Παρουσιάζουμε μερικά αποσπάσματα από το κείμενο της Όλγας Μοσχοχωρίτου (Μέλος του Συντονιστικού του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής) και του Βαγγέλη Αντωνίου (πρώην μέλος του Συντονιστικού του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής) με τον τίτλο "Το μετεκλογικό πολιτικό τοπίο και τα καθήκοντα της αριστεράς". Η αξία του κειμένου βρίσκεται στο γεγονός ότι εκφράζει με ειλικρίνεια και τόλμη, απόψεις και ανησυχίες με τις οποίες μπορεί να ταυτιστεί κάθε αριστερός που βάζει το στόχο της ανάπτυξης του μαζικού κινήματος πάνω από τις μικροπολιτικές αλλαγής των μικροσυσχετισμών εντός του χώρου της ριζοσπαστικής αριστεράς.
Εξ αντικειμένου ο Σύριζα αποτελεί σήμερα τον κορμό και του κοινωνικού μετώπου των δυνάμεων της εργασίας και του πολιτικού μετώπου της αριστεράς. Κανένας άλλος αριστερός πόλος δεν μπορεί να έχει προοπτική, σε αντιπαράθεση και ανταγωνισμό με το Σύριζα. Προσπάθειες, στις σημερινές συνθήκες, δημιουργίας αντιπαραθετικών στο Σύριζα μορφωμάτων, κατά τη γνώμη μας είναι μάχες οπισθοφυλακών, είναι καταδικασμένες να υποστούν την παρακμή του σεχταρισμού, της περιχαράκωσης και του οιονεί ετεροκαθορισμού τους. Αντίθετα, ο Σύριζα, έχοντας την πρωτοβουλία (και την κύρια ευθύνη) των κινήσεων, πρέπει να διαμορφώσει τους όρους της μετωπικής συμπόρευσης, της δημιουργίας ενός «συνεχούς» μέσα στο χώρο της ριζοσπαστικής αριστεράς. Με ειλικρίνεια και τόλμη.
Ο Σύριζα δεν είναι χώρος ιδεολογικά ομοιογενής και γι’ αυτό οι διεργασίες μέσα σ’ αυτόν, αποτελούν ένα πεδίο γόνιμης ταξικής πάλης. Πεδίο όπου οι αντιθέσεις πρέπει να αναδύονται και όχι να κρύβονται κάτω απ’ το χαλί, να βρίσκονται σε ώσμωση και όχι να αποτελούν επίδικα κλειστών «επαγγελματικών» μηχανισμών και ισορροπιών κορυφής και να συντίθενται σε ανώτερες πολιτικές συνθέσεις και συμφωνίες όχι του ελάχιστου μέσου όρου αλλά προωθητικές και υπερβατικές.
Από τη σκοπιά αυτή, δυνάμεις με μαρξιστική θεωρητική εκκίνηση, κομουνιστικής προέλευσης και προσανατολισμού, οφείλουν, συνυπάρχοντας διαλεκτικά με τα υπόλοιπα ρεύματα της ριζοσπαστικής αριστεράς και της αριστερής σοσιαλδημοκρατίας, να οικοδομήσουν ένα ρεύμα, μια αριστερή πτέρυγα στο Σύριζα, που θα συνδιαμορφώνει τη φυσιογνωμία και το πρόγραμμά του, φιλοδοξώντας να βάζει όλο και ευκρινέστερα τη σφραγίδα της σ’ αυτό.