Αναρτήσεις
Υπογράφηκε χτες στα κεντρικά του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες από τους μόνιμους αντιπροσώπους των 29 κρατών - μελών το πρωτόκολλο προσχώρησης της «Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας» στο ΝΑΤΟ.
Η υπογραφή του πρωτοκόλλου σημαίνει ότι η ΠΓΔΜ θα μπορεί να συμμετέχει στις συνεδριάσεις της Συμμαχίας ως παρατηρητής, μέχρι την επικύρωση του πρωτοκόλλου από όλες τις συμμαχικές χώρες.
Αμέσως μετά τη συγκατάθεση για το πρωτόκολλο προσχώρησης της χώρας μας στο ΝΑΤΟ ξεκινά η διαδικασία κύρωσής του από τα κοινοβούλια κάθε κράτους-μέλους της Συμμαχίας. Η Ελλάδα θα κυρώσει πρώτη το Πρωτόκολλο και με αυτό τίθεται σε ισχύ η συμφωνία των Πρεσπών και οι συνταγματικές τροπολογίες.
Στην Βόρεια Μακεδονία, κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση χαιρετίζουν την ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ.
Ο εκπρόσωπος Τύπου του κυβερνώντος SDSM, Κοσταντίν Κοσταντίνοφ,σημείωσε πως η ένταξη στο ΝΑΤΟ θα επηρεάσει θετικά την οικονομική ανάπτυξη, καθώς η ΠΓΔΜ καθίσταται ασφαλής και ελκυστικός προορισμός για «σοβαρές ξένες επενδύσεις» και η οικονομία της χώρας γίνεται πιο ανταγωνιστική.
Ενώ και ο εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, VMRO - DPMNE, Ντίμτσε Αρσοφσκι, σε δηλώσεις του προς τους δημοσιογράφους ανέφερε ότι το κόμμα του χαιρετίζει την υπογραφή του πρωτοκόλλου προσχώρησης στο ΝΑΤΟ, αφού «το ΝΑΤΟ συνιστά στρατηγική επιλογή του VMRO - DPMNE. Η εκπλήρωση των προϋποθέσεων ένταξης πιστώνεται σε μεγάλο βαθμό στην κυβέρνηση του VMRO - DPMNE, που τα προηγούμενα χρόνια επένδυε συνεχώς στις Ενοπλες Δυνάμεις και στην ενίσχυση των δυνατοτήτων τους, και αυτό είναι κάτι που κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί».
Ο Πρόεδρος της χώρας, Γκιόργκι Ιβάνοφ, που τάσσεται σταθερά κατά της συμφωνίας των Πρεσπών, με ανακοίνωσή του χαιρέτισε την υπογραφή του πρωτοκόλλου, σημειώνοντας ότι «ως Πρόεδρος πάντα υποστήριζα την επίτευξη στρατηγικών στόχων για τη Δημοκρατία της Μακεδονίας» και ότι η χώρα «λαμβάνει τη θέση που της αξίζει στο ΝΑΤΟ», συμπληρώνοντας ωστόσο ότι προηγήθηκε «η συμφωνία για την αλλαγή της ονομασίας της χώρας, που προκαλεί μόνιμη βλάβη στα μακεδονικά εθνικά συμφέροντα».
Επίσης στη χώρα μας, κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση δεν έχουν κανένα θέμα με την συμμετοχή της δικής μας χώρας στο ΝΑΤΟ, το αντίθετο μάλιστα... Οι «ενδοΝΑΤΟικές» διαφορές τους εντοπίζονται στο αν θα πρέπει να μπει η γειτονική χώρα σ’ αυτό χωρίς να έχει προσφέρει το μέγιστο δυνατό των ανταλλαγμάτων. Το πεδίο των διαφορών εντοπίζεται στις διαφορετικές στρατηγικές του αστισμού για την αναβάθμιση της χώρας στην ιμπεριαλιστική αλυσίδα. Με τις πλάτες βέβαια του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Οι διαφωνίες για την “εθνική γραμμή” για το Μακεδονικό επικεντρώνονται στο εάν και πόσο ανταποδοτικός είναι ο εκβιασμός των γειτόνων μας για το όνομα της χώρας τους και την εθνική τους ταυτότητα σε σχέση με την αναμενόμενη ενίσχυση και επέκταση των δραστηριοτήτων του ελληνικού καπιταλισμού στην ευρύτερη περιοχή.
Η "εθνική γραμμή" του Τσίπρα: "κάλιο 5 και στο χέρι παρά 10 και καρτέρι" φαίνεται πως είναι αυτή που πραγματικά εκφράζει τις πραγματικές απαιτήσεις του ελληνικού κράτους για να κλείσει αυτό το "εθνικό θέμα", γιατί υπάρχουν άλλα σοβαρότερα. Και εκεί θα πρέπει να αναμένουμε πάλι νέες ανακατατάξεις στην πολιτική σκηνή...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑποδεικνύεται τελικά ότι το ΝΑΤΟ ήταν ο στόχος της "εθνικής πολιτικής" του γειτονικού κράτους και όχι το ΟΝΟΜΑ, γιαυτό και έκαναν τις αναγκαίες υποχωρήσεις. Το ελληνικό κράτος, πήρε όσα μπορούσε να πάρει για να κλείσει το ζήτημα. Η συζήτηση που γίνεται σήμερα στην βουλή απλώς καταγράφει τα αδιέξοδα της αντιπολίτευσης, αφού όσοι επιμένουν στην γραμμή των συλλαλητήριων και στην συνέχιση της καταγγελίας της συμφωνίας των Πρεσπών, δεν έχουν το θάρρος να προβάλλουν καθαρά τις πολιτικές προτάσεις που υπηρετούν αυτή την γραμμή: Δηλαδή την έξοδο της χώρας από το ΝΑΤΟ και την μη αναγνώριση του γειτονικού κράτους με το νέο συνταγματικό του όνομα, και ότι συνεπάγεται αυτό...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ελληνικό κράτος, πράγματι με τις πλάτες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, προχώρησε στην η συμφωνία των Πρεσπών για να κλείσει αυτό το ζήτημα, αφού όσο παρέμενε ανοικτό είχε τ’ αντίθετα από τα προσδοκώμενα αποτελέσματα. Το “βέτο” στο ΝΑΤΟ ήταν το τελευταίο ισχυρό διπλωματικό όπλο που είχε και αυτό είχε, αλλά ήδη εξασθενίσει. Η κυβέρνηση εκμεταλλεύτηκε την κατάσταση για να ανατρέψει το πολιτικό σκηνικό εκφράζοντας πραγματικά την “εθνική γραμμή” που αντιπροσωπεύει τις απαιτήσεις αλλά και τις δυνατότητες του ελληνικού αστισμού για την αναβάθμιση του ρόλου του στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων. Την πολιτική αυτή την έχει αναλύσει πολύ καλά ο πρώην υπουργός εξωτερικών Ν. Κοτζιάς. Η εθνική αυτή γραμμή, θα συνεχιστεί ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα των επερχόμενων εκλογών: Η συμφωνία των Πρεσπών δεν πρόκειται ν’ ανατραπεί ούτε η ένταξη του γειτονικού κράτους στο ΝΑΤΟ από πρωτοβουλίες που θα λάβει στο προσεχές μέλλον το ελληνικό κράτος. Στο εσωτερικό μέτωπο η μόνη πολιτική δύναμη που κατάφερε να εκμεταλλευτεί πραγματικά την κατάσταση είναι η ακροδεξιά. Το γιατί έγινε αυτό και γιατί η Αριστερά έμεινε στο περιθώριο είναι μια μεγάλη ιστορία που πραγματικά αξίζει να συζητηθεί αναλυτικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο επίδικο στην σύγκρουση για την “συμφωνία των Πρεσπών” ήταν το πόσο θα πρέπει να είναι μέτρο της επιθετικότητας του ελληνικού καπιταλισμού. Ένα κομμάτι της Αριστεράς, ιδιαίτερα της «πατριωτικής» το γύρισε ανάποδα, γιατί αλλιώς δεν θα μπορούσε να έχει λόγο ως Αριστερά: Τι να προτείνει για το πως θα αναβαθμίσει ο ελληνικός καπιταλισμός την θέση του στην ιμπεριαλιστική αλυσίδα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιαυτό πρόβαλλε τους “εθνικούς κινδύνους”.Στο όνομα αυτών των «κινδύνων» νομιμοποιείται να μιλά για την υπεράσπιση της “πατρίδας”. Πράγματι, για το τι είναι και τι κάνει το ΝΑΤΟ η Αριστερά έχει να πει πολλά. Όμως, αυτό αφορά πρώτα και κύρια την χώρα σου και όχι στο αν η διπλανή χώρα θέλει να μπει στο ΝΑΤΟ. Στο εσωτερικό μέτωπο όμως, με πρωτοστατούντες τους ακροδεξιούς, το ΝΑΤΟ δεν περιλαμβάνονταν στους “εθνικούς κίνδυνους”. Άλλοι ήταν: το όνομα “Μακεδονία”, η γλώσσα και η εθνική ταυτότητα των πολιτών της γειτονικής χώρας. Σε κανένα παλλαϊκό συλλαλητήριο δεν ακούστηκε ούτε ένα σύνθημα κατά του ΝΑΤΟ…
Για να μπει στο “παιχνίδι” και να αναζητήσει ευρύτερα ακροατήρια η «πατριωτική» αριστερά, δεν μπορούσε να το κάνει παρά μόνον αν αποδεχόταν την “ατζέντα” των κινδύνων που πρόβαλλαν τα “παλαϊκά συλλαλητήρια”. Σε αυτό το πολιτικό σκηνικό η ακροδεξιά ήταν σαν το ψάρι μέσα στο νερό, ενώ η πατριωτική αριστερά σαν την μύγα μες στο γάλα...