλής Απόστολος Κακλαμάνης και τρεις κορυφαίοι συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ μιλούν στο «Δρόμο» και αναδεικνύουν την αντίθεση. Ιερουσαλήμ: Οι νέοι βγήκαν στους δρόμους. Και δύο ρεπορτάζ - αποκάλυψη για τα δημοτικά ιατρεία της Αθήνας και για το νοσοκομείου του Κιλκίς. Ακόμα γράφουν στο «Δρόμο»: η Ελένη Πορτάλιου, ο Μάκης Καβουριάρης, ο Βασίλης Μουλόπουλος, ο Νίκος Κουνενής και ο Μανώλης Ρασούλης...

Ποιοί επιζητούν και ποιοί φοβούνται την κοινωνική αναταραχή;

Η ΕΛ.ΑΣ. ανακοίνωσε χθες πως ολοκληρώθηκε η προανάκριση για το επεισόδιο που είχε σημειωθεί πριν από δύο εβδομάδες εναντίον του Γ. Παναγόπουλου, προέδρου της ΓΣΕΕ και σχηματίστηκε δικογραφία εις βάρος τριών ατόμων. Σύμφωνα με την αστυνομία, πρόκειται για δύο ιδιωτικούς υπαλλήλους 37 και 33 ετών και για έναν 32χρονο φοιτητή που ανήκουν στον αντιεξουσιαστικό χώρο και έχουν και στο παρελθόν απασχολήσει τις αρχές. Ο 37χρονος είχε συλληφθεί την ίδια ημέρα, λίγη ώρα μετά το επεισόδιο στην πλατεία Συντάγματος και είχε οδηγηθεί στον εισαγγελέα. Τα στοιχεία τους ταυτοποιήθηκαν από καταθέσεις αυτοπτών μαρτύρων, αλλά και από τo επίμαχο video που προέβαλε το MEGA και το οποίο, κατόπιν αιτήματος του προέδρου της ΓΣΕΕ προς τον εισαγγελέα, συμπεριελήφθη στα στοιχεία της υπόθεσης. Σύμφωνα με την δικογραφία, οι τρεις αντιμετωπίζουν κατηγορίες σε βαθμό πλημμελήματος και συγκεκριμένα τις κατηγορίες της "απρόκλητης σωματικής βλάβης", της "διατάραξης κοινής ειρήνης" και της "εξύβρισης".

Και αυτή την Παρασκευή στο ΣΥΝΤΑΓΜΑ (6μμ)

venceremos...για τον Λάμπρο

Αναδημοσίευση από το athens.indymedia.org

Δε θα διστάσουμε να μιλήσουμε για τον Λάμπρο Φούντα, παρά τον ασφυκτικό κλοιό που θέλει να δημιουργήσει η κρατική καταστολή.

Δύσκολο να αποδεχτείς ότι το σύντροφο Λάμπρο δε θα τον ξαναδούμε .

Οι κραδασμοί της κοινωνικής και ατομικής του δράσης και η αδιάκοπη συνέπεια και συνέχεια στη συνείδηση, στη στάση ζωής, στην κοινωνική αλληλεγγύη, στους συλλογικούς αγώνες και την πολύμορφη δράση τον καθιστούσαν πάντα επικίνδυνο για κάθε εξουσία και το κράτος.

Επικίνδυνος εχθρός του κράτους και κάθε εξουσιαστικού μηχανισμού, άνθρωπος με πάθος για την ελευθερία, που διαπερνούσε τη σκέψη όλων όσοι βρέθηκαν κοντά του, φίλος καρδιακός όσων αγωνιστήκαμε μαζί του. Διέλυε με το βάθος της σκέψης του και τη στάση του ψευδαισθήσεις και αυταπάτες. Το να συμπορεύεσαι με το σύντροφο και φίλο Λάμπρο ήταν διαδικασία αναρχίας και ελευθερίας, διαδικασία βαθειάς ανθρώπινης γνώσης και ελευθερίας.

Γι ΄ αυτό και το Λάμπρο δε θα μπορούσαν ποτέ να «τον χτυπήσουν στο μυαλό». Η ευαισθησία του για κάθε άνθρωπο που χρειαζόταν αλληλεγγύη έπαιρνε τη διάσταση της καθημερινής συμπεριφοράς, της στάσης ζωής, της εξέγερσης, του δυναμικού χτυπήματος απέναντι στο κράτος, τις σχέσεις επιβολής και τις σχέσεις εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι τόσο παλιοί που μοιάζουν να είναι βγαλμένοι από το μέλλον. Γιατί, όσοι και όσες σταθήκαμε δίπλα-δίπλα και μαζί με το Λάμπρο είχαμε τη συνείδηση ότι στη «δική μας εποχή» έχουμε να δώσουμε μια μάχη με τεράστιο βάθος στο χρόνο της ιστορίας, με αδιάκοπους αγώνες και συγκρούσεις για την απελευθέρωση από τα εξουσιαστικά δεσμά. Μια τόσο παλιά ιστορία που μας έκανε ήδη να αγγίζουμε ένα βήμα πιο πέρα, διαρκώς, με αξιοπρέπεια και αυτενέργεια, σπάζοντας τον κλοιό του φόβου που κατασκευάζουν και ελλοχεύει, βιώνοντας την ανάγκη της αναρχίας.

ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΟΡΓΗΣ

Έφυγες με το κεφάλι ψηλά, όπως ήρθες, όπως σε γνώρισα, όπως πάντα…
Σε ζηλεύω
-Τι είναι ο θάνατος;
Είναι σαν το απόλυτο σκοτάδι, με τον καιρό το συνηθίζεις
και δε σε ενοχλεί πια-.
Κι άφησες εμάς πίσω
με τις τύψεις και τις ενοχές μας
με τις μιζέριες και τις αμφιβολίες μας
να βρίσκουμε δικαιολογίες
για να τη σκαπουλάρουμε
άλλη μια μέρα
και άλλη μια μέρα
και άλλη μια μέρα.
Σε ζηλεύω
Γιατί είσαι εντάξει, πάντα είσαι εντάξει.
Σε χρειάζομαι
να μου μαθαίνεις τι θα πει αξιοπρέπεια
να μου μαθαίνεις να μη φοβάμαι
να μου μαθαίνεις να μη συμβιβάζομαι.
Σε χρειάζομαι δίπλα μου στο δρόμο και στο δρόμο μου.
Και να μιλάς, να μου μιλάς.
Και να ακούς, να με ακούς.
Κι εγώ να κλέβω λίγη δύναμη από την αλήθεια σου
λίγο κουράγιο από την ελευθερία σου
λίγη πίστη από τις αξίες σου.
Είσαι λένε τρομοκράτης.

Ναι, αλήθεια είναι. Τρομοκρατείς το φόβο μας, το βόλεμά μας, τον καθωσπρεπισμό μας, την απάθειά μας, το κενό στο βλέμμα μας, τη μειωμένη μας λίμπιντο, την προσαρμογή μας στην ασχήμια, τα φίμωτρά μας, τις παρωπίδες μας, τις χειροπέδες μας, τις αλυσίδες που μας εμποδίζουν να γίνουμε επικίνδυνοι…

Είναι και κάτι που θέλω να συζητήσουμε.
Κάποιοι λένε πως επιλέγουν να μη δράσουν γιατί φοβούνται για τη ζωούλα τους. Την αγαπάνε, λένε, τη ζωή.
Κάποιοι άλλοι επιλέγουν να δράσουν για ακριβώς τον ίδιο λόγο.
Την αγαπάνε, λένε, τη ζωή και δεν αντέχουν να τη χαραμίζουν.
Πες μου, μπορεί κι οι δύο να έχουν δίκιο;

Δεν μπορεί.

VENCEREMOS

Μια αποκαλυπτική συνέντευξη χωρίς …αποκαλύψεις!

Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις έδειξαν ότι ενώ η πτώση των κομμάτων του δικομματισμού είναι πρωτοφανής, τα κόμματα της Αριστεράς δεν κερδίζουν τίποτα από αυτή την πτώση. Η Αριστερά για μια ακόμα φορά κινδυνεύει να βρεθεί στο περιθώριο των πολιτικών εξελίξεων με δική της ευθύνη. Με αυτά τα δεδομένα τα κρατικά ΜΜΕ έχουν την άνεση να παρουσιάζουν ημίωρες συνεντεύξεις με το πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ και σε φιλικό μάλιστα κλίμα και να προβάλουν τις θέσεις του. Η κυβέρνηση φαίνεται ότι όχι μόνον δεν ενοχλείται από την «προγραμματική αντιπολίτευση» που ασκεί ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, αλλά αντίθετα προβάλει αυτήν την «αντιπολίτευση» γιατί φοβάται μια άλλη αντιπολίτευση, αυτή που ασκείται στον δρόμο και δεν χειραγωγείται μέσα από την αναζήτηση εναλλακτικών διαχειριστικών λύσεων. Την αντιπολίτευση που δεν είναι διατεθειμένη να κάνει κανένα διάλογο με την Κυβέρνηση, αν δεν πάρει πίσω τα μέτρα…

Απολαύστε λοιπόν μερικές χαρακτηριστικές στιγμές από αυτήν την «προγραμματική αντιπολίτευση» που ασκεί ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στα κρατικά κανάλια:

Χθες το απόγευμα πραγματοποιήθηκε η διαδήλωση, στην οποία είχε εξαγγείλει την συμμετοχή της και η ΑΔΕΔΥ. Όμως οι δυνάμεις του δικομματισμού που συγκυβερνούν στα προεδρεία της με συνδικαλιστές του ΣΥΝασπισμού, ούτε καν εμφανίστηκαν από τον χώρο της συγκέντρωσης. Στη συγκέντρωση συμμετείχαν από τον δημόσιο τομέα κυρίως σωματεία εκπαιδευτικών. Κατέβηκαν επίσης με τα δικά τους πανό και συνθήματα δυνάμεις από τον ΣΥΡΙΖΑ, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τον αντιεξουσιαστικό χώρο σε μια μαχητική πορεία των 5.000 με κύριο αίτημα την κρίση να την πληρώσουν αυτοί που την δημιούργησαν.

Αλαβάνος – Λαφαζάνης: Βρείτε τις διαφορές και κερδίστε μια κάρτα μέλους του Συριζα

Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα "Σκέψεις για τον ΣΥΡΙΖΑ"

Το κείμενο που κατέθεσαν στην ΚΠΕ του ΣΥΝ οι Λαφαζάνης – Στρατούλης – Καλύβης – Τόλιος παρουσιάζει εξαιρετικές ομοιότητες με τη διακήρυξη Αλαβάνου στις 25/1/2010 ενάντια στο Σύμφωνο Σταθερότητας, για το Δημοψήφισμα και το Μέτωπο Ανατροπής και Αλληλεγγύης.

Ποια είναι η διαφορά;

Τότε την πλατφόρμα Αλαβάνου, ο ΣΥΝ και ο πρόεδρός του την υποδέχτηκαν είτε με ομοβροντίες πολιτικής κριτικής, είτε με δίκες πολιτικών προθέσεων.

«Εθνοκεντρική αναδίπλωση» την είπε ο Τσίπρας. «Λαϊκιστική πιρουέτα» την χαρακτήρισε επισήμως η Αυγή. «Άρες μάρες αφορολόγητες» είχε θεωρήσει την τοποθέτηση περί αδύναμου κρίκου ο πατήρ Παππάς.

Σήμερα η πλατφόρμα Λαφαζάνη, αν και σε σημεία της αυτοτοποθετείται αριστερότερα, αντιευρωπαϊκότερα, αντιμπεριαλιστικότερα και αντικαπιταλιστικότερα της πλατφόρμας Αλαβάνου, τυγχάνει συγκατάβασης και φόβου μην τυχόν θίξει τα ιερά και τα όσια του αριστερού ευρωπαϊσμού.

Τακτικισμοί; Σαφώς.

Σε τακτικισμούς άλλωστε δεν οφείλεται η καθυστερημένη, υποτονική, κάτω των περιστάσεων αντίδραση του Συριζα στο Σύμφωνο Σταθερότητας, μην τυχόν και φανεί ότι …αντιγράφουμε τον Αλαβάνο;

Το ερώτημα όμως είναι άλλο:

Ο Π. Λαφαζάνης αποφάσισε να πάρει διαζύγιο με την ιστορική ατολμία του Ρεύματος ή αντίθετα αποφάσισε να δώσει άλλοθι και σωσίβιο στην άσκηση ισορροπίας του προέδρου ανάμεσα στην ανανεωτικο-νεο-προεδρική-πρώην-αριστερο-ρευματική φρουρά και τον «αλαβανικό» Ρίζα;

Η απάντηση πέραν της δικής μας δίκης προθέσεων θα κριθεί προσεχώς…

Η ΕΥΘΥΝΗ ΜΑΣ

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα "δρόμος"

Είμαστε στη δίνη μιας καπιταλιστικής κρίσης που κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τη διάρκειά της, τις μορφές που θα πάρει, αν τελικά θα «καταλαγιάσει» όπως οι προηγούμενες μεγάλες κρίσεις, με την ανάδυση ενός νέου πολιτικοοικονομικού μοντέλου. Όμως εξ΄ αιτίας της, φωτογραφήθηκε γυμνό το ευρωπαϊκό αδιέξοδο, αποκαλύφθηκε η σκληρή μονεταριστική «ένωση» μεταξύ ισχυρών και αδύναμων κρατών (οικονομιών), μια ένωση όχι συνεταιριστική, όχι απλώς ανταγωνιστική, αλλά μάλλον αποικιοκρατική. Στο «κέντρο» της πορείας της ευρωπαϊκής ενοποίησης, που πιθανόν θα καθορίσει τη φορά της, αλλά και την τύχη της, βρίσκεται ξαφνικά η πιο περιφερειακή χώρα της ευρωζώνης, η Ελλάδα. Η Ελλάδα κύριος επικεφαλής μιας σειράς αδύναμων κρίκων, διαπιστώνει με οδύνη, ότι η οικονομία της δεν είχε την παραγωγική και τεχνολογική δυνατότητα να είναι στοιχειωδώς ανταγωνιστική στο πλαίσιο της ευρωζώνης. Καλείται έτσι από τα πράγματα, να προσαρμοστεί όχι μόνον στις συνθήκες που διαμορφώνει η παγκόσμια κρίση, αλλά και στον αδυσώπητο ανταγωνισμό της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Πρέπει μάλιστα να πληρώσει και ακριβά τα γραμμάτια της δεκαετούς «χάρης» που της είχε δοθεί, με αντίτιμο την αποδιάρθρωση της παραγωγικής της βάσης. Να μετατραπεί στο «Μεξικό της ΕΕ», ώστε να γίνει το «παράδειγμα» του μετακρισιακού υποδείγματος, για τον ευρωπαϊκό νότο. Σε τέτοιες συνθήκες, θα περίμενε κανείς, η βροντώδης φωνή της αριστεράς, να δημιουργήσει μια τρικυμία κοινωνικής αλλαγής. Αντίθετα διαπιστώνει κανείς την αμηχανία, τη σιωπή αντί για τη βουή, το ψέλλισμα αντί για την κραυγή.

Πίσω όμως από πραγματικές αδυναμίες, κρύβεται το μεγάλο φρούριο των «στοιχίσεων», τα μικρά και μεγάλα οχυρά των κομμάτων, και των τάσεων. Γιατί η συγκρότηση ενός κινήματος, μιας παλλαϊκής αντίστασης και περισσότερο ενός ανοικτού πολιτικού χώρου υποδοχής για τη δυσαρέσκεια (π.χ. ΣΥΡΙΖΑ μελών), είναι απειλή για το σύστημα μεν, αλλά θα μετασχηματίσει δε, ή το πιθανότερο θα καταστρέψει δημιουργικά τους υπάρχοντες αριστερούς πολιτικούς σχηματισμούς.

Δυστυχώς όμως τα πολιτικά κόμματα, διευθύνονται από ιεραρχικούς μηχανισμούς, που συγκροτούν γραφειοκρατικά στρώματα, με αυτοτελείς βλέψεις, με ιδιαίτερα υλικά, ορατά και αόρατα οφέλη. Δεν γλιτώνει απ’ αυτό η αριστερά. Έτσι συχνά τα συμφέροντα και η ύπαρξη των επαγγελματικών η μη, αλλά μονίμων και ιεραρχικών μηχανισμών, τοποθετούνται πάνω από τα γενικά συμφέροντα της αριστεράς και της ελληνικής κοινωνίας.

Αυτό το σχίσμα, η διαρκής αναμέτρηση, ανάμεσα στην(ις) μηχανή(ες) που διευθύνει(ουν) ένα αριστερό σχηματισμό και στις προθέσεις του συνόλου των μελών του, δεν μπορεί να κλείσει παρά μόνο με την αμεσοδημοκρατική τους συγκρότηση. Μετατρέπεται λοιπόν αυτόματα σε ευθύνη των απλών μελών. Άρα το δημοκρατικό στοίχημα για μια επιθετική, αντισυστημική αριστερά, που θα γεννάει το φόβο στο καθεστώς, είναι σε τελική ανάλυση ευθύνη του καθενός μας.

Κ. Παπουλής -Γέρος

Να φύγει αυτή η Κυβέρνηση...

Δελτίο τύπου

“Στην Ελλάδα δεν έχουμε κυβέρνηση. Έχουμε φερέφωνα” τόνισε στο Ηράκλειο ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ σ. Αλέκος Αλαβάνος, αναφερόμενος στα νέα μέτρα της κυβέρνησης, αλλά και το Σύμφωνο Σταθερότητας.

Ο κ. Αλαβάνος υποστήριξε πως το ΠΑΣΟΚ προχώρησε στην “μεγαλύτερη επίθεση ενάντια στο κοινωνικό κράτος” και στην “χειρότερη από την ανεξαρτησία της Ελλάδας κι έπειτα” Σκληρή ήταν η γλώσσα που χρησιμοποίησε, αναφερόμενος στις πολιτικές του ΠΑΣΟΚ, κάνοντας σαφές πως “καμία σοσιαλιστική κυβέρνηση δεν θα τολμούσε ποτέ να λάβει τέτοια μέτρα”. “Το ΠΑΣΟΚ μετά απ’ όλα αυτά συνεχίζει να αποκαλείται Σοσιαλιστικό κόμμα” ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Αλαβάνος, προσθέτοντας:“Το ΠΑΣΟΚ πλέον θα έπρεπε να αποκαλείται ΠΑΟΚ, αφού δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τον σοσιαλισμό”.

Εντονότατη ήταν η κριτική που άσκησε παράλληλα ο κ. Αλαβάνος και στον πρωθυπουργό της χώρας κ. Παπανδρέου, αποκαλώντας τον “υπεύθυνο Τύπου” της Ευρωπαϊκής Ένωσης. “Πρέπει να γίνει απόλυτα κατανοητό πως η Ελλάδα έχει μία ξένη κυβέρνηση. Στα οικονομικά και κοινωνικά ζητήματα δεν μας κυβερνά η Ελλάδα, αλλά το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στο οποίο έχουμε απολέσει ακόμα και το δικαίωμα ψήφου” τόνισε ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, διευκρινίζοντας ωστόσο πως η Ελλάδα έχει μια ισχυρή διαπραγματευτική δύναμη, την οποία ο πρωθυπουργός της χώρας επέλεξε να μην χρησιμοποιήσει.“Η κυβέρνηση δεν είχε καμία ταυτότητα και δεν είχε θέσεις” τόνισε ο κ. Αλαβάνος, υποστηρίζοντας πως αφού χώρες όπως η Ισπανία με συσσωρευμένα προβλήματα μπόρεσαν να ξεφύγουν από τα αδιέξοδα, μπορεί κάλλιστα και η Ελλάδα. 

Αναφερόμενος στην αποτελεσματικότητα των μέτρων ο κ. Αλαβάνος υποστήριξε πως δεν πρόκειται να οδηγήσουν σε καμία λύση, παρά μόνο σε πάγωμα της οικονομίας και μείωση των δημόσιων πόρων.Παρ’ όλα αυτά, ο κ. Αλαβάνος υποστήριξε πως υπάρχουν πολλοί τρόποι αντιμετώπισης της δυσμενούς κατάστασης της χώρας, οι οποίοι δεν έχουν το χαρακτήρα του “σοκ” που επέλεξε να τους προσδώσει η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και η Ευρωπαϊκή Ένωση.“Φυσικά και υπάρχει άλλος δρόμος για να βγούμε από την δύσκολη κατάσταση” τόνισε ο κ. Αλαβάνος, διευκρινίζοντας: “Μπορούσαμε να εκμεταλλευτούμε την ισχυρή διαπραγματευτική μας θέση στην Ευρώπη. Να προχωρήσουμε σε μειώσεις του ελλείμματος με πολιτικές προς άλλες κατευθύνσεις, όπως είναι οι εξοπλισμοί, τα νοσοκομεία, οι off – shore εταιρίες, η πάταξη της φοροδιαφυγής και εισφοροδιαφυγής. Θα έπρεπε παράλληλα να προχωρήσουμε σε επενδύσεις άμεσης ή γρήγορης απόδοσης, αλλά και σε επενδύσεις πυρηνικού χαρακτήρα που θα αλλάξουν τον πυρήνα της οικονομίας”. 

Ο κ. Αλαβάνος ανέφερε καταληκτικά πως για όλα αυτά τα μέτρα το ΠΑΣΟΚ δεν έχει καμία απολύτως δημοκρατική νομιμοποίηση, αφού πουθενά στο πρόγραμμα του δεν ανέφερε τέτοιες πολιτικές.